ตอนที่2 กลับมาเจอกันอีกครังในรอบ 7ปี

ใครจะ คิดได้ ว่าการขึ้นศาลใน ฐานะทนายมือใหม่ จะได้เจอกับ

ผู้พิพากษา คีตะพัฒน์ พี่คีย์ พี่ชายที่คอยอยู่ข้างๆบ้าน และการพบกันอีกครั้งหลังไม่เจอ นานนับ 7ปี

โดยที่ไม่มีติดต่อหากันเลย หลังจากเหตุการณ์ ครั้งนั้น

จนมาพบเขาอีกครั้ง เลยได้รู้ว่าเขาเป็น ผู้พิพากษา” ตามที่เขาฝันไว้ และกำลัง นั่งบรรลังก์ศาลตัดสินคดี

ที่เธอ “เป็นทนาย ฝ่ายโจทย์”

พรนับพัน เจ้าเอย “ทนายสาวไฟแรง” วัย 25ปี เกิดออกการตื่นตระหนกถึงขึ้น

ซ๊อลฟิล เมื่อ ย้ำเท้าเดิน เข้าในมาศาลสูง เพื่อมาฟังคำให้การ และยื่นคำร้องต่อ ศาล ให้กับลูกความของเธอ

จาก ความมั่นใจเต็ม100 ของเธอ เมื่อเจอหน้าเขา อดีตที่ปวดใจ มันย้อนคืน.

เธอ ยืนนับลมหาย อยู่ครู่หนึ่ง เพื่อเดินหน้า เผชิญ เมื่อหลบไม่ได้ก็ เผชิญหน้ากัน

ฝั่ง ชายหนุ่ม คีตะพัฒน์ ผู้พิพากษา วัย 31ปีเมื่อดวงตาคมกริบ ของเขา หันมาเจอ เธอ เจ้าเอย น้องสาวข้างบ้านของเขา ที่ขาดการติดต่อไป

เมื่อ 7ปีที่แล้ว เขาไม่มีความตกใจเลย ที่เจอเธอ เพราะเขาแอบตามดู การพัฒนาการ

ของเธอ แบบไม่เปิดเผย รู้ถึงความเคลื่อนไหว และ สถานภาพ ของเธอ

ผ่านนักสืบ เพื่อนรักของเขาเอง ไอ้ภู ภูผา เจ้าของสำนักงานนักสือชื่อดัง วัย31ปี

หลังจาก ฟังผล แล้วรับนัด ไต่สวนเสร็จ. เจ้าเอย ได้เดินออกมาจากตึก เพื่อเตรียมตัวกลับคอนโด ระหว่างเปิดประตูรถ

เธอได้เสียงของคน ที่เธอไม่อยากเจอ จนได้ "__"

“รีบไปไหนครับ น้องเอยไม่เจอกันนาน"ไม่ทักทายพี่เลยนะครับ"

"สวัสดีค่ะ ^_^ ท่าน! ยินดีกับความสำเร็จ! ตามที่ตั้งใจไว้นะคะ"

"ไม่เอาๆครับ นอกศาลอย่าพูดห่างเหินแบบนี้ พี่ไม่ชินครับ"

"เกรงว่าจะไม่ดีค่ะ ขออนุญาตกลับคอนโดนะคะ พอดีมีนัดกับแฟนลาล่ะค่ะ" ^_^

เธอได้พยายามตัดบทจบการสนทนา กับคนที่เธอแอบรัก เร็วที่สุดที่จะทำได้ เพราะการยืน คุยต่อไป จะทำให้กำแพงน้ำตาที่กลั้นไว้จะพังลงมาเสียมิได้ "__"

"พี่ไม่เชื่อว่าหนูจะมีแฟน ไหนครับแฟนหนู…..พามาแนะนำ. ให้พี่รู้จักก็ได้นะครับ

ท่านคะ เราไม่เจอกัน นานร่วม 7ปี ท่านคิด ว่า สนิทกันไหมคะ! การที่ดิฉันจะมีหรือไม่มีใคร.

"ไม่ยุ่งดิคร๊าบบ!

"ลาอีกครั้งค่ะ" ขยับตัวหน่อยค่ะจะถอยรถ

"ลาจริงๆนะคะ" ชายหนุ่มจำใจขยับตัวพร้อมถอยห่างจากตัวรถ. ยืนมองท้ายรถพร้อมถอนหาย.

เจ้าเอยขับรถออกไป เธอมองผ่านกระจกหลัง น้ำตาหญิงสาวก็ไหลออกมา. เพราะภาพในอดีตย้อนกลับ…..

หลังจากน้องขับรถออกไป. ผู้พิพากษาหนุ่มหยิบโทรศัพท์ต่อสายตรงหาเพื่อนรักทันที่  ในจังหวะที่เพื่อนยังไม่รับสาย เขาขมวดคิ้วเข้าหากัน คิดถึงคำพูดของยัยน้อง! (มีแฟนงั้นเหรอหึ!  ต่อให้สิบคิณพี่ก็จะไม่ปล่อยเธออีก เจ้าเอย!) เมื่อปลายสายกดรับ

"ว่าไงท่าน.......มีอะไรให้รับใช้ขอรับ"

เขาไม่ตอบคำถามเพื่อน....แต่ถามเรื่องน้องขึ้นทันที.....

"ไอ้ภู ไหนมึงตามน้อง ดูน้องยังไงไหนบอกน้องไม่มีใครไงไอ้เพื่อนเวร!....

"ก็ไม่มีจริงๆกูตามน้อง มา 7ปี เท่าที่มึงจ่ายค่าจ้างเลย! พับผ่าดิ! ทุ่มทุนสร้างมาก! พ่อเอย! ไง! เจอน้องแล้ว ดิ!"

เอ่อดิ! แกร่งขึ้นกว่าเดิมเยอะ แต่ในสายตากู น่ารักไม่เปลี่ยน. แต่แมร่งปากคอร้ายกาจมาก ก็สมกลับตำแหน่งทนายไฟแรง! กูภูมิใจ โครตๆว่ะ!"

"แล้วจะเอาต่อว่ะ! คีย์แกดึงน้องกลับมาอยู่ใกล้ๆ ด้วยอำนาจของแกเอง แต่แกก็ใช้ความพยายามอย่างมาก เพื่อเข้าหาแล้วล่ะนะ ตามทวงรักแรกของแกให้ได้นะเพื่อน ลงทุนลงแรงมาเยอะแรงสู้ๆว่ะเพื่อน

"เอ่อเมื่อวานเจอ ไอ้คิณณ์ มันกลับมาไทยแล้วได้คุยกันยังตกลงว่า ไง 7ปีนานไปแล้วนะ"

"เอ่อ!รอเจอมันอยู่นี้แหละ ไม่รู้จะคุยกันรู้เรื่องเปล่า! มันจะโตขึ้นกว่าเดิมป่ะว่ะ!" พร้อมถอนหายใจอย่างแรง เมื่อพูดถึงน้องชายฝาแฝดของตัวเอง.

@เพ้นท์เฮ้าส์คีตะพัฒน์

หลังจากวางสายจากเพื่อน ชายหนุ่มก็เดินทางกลับที่รถหรูคู่กาย เพื่อกลับเพ้นเฮ้าส์ส่วนตัวที่ใจกลางเมืองหลวง เมื่อถึงที่ลานจอดรถชั้น VIP ชายหนุ่มก็เดินเข้าในตึก..

แล้วกดลิฟต์ขึ้น สู่ชั้นที่เขาอาศัย ประตูลิฟต์ เปิดชายหนุ่มเดินเข้าห้องนอน ทั้งห้องทีตกแต่งด้วยโทนสีน้ำเงินทึบออกดำ...

ชายหนุ่มมานั่งคิดย้อน! ไปหลังจากน้องหนี เที่ยวกับเพื่อนๆ หลังจากไปบ้านน้องมาเขาเดินกลับเข้าบ้านมา เจอเจ้าตัวปัญหาน้องชายที่มีอะไร ทุกอย่างคล้ายเขา แต่ต่างแค่นิสัยกับชื่อเท่านั้นเอง.

(ห้วงความทรงจำ)

"ไอ้คีย์น้องไปไหนว่ะ โทรไปก็ไม่รับสายแปลกจัง!"   เขาไม่พูดอะไรเดินผ่านหน้า ภาคินัยไปแบบไม่บอกกล่าวอะไร!

"เอ้า! ไอ้พี่บ้านี้ถามไม่ตอบ คืออะไรว่ะ! "

คีตะพัฒน์ หันกลับมามองน้องชาย อีกครั้ง พร้อมแววตาโทสะ ตอบกับออกไปว่า

"น้องเอยเป็นแฟนกู มึงได้ยินป่ะ "

"อ้าว! ไหนว่าไม่คิดอะไรกลับน้องว่ะ"

"ก็มึงเป็นน้องของกูไง ไอ้ฟาย! กูถึงยอมปล่อยมือน้อง กูกำลังหาวิธีคุยค่อยๆบอกน้อง แต่น้องแอบได้ยินในเรื่องมึงกับกูคุยกัน แล้วตอนนี้น้องทิ้งกูไปแล้วด้วย"

พร้อมโยนโทรศัพท์ให้ น้องชายฝาแฝดดู ข้อความในโทรศัพท์.....

เหตุการณ์ครั้งนั้น ทำให้เขาไม่คุยอะไรกับน้องชายอีกเลย จนถึงที่เวลาต้องเดินทางไปเรียนและเขาไม่ไปเรียนที่ต่างประเทศ ตามที่ตั้งใจแต่เขาปล่อยให้ ภาคินัยไปเรียนต่อต่างประเทศเพียงคนเดียว..

เขาอยู่เรียน ที่ไทยเพื่อตามดูแลน้อง แบบห่างๆโดยไม่ไปเสนอหน้าให้เห็น.

นั่งคิดอะไร เรื่อยเปื่อย. อยู่ตรงระเบียง

00:00

หลุดภวังค์ ด้วยเสียงโทรศัพท์ หน้าจอ ‘ธันวา’ เจ้าพ่อผับหรูชื่อดัง One Night วัย 31ปี เขากดรับสายพร้อม ความขัดใจ

"ว่า งัย มึง….. มีอะไรโทรมาดึกดื่น !!"

"งานยุ่งป่ะว่ะ! ไม่ทักทายเพื่อนฝูงเลยนะครับ ท่าน!"

"มีอะไร พูดมา อย่าลามปาม! ไม่พูดกูวาง"

"แม๊ะๆๆ เพื่อนคิดถึง นิดๆหน่อยๆทำเป็นหัวร้อน นะครับท่าน"

"มึงมีอะไร พูดมา ไอ้ธัน…อย่าลีลา"!

"แค่จะบอกว่า กูเจออะไรเด็ดๆอยากให้ดู……!!!"

เพื่อนรักเงียบไป แล้วก็มีข้อความเข้ามาแทน เขาสถบ ออกมา.. "ว่าอะไรของมัน! 

พูดก็ไม่พูดอ้ำๆอึ้งๆอยู่ได้ ส่งเชี๊ยไรมาอีกนี้!" กดวางสาย มีข้อความต่อมาว่า “ ไม่ดูแล้วจะเสียใจ

เขาเลยกดดูรูปภาพ เมื่อเห็นภาพ ถึงขั้น สตั้น ไป 3 วิ เพราะภาพในเครื่อง คือน้องเอย แต่งชุดรัดรูปสีขาวกำลังโยกย้าย ตามจังหวะเสียงเพลงอย่างเมามันส์ กดปัดหน้าจอกดโทรศัพท์กดเข้าเบอร์ล่าสุดแล้ว ต่อสายหาเพื่อนทันที

คราวนี้ เหมือนจะโดน เพื่อนกวน บาทา มันไม่รับสาย เขาเลยตัดสินใจ

เดินแทบวิ่งออกเพ้นท์เฮ้าส์ มายังลานจอด VIP ขับรถหรู คู่กาย พุ่งทะยานสู่.

00:30 ผับดัง One night ของเพื่อนสนิท ระยะ ทางที่ขับมา พยายามต่อ สายถึงธันวา จนใกล้จะถึงร้าน มันถึงรับสาย...

@ ผับ one night

"ไวดีนี้! ท่านถ้าไม่รู้ว่าเป็นผู้พิพากษา......นึกว่าเป็นนักแข่งตัวฉกาจ"

เขาไม่ตอบคำถามของมันแต่ถามกลับ ทันที! "น้องเอยอยู่ไหน ...อย่ามาเล่นลิ้น อยากเปิดต่อไหมผับนรกนี้"

"อ้าวไม่เอาแบบนี้ซิครับท่าน กูอุตส่าห์ให้การ์ดดูแลอยู่ห่างๆ ไม่ต้องห่วงขออัญเชิญเข้ามาคร๊าบบ อย่าลีลาครับท่าน"

คีตะพัฒน์ เดินเข้าในผับหรู เหล่าการ์ดยกมือไหว้ให้ความเคารพ เพราะเป็นเพื่อนนาย และรู้ว่าเขาเป็นนักกฎหมายชื่อดัง.

@โต๊ะ เจ้าเอย

เขาเดิน มาเรื่อยๆจนถึงโต๊ะ เด็กน้อยของเขา ที่มีการ์ดยืนดูแลอยู่ห่างๆ พร้อมกับจับที่ ต้นแขนดึงเธอออกมา จากโต๊ะเล็กน้อยแล้วกระซิบข้างหูเบาๆ

"หนูเมาแล้วนะคะ น้องเอย"

สาวเจ้าหันมา มองหน้าคนที่ดึงเธอ ออกมาจากโต๊ะ มองมาด้วย แววตาตื่นตะหนก พร้อมกลับขยี้ตาดูด้วยการแปลกใจ ไม่เคยเห็นหรือพบเจอเขาในสถานที่แบบนี้น้ำเมาชวนให้หลงประเด็น

"พ่ะ..พี่คีย์มาได้ไง เอยยังไม่เมาปล่อย เอยค่ะ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน หนูโตแล้ว OK เข้าใจตรงกันเนอะ! "

"ไม่ค่ะ! เราต้องกลับแล้วตอนนี้พร้อมพี่ จะกลับดีๆหรือให้อุ้มไปเลือกเอา!"

"ไม่ค่ะ!ไม่กลับ! ไม่ไป! ไม่ต้องมายุ่งกะหนู เราไม่ได้เป็นอะไรกันปล่อยค่ะ"

เมื่อสาวน้อยของเขา พูดไม่รู้เรื่อง เขาจับเธอ พาดบ่าออกไป โดยไม่ฟังเสียง โวยวายของเธอ

"ปล่อยหนู ไอ้พี่คีย์บ้า อย่ามายุ่ง"

พร้อมทุบตีเข้ากลางหลัง คิดว่าจะคนอย่างผู้พิพากษาที่ชอบออกกำลังเป็นประจำ รู้สึกไหม แรงแค่มดกัด.

เขาเดินมาถึงรถ เปิดประตู แล้วก็วาง ลงเบาะข้างๆคนขับ แล้ว บอกว่า "อยู่นิ่งๆ อย่าคิดวิ่งหนี อย่าให้พี่ร้าย"