บทนำ

แฟนเพื่อน

AUTHOR : ACHICHI

บทนำ

บ้าไปแล้วแน่ๆ มันเป็นเรื่องบ้าที่สุดในชีวิตของฉัน ฉันเพิ่งจะรู้ตัวสดๆ ร้อนๆ เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาว่า...

ฉันแอบหลงรักแฟนของเพื่อนรักตัวเอง

ฉันหลงรักผู้ชายคนนั้น…

ร่างสูงในชุดนิสิตผิดระเบียบทุกกระเบียดนิ้วกำลังนอนบดเบียดร่างกายตัวเองอยู่กับเพื่อนสนิทฉันบนเตียง ในขณะที่ฉันนั่งก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือซึ่งไม่เข้าหัวสมองเลยแม้แต่นิดเดียว

อะไรเกิดก่อนกันระหว่างโรมันกับเอเชียไมเนอร์? อะไรเกิดก่อนกันระหว่างอัสซีเรียนกับบาบิโลเนียน? ตัวหนังสือพวกนี้นี่มันอะไรกัน!! ทำไมอ่านยังไงก็ไม่รู้เรื่อง!!

แถมตาฉันใกล้จะเหล่แล้วด้วย! เพราะมัวแต่เหลือบไปมองคนสองคนนอนคุยกันกระหนุงกระหนิงยังกับโลกนี้มีแค่เราสองคน!

“เชอ... ไปกินข้าวกันไหม?”

‘มิน’ เดินมาหาฉัน ร่างเล็กของเพื่อนอยู่ในชุดนอนบางๆ โชว์แขนขาเรียวสวย ถึงจะใส่ชุดนอนแต่ใบหน้าสวยจัดกลับแต่งแต้มเสียยังกับว่าจะออกไปเที่ยว รวมถึงผมสีกาแฟที่เป็นดัดเป็นลอนคลายๆ จากร้านทำผมเมื่อตอนเย็นนั่นอีก ยัยนี่คือเพื่อนสนิทของฉันเอง เพื่อนตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม สนิทกันชนิดที่ว่าฉันสามารถไปออกรายการแฟนพันธุ์แท้หัวข้อเพื่อนสนิทได้เลยทีเดียว ไม่ว่าจะเรื่องอะไรในชีวิตมัน เคยมีแฟนมาแล้วกี่คน เคยคุยกับหนุ่มฮอตคนไหนบ้าง เคยนอนกับใครบ้าง

เออนั่นแหละ! รู้หมดทุกอย่างเลย!

“ไม่อะ แกไปเหอะ”

ฉันขยับแว่นที่มักจะใส่ตอนอ่านหนังสือเข้ากับดั้งจมูก และแอบชำเลืองสายตาไปมองอีกคนที่กำลังผุดตัวลุกขึ้นยืน ต่อให้เราจะค่อนข้างสนิทกันแต่เขาคงไม่อยากให้ฉันไปขัดจังหวะนักหรอก แค่หน้าด้านนั่งอยู่ในห้องนี่ก็เกินทนแล้ว แต่จะให้ไปที่อื่นก็ไม่ได้อีก เพราะนี่ก็ห้องฉันเหมือนกัน ง่ายๆ ก็คือฉันกับมินเป็นรูมเมทกันนั่นแหละ

“ไปด้วยกันสิเชอ พี่เลี้ยงเอง”

ฉันลอบกลืนน้ำลายหนืดๆ ลงคอ เมื่อ ‘พี่ติน’ หรือ ‘อะติน’ เดินเข้ามากอดเอวบางของมินตรงหน้าฉันพร้อมชวนซ้ำเป็นหนที่สอง ริมฝีปากแย้มยิ้มมองมาอย่างเอ็นดูเป็นปกติตามประสารุ่นพี่ พ่วงด้วยตำแหน่งแฟนเพื่อน

พี่ตินเป็นคนหล่อมาก! หล่อโคตรๆ หล่อวัวตายควายตะลึง!! หล่อจนทำให้ฉันเหมือนคนเอ๋อที่หยุดมองเขาไม่ได้เลย ใบหน้าหล่อเหลาขาวใสสไตล์เกาหลี ผมสีน้ำตาลอ่อนถูกเซตเป็นทรงอย่างดี เรียวคิ้วเข้มหนาตัดกับผิวขาวจัด จมูกโด่งอย่างกับไปงัดดั้งที่เกาหลีมา ริมฝีปากสุดเซ็กซี่นั่นก็อีก ไม่ต้องพูดถึงหุ่นที่ดีชนิดที่ว่าไปเป็นนายแบบได้สบายๆ

ไม่น่าเชื่อ… ไม่น่าเชื่อจริงๆ ว่าเพื่อนฉันมันจะสวยขนาดที่คาบคนหล่อเบอร์แรงมากินได้!!! แต่มินเองก็เป็นคนที่สวยสะดุดตาในระดับเดียวกัน ถ้าคนอื่นมองมาก็คงไม่แปลกอะไร

“ไม่เป็นไร เชอมีสอบ” ฉันบอกพลางยกหนังสือในมือให้เขาดู ก่อนจะดึงสายตากลับมาที่ตัวอักษรที่ไม่ว่าจะอ่านยังไงก็อ่านไม่รู้เรื่องอีกครั้ง

“งั้น… เดี๋ยวฉันซื้อมาฝากแกก็แล้วกัน”

“อือ”

ฉันพยักหน้ารับ มินยิ้มสดใสส่งมาให้พร้อมกันก็พากันกอดเอวกันกระหนุงกระหนิงเดินออกจากห้องไป

และทันทีที่ประตูห้องปิด ฉันก็โยนหนังสือออกห่างจากตัว แล้วเดินไปหงายหลังล้มตัวลงนอนทันที ในหัวมีแต่รอยยิ้มกระชากใจนั่นวนเวียนซ้ำไปซ้ำมา หัวใจเต้นตึกตักเหมือนจะหลุดออกมาเสียให้ได้ ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงคนไหนก็คงจะเสียอาการที่มีคนหล่อจัดระดับนี้มาส่งยิ้มให้ ฉันก็ได้แค่ตะโกนในใจหลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า

ทำไมฉันต้องแพ้คนหล่อด้วย? แถมคนหล่อนั่นดันเป็นแฟนของเพื่อนรักตัวเองอีกต่างหาก!

หลังจากนอนนิ่งสงบจิตสงบใจอยู่นาน ก็สะบัดหัวไล่ความบ้าของตัวเอง ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปอาบน้ำเผื่อว่าจะหายฟุ้งซ่านขึ้นมาบ้าง แต่ทันทีที่เดินผ่านหน้ากระจกเงาเท้าสองข้างถึงกับชะงักค้าง หมุนตัวกลับไปมองสภาพตัวเองอีกรอบ

ผู้หญิงคนนั้นทำหน้าอึนๆ จ้องมองตอบกลับมา ร่างเล็กอยู่ในเสื้อสีขาวตัวโคร่งกับกางเกงบ็อกเซอร์ที่แอบขโมยพี่ชายมาใส่ ใบหน้าขาวซีดไร้เครื่องสำอางเหมือนคนใกล้จะตาย ประกอบกับแว่นทรงคุณป้า มือเล็กๆ ยกขึ้นไปแตะผมสีน้ำตาลตัดสั้นของตัวเองแล้วได้แต่สงสัยในใจว่า

ทำไมจะต้องตัดทรงกะลาครอบหัวนี่ด้วย!!

มันท้อใจหนักกว่าเดิมเมื่อรู้ตัวว่า… ผู้หญิงคนนั้นคือฉันเอง =_______=