ตอนที่ 6 น้องเอยเป็นแฟนผมคับ

@ชั้น5 โรงหนังชื่อดัง

ก่อนหนังจะฉาย 30นาที ดูจากสภาพยัยทอมเน่าแล้วไม่น่ารอด หมายถึงดูพี่ดอมไม่ได้ เห้อทำใจไว้อาลัยพี่ดอม 5วิ

"ไหวไหมแก"!

"ม่ายว่ายอ่า"__"

"งั้นกลับกันเลยไหม "

"แกไม่เสียดายตั๋วเหรอ!"

"ก็เสียดายดิ!"

"กลัวแกเป็นหนักกว่านี้ เอายาไหม! กาวิสคอน"

"ให้กิน ลดกรดไหลย้อนเลยเหรอ"

"อืม!"นาทีนี้ตัวนี้แรงสุดแล้วลดอาการกรดทุกอย่าง"

"ม่ายอ่า "__" ไม่ชอบกินยาแกก็รู้นี้"

"หือ ป่ะงั้นกลับคอนโดเถอะ ไม่อยากเสียเงินใส่ซอง! "

"ซองอะไร!"

"ซองงานขาวดำ" 5555

"แงๆ อีบ้าเจ้าเอย แช่งกู ตั้งแต่ไปเรียน เน มาปากคอร้ายกาจมากๆ หึ!"

ฉันยืนมองเพื่อนสาวโวยวาย ฉันเลยอดหัวเราะไม่ได้.5555

"ต่อล่อต่อเถียงได้ แปลว่าดีขึ้นป่ะลุกขึ้น

กลับคอนโดเถอะ อยากนอนเหมือนกัน"

"ยี้! ไม่อาบน้ำ"

"แม๊ะๆ พลาดนิดพลาดหน่อย เอาคืนเลยนะ"

"อ่ะ! ล้อเล่น รักเอยฝุดๆ"

5555 หัวจะปวด กะยัยทอมเน่ามากๆ

.

@คอนโดพิมนารา (ยัยทอมเน่า) ฉายาที่ได้มา แบบ งงๆๆ

จากทีตั้งใจเพื่อไปดู พี่ดอม..

Fast 10 Fast & Furious10 

เมื่อยัยทอมเน่าเกิด accident ก็ต้องตัดใจอย่างแรง มาต่อซีรีย์ก็ได้แล้วดูใครดี!

พ่อแกะน้อย (หยางหยาง) กระต่ายน้อย (เซียวจ้าน) หรือพ่อมันม่วง (หลิวสวี่อี้) ได้หมดถ้าสดชื่น อาบน้ำแปป ^_^ !

:05:30 กริ๊งๆ เสียงนาฬิกาปลุก เอามือควานหานาฬิกาเพื่อดูเวลา.

หือ! อิ่ทอมเน่าทำบ้าอะไรนี้ปลุก05:30ปลุกมาเพื่อ(ทำวัตรเช้าเหรอ อิ่หมวยโสครก) แทบอยากหยุมหัวนาง มากเวลานี้ไม่_รู้จะสรรหาคำไหนเปรียบแล้ว.

พาร์ทคีตะพัฒน์

หลังจาก ยัยน้องเดินออกไป ผมนั่งมองดูอาการ หัวพัดหัวเหวี่ยงของน้อง ผมนี้มีความสะใจแกมดู_เอ็น เอ๋ย...เอ็นดู ^_^ 17:00 เวลาเลิกงาน ผมหันไปดูจอกล้องวงจรปิด

เลื่อนดูช่อง ชั้น 7 ออฟฟิตฝ่าย กฏหมาย แอบจิตป่ะกูนี้ 5555 เห็นเด็กแสบ,เด็กน้อยเรียกตามอารมณ์ของคนข้างหน้า กำลังก้มเก็บของ  ผมกำลังจะเลื่อนสู่หน้าจอ ปกติเผอิญเห็น ป๋าอาจ แว๊บๆ เดินผ่านกล้อง ไปตรงโต๊ะ เด็กน้อยของผม! สับกดเพิ่มเสียงฟังคำ สนทนา เหมือนโรคจิตป่ะกูนี้ หึๆ (มันมีเนื้อหาจากตอนที่5 มาบางส่วนนะคะ) ^_^

ถอนหายใจ ทำไมครับน้องเจ้าเอย 

โอ๊ย! อกอีแป้นจะแตก มาไม่ให้สุ่มให้เสียง  หันหน้าไปแล้วยิ้มให้ 

"ป๋าขา โผล่มาแบบนี้ไม่กลัวหนู หัวใจวายเหรอค่ะ

"ป๋าขอโทษครับน้องเจ้าเอย เดี่ยวคราวหน้าจะทำเสียงมาก่อนให้รู้ตัว" 55555

"ป๋าไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ค่ะ" ^_^ 

"แล้วถอนหายใจทำไม เรื่องงาน หรือยังไง"

"หึ! ที่ถอนหายใจ ก็ตอนนี้เป็นเวลาเร่งด่วนไงค่ะ" (มหากาฬรถติด ยืนหนึ่ง คือกรุงเทพฯ)นี้แระ หนูขอตัวนะคะ นัดเพื่อนดูหนัง ^_^

หือ! เพื่อนหรือหนุ่มๆ  เ

พื่อนคร๊า^_^ คนสนิทเลย ลานะคะ

ดูจากท่าทางยัยน้องคงเริ่มอืดอัด เลยลองโทรศัพท์ หาปรากฎยังบล็อคเบอร์ผมอยู่ (7ปีแล้วนะเจ้าเอย)  เลยใช้เบอร์สำรองโทรออกอีกครั้งติด แปลว่า ใช้เบอร์เดิม  หึๆ

@คอนโด พิมนารา (ยัยทอมเน่า) ฉายาที่ได้มา แบบ งงๆ( ต่อ)

13:00

เสียงนาฬิกาปลุกอีกที่  กลับบ้านหาม๊าพิมดีฟ่า! ลุกขึ้นจากเตียงเพื่ออาบน้ำ (แต่อาบอย่างเร็ว 2นาที ^_^) วิ่งผ่านน้ำอ่ะนะ ก็เมื่อคืนอาบแล้วนอนเลย 

ลืมดูเหล่าหลัวๆในซีรีย์เลย อดดูเพราะใครหล่ะ ก็เพราะเจ้าของห้องแระ ร้องอวดอวยบอกให้กินยาแต่แรกก็จบ เห้อ!

(ยิ่งกว่าลูกติดผั_ว อีก) ไว้อาลัยคนสวยแป๊ปหนึ่ง! "__"  กว่าจะนอนก็ ตี2 แล้วยังมาตั้งปลุกตี5ครึ่ง  (แม่เจ้า อิ่เอยจะบ้า...) เปิดประตูห้องออกมา พร้อมเสียงแหลมแสบแก้วหู ของยัยทอมเน่า ขออนุญาตมองบนแป๊ป

"แก๊! ขอบคุณนร้าที่ เขาดูแล" พร้อมแววตาลูกหมาน้อย 

"อืม! ไม่เป็นไรก็ดี! ดีขึ้นแล้วดิ! ไปบ้านเราป่ะ!ไปหาม๊าพิมกัน"

"ไม่อ่ะ! ฝากบอกม๊าด้วย คิดถึงจุบุบุๆ"

"หึ!ไม่ไปแถมฝากบอก แบบนี้ก็ได้เหรอ งั้นเอยไปก่อนนะ นารา"

"ไปดีมาดีนร๊า ^_^ คุงตะนายคงจ๋วย "

"อืม! เอยไปหล่ะ ดูแลตัวเองด้วยพักผ่อนเยอะๆ"

"จร้า! ม๊ามี๊"

5555 "หัวจะปวด จะกลับหาบ้านหาม๊าพิมแท้ๆ ดันมีลูกเพิ่มซะงั้น"

@ลาดจอดรถใต้คอนโด ยัยทอมเน่า

หว่างเดินมาที่รถ เอ้า! ทำโทรศัพท์เงียบอ่า!

เอ้าแบตหมด "__" แย่แล้วโดน ม๊าบ่นแน่ๆเลย "__" ไม่เป็นไรถึงบ้าน โทรบอกยัยทอมเน่าให้บอกม๊าก็ได้ ^_^ กดรีโมทรถ เปิดประตู เตรียมพร้อม #กลับบ้านเรารักอยู่# หัมเพลง สมัยไหนนี้ 555

@บ้านเจ้าเอย

7ปี แล้วไม่ได้กลับเลย "__" แรกๆก็ให้เวลาช่วง ระยะทำใจ (แต่ป๊าม๊าไปหาทุกเดือน ป๊าแลกเวรได้ก็บินไปหา) ^_^

หลังๆมา เรียนหนัก หนักมากๆบอกเลย เรียนกฏหมายไม่ใช่เรื่องเล่นๆ จนโดน ยัยเด็กเอ๋อ(เจ้าขา)กะยัยทอมเน่า(นารา) งอนหลายร้อยตลบเลย ก็ว่าได้!

จนนางขู่ ยื่นnotis เลิกคบ 5555 เขียนกระดาษแปะหน้าห้องพร้อม  ^_^5555 เพื่อนฉันแต่หล่ะนาง 

ว่าแล้วก็เปิดประตูรถ เข้าบ้านดีกว่าหยุดมองดูบ้านข้างๆแป๊ปอ่ะนะ! ไม่ตั้งใจจะดูแต่มันก็ต้องเห็นป่ะ!  don't care สวยสะบัดบ๊อบ 555 แต่เราผมยาวนี่ว่า 555

เปิดประตูเข้าไปใช้สายตากวาดมองแปป ก็คนมีฉชั๊กหลังติดอ่ะนะ "__" พลันเห็นร่างบางของม๊าคนสวย ขนาดอายุเลขหลักสี่แล้ว ความสวย ของเรายังเทียบม๊าไม่ติดเลย "__" ที่มาของคำว่าลูกเป็ดขี่เหร่ ! เศร้า1วิ!

"ม๊ามี๊ขาเอยมาแย้วๆๆ"

สิ้นเสียง ม๊าหันมาพร้อมตาเขียวปั๊ด ของทำหน้าสลด 3วิ "__"

ไปไหนมาครับ!

ไม่ใช่เสียงม๊า แต่เป็นเสียงคนใจร้าย  "__" (เจอเจ้ากรรมนายเวรในรูปแบบพี่ชายข้างบ้าน) ขอเวลาทำใจ 3วิ  พร้อมยิ้มใส่แบบสวยๆ แต่ไม่ตอบ เดินไปหามี๊

"หยุดตรงนั้นะคะ ลูกสาว" ม๊าชี้นิ้วสั่งให้หยุดอยู่กับที่! "__"

"ผู้ใหญ่ถามทำไมไม่ตอบค่ะ ไม่น่ารักนะคะลูก มี๊ไม่ได้สอนหนูทำตัวก้าวร้าวแบบนี้นะคะ" "__" ขอร้องไห้แป๊ปได้ใหม  มองหน้าม๊าพิมด้วยสายตาละห้อย

"ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นค่ะ อายุ25ปีแล้วนะคะ" "__"

"ก็หนูจะเดินไปบอกอยู่นี้ไงค่ะ"พร้อมทำปากยู่

"ว่ามาค่ะ! ม๊ากะพี่คีย์รอฟังอยู่ค่ะ ว่ามันคือข้ออ้างหรือเหตุผล" 

"ก่อ!หันรีหันขวาง 

"ก่ออะไรค่ะหือ! 

"กำลังจะพูดอยู่อ่า ขอชาร์ตแบตแป๊ปได้ไหมค่ะหลักฐานอยู่ในนี้"

ม๊าพิมเอามือทาบอก เหมือนตกใจ

"เดี่ยวค่ะม๊าพิม อย่าคิดไปเองดูก่อนแล้วค่อย ดุหนู"

"ม๊าให้เวลา 10นาที พอไหม!"

"พอค่ะ!" "

"ไม่ประชดค่ะคนสวย"

"ไม่ได้ประชดค่ะ" "__"

ขณะ ที่รอเวลาก็เดินไป กอดและหอมม๊ามี๊ พร้อมมองมาทางผู้ใหญ่ใจร้ายด้วยตาเขียวปั๊ด เมื่อตาผสานกันทันครั้นสายตาพี่คีย์! บ่งถึงความห่วงไย  สำนึกผิดทันไหมตรู!  "__" 10นาทีพอดีแป๊ะ!

  เปิดโทรศัพท์หรูแต่เน่ามากๆ  พร้อมส่งรูปถ่ายและคลิปเสียงยัยทอมเน่า ให้ม๊าดูพอม๊าดูจบก็ส่งโทรศัพท์เครื่องเน่าๆให้พี่คีย์ดูต่อ. 

"ม๊าขอโทษทันไหมค่ะคนดี  ไม่โกรธม๊านร้า  "__" "เอยไม่เคยโกรธม๊าค่ะ แค่ตอนนั้น นาราอาการไม่ค่อยดี กว่าจะหายก็ดึกแล้ว  หนูไม่รู้ด้วยว่าแบตโทรศัพท์หมด"

"__" ม๊ามี๊ขอโทษอีกครั้งนะคะคนสวย" พร้อมกอดแน่นมากๆ

"แล้วหนูนาราดีขึ้นยังคะลูก"

"ดีขึ้นแล้วคะ แต่คิดว่าน่ายังเพลียๆอยู่มั้งค่ะ หนูชวนมาบ้านปกติไม่เคยปฏิเสธ แต่วันนี้แค่ฝากบอกว่ารักม๊าจุบุบุๆ "5555

"เคลียร์แล้วนะคะ เอยขอขึ้นไปนอนนร้าแอบเพลียมากๆค่ะ"

"เดี่ยวค่ะ คนสวยหนูเห็นพี่คีย์ไหมค่ะลูก พี่เขามารอหนู แต่ 8 โมงแล้วค่ะลูกสาว"

"เอ้า!มาทำแต่เช้าค่ะ"

"ก็พี่โทรหาหนูไม่ติดไงครับ เลยต้องมาถามหาที่บ้านอยู่แถมยังไม่กลับบ้านติดต่อไม่ได้นั่งรอหนูคู่น้าพิม นี้ไงครับ! คราวหลังทำอะไร คิดมั้ง มีคนเป็นห่วงรออยู่ เข้าใจไหมครับ น้องเอย"

หันมามองทำตาปริบๆประมวลผลแป๊ป จะพูดอะไรต้องระวังเดี่ยวม๊าดุอีก

"__" "แล้วมีธุระอะไรกับเอยหรือเปล่าค่ะพี่คีย์ " เงยมองหน้าแอบเห็นดูยิ้มเจ้าเล่ห์แว๊บหนึ่ง  ทำไมเรารู้สึกเสียวสันหลังจัง พี่คีย์ยื่นโทรศัพท์คืนให้

"ไปอ่านในไลน์เลยครับส่งมาไปให้แล้ว"

"เอ้า! อยู่ตรงหน้านี้ไม่พูดเนอะ"

"มันเป็นรายละเอียดครับ ต้องอ่าน"

"ค่ะ เอยจะรีบอ่านเลยค่ะ"

"ไม่ตอบแบบประชดค่ะ ลูกสาวไม่น่ารัก"

"__" ค่ะ ม่ามี๊

แล้วพี่คีย์ก็หันไปคุยกับม๊ามี๊.

'ก็อย่างที่ผมแจ้งน้าพิมไปตอนเช้า ว่าผมต้องพาน้องไปคุยงานที่เชียงใหม่น้าพิมไม่ต้องห่วงน้องนะครับ.

.ค่ะ!ยังไงน้าฝากดูน้องด้วยนะคะ พี่คีย์! ^_^

ยินดีครับน้าพิมไม่ต้องเป็นห่วงน้องเอย รับรองได้ครับ ผมจะดูแลอย่างดีเพราะ

#น้องเอยเป็นแฟนผมครับ!#