ตอนที่2(จูบแรกของฉัน)

พรึบ

"น้องเท่าไหร่ครับ?"เสียงทุ้มเข้มของผู้ชายหน้าตาธรรมดาวัยรุ่นเอ่ยขึ้นหลังจากที่เขาลดกระจกรถมาเอ่ยถามฉัร

ฉันก็ขมวดคิ้วงุนงงกับคำถามของเขา

"หนูมากกว่ามั้งคะที่ต้องถามพี่ว่าพี่จะคิดเท่าไหร่?"ฉันเอ่ยถามเขากลับไปพร้อมกับยิ้มบางไปให้เขาไปด้สย

"มองดูซื่อๆน่าจะสดว่ะพวกมึงว่าไง"พี่คนที่นั่งฝั่งข้างคนขับที่เป็นคนถามฉัรหันไปถามเพื่อนๆของเขา โดยรถที่พวกเขานั้งมาเป็นรถกระบะสี่ตอนครึ่งสองประตู

ฉันก็มองเข้าไป นี่หรือเปล่าที่เขาเรียกว่าแกร๊บแต่เท่าที่ฉันศึกษามา เราต้องเรียกเขาผ่านแอพหริแต่นี่ฉันยังไม่ได้เรียกเลยนะ

หรือว่าจะเป็รการทำงานแบบใหม่ ก็อาจจะเป็นได้นะ เพราะตอนมืดแบบนี้คงจะไม่ค่อยมีคนเรียกแกร๊ป

"พวกพี่มีห้าคนสะดวกให้น้องคนละพันห้าสนใจเปล่า?"พี่เขาที่หันไปปรึกษากับเพื่อนของเขาเรียบร้อยแล้วก็หันกลับมาเอ่ยบอกฉัน

ฉัรก็งุนงงกัยคำพูดราคาที่พี่เขาบอก

เขามีกันห้าคนเขาให้ฉัรคนละพันห้าห้าคนก็เจ็ดพันห้า

แต่เอ๊ะฟังดูมันแปลกๆนะ

"เร็วๆดิน้อวว่าไงจะเอาเปล่าเล่นตัวจะอัพราคาหรือไงว่ะ?"พี่เขาเอ่ยเร่งฉันออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ฉันก็หันไปมองยังผู้หญิงพวกนั้นที่พวกเธอต่างพากัรมองหน้าฉันด้วยสายตาไมาพอใจ

เหมือนฉัรไปแย่งขอฃของพวกเธอมาอยืางงั่นแหละ

"หรือว่า?"ฉันพึมพำออกมาอย่างนึกขึ้นได้ จริงสิในเมืองหลวงแบบนี้เขามีบริการขายบริการทางเพศหนิน่าหรือว่าผู้หญิงพวกนั้นคือคนที่จะมาขายและผู้ชายที่เสนอราคาให้ฉันเป็นคนซื้อ

"พี่จะมาซื้อบริการทางเพศหนูเหรอ?"ฉันหันกลับมาเอ่ยถามพี่ผู้ชายไป เขาก็ขมวดคิ้วมองหน้าฉันอย่างงงๆก้อนจะให้คำตอบที่ชี้แจ้งชัดเจนให้ฉันฟังเต็มสองรูหู

"ก็ใช่ไงน้องมาขายไม่ใช่หรือไง....."เขาตอบฉัน ฉันที่ได้ยินคำตอบเขาก็ถึงกับหน้าเหวอทันที

ฉันนี่มันโง่ดีๆนี่เอง แทนที่จะเอ๊ะใจตั้งแต่ทีแรกแล้วว่าทำไมผู้หญิงพวกนี้ถึงมายืนเรียงหน้ากระดานแบบนี้

ยัยวันใสเฮ้ย!

"เปล่าน่ะพี่หนูไม่ได้มาขาย....หนูไปก่อนนะ"ฉันบอกพี่เขาเสร็จก็รีบหันหลังเดินออกมาจากตรงนั้นทันที

พรึบ

"จะหนีพี่แบบนี้ได้ไงน้องพี่อุตส่าห์ไม่เอาคนข้างหน้าๆแล้วมาหยุดเอาที่น้องที่เป็นคนสุดท้ายแบบนี้จะเทพี่รู้ได้ไง"ข้อมือฉันถูกฝ่ามือใหญ่จับกระชากพลางเอ่ยออกมาเสียงเข้ม

ทำให้ฉันรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาในใจ

"ก็หนูไม่ได้ขายปล่อยหนูนะ!!"ฉันว่าพร้อมกับออกแรงดิ้นและพยายามบิดข้อมือให้หลุดออกจากการจับกุมของเขา

"ไปกับพวกพี่ซะดีๆ....หน้าตาน่ารักสวยๆขาวๆแบบนี้ตรงสเปคพี่"เขาว่าพลางทำสายตาหื่นกามมองเรือนร่างฉัน

ยิ่งทำให้ฉันกลัวเพิ่มขึ้นไปอีก จนฉันใช้แรงทั้งหมดที่มีดิ้นให้สุดแรงจนในที่สุดฉันก็หลุดจากการจับกุมของเขาได้โดยได้สูญเสียพวกขนมในมือของฉันไปหมดแล้ว

ฉันไม่รอช้าให้เขาจับฉันอีกรอบฉันใช้จังหวะที่พี่เขาเผลอและใส่เกียร์หมาวิ่งให้ไวที่สุด

ขาทั้งสองข้างก็วิ่งไปข้างหน้าสายตาก็หันไปมองด้านหลังดูว่าพวกนั้นจะตามมาไหม

โพล๊ะ

ตุ๊บ

ฉันเบิกตาโตขึ้นด้วยความตกใจเมื่อฉันหันกลับมามองทางร่างของฉันก็ชนเข้ากับใครบางคน ทำให้ฉันและเขาเสียหลักล้มลงไปบนพุ่มหญ้าข้างทางและที่ทำให้ฉันตกใจมากไปกว่านั้รคือริมฝีปากของฉันและคนปริศนาคนนี้ได้แตะกันแล้ว

น้ำเปียกไปใส่ซึมมาที่ริมฝีปากของฉัน ฉันที่ตั้งสติได้ก่อนก็รีบยันตัวลุกขึ้นจากผู้ชายคนนี้

เมื่อกบับมายืนทรงตัวได้แล้วก็ออกแรงวิ่งอีกครั้งโดยไม่ไดเขอโทษผู้ชายคนนั้น

ถึงมันจะมีแค่ไฟสลัวๆแต่เขสก็เป็นผู้ชายแน่นอน เพราะรูปร่างแบะหน้าอกที่แขฺ็งขนาดนั้นคงไม่ใช่ผู้หญิงหรอก

หมับ

"เห้ย!!"ฉันอุทานออกมาอย่างตกใจที่ข้อมือของฉันถูกใครบางคนคว้าหมับจับไว้อีกแล้ว ทำให้ฉันต้องหยุดวิ่งและหันไปประจันหน้ากับเขาคนนั้น

ก็พบว่าเป็นผู้ชายรูปร่างสูงโปร่งสวมใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวคาดว่าน่าจะเสื้อของพวกนักศึกษาใบหน้าเรียวยาวจมูกโด่งเป็นสันริมฝีปากสีชมพูระเรื่อแต่เอ๊ะที่มุมปาของเขามีเลือดออกด้วยหนิ

เขาใช้มือที่ว่างอีกข้างหนึ่งของเขาเช็ดเลือดที่มุมปากของตัวเอง พลางทำสีหน้าหงุดหงิดออกมา

ที่ฉันมองเห็นเขาได้ชัดเจนเพราะเรามาหยุดยืนจรงที่มีไฟพอดีน่ะ เป็นเสาไฟของถนนใหญ่

"ชนฉันแล้วยังไม่ขอโทษ....แถมยังมาวิ่งหนีอีก"

"อ้าวเมื่อกี้คนที่หนูชนคือพี่เหรอคะ?"ฉันเอ่ยถามเขาไปด้วยน้ำเสียงใสซื่อ ที่แรกไม่รู้หรอกแต่พอเห็นเลือดซิบๆที่มุมปากพี่เขาก็คิดว่าเป็นพี่เขาแน่นอนคนที่ฉันหกล้มไปชนแล้วยังหปจูบปากเขาอีกน่ะ

แต่จะให้ฉันขอโทษเขาได้ไงเขาต่างหากที่เป็นคนผิดมายืนขวางทางคนทำไม คนกำลังวิ่งมาดีๆจะไปรู้ได้ไงว่ามีคนยืนอยู่

และอีกอย่าง เขาเป็นคนได้เฟิสคิดของฉันไปนะ

"ยังจะถามอีกปากฉันแตกขนาดนี้และที่ตรวนี้ก็มีแค่เธอด้วย"

"แฮะๆๆ"ฉันทำได้เพียงแค่หัวเราะแห้งๆปละทำสีหน้าเจื่อนๆให้พี่เขาไป

แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อนมือฉันสักที สงสัยต้องขอโทษจริงไปซะล่ะมั้ง

"งั้นหนูขอโทษล่ะกันค่ะ"

"พี่ปล่อยหนูได้ยัง?"ฉันขอโทษพี่เขาไปด้วยโทนเสียงธรรมดาและเอ่ยถามเขาไปพร้อมกับมองไปที่มือของเขาที่จับมือฉันอยูาเพื่อบอกเป็นนัยว่าให้เขาปล่อยมือฉัรได้แล้ว

"ขอโทษก็ดีแล้ว...."เขาบอกมาเสียงรายเรียบหน้าตาไร้ความรู้สึก แต่ทำไมพี่เขาหลาอจังว่ะ ขาวจั๊วเลย

"เอ่อพี่คะ.....พอดีหนูหลงทางพี่ช่วยหปส่งหนูหน่อยได้ไหมคะ?"ฉันเอ่ยออกมา พลางมองหน้าพี่เขาด้วยแววตาอ้อนๆ

เขสก็มองหน้าฉันแวบหนึ่งฉันแอบเห็นสายตาของเขามองมาที่ฉันด้วยความแปลกใจและผิดหวังอะไรสักอย่าง

เขาจะมองฉันแบบนั้นทำไม ฉันไม่ได้ทำอะไรเขาสักหน่อยนะ

"ก็ได้รถฉันจอดอยู่ตรงโน้นไปสิ"เขาบอกฉันพบทางชี้นิ้วไปด้านหลังฉัน ฉันก็หันไปตามนิ้วของเขาก็กับรถซูเปอร์คาร์คันสีดำจอดเทียบฟุตบาทอยู่

ฉันก็หันมายิ้มพร้อมกับพยักหน้าให้พี่เขา

"ขอบคุณค่ะพี่"ฉันเอ่ยขอบคุณพี่เขาไปก่อนจะเดินตามหลังพี่เขาไปยังรถซูเปอร์คาร์ของเขส

ฉันก็แอบมองแผ่นหลังกว้างขิงเขาไปด้วย ก็เห็นท้ายทอยผมรองทรงและเขายังใส่ตุ้มหูห่วงสองข้างด้วยนะ เท่ชะมัด

หน้าตาพี่เขาดูไม่ร้ายๆเหมือนคนที่มาขอซื้อฉันเมื่อกี้นี้ฉันเลยกล้าไว้ใจเขาน่ะ