พิษรัก 9 เช็ดค… NC20

Talk องศา

หลังจากที่มีนเดินออกไป ซอลก็รีบปิดประตูและกดล็อกอย่างแน่นหนา จากนั้นเธอก็ตรงดิ่งเข้ามายืนข้างๆ เตียงผม ทั้งยังจ้องหน้าผมด้วยสายตาไม่พอใจ

“มีอะไรจะอธิบายกับซอลมั้ย?”

“….” ผมเลือกที่จะไม่ตอบแล้วเสมองไปทางอื่น ซึ่งก็เป็นการตอบเธอทางอ้อมว่าไม่มีนั่นแหละ

“ซอลคิดว่าเราคุยกันเข้าใจแล้วนะ”

“….”

“ทำไมถึงยังยุ่งกับเด็กนั่น?”

“มีอะไร” ผมเมินเฉยต่อคำถามของซอล และเป็นฝ่ายถามเธอกลับ เพราะผมเองก็ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่าทำแบบนั้นไปทำไม

ซอลอึ้งไปเล็กน้อยเมื่อผมเปลี่ยนเรื่อง ผมรู้ว่าเธอกำลังไม่พอใจ แต่เธอก็พยายามที่จะสงบสติอารมณ์

“คุณอาโทรมาบอกว่าโอมไม่สบายหนัก ซอลเลยมาดู”

“ฉันเคยบอกเธอแล้วใช่มั้ยว่าอย่ามาที่นี่ ถ้าฉันไม่ได้เรียก”

“ทำไมคะ?” น้ำเสียงห้าวตอบกลับมา บ่งบอกถึงความน้อยใจของซอล “กลัวแผนแตก หรือว่ากลัวเด็กนั่นจะเข้าใจผิด”

“เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับมีน…” ผมกดเสียงต่ำและเว้นระยะการพูด “…และแน่นอนว่ามันก็ไม่เกี่ยวกับเธอด้วย”

ผมรู้ว่าคำพูดของผมอาจจะดูใจร้ายเกินไปสำหรับเพื่อนรักอย่างซอล แต่เธอเองก็รู้จักนิสัยและสันดานของผมดี ดังนั้นการที่เธอยังยืนอยู่ตรงนี้มันก็แปลว่าเธอรับในตัวตนของผมได้

ผมไม่จำเป็นต้องฝืนความเป็นตัวเองเพื่อใคร

“ก็ได้ ถ้าโอมไม่อยากให้ซอลอยู่ ซอลกลับก็ได้” ซอลบอกเสียงสะอื้นพร้อมกับเดินไปที่ประตู

“เดี๋ยว”

เธอชะงักมือที่กำลังจะเอื้อมไปหมุนลูกบิด

“อย่าบอกเรื่องนี้กับคุณอา…” ผมบอกเสียงแผ่ว เพราะลึกๆ แล้วไม่ได้อยากพูดอะไรแบบนี้สักเท่าไหร่ “…ฉันขอร้อง”

ซอลไม่ได้ตอบอะไรกลับมา เพียงเปิดประตูแล้วเดินจากผมไป แต่มันก็ทำให้ผมรับรู้ได้ว่าเธอยอมตกลง

หลังจากทุกอย่างกลับสู่ความสงบ ผมก็เอนตัวลงนอนอย่างเดิมช้าๆ ตอนนี้ร่างกายของผมอ่อนแรงเพราะพิษไข้ ทั้งยังรู้สึกปวดหัวตุ้บๆ เหมือนมันจะระเบิด

ผมล่ะเกลียดจริงๆ เวลาที่ตัวเองอ่อนแอแบบนี้

พลบค่ำ

ผมผล็อยหลับตั้งแต่ช่วงที่ซอลกลับออกไป ตอนนี้รู้สึกตัวตื่นเพราะสัมผัสได้ถึงความเย็นวาบที่กำลังไล้ผ่านร่างกาย

ผมปรือตาขึ้นช้าๆ ภายในห้องมืดสลัว เห็นเงาลางๆ ของใครบางคนนั่งอยู่ตรงหน้า

ภาพของเธอค่อยๆ ปรากฏชัดเจนขึ้นเมื่อสายตาคุ้นชิดกับความมืด มือเล็กกำลังถือผ้าขนหนูเช็ดตามตัวให้ผมเพื่อลดไข้

เดือนมีนา…

เป็นเธออีกแล้วเหรอ ทำไมต้องเป็นเธอ…

“อุ๊ย!” มีนร้องสะดุ้งด้วยความตกใจ เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมาแล้วเห็นว่าผมกำลังมองการกระทำของเธออยู่ “ตะ…ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่คะ”

“เข้ามาทำไม” ทั้งที่รู้ดีว่าเธอเป็นห่วงและอยากมาดูแลผม แต่ผมก็ยังเอ่ยถามออกไป

“กะ…ก็มีนเห็นว่าแฟนพี่องศากลับไปตั้งแต่บ่ายแล้ว มะ…มีนก็เลย…”

“ซอลไม่ใช่แฟนฉัน” ผมปฏิเสธเสียงแข็ง ไม่รู้ทำไมถึงต้องรีบพูดออกไปด้วย รู้แค่ว่าต้องพูด

“ขอโทษค่ะ มีนคงเข้าใจผิดไปเอง” ว่าจบมีนก็ทำท่าจะลุกขึ้นไปจากเตียง ผมจึงคว้าข้อมือเธอเอาไว้ มีนสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะหันมามองผมด้วยแววตาสั่นระริก “มะ…มีอะไรคะ”

“เธอยังเช็ดตัวให้ฉันไม่เสร็จ”

“กะ…ก็พี่องศาไม่ชอบ…”

“ตอนแรกไม่ชอบ…แต่ตอนนี้ฉันชอบแล้ว”

“….” เดือนมีนาเบิกตาโพลงพร้อมกับอาการเลิ่กลั่ก เธอหลุบสายตามองมือผมที่จับมือเธออยู่ ก่อนจะทัดเส้นผมกับใบหูเพื่อแก้อาการเขิน

“ฉันหมายถึงชอบให้เธอเช็ดตัว” ผมปล่อยมือเธอพร้อมกับถอดเสื้อออก

“พะ…พี่องศา!” มีนรีบหันหลังหนีแต่ผมก็คว้าข้อมือเธออีกครั้ง ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังไม่ยอมหันหน้ามามองผม

“อย่าทำเหมือนไม่เคยเห็น มันน่ารำคาญ”

“มะ…มีนเคยเห็นก็จริง แต่มันไม่ได้แปลว่ามีนจะชินหรือเปล่าคะ”

“งั้นเธอก็ควรจะรีบทำให้ตัวชินกับมันซะ”

Talk มีน

ฉันก้มหน้างุดด้วยความเขินอาย พี่องศาเกิดเป็นอะไรของเขาขึ้นมาอีกถึงได้พูดจาสองแง่สองง่ามกับฉัน

“เรื่องแบบนี้มันไม่ได้ชินกันง่ายๆ หรอกนะคะ” และสำหรับฉันมันไม่มีวันที่จะชินด้วย

พี่องศาไม่ได้ตอบอะไร เขาดันตัวลุกขึ้นนั่ง ขยับเข้ามาใกล้ๆ จากนั้นมือหนาก็ยื่นมาประคองใบหน้าให้ฉันให้หันไปหาเขา

และทันทีที่ฉันเผลอสบตากับพี่องศา ความรู้สึกทุกอย่างก็ถูกหยุดชะงัก เหลือเพียงความอื้ออึงที่คล้ายกับถูกมนต์สะกดจากดวงตาสีดำสนิท

พี่องศาเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ มือหนาลดลงมากุมมือฉันข้างที่ถือผ้าขนหนูอยู่ เขาจับมือนั้นแล้วบังคับให้ฉันเช็ดไปตามแผงอกแกร่ง

เมื่อฉันยอมเช็ดด้วยตัวเองแล้วพี่องศาก็ปล่อยมือออก ก่อนจะเลื่อนขึ้นลูบไล้หน้าอกของฉันผ่านชุดนอนตัวบาง ปลายนิ้วเรียวสัมผัสโดนยอดปทุมถันที่ไร้ซึ่งบราเซีย ทำเอาร่างกายฉันสะดุ้ง

รู้สึกปั่นป่วนในช่องท้องและหายใจไม่ค่อยสะดวก พี่องศาใช้มือนึงลูบไล้ขึ้นมาที่ต้นคอของฉันช้าๆ ส่วนอีกมือก็จับมือฉันที่กำลังเช็ดแผงอกเลื่อนลงไปที่ขอบกางเกงของตัวเอง

ผ้าขนหนูถูกเขาปัดออกไป

“เช็ดตรงนี้ให้ฉันสิ…” เขาพูดเสียงพร่า จากนั้นก็จับมือฉันวางลงตรงกลางเป้ากางเกง ซึ่งตอนนี้คล้ายมีของแข็งนูนดันขึ้นมาเป็นลำใหญ่ “…ใช้มือของเธอเช็ดค**ให้ฉัน”

หัวใจของฉันกระตุกเต้นตุ้บๆ กับถ้อยคำหยาบคายและน้ำเสียงที่พร่ากระเส่าของคนตรงหน้า ไม่คิดเลยว่าพี่องศาจะกล้าพูดอะไรแบบนี้กับฉัน

ความใหญ่โตของแก่นกายที่มือฉันสัมผัสอยู่พองโตขึ้นเรื่อยๆ ราวกับกำลังสู้มือ

ชวนให้ฉัน…รู้สึกหวั่นไหว

ทั้งที่คิดว่าตัวเองไม่ได้ชอบเรื่องอะไรแบบนี้ ทว่าพอเป็นพี่องศาทุกอย่างกลับตรงกันข้าม…

พี่องศาลดมือลงแล้วสอดเข้ามาในสาบเสื้อของฉัน แถมยังใช้มืออีกข้างจับมือฉันที่กุมเป้าเขาล้วงเข้าไปด้านในกางเกงของตัวเอง

มือเขาสัมผัสกับยอดจุกของฉันพร้อมๆ กับที่มือฉันสัมผัสลำเอ็นแข็งใหญ่ของเขา

ฉันรู้สึกเหมือนเลือดลมกำลังสูบฉีดอย่างหนักหน่วง อาการร้อนวูบวาบวิ่งไปทั่วทุกสัดส่วนของร่างกาย ท้องน้อยของฉันหนักอึ้ง ลมหายใจหอบระรัว

ความรู้สึกแบบนี้มันคืออะไรกัน…ฉันกำลังมีอารมณ์ร่วมและต้องการให้พี่องศาปรนเปรอหรือยังไง…

“พะ…พี่องศา…อื้อ” ฉันใช้สติที่หลงเหลืออยู่เพียงน้อยนิดท้วงขึ้นเพื่อให้เราหยุด ทว่ากลับถูกพี่องศาบดขยี้จูบอย่างหนักหน่วงเพื่อดูดกลืนคำพูดนั้นลงลำคอ

ริมฝีปากหยักนุ่มจู่โจมจูบฉันอย่างเอาเป็นเอาตาย แทบจะสูบลมหายใจของฉันออกไปจนหมด ลมอุ่นจากปลายจมูกเขาเป่ารดลงมาซ้ำๆ จนฉันรู้สึกร้อนรุ่ม

ระหว่างนั้นมือหนาก็บีบขยำหน้าอกใหญ่ ทั้งยังใช้ปลายนิ้วไล้เกลี่ยจุกนมสีหวาน ส่วนมือของฉันก็กำลัง…

ชัดรูดแก่นกายของเขาโดยที่ไม่ได้ถูกบังคับ…

พี่องศาเอื้อมมืออีกข้างมาลูบไล้หน้าท้องแบนราบ แล้วเลื่อนต่ำลงสอดเข้ามาในแพนตี้ตัวบาง ใช้นิ้วกลางเกี่ยวกระหวัดติ่งกระสันอย่างหยอกเย้า ก่อนจะเลื่อนนิ้วลงปาดเอาน้ำเมือกสีใสขึ้นมาชโลมบดเคล้าอย่างหนัก

สติของฉันถูกสัมผัสของเขามอมเมาจนลุ่มหลง อารมณ์วาบหวามที่รบกวนจุดอ่อนไหวทั้งข้างบนและข้างล่างก่อความปรารถนาที่ยากเกินจะหยุด

ฉันเลิกต่อต้านพี่องศาทุกห้วงความรู้สึก ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับความรัญจวนตรงหน้า พี่องศาถอนริมฝีปากออกแล้วดันฉันให้นอนราบลงไป ก่อนที่เขาจะขึ้นมาคร่อมร่างฉันไว้

ดวงตาคมจ้องมองใบหน้าของฉันอย่างหลงใหล ทำเอาหัวใจดวงน้อยเต้นระรัวด้วยความเขิน พี่องศาประกบริมฝีปากจูบฉันอีกครั้ง

สัมผัสในครั้งนี้อ่อนโยนและนุ่มนวล สมองของฉันขาวโพลนและล่องลอย ไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น ต้องการเพียงสัมผัสที่เร่าร้อนจากคนข้างบน

พี่องศาคว้ามือมาจับหน้าอกแล้วออกแรงบีบเคล้นอย่างเต็มแรง ไม่เพียงแค่นั้นแต่ยังใช้ปลายนิ้วทั้งสองข้างเขี่ยหัวนมจนมันแข็งนูนเป็นไต

“อื้อ~”

มือหนึ่งยอมผละออกจากอก เลื่อนลงลูบไล้เนินดอกไม้สวยฉ่ำ เขี่ยติ่งเกสรเล่นเบาๆ พอให้ท้องน้อยรู้สึกเสียววาบ ก่อนจะเลื่อนปลายนิ้วนั้นลงแล้วสอดเข้ามาภายในช่องทางรักคับแคบ

“อ๊า~”

แล้วในจังหวะที่กำลังจะขยับนิ้ว พี่องศาก็หยุดทุกการกระทำแล้วผละริมฝีปากออก สีหน้าเขาดูตกใจเหมือนเมื่อกลางวันไม่มีผิด

อย่าบอกนะว่าเขา…เล่นกับความรู้สึกของฉันอีกแล้ว

“ฉันจะให้เธอเลือกอีกครั้ง” พี่องศาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นกระเส่า “ถ้าเธอออกไปจากห้องนี้ตอนนี้เธอจะรอด”

“….”

“แต่ถ้าเธอยังอยู่…ฉันจะจับเธอเอาและเธอก็จะต้องให้ฉันเอาไปตลอด”