Bad return ทวงคืน(รัก)เมียเก่า

#ทวงคืน(รัก)เมียเก่า(1)

เพิ่งฉลองวันครบรอบด้วยกันอยู่หยก ๆ เพิ่งโดนเขาขอแต่งงานเมื่อไม่นานมานี้ ใครจะคิดละว่าเพียงคล้อยหลังได้เพียงหนึ่งเดือนหลังจากวันนั้นเขาจะมีท่าทีเปลี่ยนไป ทำตัวห่างเหินหมางเมินเธอราวกับเธอไม่มีตัวตน ชักสีหน้าใส่เวลาเธอเข้าใกล้ ตะคอกใส่เมื่อเธอทำอะไรไม่ได้ดั่งใจ ซึ่งตลอดเวลาที่คบกันมาเขาไม่เคยแสดงท่าทีแบบนี้ใส่เธอเลยสักครั้งมีแต่เอาอกเอาใจกัน ประคบประหงมเธออย่างดี อะไรกันล่ะที่ทำให้เขาเปลี่ยนไปขนาดนี้

หรือว่าบ้างทีที่เขาเป็นแบบนี้ มีใครบางคนเข้ามาเปลี่ยนเขากัน?

ยิ่งคิดความเสียใจและผิดหวังก็ยิ่งถาโถมเข้าใส่เธออย่างจังจนขอบตาสวยแดงก่ำนัยน์ตาเคล้าคลึงไปด้วยหยาดน้ำสีใส

‘กันตา’ นั่งนิ่งทอดสายตามองวิวทิวทัศน์จากระเบียงห้องคอนโดพลางหวนคิดไปถึงวันแรกที่เธอได้รู้จักกับพีรภัทรหรือ’เฮียพี’ ที่ใครหลายคนต่างพากันเรียกเขาแบบนั้นกัน

เธอและเขาเจอกันที่ผับในคืนนั้น คืนที่ไคเดินเข้ามาจีบเค้กเพื่อนสาวของเธอ ในคืนนั้นกันตาเห็นพีรภัทรผ่าน ๆ ตาจากมุมไกล ๆ และแม้นว่าเขาจะอยู่ในที่มืดแต่ความเป็นเขากลับส่องประกายดูดีมาถึงเธอ มีหลายครั้งหลายคราที่กันตาแอบลอบมองไปทางพีรภัทรทว่าขณะนั้นตัวเขากลับรายล้อมไปด้วยเหล่าผู้หญิงสวย ๆ โดยภายหลังจากที่ผับปิดแล้วกันตาได้แยกย้ายกับเพื่อนสนิทกลับมายังคอนโดของเธอเอง และไม่รู้ว่ามันเป็นความบังเอิญหรือตั้งใจกันที่เธอกับเขาบังเอิญพักอยู่คอนโดเดียวกันอีกทั้งห้องของเธอกับเขายังอยู่ตรงข้ามกันอีกด้วย

คอนโดนี้เป็นคอนโดใหม่ที่กันตาเพิ่งย้ายมา จึงไม่แปลกอะไรเลยที่เธอจะไม่รู้ว่าเธอกับพีรภัทรอาศัยอยู่คอนโดเดียวกัน

วันนั้นเขาและเธอพูดคุยกันนิดหน่อยก่อนจะแยกย้ายเข้าห้องใครห้องมัน

ก็อก ๆ

จนกระทั่งเช้าตรู่ของอีกวันที่ประตูหน้าห้องของเธอโดนเคาะ กันตาส่องตาแมวดูเธอจึงเห็นเป็นพีรภัทรที่ยืนจังก้าอยู่

“มีอะไรรึเปล่าคะ” เธอจึงเปิดประตูออกไปถามขมวดคิ้วมองเขาด้วยความสงสัย

“เฮียซื้อน้ำเต้าหู้กับข้าวต้มมาฝาก หนูเอาไปกินสิ” มือหนาชูของที่ซื้อมาให้หญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มดูก่อนที่จะยื่นทุกอย่างในมือให้กับเธอ

“ขอบคุณนะคะ” กันตารับมาโดยไม่ลืมกล่าวขอบคุณ

“เฮียเต็มใจครับ” พีรภัทรยิ้มละมุมก่อนจะหันหลังเดินกลับเข้าห้องตัวเองไป

วินาทีนั้นกันตาไม่สามารถควบคุมจังหวะการเต้นของหัวใจตัวเองได้ หัวใจของเธอเต้นรัวเร็วอย่างบ้าคลั่งในขณะที่ริมฝีปากผุดรอยยิ้มบาง ๆ ออกมา เธอรู้สึกหวั่นไหวให้กับการกระทำของพีรภัทรอย่างที่ไม่ควรจะเป็น เธอเผลอไผลไปกับการกระของเขาอย่างง่ายดาย

และเมื่อมีครั้งแรกที่เขาซื้อของมาฝากก็ต้องมีครั้งต่อไป ทุก ๆ เช้าพีรภัทรจะหอบหิ้วข้าวต้มกับน้ำเต้าหู้มาแขวนไว้ที่หน้าประตูห้องของเธอ เขาทำแบบนั้นอยู่ประมาณสองอาทิตย์ได้ก่อนที่เราจะแลกคอนแทคกัน เขาเป็นคนทักมาหาเธอก่อน ใช้คำหวานหยอดใส่เธอไม่ยั้ง ชวนเธอไปดูหนัง อีกทั้งชวนเธอไปทานข้าวด้วยบ่อย ๆ มีชวนเธอดื่มบางประปรายที่ห้องของเขา

ความสัมพันธ์ของเธอและเขาก้าวกระโดดเพราะความที่เขาชวนเธอไปดื่มที่ห้องของเขานั่นแหละ มีคืนหนึ่งเธอดื่มจนเมาเละตื่นมาพบว่าตัวเองนอนเปลือยกายอยู่ข้างกายเขา

หัวสมองของกันตามึนตึ๊บเธอจำอะไรไม่ได้เลยสักอย่างนอกจากสัมผัสวาบหวามที่เขามอบให้

“ไม่ต้องกลัวนะ เฮียจะรับผิดชอบหนูเอง” เขาที่ตื่นขึ้นมาแล้วเห็นสีหน้าไม่สู้ดีนักของหญิงสาวจึงเอ่ยบอกเธอด้วยน้ำเสียงและแววตาจริงจัง เธอไม่จำเป็นต้องกังวลหรือกลัวอะไรทั้งนั้นเพราะเขายินดีรับผิดชอบในสิ่งที่ทำ โดยการคบหาเธอเป็นแฟน

จากวันนั้นความสัมพันธ์ของกันตากับพีรภัทรก็ขยับขึ้นมาราวกับก้าวกระโดด พีรภัทรดูแลกันตาอย่างดีเรื่อยมาตามคำมั่นสัญญาที่เคยให้ไว้ เขาดูแลเธอประดุจดั่งเจ้าหญิง ประเคนทุกอย่างให้โดยที่เธอไม่เคยร้องขอ

ชีวิตรักของเธอกับเขาดำเนินไปอย่างราบเรียบและเรียบง่าย ทุก ๆ วันยังเต็มไปด้วยความหวานชื่นที่ทั้งเธอและเขาขยันเติมเต็มให้แก่กัน เราเพิ่งฉลองวันครบรอบสองปีด้วยกันอย่างชื่นมื่นและวันนั้นเป็นวันเดียวกันกับที่เขาขอเธอแต่งงาน

วินาทีที่เขาคุกเข่าลงต่อหน้า วินาทีที่เขายื่นแหวนมา และวินาทีที่เขาเอื้อนเอ่ยประโยคนั้นออกมา กันตายังจำความรู้สึกวันนั้นได้เป็นอย่างดี เธอวาดภาพอนาคตของเธอกับพีรภัทรไว้ทุกอย่าง ในทุก ๆ เรื่องราวของเธอมักมีพีรภัทรอยู่ในนั้นด้วยเสมอ

เพราะทุกอย่างที่เป็นเธอกับเขาก่อนหน้านั้นมันดีมาก ดีซะจนกันตาไม่เคยวาดฝันถึงจุดจบ เธอจึงไม่สามารถตั้งรับได้ทันเมื่อจู่ ๆ พีรภัทรก็เปลี่ยนไป

เธอเฝ้าถามตัวเองซ้ำ ๆ ว่าเธอทำอะไรผิด แต่เธอก็ไม่เคยได้รับคำตอบนั้น จนบางครั้งกันตาก็อดคิดไม่ได้เลยว่า

หรือจริง ๆ แล้วเธอไม่ได้ผิดอะไร แค่ตอนนี้เธอไม่ใช่คนที่เขารักอีกต่อไปแล้วก็เท่านั้น