บทนำ

บทนำ

"นี่คืองานแรกของเรา"

"อะไรคะพี่จอย" เสียงเล็กเอ่ยถามหน้าตาสงสัยเมื่อจอยหัวหน้าที่คอยดูแลเรื่องการฝึกงานของเธอนั้นเลื่อนภาพถ่ายภาพหนึ่งมาให้

มือเล็กหยิบภาพถ่ายนั้นขึ้นมาดูและก็มองคนตรงหน้ากับเพื่อนสนิทข้างกายสลับไปมา เด็กนักศึกษาฝึกงานที่เต็มเปี่ยมไปด้วยไฟการทำงานรู้สึกตื่นเต้นไม่น้อยเมื่องานแรกที่ได้รับมอบหมายนั้นอยู่เพียงเอื้อมมือ

"เขาเป็นนักแข่งรถที่อายุแค่ยี่สิบห้าปี หล่อ เท่ และที่สำคัญให้สัมภาษณ์ยากมาก" คนตัวเล็กพยักหน้าหงึกๆตามคำพูดของหัวหน้าสาว

"นี่มันภาคินนักแข่งรถชื่อดังนี่ครับ"

"ไอ้เตอร์นี่แกรู้จักเขาด้วยหรอ"

"รู้จักดิวะ ไอ้จูนแกไปอยู่ไหนมาเขาออกจะดัง เปิดทีวีก็เจอแต่เขา"

'เนปจูน' หรือ 'จูน' นักศึกษาฝึกงานคณะสื่อสารมวลชนชั้นปีที่สี่ เด็กสาวที่มีไฟในการทำงานล้นเหลือ สดใสร่าเริง ผู้มีใบหน้าหวาน ผิวขาว ดวงตากลมโต

"ก็ฉันไม่รู้จักนี่ แต่หล่อดีนะ"

"ใช่! เขาหล่อ แต่พี่ขอเตือนเลยนะอย่ายุ่งกับเขามาก เขาไม่ได้ใจดีเหมือนหน้าตา" ทั้งเนปจูนและเตอร์ต่างเงียบลงและตั้งใจฟังในสิ่งที่จอยบอก

"แต่พี่จอยบอกว่าเขาให้สัมภาษณ์ยากมากไม่ใช่หรอครับ แล้วเด็กฝึกงานอย่างพวกเราจะทำได้หรอ" เตอร์พูดด้วยน้ำเสียงเป็นกังวลเขาเองก็เคยเห็นตามทีวีและสื่อโซเชียลมาบ้างว่าเขานั้นคิวทองยิ่งกว่าดาราแถมยังค่อนข้างถือตัวอีกด้วย

"ต้องได้เพราะนี่คือคำสั่ง" อึก...

"ได้ค่ะ! จูนกับเตอร์จะทำให้ได้!" เนปจูนโพล่งขึ้นด้วยแววตามุ่งมั่น ไม่ว่าเธอตั้งใจจะทำอะไรเธอก็ต้องทำมันให้สำเร็จ

"พวกเราก็รู้ดีว่าคนอื่นๆสบประมาทเราแค่ไหน ถ้าพวกเราทำงานนี้สำเร็จพวกนั้นต้องเปลี่ยนความคิดแน่ๆ" ทั้งเนปจูนและเตอร์มองหน้ากันอย่างมีความหวัง ตั้งแต่ที่ทั้งคู่เข้ามาขอฝึกงานที่นี่ก็เจอทั้งคำดูถูกและสายตาเหยียดหยามเพียงเพราะอายุและประสบการณ์ที่น้อยกว่า

ซึ่งผลงานชิ้นนี้นับว่าเป็นงานชิ้นแรกและงานชิ้นสำคัญสำหรับทั้งสองคน หากทำเสร็จโอกาสที่จะเติบโตทางหน้าที่การงานหลังเรียนจบของเนปจูนและเตอร์ก็คงจะไปได้ดีแน่นอน

"พวกผมทำได้แน่นอนพี่จอย! ไว้ใจได้เลยครับ!"

"ใช่ค่ะ! พี่จอยไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ"

"ดีมาก พี่คิดถูกจริงๆที่ให้พวกเรามาทำสายกีฬากับพี่"

"เราสองคนจะทำงานอย่างเต็มที่ไม่ให้พี่จอยผิดหวังเลยนะคะ"

"ดีมากจ้ะ งานชิ้นนี้พี่ขอภายในสองอาทิตย์นะจ๊ะ พี่จะส่งคำถามไปให้ในกลุ่ม"

"ห้ะ!?! สองอาทิตย์!!"

อีกด้าน

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

เสียงเคาะประตูทำให้คนที่อยู่ในห้องเงยหน้าขึ้นไปมองตามต้นเสียงก่อนที่ประตูจะถูกเปิดออกพร้อมกับชายวัยกลางคนที่เดินเข้ามาด้วยใบหน้าเคร่งขรึม

"สวัสดีเฮีย" เสียงเข้มของชายคนหนึ่งเอ่ยขึ้นเมื่อท่านประธานสูงสุดเข้ามาในห้องพักส่วนตัวของนักแข่งชื่อดัง

"ได้ข่าวว่าไอ้นักแข่งสามตัว ภ. นี่มันให้สัมภาษณ์ยากนักหนา" เสียงทรงพลังของประธานบริษัทเอ่ยขึ้นพร้อมกับยืนกอดอกมองชายหนุ่มทั้งสามคน แต่ก็ไม่ได้ทำให้เกิดความเกรงกลัวของเจ้าของฉายา 'สามตัว ภ.' แต่อย่างใด

'ภาคิน' นักแข่งหนุ่มชื่อดังอายุยี่สิบห้าปี ผู้มีเจ้าของรอยสักรูปเสือที่หลังมือ เจ้าของใบหน้าคม ผิวขาว ส่วนสูงหนึ่งร้อยแปดสิบเจ็ดเซนติเมตร เจ้าของฉายา 'เสือเหี้ยม' ที่ดุ โหด อารมณ์ร้อน เข้าถึงยาก

*'ภูริ' นักแข่งหนุ่มชื่อดังอายุยี่สิบห้าปี ผู้มีเจ้าของรอยสักรูปกวางที่แขนข้างซ้าย ใบหน้าหล่อเหลา นิ่งเรียบ ผิวขาวละเอียด ส่วนสูงหนึ่งร้อยแปดสิบแปดเซนติเมตร เจ้าของฉายา 'กวางเลือดเย็น' ที่พูดน้อยต่อยหนัก ชอบอยู่คนเดียว โลกส่วนตัวสูง

**'ภูผา' นักแข่งหนุ่มชื่อดังอายุยี่สิบห้าปี ผู้มีเจ้าของรอยสักรูปเหยี่ยว ใบหน้าหล่อคม ดุดัน ผิวเข้ม ส่วนสูงหนึ่งร้อยเก้าสิบเซนติเมตร เจ้าของฉายา 'เหยี่ยวนักล่า' ที่เจ้าชู้ตัวพ่อข่าวเรื่องผู้หญิงนับว่าเป็นข่าวประจำวันไปแล้ว

"โดยเฉพาะแกไอ้คิน" ท่านประธานทรงอิทธิพลจั่วหัวไปที่ภาคินที่กำลังนอนอยู่บนโซฟาไม่สนใจกับเสียงรอบข้าง เขาลืมตาขึ้นมองเล็กน้อยก่อนจะถอนหายใจออกด้วยความเบื่อหน่าย

"เฮียก็รู้ว่าไอ้คินมันให้สัมภาษณ์แค่ผู้หญิงสวยๆเท่านั้น" ภูผายกยิ้มร้ายอย่างรู้ทันเพื่อนสนิท

"เฮียล่ะปวดหัวกับพวกแกจริงๆ ถ้าไม่ติดว่าทำเงินให้บริษัทเยอะนะเฮียบ่นหูชาแน่"

"โห้เฮีย แค่ออกรายการเดียวก็ทำเงินให้เฮียได้ทั้งเดือนละ เอ็นดูพวกผมไปนานๆเหอะ" ภูผาเอ่ยต่อซึ่งมันเป็นจริงอย่างที่ว่าทุกอย่าง ทั้งสามคนนี้เป็นนักแข่งรถชื่อดังที่กำลังเป็นที่จับตามองของสื่อมากมาย อีกทั้งยังมีสำนักข่าวและรายการโทรทัศน์ติดต่อให้ไปร่วมอยู่ตลอด

"ก็ทำตัวให้มันดีๆหน่อย ไอ้คินแกช่วยลดความหยิ่งลงหน่อย นักข่าวผู้ชายก็ให้สัมภาษณ์เขาหน่อยเหอะ"

"หึ" ภูริเค้นเสียงขำเมื่อภาคินเอาแต่นอนนิ่งไม่สนใจคำพูดของคนเป็นประธานบริษัท

"แกด้วยไอ้ภู รู้ไหมตั้งแต่ร่วมงานกันมาเจ็ดปีเฮียคุยกับแกไม่ถึงสิบคำ" ภูผาหลุดขำเสียงดังเมื่อเห็นทั้งสองถูกดุ

"ก็ผมไม่รู้จะพูดอะไร" ภูริเอ่ยเสียงเรียบพรางหันหน้าหนี

"วันนี้มีสัมภาษณ์อะไรบ้างเฮียเดี๋ยวผมเคลียร์ให้หมดเลย พอใจไหมเฮีย" ภาคินลุกขึ้นพร้อมกับเอ่ยด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย

"เออดี อีกหนึ่งชั่วโมงทางทิงเกอร์เบลนิวส์เขาจะมาสัมภาษณ์พวกแกทั้งสามคน เตรียมตัวไว้ด้วย"

"ครับ! รับทราบครับ!" ภาคินและภูผาตอบรับเสียงหนักแน่นผิดกลับภูริที่ได้แต่ทำหน้านิ่งตามประสาคนพูดน้อย

"ไอ้ผา! เมื่อวานแกไปนัวกับสาวที่ไหนอย่าคิดว่าเฮียไม่รู้นะ! เพลาๆลงบ้างเรื่องผู้หญิง เฮียเหนื่อยกับการตามเก็บข่าวแกแล้ว"

"โธ่เฮียผมก็ผู้ชายคนหนึ่งนะ เรื่องผู้หญิงมันเป็นเรื่องปกติ"

"ปกติพ่อมึงอะ! กูกับไอ้ภูไม่เห็นจะนัวถี่เหมือนมึงเลย" ภาคินแย้งพร้อมกับโยนหมอนใส่หน้าภูผาด้วยความหมั่นไส้

"สัส!"

"อย่าลืมไปเตรียมตัวล่ะ สำนักข่าวนี้เขาเป็นสปอนเซอร์รายใหญ่ ให้ความร่วมมือด้วย"

"ครับเฮีย" ชายวัยกลางคนเดินออกจากห้องไปทำให้ภาคินถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

แค่คิดว่าต้องมานั่งให้สัมภาษณ์กับคำถามเดิมๆเขาก็เบื่ออยู่แล้วซ้ำยังต้องมาเสียเวลาแต่งตัวอีก โดยปกติแล้วเขามักจะมีนักข่าวคู่ใจที่ชอบให้สัมภาษณ์อยู่บ่อยๆซึ่งข้อแลกเปลี่ยนก็คงเดาไม่ยากนั้นก็คือ 'การขึ้นเตียงกับเขา'

และใครบ้างที่จะไม่ยอม นักแข่งรถดาวรุ่งหน้าตาดีฐานะร่ำรวยแถมพ่วงด้วยงานสัมภาษณ์สุดเอ็กซ์คลูซีฟที่สำนักอื่นก็ทำไม่ได้เพียงแค่นอนกับเขาก็สามารถทำให้ได้งานแล้ว

"ไปไอ้คินลุกไปแต่งตัว" ภูริเอ่ยเมื่อเห็นว่าภาคินเอาแต่นั่งทำหน้าบึ้ง

"โคตรจะเบื่อ"

"ช่วยเฮียเขาหน่อยเหอะ" แม้ว่าภูรินั้นจะเป็นคนที่พูดน้อยแต่เวลาอยู่กับกลุ่มเพื่อนสามคนเขาก็มักจะพูดคุย

มากกว่าปกติคงเป็นเพราะความสบายใจและความสนิทสนมที่รู้จักกันมานานเกือบสิบปี

"เออไอ้คิน ไปเว้ย เผื่อมึงเจอนักข่าวสวยๆไง"

"เออ! ไปก็ไปวะ!"

___________________________

* ติดตามเรื่องราวได้ใน BAD PHURI รักร้ายของนายภูริ - ภูริ x พู่กัน -

** ติดตามเรื่องราวได้ใน BAD PHUPHA รักร้ายของนายภูผา - ภูผา x เจนนี่ -