BAD NIGHT - คืนร้ายพ่ายรัก | 8

“แกมันชั่ว แกมันเลว” ฉันพ่นคำด่าใส่คนตรงหน้า

“เธอด่าฉันแล้วได้อะไร ในเมื่อเธอก็ต้องนอนถ่างขาให้ฉันเอาอยู่แบบนี้” เขาพูดขึ้นพร้อมกับลุกตัวออกจากฉันแล้วเดินหายเข้าไปในห้อง

ฉันเลยรีบจัดการแต่งตัวเพื่อหวังจะออกจากนรกขุมนี้เสียทีและฉันจะไม่มีวันกลับมาอีก ต่อให้เขาจะปล่อยคลิปฉัน ฉันก็ไม่สนแล้ว

ในเมื่อผู้ชายมันชั่วและฉันเป็นผู้ถูกกระทำฉันก็ไม่กลัวอะไรแล้ว ดีกว่าต้องเอาชีวิตตัวเองมาตกนรกอยู่แบบนี้

แกร๊ก ! แกร๊ก !

ฉันเปิดประตูเท่าไหร่ก็ไม่ออก

“เธอออกไปไม่ได้หรอก” พี่คิมหันต์ที่เดินเข้ามาหาฉันพูดขึ้นทันที

“แกมันยังเป็นคนอยู่ไหม” ฉันถามขึ้นพร้อมดันเขาออกเพราะฉันจะโคตรจะขยะแขยงเขาเลย

“ฉันมีขอเสนอรับรองถ้าเธอตกลงเธอมีแต่จะสบาย” เขาพูดขึ้นพร้อมจับมือฉันเพื่อหวังพามานั่งที่โซฟา

ฉันสะบัดมือเขาออกอย่างเร็ว

“มานั่งอย่าขัดใจฉัน อย่าลืมนะว่าฉันมีคลิปเธอ” เขาพูดขึ้นอีกครั้งพร้อมกับเอาคลิปมาอ้าง

“ก็เอาสิ อยากปล่อยคลิปก็เอาเลยแล้วปล่อยฉันไปสักที”

“ฉันว่าเธอควรฟังข้อเสนอจากฉัน”

“ขอเสนอจากคนเลวๆอย่างนายนะหรอ” ฉันว่าขึ้นต่อพร้อมมองคนตรงหน้าด้วยสายตาที่โคตรรังเกียจ

“ฉันจะให้เงินเธอทุกเดือนพร้อมใช้หนี้แทนพ่อเธอ ถ้าเธอยอม...”

“ขายตัวให้นายงั้นหรอ” ฉันชิงพูดขึ้นก่อนที่เขาจะพูดจบเพราะฉันเดาได้เลยแหละว่าเขาจะพูดอะไร

“ก็ดีกว่านอนให้ฉันเอาฟรีๆแบบนี้ไหม” แล้วฉันอยากนอนให้เขาเอามากมั้ง

“นายฝันอยู่หรอ” เพราะตอนนี้เขาอาจจะฝันอยู่จริงๆ ถึงกล้ายื่นข้อเสนอแบบนี้ให้ฉัน ฉันว่าฉันแสดงออกชัดเจนว่าฉันเกลียดเขามาก

“ถ้าเธอฉลาดเธอก็ควรรับข้อเสนอของฉัน”

“ฉันไม่ขายตัว”

“แต่เธอก็น่าจะรู้ว่าฉันไม่มีทางปล่อยเธอไป”

“ตอนนี้ฉันก็ยอมให้นายปล่อยคลิปแล้วไง อยากปล่อยก็ปล่อยไปดิแล้วเลิกยุ่งกับฉันสักที รู้ไหมว่าฉันทั้งเกลียดทั้งขยะแขยงนายเลย” ฉันตะโกนขึ้นเพราะสิ่งเหล่านี้อัดอั้นในใจฉันมาตลอด

“แล้วยังไงต่อให้เธอจะรู้สึกยังไง เธอก็ไปจากฉันไม่ได้ถ้าฉันยังไม่เบื่อเธอ”

“โอเคถ้านายต้องการแบบนั้น ฉันยอมก็ได้แต่ฉันมีกฎ” ฉันพูดขึ้นหลังจากเงียบอยู่นานเมื่อใช้เวลาอยู่กับความคิดตัวเองไปแล้ว

ในเมื่อฉันหนีเขาไม่พ้น

ฉันก็จะเล่นตามเกมส์ของเขา

และคนที่ต้องแพ้ในเกมส์นี้คือเขา

“กฎอะไรของเธอ”

“หนึ่ง ฉันต้องการอิสระ”

“สอง นายห้ามไปมีอะไรกับใครอื่นเพราะฉันกลัวติดโรค”

“สาม จะไม่มีการหึงหวง”

นี่คือกฎทั้งสามข้อของฉัน

“และฉันต้องการเงินเข้าบัญชีตอนนี้ร้อยล้านเพื่อเป็นการมั่นใจว่านายจะใช้หนี้ให้ครอบครัวของฉัน” เพื่อเป็นหลักประกันว่าเขาจะไม่โกง เงินต้องเข้าบัญชีฉันก่อนเป็นอันดับแรก

“ถ้าข้อมูลที่ฉันได้มาไม่ผิดพ่อของเธอติดหนี้การพนันแค่หกสิบล้าน”

“ร้อยล้านเข้าบัญชีของฉันตอนนี้ ทุกอย่างถือว่าตกลง” ในเมื่อเขาเป็นคนยัดเยียดเงินให้กับฉัน ฉันก็จะเป็นคนหน้าเงินผลาญเงินของเขา

“ร้อยล้านผูกขาดไม่มีเงินเดือน”

“ร้อยล้านไม่รวมกับเงินเดือนและฉันขอเดือนละแสน ถ้านายโอเคก็วินๆ ทั้งคู่” ตอนนี้แน่นอนผลประโยชน์ได้ฉันเต็มๆ

“ตรงไหนที่วินๆทั้งคู่”

“แล้วแต่นายนะ ถ้าไม่เอาตามนี้ก็ช่วยเปิดประตูให้ฉันเพราะฉันจะกลับ” ฉันพูดพร้อมหยิบกระเป๋าทำท่าจะลุกขึ้นแต่เขากลับลุกจากโซฟาเบาะข้างๆ ตรงเข้าไปในห้องและออกมาพร้อมกระดาษใบหนึ่ง

“ร้อยล้านหนึ่งแสนบาท สำหรับเงินใช้หนี้และเงินเดือนเดือนแรก” เขาพูดขึ้นพร้อมส่งเช็คให้กับฉัน

ฉันรับเช็คเงินสดมาพร้อมกับดูจำนวนเงิน

“ถือว่าเราทำธุรกิจร่วมกัน” ต่อจากไม่มีทางที่ฉันจะให้เขาเอาฉันฟรีๆอีกแล้ว

“ตามนั้นและที่สำคัญอย่าขัดใจฉัน”

“หนึ่งแสนต่อเดือนไม่รวมของต่างๆที่ฉันต้องการ” ฉันพูดขึ้นต่อทันทีเพราะมันยังไม่จบแค่นี้หรอกนะ

“ของต่างๆที่ต้องการ” เขาพูดทวนคำพูดของฉันขึ้นทันที

“ก็อย่างเช่น กระเป๋า รองเท้า เสื้อผ้า เครื่องสำอางงบไม่จำกัด”

“เธอจะเอาให้ฉันหมดตัวเลยหรือไง” ฉันจะเอาเงินของเขามาใช้ให้หมดตัวเลยคอยดูเถอะ

“ก็แล้วแต่นะไม่ตกลงก็ไม่เป็นไร แต่เช็คนี่ฉันไม่คืน” ฉันพูดขึ้นพร้อมหยิบเช็คขึ้นมาสะบัดเบาๆ

แน่นอนว่าคนอย่างเขาต้องเจอคนหน้าเงินแบบฉัน

หลังจากโดนเอาเงินฟาดหัว

ก็เตรียมตัวหมดตัวได้เลย

“แล้วอีกอย่างห้องนายอีกห้องฉันขอละกัน ไหนๆ นายก็ไม่ให้ฉันไปไหนแล้ว” ฉันพูดขึ้นพร้อมตรงไปอีกห้องของคอนโดเพราะใช้สายตาสำรวจแล้วมั่นใจว่ามันน่าจะว่าง

หลังจากพูดจบฉันก็ถือวิสาสะเดินไปเปิดประตูห้องอีกห้อง

“อี๋” ฉันร้องขึ้นทันทีเมื่อเปิดประตูไปมีแต่ผ้าขาวๆ คลุมเตียงคลุมของเต็มไปหมดพร้อมกับฝุ่นคลุ้งเต็มห้อง

“พอดีที่นี่นอนได้ห้องเดียว” เขาพูดขึ้นอีกครั้งพร้อมกับเดินตรงไปที่ห้องตัวเองและเปิดประตูทิ้งไว้เป็นการเชื้อเชิญฉันเข้าไป

“พรุ่งนี้ฉันมีเรียนนายคงไม่ใจร้ายขังฉันไว้ที่นี่ใช่ไหม” ฉันถามขึ้นหลังจากเดินเข้ามาในห้อง

ต่อให้ฉันเกลียดเขามากแค่ไหนต่อจากนี้ฉันต้องเก็บความเกลียดไว้เพื่อเดินตามเกมส์ที่เขาวางไว้และแน่นอนเกมส์ต้องมีคนเจ็บและคนคนนั้นคือ เขา

“ตอนไหน” เขาหันหน้ามาถามฉันอีกครั้งพร้อมทิ้งตัวลงนอนบนเตียง

“มีบ่าย”

“มานอนนี่มา” เขาว่าขึ้นพร้อมกับตบที่นอนข้างๆ

“มีอะไรกับฉัน” ฉันถามขึ้นพร้อมนั่งลงบนที่นอนตามการกระทำที่เชื้อเชิญของเขา

“เธอควรพูดดีๆกับฉัน ฉันเสียเงินให้เธอไปตั้งเท่าไหร่” ลำเลิกบุญคุณหรอวะ

“ฉันรับเงินนายแลกกับการที่ต้องฉันนอนกับนาย” ฉันพูดขึ้นทันทีเพราะฉันเสียตัวเขาเสียเงินมันก็แฟร์แล้ว

“ฉันเสียเงินให้เธอตั้งเยอะ เธอไม่คิดจะพูดดีๆกับฉันเลยหรือไง” เขาพูดขึ้นต่อพร้อมกับมือที่ลูบไปตามขาเรียวของฉัน

สัมผัสที่น่าขยะแขยงเริ่มเกิดขึ้นอีกครั้ง

“ฉันต้องการกลับบ้าน” ฉันพูดขึ้นถึงความต้องการของตัวเองทันทีเพราะถ้าจะให้ฉันมาติดแง็กที่นี่ตลอดเวลาคงไม่ได้

“ฉันไม่ให้เธอกลับ”

“นายลืมไปหรือเปล่าว่าฉันต้องการอิสระ” เพราะกฎข้อที่หนึ่งของฉันคืออิสระ

“เธอได้มันแน่แต่ไม่ใช่วันนี้” เขาเหมือนคนบ้าที่อารมณ์แปรปรวน

“แต่พรุ่งนี้ฉันมีเรียน” ฉันพูดขึ้นพร้อมกับพยายามแกะมือของเขาที่จับข้อมือของฉันแน่นจนมันเจ็บไปหมด

“ฉันเจ็บนะไอ้บ้า”

“กฎของฉันคืออย่าขัดใจ” เขาว่าขึ้นอีกครั้งก่อนจะจับฉันให้นอนลงแล้วขึ้นคร่อมฉันทันที

“ปล่อยฉัน”

“รู้ไหมว่าที่ฉันดีกับเธอเมื่อกี้ ใช่ว่าฉันจะดีได้ตลอด เธอขัดใจฉันเมื่อไหร่เธอจะเจอฉันแบบที่เราเจอกันวันแรก” เขาพูดขึ้นต่อพร้อมกับก้มลงไปคลอเคลียที่ลำคอของฉันแรงๆ ก่อนจะลุกออกไปจากตัวของฉัน

ไอ้ผีบ้า

คิมหันต์

หลังจากผมเสียเงินร้อยล้านบาทให้คนที่พยศเธอก็มีท่าทีอ่อนลงกับผมอย่างเห็นได้ชัดแต่ก็มีท่าทีที่จะเอาชนะอยู่บ้าง ผมเป็นคนดีกับยัยนี่ไม่ได้เพราะยัยนี่จ้องจะขัดใจผมอยู่ตลอด

“จะกลับก็กลับ” ผมพูดขึ้นอีกครั้งเมื่อเดินกลับเข้ามาในห้อง

“ฉันคิดว่านายจะเป็นผีบ้าไม่ปล่อยฉันกลับบ้าน” คนตรงหน้าของผมบ่นขึ้นแต่มือก็หยิบของเตรียมตัวจะออกไป

“กลับไปเก็บเสื้อผ้าของเธอแล้วมาอยู่ที่นี่ซะ”

“หนึ่งแสนต่อเดือนที่ฉันให้เธอมันต้องคุ้ม ฉะนั้นไปเก็บของที่บ้านของเธอซะ” ผมพูดขึ้นอีกครั้งพร้อมกับเลี่ยงมาหยิบกุญแจรถเพราะผมจะพาเธอไป

“ฉันไปเองได้”

“อย่าขัดใจฉัน”

“เหอะ” เธอทำท่าทางฟึดฟัดไม่พอใจแต่ก็ยอมให้ผมเป็นคนพาไปเพราะขัดอะไรไม่ได้

หลายคนอาจจะสงสัยว่าทำไมผมถึงรู้ว่าบ้านเธอมีปัญหาเรื่องการเงินเพราะเจ้าหนี้ของพ่อเธอคือผม

แต่ไม่มีใครรู้หรอกนะเพราะผมไม่เคยเผยตัวตน ธุรกิจสีเทาของผมน้อยคนที่จะรู้

“ถ้าไปแล้วก็อย่าพูดอะไร”

“ฉันไม่ใช่คนไร้มารยาท” ผมตอบกลับทันทีเพราะผมกับพ่อของเธอก็ไม่ได้รู้จักกันมาก่อน ไม่สิ ต้องพูดว่าพ่อของเธอไม่รู้จักผมมาก่อน

“นายโคตรไร้มารยาทสุดๆ”

“ฉันไม่มีเวลาให้เธอเยอะ ครึ่งชั่วโมงเธอต้องเสร็จ” ผมว่าขึ้นต่อเพราะไม่ใช่เรื่องที่ผมต้องมารอเธอนานๆ เธอก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมอยากได้มาเป็นของเล่นแต่ของเล่นชิ้นนี้มันแค่ดันแพงกว่าชิ้นไหนๆ

“ถ้าให้ฉันเก็บของแค่ครึ่งชั่วโมง นายควรไปห้างพาฉันไปซื้อใหม่เลยดีกว่า”

“อย่างเธอเอามาแค่ชุดนักศึกษาก็พอ” เพราะชุดนักศึกษาเธอจะได้ใส่เวลาไปเรียนส่วนเวลาที่เธอไม่ได้ไปเรียนก็ไม่ต้องใส่อะไร

“นายจะให้ฉันใส่ชุดนักศึกษาอยู่ห้องนานทั้งวันเลยหรือไง” คนข้างๆผมพูดขึ้นต่ออีกครั้ง

“เวลาไหนที่เธออยู่ห้องฉันจะใช้งานเธอให้คุ้มเงินแสนของฉัน”

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเสื้อผ้าฉัน”

“ใส่ไปก็ต้องถอดสู้ไม่มีไม่ใส่ไม่ดีกว่าหรอ”

“นายมันไอ้โรคจิตวิปริต”

“ด่าฉันแบบนี้ระวังเธอจะเจอเซ็กซ์ที่วิปริต”

❤️

เกมส์รักครั้งนี้เริ่มขึ้นแล้ว