ลวงรัก 12 อมมันซะ (เด็ดมาก)

เฮือก!!

หัวใจฉันกระตุกตุบๆ อย่างรุนแรง ก่อนจะหล่นวูบลงสู่ตาตุ่มเมื่อได้ยินคุณธนินขู่กลับมาแบบนั้น แล้วพอพูดจบเขาก็ตัดสายทิ้งไปเสียดื้อๆ ไม่เปิดโอกาสให้ฉันได้อธิบายอะไรเลย

กลับบ้านไปฉันจะต้องเจออะไรบ้างนะ…เฮ้อ…

ฉันถอนหายใจออกมาหนักๆ แล้วเดินไปนั่งรอรถประจำทาง รถผ่านไปสามคันแล้วแต่ฉันก็ยังนั่งอยู่ที่เดิม ยอมรับว่าไม่กล้ากลับไปที่บ้านของคุณธนินในตอนนี้ มันกลัวว่าเขาจะลงโทษหรือทำร้ายอะไรฉัน

คิดไปคิดมาฉันรู้สึกว่าตัวเองคิดผิดมากๆ ที่ยอมช่วยแม่กับพี่นก การอยู่กับคุณธนินนั้นไม่ง่ายเลย เขาดูเป็นคนที่มีหลายอารมณ์ หลายบุคลิก แต่ทั้งหมดนั้นก็ยังแฝงไปด้วยความเย็นชาที่ทำให้เกิดความกลัวขึ้นมาจับใจ

ไม่อยากคิดเลยว่าตอนที่พี่นกอยู่ที่นี่เธอต้องเจออะไรมาบ้าง ไหนจะผู้หญิงคนนั้นที่ดูเหมือนจะไม่ถูกกันอีก

ทั้งๆ ที่เพิ่งมาอยู่กับคุณธนินได้แค่ไม่กี่วัน แต่ในหัวของฉันกลับมีแต่คำถามที่ว่า ‘เมื่อไหร่แม่และพี่นกจะกลับมา’ พูดตามตรงถ้าไม่กลัวว่าแม่กับพี่นกจะถูกทำร้าย ป่านนี้ฉันคงหนีไปแล้ว

และเมื่อคิดได้แบบนั้นฉันก็หยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองออกมา ตั้งใจจะโทรไปถามแม่ว่าพี่นกผ่าตัดหรือยัง และเธอเป็นยังไงบ้าง

ทว่าไม่ว่าฉันจะโทรหากี่รอบ แม่ก็ไม่ยอมรับสายของฉันเลย ไม่รู้ว่าทำอะไรกันอยู่ สงสัยคงกำลังยุ่งเรื่องเตรียมการผ่าตัดล่ะมั้ง ไว้อีกสองสามวันค่อยโทรไปใหม่ก็ได้

ฉันเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าผ้าของตัวเองเหมือนเดิม จากนั้นก็นั่งเล่นต่ออีกสักพัก แล้วตัดสินใจขึ้นรถประจำทางกลับไปที่บ้านของคุณธนิน

เมื่อมาถึงฉันก็ทำใจอยู่นานว่าจะเข้าไปข้างในเลยดีหรือเปล่า แต่พอมองดีๆ ก็เห็นว่ารถของคุณธนินไม่ได้จอดอยู่ในบ้าน ซึ่งก็แปลว่าเขายังไม่กลับมา ฉันจึงรีบชิ่งเดินขึ้นห้องของตัวเองทันที โดยไม่ลืมที่จะล็อกประตู

ฉันถอดชุดนักศึกษาออกแล้วเดินไปหยิบผ้าขนหนูมานุ่งกระโจมอก เดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ เพราะอยากจะรีบนอนพักผ่อนเต็มที

อืม…เวลาเหนื่อยๆ แบบนี้พอได้น้ำอุ่นๆ รดชโลมร่างกายก็ทำให้ผ่อนคลายดีเหมือนกันแฮะ

“สบายจัง…”

“สบายมากไหม หื้ม?”

“อ๊ะ! คะ…คุณธนิน!” ฉันสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจปนความสยิวเมื่ออยู่ๆ เสียงทุ้มของคุณธนินก็ดังประชิดใบหู ก่อนที่มือหนาของเขาจะกอบกุมหน้าอกอวบของฉันทั้งสองเต้าจากทางด้านหลัง แล้วออกแรงบีบเคล้นมันเบาๆ

“อย่าดิ้น” เขากระซิบบอกเสียงแหบพร่า เลื่อนริมฝีปากมาขบกัดติ่งหูฉัน ก่อนจะเอ่ยประโยคถัดมาด้วยน้ำเสียงพร่ากระเส่า “ยิ่งคุณดิ้นมันจะยิ่งแข็งเอานะ”

พอเขาพูดจบฉันก็สัมผัสได้ถึงความแข็งอุ่นบางอย่างที่กำลังถูขึ้นลงไปตามร่องก้นของฉัน อย่าบอกนะว่าสิ่งๆ นั้นคือ…

“อ๊า…นานแค่ไหนแล้วนะที่ผมไม่ได้สอดมันเข้าไปในตัวของคุณ…” เสียงครางเซ็กซี่นั้นทำเอาหัวใจของฉันกระตุกสั่นไหว มันวาบหวิวในอกและรู้สึกมวลท้องขึ้นมาอย่างน่าประหลาด

“ยะ…อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ” ประโยคนี้ฉันไม่ได้แค่เตือนเขาเพียงอย่างเดียว แต่ฉันกำลังเตือนตัวฉันเองด้วยว่าไม่ให้หวั่นไหวและคล้อยตามกับเรื่องแบบนี้

“ผมไม่ทำก็ได้…” คุณธนินผละมือนึงออกจากหน้าอก เลื่อนลงมาจับมือฉันพาอ้อมไปทางด้านหลังเพื่อให้ฉันสัมผัสกับบางอย่าง “…ให้คุณทำแทนแล้วกัน”

!!!

“ยะ…อย่านะคะ!” ฉันร้องห้ามพร้อมกับพยายามจะชักมือกลับ เมื่อคุณธนินบังคับมือฉันให้จับกายแกร่งแข็งชันขนาดกำไม่รอบของเขา

ไม่รู้ว่าฉันควรจะตกใจกับอะไรก่อนดี ระหว่างการกระทำที่ทุกอาจของคนข้างหลัง หรือขนาดของตัวตนเขาที่ใหญ่โตเกินมาตรฐาน

“อมมันซะ ถ้าไม่อยากให้ผมกระแทกคุณแรงๆ”