ตอนที่ 19 หวั่นไหว

EP 19

ชายหนุ่มกระซิบบอกคนในอ้อมกอดด้วยนํ้าเสียงเซ็กซี่ ริมฝีปากอุ่นร้อนประทับลงที่ลำคอระหงแล้วดูดเม้มเบาๆฝากความเป็นเจ้าของบนเรือนร่างเธอจนรอยเดิมชัดขึ้น เชอร์รีนที่ถูกรุกเร้าแบบนั้นขนอ่อนชูชันขึ้นทั่วร่าง หยดนํ้าจากเรือนผมเปียกชุ่มหยดแหมะบนบ่าไหล่ สงผลให้ร่างเล็กสะดุ้งตกใจ...

"นาย...จะให้ฉันอยู่ต่อทำไม" เชอร์รีนรวบรวมสติทั้งหมดถามออกไป ใบหน้าเธอเอนตามแรงกดจูบหนักๆบนลำคอใบหน้าหวานขึ้นสีแดงระเรื่อ คำพูดที่เตรียมจะถกเถียงแทนไทถูกกลืนหายไป

"ปล่อยกลับไป เดี๋ยวก็ไปอ่อยคนอื่นอีก..." แทนไทผละใบหน้าออกห่างเพียงไม่ถึงคืบ ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดผิวขาวเนียน ก่อนที่เขาจะเบือนหน้าสลับข้างแล้วดูดเม้มอย่างอ้อยอิ่งเช่นเดิม

"...ฉันไปอ่อยใครตอนไหน" มือเรียวเล็กพยายามปัดป่ายมือหนาที่กำลังวนลูบหน้าท้องแบนราบออก ปลายนิ้วเย็นเฉียบที่สัมผัสกับเรือนร่างส่งผลให้ในท้องเกิดมวลนํ้าไหลเวียนไม่ปกติ ในวินาทีต่อมามือเธอก็ถูกรวบเอาไว้..

"ชุดที่ใส่อยู่นี้ไง" พอได้ยินคำตอบดวงตากลมโตก็หลุบมองชุดนักศึกษาสภาพยับเยินจากฝีมือคนข้างหลัง มันเว้าแหว่งจนเผยให้เห็นเรือนร่างภายใน

"ก็ฉันไม่มีชุดใส่แล้วนิ" นํ้าเสียงแผ่วเบาตอบกลับไปพร้อมกับก้มหน้าหงุด สายตาโฟกัสที่ปลายนิ้วของชายหนุ่มที่กำลังปลดกระดุมเสื้อเธอออกทีละเม็ดๆอย่างเชื่องช้าจนครบ เสื้อนักศึกษาก็หลุดออกจากกัน

"แล้วทำไมไม่ยอมขอ" แทนไทถามกลับ ริมฝีปากหยักค่อยๆดูดเม้มตามลาดไหล่ลงมาจนถึงต้นแขน แล้วหลังจากนั้นเขาก็จัดการงับคอเสื้อนักศึกษาแล้วลากลงมาตามหัวใหล่ให้หลุดพ้นจากคนตัวเล็กจนมันล่วงหล่นลงพื้นด้วยการใช้ปากของแทนไท ในขณะที่มือยังคงรวบข้อมือเธอเอาไว้เพียงข้างเดียว อีกข้างเริ่มไล่ขึ้นมาเรื่อยๆจนถึงเต้าอวบ...

"ตะ...แต่...นายเคยบอกว่าไม่ให้ฉันไปยุ่งกับของส่วนตัวของนาย" คนตัวเล็กเริ่มเกิดอาการประหม่าเธอถูกล่อลวงจนเคลิบเคล้มแทบจะควบคุมสติตัวเองไม่อยู่ ใบหน้าหวานค่อยๆหันกลับไปสบตากับสายตาวาบวาม..

"ก็ถ้าเป็นเด็กดี ฉันยอม..." สิ้นเสียงพูด ริมฝีปากหยักก็กระตุกยิ้ม เขากำลังมองคนตัวเล็กในอ้อมกอดที่ตัวสั่นเทาไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเขาเกินหลายวิ ใบหน้าหวานเอาแต่หลบ จากที่เถียงคำไม่ตกฟากตอนนี้กลับกลายเป็นลูกแมวน้อยที่เชื่องฟังเจ้าของซะงั้น.. "ว่าไง...จะยอมเป็นเด็กดีมั้ย?"

"ฉัน.." นํ้าเสียงติดขัดพูดอะไรไม่ออก เธอต้องรีบเบือนหน้าหนีอีกครั้งแล้วลอบกลืนนํ้าลายเหนียวๆลงคออย่างยากลำบาก ผู้ชายคนนี้กำลังหลอกล่อให้เธอติดกับกับอย่างโงหัวไม่ขึ้น... "อื้อ...เป็นก็ได้ แต่ตอนนี้นายควรเอาชุดมาให้ฉันเปลี่ยนได้แล้ว..."

"หึ.." พอได้ยินคำตอบที่พอใจชายหนุ่มก็เค้นหัวเราะออกมาเบาๆ แทนไทยอมปล่อยกอดจากเรือนร่างหอมหวานตรงหน้า แล้วเดินไปหยิบเสื้อเชิ้ตของตัวเองและบ็อกเซอร์ออกมาจากตู้เสื้อผ้า พร้อมกับชุดยูนิฟอร์มของมหาลัยสำหรับการไปเรียนในวันนี้ สายตาคมกริบยังคงไล่มองคนตัวเล็กในสภาพล่อแหลม พลันร่างกายก็เกิดความต้องการขึ้นมาอย่างกระทันหัน

"มานี่" มือหนากระดิกนิ้วเรียกเธอแล้วตบลงบนตักตัวเอง ทำเอาเชอร์รีนที่ยังคงยืนตัวแข็งทื่อเม้มปากเป็นเส้นตรงยอมเดินไปหา ก่อนจะถูกมือหนารวบเอวมานั่งบนตัก เขาจัดการจับคนร่างโยกเบาๆพอให้ร่างกายเสียดสีกัน..

"นะ...นาย ต้องการอะไร?" ใบหน้าหวานฉายแววตกใจ ดวงตากลมโตหันเพ่งมองใบหน้าที่กำลังอยู่ในห่วงอารมณ์วาบวามด้วยความอยากรู้ เธอกัดปากเบาๆแก้เก้อเฝ้ารอคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ

"ต้องการเธอไง...เชอร์รีน" นํ้าเสียงแผ่วเบาเอ่ยตอบ เขาแทบจะอดใจไม่ไหว จนต้องจับร่างเล็กพลิกกายเข้าหากันแทน เรียวขาคู่สวยควบเอวสอบเปลือยเปล่าเอาไว้ กระโปรงนักศึกษาถูกเลิกขึ้นกองอยู่บนเอวขอดด้วยสภาพอ้าขา เรียวแขนคู่สวยจึงโอบกอดลำคอใหญ่ยึดร่างไม่ให้ตัวเองตก

"นาย...มีเรียนนิ" เชอร์รีนตอบแล้วก้มหน้าหงุด ตอนนี้ความสนใจของเธอมันอยู่แค่คนตรงหน้าลืมเรื่องทุกอย่างที่เขาเคยทำร้ายไปเสียสนิท จากเดิมที่หวั่นไหวอยู่แล้ว ตอนนี้มันยิ่งทำให้เธอหวั่นไหวมากกว่าเดิม แม้รู้อยู่แก่ใจว่าที่ชายหนุ่มทำไปเพราะแค่อารมณ์ต้องการทางกายไม่ใช่เพราะความรัก แต่สำหรับเธอให้จากความรู้สึกที่มีต่อแทนไท...

"ตอนนี้ฉันสนคนตรงหน้ามากกว่า.." คำพูดของแทนไททำเอาใบหน้าหวานเห่อร้อนขึ้นมากระทันหัน รู้ตัวอีกทีปลายนิ้วชี้ก็เชยคางมนขึ้นแล้วก้มหน้าประกบจูบ มือหนารั้งท้ายทอยเอาไว้ปรับองศาใบหน้าให้รับจูบได้ถนัด เชอร์รีนที่ถูกจูบอย่างอ้อยอิ่งเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสของคนตรงหน้า เรียวลิ้นเกี่ยวพันกับลิ้นหนาในตอนที่กำลังกดจูบกันอยู่เปลือกตาคู่สวยหลับพริ้มสอดมือเข้าใต้เรือนผมเงางามพร้อมกับขยํ้าเบาๆอยู่อย่างงั้นเนิ่นนานนับทาทีจนพอใจใบหน้าเหล่อเหลาก็ผละออกใบหน้าห่างกันไม่ถึงคืบ แววตามทอประหายปราถนาจ้องมองใบหน้าหวานลงมาเรื่อยจนถึงริมฝีปากแดงระเรื่อที่เผยอขึ้นหายใจเหนื่อยหอบเล็กน้อยอย่างเซ็กซี่ ปลายจมูกสัมผัสกัน...

"แต่ว่าเมื่อคืนฉันก็แทบไม่ได้นอนแล้วนะ..." นํ้าเสียงแผ่วเบาเอ่ยตอบทั้งๆที่ดวงตาหลุบมองตํ่า ใบหน้าหวานถอยกลับเบาๆเมื่อริมฝีปากอุ่นร้อนทาบทับลงบนผิวปากแดงระเรื่อแล้วไล่ลงมาถึงลำคอระหงอีกครั้ง เปลือกตาหลับพริ้มซึมซับความหอมหวานจากเรือนร่างตรงหน้า

"แล้วไง...ฉันอดใจไม่ไหวแล้ว" ชายหนุ่มหยุดการกระทำนํ้าเสียงแหบพร่าเอ่ยตอบพร้อมกับช้อนสายตามองเธอ ปลายนิ้วเริ่มไล่แตะบนต้นขาขาวนวลขึ้นมาจนถึงหน้าท้องแบนราบก่อนจะหยุดมันไว้แบบนั้นแล้วดันคนตัวเล็กให้เข้ามาแนบกายมากกว่าเดิม ทั้งที่ไม่เคยอยู่ไกล้ใครแล้วควบคุมอารมณ์ยากขนาดนี้ แต่สำหรับคนบนตักเขาแทบจะคุมตัวเองไม่อยู่ตอนที่มีเธออยู่ไกล้ๆ...

"อ๊ะ.." เชอร์รีนเผลอครางออกมาเบาๆ ไหปราล้าสัมผัสถึงความอุ่นร้อนเปียกชุ่มที่แตะลงผิวกาย ใบหน้าหวานเผลอเชิดขึ้นเมื่อลิ้นสากลากเลียมันอยู่แบบนั้นสลับกับขบเม้มเบาๆ พร้อมกับเสียงหายใจหนักๆ การกระทำแสนยั่วยวนตรงหน้าส่งผลให้นํ้าในท้องน้อยที่ไหลเวียนกันมากขึ้นเรื่อยๆไหลซึมออกตามสองกรีบเคลมจนเธอเผลอแอ่นอกรับสัมผัส...

"ครางออกมาเลยเชอร์รีน ฉันชอบฟังเสียงครางของเธอมากที่สุดแล้ว..." แทนไทเอ่ยบอก แล้วใช้ลิ้นเลียตามลำคอขาวนวลที่เต็มไปด้วยรอยดูดขึ้นมาถึงใต้คาง ริมฝีปากหยักงับมันเบาๆแล้วฝากรอยเอาไว้ ก่อนจะรามมาถึงพวงแก้มแดงระเรื่อปลายจมูกคมสันถูไถมันเบาๆ ลอบมองเชอร์รีนที่ไม่ยอมสบตากับตัวเองซักที มือหนาจึงจัดการสอดเข้าระหว่างเรียวขาคู่สวยลูบไล้เนินอวบเบาๆ รอยยิ้มพึงพอใจปรากฏบนใบหน้าเซ็กซี่ที่ผมเผ้ายังคงหมาดๆอยู่...

"นาย....กำลังทำให้ฉันควบคุมตัวเองไม่ได้" ใบหน้าหวานเบือนหลบ เธอบอกตามความรู้สึกที่ตอนนี้มันถาโถมรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ร่างกายมันต้องการสัมผัสแบบนั้นจากคนตรงหน้า ทั้งที่ไม่อยากให้ความรู้สึกตัวเองมันเลยเถิดไปมากกว่านี้แต่เธอกลับปฏิเสธไม่ลง..

"ฉันก็เหมือนกัน...ไม่เคยจะควบคุมตัวเองได้เลย อยู่ไกล้เธอทีไรมันอยากจับกินตลอด..." กระซิบบอกเธอจบก็เลื่อนไปขบเม้มใบหูขาวสะอาดเบาๆ ก่อนจะค่อยๆเลื่อนปลายจมูกมาแตะค้างไว้ที่ผิวแก้มเนียนเหมือนเดิม "ยิ่งเวลาเธออยู่กับผู้ชายคนอื่น รู้มั้ยฉันยิ่งอยากแสดงความเป็นเจ้าของเธอมากเท่านั้น..."

"แต่ที่ทำเมื่อคืน มันใจร้ายเกินไปนะ.." เธอค่อยๆหันไปสบตากับแทนไท ในขณะที่มือหนากำลังเริ่มแทรกนิ้วแกร่งเข้าไประหว่างสองกรีบแล้วลูบไล้มันเบาๆ จนใบหน้าหวานหลุดเหยเกต่อหน้าต่อตาชายหนุ่ม...

"ไม่มีคำว่าใจร้าย สำหรับเด็กนิสัยไม่ดี.." พูดเพียงเท่านั้น แทนไทก็ยื่นใบหน้าไปคลอเคลียร์กับสองเต้าอวบปลายลิ้นแตะหยอกล้อยอดประทุมถันรัวๆสลับข้างกันไป ผ่านไปไม่กี่นาทีก็ผละออกเปลี่ยนเป็นฝากรอยดูดไว้บนเต้าอวบแทน..

"อ๊าา~ นายนั้นแหละ นิสัยไม่ดี..." คนตัวเล็กเถียงกลับ ที่เธอพูดออกไปแบบนั้นเพราะเขาชอบทำร้ายจิตใจแล้วมาทำให้ใจสั่น จนเธอเผลอกายเผลอใจให้ทุกที พอจบสิ่งที่แทนไทต้องการเชอร์รีนรู้ดีว่ายังไงคงกลับมาเป็นได้แค่ที่ระบาย...

"เมื่อไหร่เธอจะเลิกเรียกฉันแบบนี้.." แทนไทที่ขัดใจกับการพูดของเธอทักท้วงขึ้นมาชายหนุ่มผละริมฝีปากออกจากยอดอกเม็ดโตอย่างอ้อยอิ่งแล้วซุกหน้าเข้ากับไหปลาร้า มืออีกข้างลูบไล้แผ่นหลังเนียน...

"แล้วนายจะให้ฉันเรียกแบบไหน.." พอได้รับคำถามกลับ ใบหน้าหล่อเหลาก็เลื่อนมาให้อยู่ระดับเดียวกัน ปลายนิ้วเชยคางมนขึ้น สายตาหลุบมองกรีบปากบางก่อนจะกลืนนํ้าลายเม็ดโตลงคอ โหยหารสจูบของเธออยู่ตลอด..

"พี่....เรียกได้มั้ย" พูดจบชายหนุ่มก็ยื่นใบหน้าเข้าไประหว่างซอกคอเธอรอฟังคำตอบ..

"พี่.."

"พี่แทน..."

"พี่..." เสียงหวานเอ่ยเรียกเบาๆ หัวใจเธอเต้นรัวกระหนํ่า จนต้องแอบกลืนนํ้าลายลงคอ ริมฝีปากอุ่นร้อนยังคงคลอเคลียร์อยู่กับพวงแก้ม.. "แทน..."

"อีกที..." นํ้าเสียงแหบพร่ากระซิบบอก...

"พี่...แทน"

"เด็กดี.."

.

.

.

อิพี่มันร้าย! หลอกล่อน้องเก่งมาก

Next...

"อย่าไปทำแบบนี้กับใครนะรู้มั้ย.."