BAD OLD LOVE - ทวงรักเก่า | 2

“หนูขอโทษ” คนตรงหน้าของผมอย่างแพรพูดขึ้น

“เก็บคำขอโทษของเธอไว้” ผมพูดขึ้นอีกครั้งพร้อมบีบแขนของเธอแน่นโดยไม่สนว่าเธอจะเจ็บหรืออะไร

“เพราะหลังจากนี้เธอเจอฉันแน่” ผมก็พูดขึ้นต่อ ก่อนจะกระชากแขนเธอให้เดินตามมา

“อ๊ะ” เสียงของเธอร้องออกมาด้วยความเจ็บแต่ผมก็ไม่สน

ถ้าถามว่าผมรู้สึกยังไงที่เจอเธอ ก็คงบอกได้คำเดียวว่าตกใจครับเพราะผมไม่อยากเจอเธอ เธอเป็นรักแรกของผมซึ่งแน่นอนว่าผมผิดหวังเพราะการที่เธอบอกเลิกผม มันทำผมเขวไปเลยและเสียใจไม่น้อย

ผมไม่คิดหรอกครับว่าผมจะเจอเธออีก แน่นอนว่าการที่ผมเข้ามาเรียนในกรุงเทพแบบนี้เป็นเพราะผมต้องการจะหนีหน้าเธอแต่เหมือนโชคชะตาจะเล่นตลกส่งคนที่ทำให้ผมเสียใจและไม่อยากเจอที่สุดมาอยู่ตรงหน้าผม แต่ไหนๆ ตอนนี้ผมก็เจอเธอแล้ว ผมขอล้างแค้นเธอสักหน่อยเพราะผมเคยบอกเธอไว้แล้ว

“หลังจากนี้ ก็อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีกแล้วกัน”

“พี่เรย์จะพาหนูไปไหนปล่อยนะ” เธอถามผมขึ้นพร้อมกับพยายามจะแกะมือของผมออกจากแขนของเธอ

“ยิ่งเธอขัดขืนเธอก็จะยิ่งเจ็บ” เพราะการที่เธอพยายามแกะมือของผมออกมันก็จะทำให้ผมบีบแขนของเธอแรงขึ้น

“แล้วพี่เรย์จะพาหนูไปไหน ลากหนูมาแบบนี้ไม่ได้นะ” เธอพูดขึ้นอีกครั้งพร้อมกับพยายามขัดขืนเต็มที่

“เธอกับฉันเราทบทวนความหลังกันหน่อยไหม” พูดจบผมก็จับเธอยัดใส่รถยนต์คันหรูของตัวเองทันที

จริงๆผมไม่ได้จะทำเรื่องอยากว่ากับเธอหรอกครับ มันยังไม่ถึงเวลาเพราะผมแค่จะทำให้เธอใช้ชีวิตอย่างไม่มีความสุขแบบที่ผมเคยเป็น

“ฉันเคยบอกเธอแล้วว่าอย่ามาให้ฉันเห็นหน้า”

“หนูไม่รู้จริงๆว่าพี่เรย์เรียนที่นี่”

“แล้วยังไง ในเมื่อตอนนี้เธอเสนอหน้ามาให้ฉันเห็นเอง” ผมพูดขึ้นอีกครั้งพร้อมกับออกรถ

“พี่เรย์จะทำอะไรหนูคะ” แพรที่นั่งอยู่ข้างๆถามขึ้นอีกครั้งด้วยสีหน้าและแววตาที่แสดงออกอย่างนี้ชัดเจนว่าเธอกำลังกลัว

“อย่าสำคัญตัวผิดไป ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก แต่เธอตั้งหากที่ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ทำกับฉัน” ผมพูดขึ้นพร้อมหันมองหน้าของเธอนิ่งๆ

ที่ผ่านมาผมทนกับความเจ็บปวดและเสียใจมาตลอดถึงตอนนี้เธอต้องรับมันบ้าง

“รับผิดชอบอะไรคะ หนูไปทำอะไรให้พี่เรย์” กล้าถามว่าทำอะไรให้ผมบ้าง ทำไว้และเจ็บเลยทีเดียวและผมเกือบจะเสียคน

เพราะใครกันผมถึงเป็นแบบนี้ เพราะใครกันผมถึงต้องหาผู้หญิงมาสนองตัณหาให้ตัวเองทุกคืน

“เพราะเธอ” ผมพูดขึ้นทันทีเพราะทั้งหมดที่ผมเป็นแบบนี้มันก็เพราะเธอ

“พี่เรย์ขับเร็วไปแล้วนะ” เธอพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นๆพร้อมกับจับเข็มขัดแน่น

“เพราะเธอทำให้ฉันเป็นแบบนี้ เธอทำให้ชีวิตฉันดิ่ง ตั้งแต่เธอบอกเลิกฉันวันนั้น” แน่นอนว่าอารมณ์ของผมตอนนี้ไม่ได้ดีมากนัก พอย้อนกลับไปคิดถึงเรื่องเก่าๆกว่าผมจะดีได้เหมือนทุกวันนี้ ชีวิตผมดิ่งไปเยอะ

“หนูขอโทษ”

“ฉันไม่ต้องการคำขอโทษแต่ฉันต้องเหตุผล” ผมพูดขึ้นอีกครั้งก่อนที่รถจะมาจอดที่คอนโดของผม

“พาหนูมาที่นี่ทำไมหนูจะกลับ” เธอพูดขึ้นทันทีพร้อมกับลงจากรถเพื่อเตรียมจะหนีแต่เสียใจที่ผมไวกว่าคว้าตัวของเธอได้ทัน

“เธอกลับไม่ได้ถ้าฉันไม่อนุญาต” ผมพูดขึ้นพร้อมกับกระชากเธอให้เดินตามมา

“พี่เรย์ หนูเจ็บ”

“ฉันเจ็บกว่านี้อีก ตอนที่เธอบอกเลิกฉัน” ผมพูดขึ้นอีกครั้งก่อนที่จะลากเธอให้ตามเข้ามาในลิฟต์ แน่นอนว่ามันไม่ง่ายเพราะเธอขัดขืนผมอยู่ตลอด

“ถ้าเธอไม่ขัดขืนเธอก็จะไม่เจ็บ” ผมพูดขึ้นทันทีเพราะดูท่าเธอจะไม่หยุดง่ายๆ

“แล้วพี่เรย์มีสิทธิ์อะไรมาทำกับหนูแบบนี้”

“แล้วเธอมีสิทธิ์อะไรถึงบอกเลิกฉัน” แน่นอนว่าคำถามที่ผมถามไปมันไร้สาระสิ้นดี

“ก็ถ้าไม่อยากคบต่อแล้วมันก็ต้องเลิก”

“แล้วเหตุผลล่ะ เธอบอกเลิกฉันโดยไม่มีเหตุผลอะไรสักอย่างจะให้ฉันคิดยังไง” ผมโมโหจนเผลอตะโกนออกไป

ที่ผ่านมาผมถามตัวเองตลอดผมผิดอะไรเพราะเธอไม่มีเหตุผลให้ผมสักอย่าง

“ฮึก...อย่าตะโกนได้ไหม” น้ำเสียงสั่นๆของแพรดังขึ้นทำหัวใจของผมกระตุก

“พี่เรย์ห้ามขึ้นเสียง ห้ามตะโกนแบบเมื่อกี้อีกนะ” คนตัวเล็กของผมบอกขึ้นหลังจากที่เราพึ่งจะทะเลาะกันเสร็จ

“ไม่ชอบ มันตกใจ จะร้องไห้ยังไงไม่รู้” เธอพูดขึ้นอีกครั้งพร้อมโผล่เข้ากอดผมส่วนผมก็อดรู้สึกผิดไม่ได้เพราะเมื่อกี้เผลอตะโกนใส่เธอไป

“เข้าใจแล้วครับ ต่อไปพี่จะไม่ขึ้นเสียงไม่ตะโกนใส่หนูอีกแล้ว” ผมพูดขึ้นพร้อมกับกอดตอบเธอ

“พี่เรย์น่ารักที่สุดในโลก” แพรของผมก็น่ารักที่สุดในโลก น่ารัก น่าทะนุถนอม น่าเอ็นดูไปหมด

“อย่าสำออยก็แค่ตะโกน” ผมพูดออกไปพร้อมสลัดความคิดในหัวทิ้งเพราะว่าเรามันไม่เหมือนเดิมกันอีกแล้ว

“พี่เรย์ก็รู้ว่าหนูไม่ชอบ” เธอพูดขึ้นอีกครั้งพร้อมกับประตูลิฟต์เปิดออก

“เธอจะชอบหรือไม่ชอบ ฉันไม่สนเพราะฉันสนแค่อย่างเดียว เธอบอกเลิกฉันเพราะอะไร” ผมพูดขึ้นพร้อมกระชากคนตัวเล็กให้ตามเข้ามาในห้อง

เห็นตัวแค่นี้แต่แรงเยอะใช้ได้

“หนูบอกแล้วไงว่าไม่มีเหตุผลอะไรทั้งนั้น” เธอพูดขึ้นพร้อมกับปาดคราบน้ำตา

เหอะ ผมสงสารไม่ลงหรอกนะ

“คนเหี้ยอะไรจะไม่มีเหตุผลในการบอกเลิกคนอื่น”

“ฮึก...มันไม่มี ไม่มีจริงๆ พี่เรย์ปล่อยหนูไปเถอะนะ”

“ถ้าเธอหาเหตุผลมาไม่ได้ก็อย่าคิดว่าจะออกไปจากห้องฉันได้”

❤️

แอบสงสารน้องแพรที่สุด

เพราะต้องรับมือกับพี่เรย์