Chapter 7

"ถ้าพี่คิมทำแบบนี้ หนูไม่เช็ดผมให้แล้วนะ" พริกหวานจะผละตัวออก แต่เขากลับยกแขนตวัดกอดเอวบาง แล้วเอาหน้าฝังเข้าตรงหน้าท้องแบนราบ

"รีบเช็ดผมให้พี่สิ พี่หนาวแล้วเนี่ย"

"พี่คิมก็ไปใส่เสื้อผ้าสิคะ ว้าย…พี่คิม" พริกหวานทำตาโต เมื่อเขาอุ้มเธอมานั่งคร่อมบนตักจนกระโปรงมันร่นขึ้นสูง

“ตกใจอะไร..หืม พี่กลัวว่าหนูจะเมื่อยขา ก็เลยอุ้มหนูนั่งตัก ” มือสากลูบหัวทุยเล็กอย่างอ่อนโยน “พี่มีรางวัลให้หนู” เขาบอกน้ำเสียงกระเส่า แล้วเลื่อนมือจับท้ายทอย กดหัวเธอลงเบาๆ รับจูบอันดูดดื่มเป็นรางวัลที่เธอเช็ดผมให้เขา

"อื้อ..." เสียงครางสะท้านหลุดเข้าไปในลำคอ เขาจับบั้นท้ายขยับให้เนินอวบอูมถูไถกับตัวตนของเขาที่แข็งปักโผล่ดุนดันเนื้อผ้าออกมา ความซาบซ่านที่เขาจงใจมอมเมาสวาท ทำให้หญิงสาวเคลิบเคลิ้ม ไปกับสัมผัสของเขา มือเล็กจับบ่าแกร่งบีบเบาๆ อย่างมีอารมณ์ปรารถนา

พอเห็นว่าพริกหวานตกอยู่ในห้วงอารมณ์เรื่องอย่างว่า เขาจับคนตัวเล็กนอนราบลงบนโซฟา จากนั้นเขาก็รีบขึ้นคร่อมร่างบางทันที มือสากลูบไล้ขาเรียวผ่านเนื้อผ้า และมอบจูบให้หญิงสาวอย่างดูดดื่ม แต่แล้วความซาบซ่านเป็นอันหยุดชะงักลง เมื่อมีเสียงเคาะประตูกระจกดังขึ้น

"ไอ้เชี่ย มาหาพ่อมึงเหรอ" คิมหันต์สบถออกมาอย่างหงุดหงิด เมื่อเห็นไรเฟิลกับบิ๊กบอสยืนกอดอกอมยิ้มทำสีหน้ากวนๆอยู่ตรงประตู

คนที่เข้ามายังบริเวณบ้านส่วนตัวของเขาได้ จะมีเพียงแก๊งเพื่อน พ่อแม่ของเขา และแม่บ้านที่เข้ามาทำความสะอาดเท่านั้น

"ฟู่! เกือบไปแล้ว" พริกหวานถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก รีบจัดเสื้อผ้าอย่างลนลาน เธอยกมือตบแก้มตัวเองเบาๆ ตอนนี้รู้สึกตัวร้อนผ่าวเหมือนคนจะเป็นไข้ ยิ่งเพื่อนของเขามาเห็นแบบนี้ เธอโคตรอาย ยิ่งพี่

บิ๊กบอสด้วยแล้ว เขาแซวเก่งมาก

"มาทำเชี่ยอะไร"

"คว×ตั้งเลยไอ้ห่า มึงจะทำอะไรน้องสาวของมึง" ไรเฟิลไม่สนใจคิมหันต์ที่ทำหน้าบอกบุญไม่รับ แต่ทว่าเขากลับยิ่งคำถามสิ่งที่เขาเห็นเมื่อครู่

"พวกมึงแม่ง..มาทำไมตอนนี้วะ"

"ทำเป็นลืมไอ้สัส มึงนัดพวกกูเอง"

"เออ มึงไปสูบบุหรี่ ชมพระจันทร์ที่สวนหย่อมก่อน เดี๋ยวน้องอาย" คิมหันต์โบกมือไล่เพื่อนซี้ไปไกลๆ

"ค้างเลยดิ"

"พูดมากว่ะ เชิญมึงสองตัวไปทางนู้นก่อนเลย"

"อยากซัดหน้าไอ้เชี่ยคิมแม่ง โธ่…" บิ๊กบอสต่อยไปที่บ่าแกร่งคิมหันต์เบาๆ ก่อนที่จะกอดคอไรเฟิลเดินไปสวนหย่อมข้างบ้านพร้อมกับเสียงหัวเราะคิกคัก

"พี่คิมคะ หนูจะกลับเพนต์เฮาส์แล้ว กระเป๋าหนูอยู่ที่ไหนคะ" พริกหวานถามโดยไม่มองหน้าเขา เธอเขินมาก

"ขอพี่คุยธุระกับพี่เฟิลกับพี่บอสแป๊บนึง เดี๋ยวพี่ไปส่ง"

"ไม่เป็นไรค่ะ หนูเห็นรถของหนูจอดที่บ้านพี่คิม เดี๋ยวหนูขับรถกลับเองค่ะ" สงสัยเขาคงสั่งใครสักคนให้เอาไว้รถของเธอจากโรงเหล้าเถื่อนมาไว้ที่นี่

"เอางั้นเหรอ พี่อยากต่อจากเมื่อกี้ รอพี่ก่อนได้มั้ย"

"งื้อ หยุดพู้ดดดด" พริกหวานยื่นมือไปปิดปากเขา เลยโดนปากหยักจุ๊บที่มือเล็ก จนเธอรีบผละมือออก

"ไปดูห้องนอนพี่ไหม" มือสากจับข้อมือเล็กดึงเบาๆ ให้เดินตามแรงของเขาขึ้นบันได แต่พริกหวานกลับยื้อตัวเอาไว้

"พี่คิม อย่าแกล้งหนู" พริกหวานแกะมือเล็กออกจากมือของเขา แล้วรีบนั่งลงบนโซฟา ทำตัวเล็กๆ นั่งรอเขาอย่างเรียบร้อย

"ฮ่าๆ" คิมหันต์หลุดขำออกมา แล้วเดินขึ้นชั้นสองไปคนเดียว ไม่ถึงห้านาทีคนตัวสูงก็เดินลงมาด้วยชุดเสื้อกล้ามสีดำกับกางเกงขายาวสีเข้ม เขาแต่งตัวแบบไหนก็ดูดีไปหมดในสายตาของเธอ

"ปะ เดี๋ยวพี่เดินไปส่งที่ลานจอดรถ" พอเอากระเป๋าคล้องไหล่มนเสร็จ เขาก็ดึงพริกหวานเดินออกจากบ้าน ไปที่รถมินิคูเปอร์สีชมพู เปิดประตูให้หญิงสาวเข้าไปนั่งยังตำแหน่งคนขับ เมื่อหญิงสาวนั่งเรียบร้อย เขาก็โน้มตัวเข้าไปในรถ

"พี่คิม" วันนี้เธอเรียกชื่อเขาซ้ำๆ

"ขอบคุณอีกครั้งนะคะ" พริกหวานยกมือไหว้คนตัวสูง แต่ทว่าเขากลับจับมือเล็กเอาไว้ แล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ใบหน้าสะสวยก่อนจะจูบบดขยี้ปากเล็กอย่างดูดดื่ม ไม่ว่าจะจูบปากเล็กกี่ครั้งก็ยังคงหวานละมุนและน่าจูบเหมือนเดิม

"ขับรถดีๆนะเด็กน้อย" เขาจูบหน้าผากมน ก่อนจะผละตัวออก แล้วปิดประตูให้หญิงสาว

พริกหวานฟุบหน้าลงบนพวงมาลัยรถด้วยความเขินอาย จนเขาเคาะกระจก เธอจึงรีบโบกมือบอกเขาว่าไม่มีอะไร แล้วขับรถออกไปจากบ้านของเขาด้วยใจที่เต้นโครมครามเหมือนคนเป็นโรคหัวใจ

"กูเสียเวลารอมึงมากไปแล้วไอ้คิม มาคุยธุระของมึงซะที ยืนควXแข็งมองน้องสาวทำเชี่ยอะไร" เสียงไรเฟิลเอ่ยขึ้น ก่อนจะหยุดชะงัก เมื่อเห็นไฟหน้ารถของรถเบนต์ลีย์ขับโฉบเฉี่ยวเข้ามาในบ้านของคิมหันต์