ตอนที่ 15 ผู้หญิงร่าน

EP 15

หมับ !

"โอ๊ย!!" เชอร์รีนที่นอนเกยร่างหนาอยู่ถูกแทนไทกระชากออกมาแล้วเหวี่ยงร่างเธอออกอย่างแรง จนร่างเล็กเซล้มศรีษะชนขอบโต๊ะเกิดรอยแผล ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บ มือบางอังแผลห้ามเลือดเอาไว้ แล้วมองเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยอาการหวาดหวั่น..

ผลั๊วะ! ผลั๊วะ! ผลั๊วะ! ผลั๊วะ!

แทนไทกระโดดขึ้นบนเตียงแล้วคร่อมร่างไคล์เอาไว้ หมัดหนักๆถูกซัดรัวใส่ใบหน้าชายหนุ่มโดยที่เขาไม่ทันได้ตั้งตัว ก่อนจะหยิบมีดที่ไคล์ดึงออกจากแผลโยนลงบนเตียงแล้วคว้าหมับเข้าที่คอเสื้อ..

"มีปัญหากับกูแค่เรื่องส่วนตัวพอ เรื่องอื่นไม่ต้องเสอาะ โดยเฉพาะเรื่องยัยนี้" แทนไทอดกลั้นความโมโหจนตัวสั่น..

พรึบ !

ผลั๊วะ! ผลั๊วะ! ไคล์พลิกร่างแทนไทเป็นฝ่ายนอนราบกับเตียงแล้วซัดหมัดใส่หน้าคืนสองครั้ง แต่ชายหนุ่มกลับหลบหมัดทันแล้วใช้ท้าวถีบร่างไคล์กระเด็นลงจากเตียงสุดแรง เชอร์รีนที่เห็นอีกคนเป็นฝ่ายโดนทำร้ายมากกว่า ร่างเล็กคลานเข้าไปห้ามเลือดที่ไหลออกมาอยู่ต้นเเขนให้ไคล์ ท่าทางของเธอยิ่งสร้างความหงุดหงิดให้กับคนที่มองอยู่

"....ทำไมกูจะยุ่งไม่ได้ในเมื่อผู้หญิงเขาไม่ได้เอ่ยปากไล่"

"งั้นหรอ..?"

"มึงต่างหากที่สมควรออกจากห้องกูไป ก่อนที่กูจะสั่งคนมาลากคอมึง.." ไคล์ตอบด้วยสายตาโกรธเคืองไม่ต่างกัน มือหนาลูบลอยเลือดที่กลบอยู่มุมปาก อีกทั้งความเจ็บปวดจากแผลที่ถูกมีดปักลึกจนเลือดไหลเป็นทาง...

"ปัญญาจะเอาตัวรอดยังไม่มี ปากดีไปทำไม" แทนไทแสยะยิ้มออกมา แล้วสะบัดปลายท้าวเตะมีดขึ้น มือหนารับมันได้พอดิบพอดี ก่อนที่ร่างหนาจะเดินย่างกรายไปที่เชอร์รีน

"ลุกขึ้น แล้วเดินมาหาฉัน" ชายหนุ่มเอ่ยสั่งเสียงเรียบนิ่ง

"....." ใบหน้าหวานส่ายปฏิเสธ เธอไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าแทนไทเลยด้วยซํ้า ขอบตามันเริ่มร้อนผ่าวไม่อยากจะคิดถ้าออกจากห้องนี้ไปเธอจะโดนปีศาจในร่างคนตรงหน้าทำอะไรบ้าง..

"ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่อง?"

ผลั๊วะ!

แทนไทสะบัดปลายท้าวเข้าหน้าไคล์อีกรอบจนเลือดอยู่แผลเก่ากระเด็นออก ทำเอาคนถูกทำร้ายแทบจะหมดสติ การกระทำป่าเถื่อนของคนตรงหน้าทำเอาหยดนํ้าตาเม็ดโตล่วงหล่นจากดวงตาคู่สวย เธอก้มมองไคล์ที่กำลังห้ามเลือดให้เขาอยู่สลับกับเงยหน้ามองแทนไทที่กำลังเก็บอารมณ์สุดขีด..

"นี้นายจะให้เขาตายรึไง...พะ...พอได้แล้ว" นํ้าเสียงสั่นเครือพูดออกไป

"คนที่จะตายไม่ใช่แค่มัน ถ้าเธอยังอาลัยอาวรณ์มันอยู่แบบนี้.." ชายหนุ่มเค้นเสียงพูด พร้อมกับขบกรามแน่น

"นายทำร้ายเขาขนาดนี้ ไม่มีความเป็นคนเลยรึไง...โอ๊ย!!" ไม่ทันที่เชอร์รีนจะได้พูดจบมือเรียวก็ถูกปลายท้าวเหยียบบดขยี้เป็นเชิงให้เธอลุกขึ้นจนใบหน้าหวานเหยเกมองคนตัวโตด้วแววตาเกลียดชัง..

หมับ !

แทนไทไม่รอช้าคว้าข้อมือเล็กขึ้นมาแล้วลากเธอเดินออกมาจากห้องอย่างไร้ความปราณี

"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ...นายมันบ้าไปแล้ว!" เชอร์รีนพยายามสะบัดข้อมือออกสุดแรง เเต่กลับโดนใบหน้าเหี้ยมเกรียมที่ซ่อนไปด้วยความโกรธหันมามองแล้วลากเธอเข้ามาในลิฟต์ โดยที่ชายหนุ่มไม่ปริปากพูดอะไรซักคำ...

ติ้ง !

ก่อนที่ลิฟต์จะตรงดิ่งมาที่ชั้นล่าง ร่างกายของเธอก็ถูกเหวี่ยงเข้าไปในรถยี้ห้อธรรมดา ตามด้วยร่างของแทนไทที่เดินมานั่งฝั่งคนขับติดๆ...

"นะ...นี้นาย...จะทำอะไร...?!" เสียงหวานติดขัดเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นเชือกจากหลังเบาะที่แทนไทคว้าออกมาแล้วจับข้อมือเธอมัดใส่กัน

"....." ชายหนุ่มยังคงนิ่งเงียบใจจดใจจ่อกับการมัดข้อมือเธอแน่น จนเชือกหยาบๆบาดผิวบาง ทำให้คนตัวเล็กเริ่มรู้สึกกลัวมากกว่าเดิม เธอขยับร่างไปชิดกับขอบประตูรถมองแทนไทที่กำลังสตาร์ทรถแล่นไปบนท้องถนนเส้นใหญ่ด้วยความเร็วสูง ทำให้เธอหลับตาแน่นหัวใจวาบหวิวอย่างห้ามไม่ได้

ก่อนที่รถจะเคลื่อนตัวมาจอดที่ห้องพักของแทนไท ร่างเธอก็ถูกลากเข้ามาในห้องพร้อมกับถูกเหวี่ยงลงบนเตียงอย่างแรง...

"อึก..." เชอร์รีนจ้องมองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยแววตาหวาดระแวง เธอขยับร่างถอยหลังไปชิดกับหัวเตียงพยายามจะพาตัวเองหนี...

แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อร่างหนาเดินเข้ามาหาเธออย่างเชื่องช้า แล้วกระชากคอเสื้อเธออย่างร่างจนร่างเล็กลอยขึ้น..

"คิดจะทำอะไร?"

"นายกำลังเข้าใจผิด ฉันไม่ได้จะเอาเรื่องของนายไปบอกเขา..."

"ไม่ต้องมาตอแหลแกล้งโง่!"

"....อ๊ะ!"

"เธอรู้ดีไม่ใช่หรอ ว่าฉันหมายถึงอะไร?" ชายหนุ่มตะคอกออกมาอย่างเหลืออดแล้วบีบคอเสื้อนักศึกษาแน่นจนมันรัดลำคอระหงทำให้เธอเริ่มหายใจติดขัด ใบหน้าหวานส่ายปฏิเสธเธอไม่รู้ที่แทนไทต้องการจะสื่อ

"ฉันไม่รู้..." สิ่งเดียวที่เธอเข้าใจคือคนตรงหน้ากลัวว่าเธอจะเอาความลับของตัวเองไปบอกกับไคล์...ซึ่งเธอไม่ได้คิดแบบนั้นและคงไม่กล้าเอาชีวิตตัวเองไปเสี่ยงขนาดนั้น...

"ไม่รู้.." นํ้าเสียงเยือกเย็นทวนเบาๆ..

"....."

"แต่เสือกไปเอากับมัน เช้าอีกคนเย็นอีกคนมันคันมากเลยรึไง?!" พูดจบมือหนาก็ออกแรงเขย่าร่างเธออย่างต้องการคำตอบ...

"ฉันเจ็บ.."

"ฉันเคยบอกแล้วใช่ไหม ว่าถ้าหมดความอดทนเมื่อไหร่ จะไม่มีคำว่าปราณี.." พูดจบแทนไทก็ทิ้งร่างเธอลงบนเตียงอย่างแรง พร้อมกับถอดเข็มขัดแล้วฟาดมันบนร่างเธอด้วยอารมณ์ที่ควบคุมไม่อยู่

เพี๊ยะ !

"อึก...พอได้แล้ว...นายไม่มีสิทธิ์มาทำร้ายฉันแบบนี้.."

แรงแสบทั่วร่างทำให้เชอร์รีนขยับตัวหนีทั้งที่ถูกมัดอยู่เธอปิดเปลือกตาปล่อยให้ความเสียใจมันไหลอาบพวงแก้มลงมา..

"พูดอีกทีสิทำไมฉันจะไม่มีสิทธิ์?"

"...." เชอร์รีนนิ่งเงียบเธอเม้มปากเป็นเส้นตรงแล้วหลบสายตาคู่นั้น...

"สิทธิ์ของผัวเธอไงล่ะ...เชอร์รีน"

แควก !! สิ้นเสียงพูด มือหนาก็จัดการฉีกเสื้อนักศึกษาออกจนกระดุมกระเด็นกระจัดกระจายทั่วพื้นห้อง

"อื้อ!!" ในเวลาต่อมาริมฝีปากบางก็ถูกประกบจูบ ใบหน้าหวานพยายามเบือนหนีแต่กลับถูกคนตัวโตกัดริมฝีปากอย่างรุนแรงจนเธอเผลอหลุดคราง ได้โอกาสลิ้นหนาก็สอดเข้ามาดูดปากเธออย่างป่าเถื่อนไม่เว้นระยะให้เธอได้หายใจ

มือหนาดึงเชือกออกจากข้อมือเล็กแล้วรวบแล้วเเขนคู่สวยกดลงบนเตียง มืออีกข้างเกี่ยวกระโปรงนักศึกษาพร้อมกับแพนตี้ตัวน้อยออกจากเรียวขาแล้วฟาดมันลงพื้น ตามด้วยท่อนล่างตัวเอง...

"อึก..!" พอจูบจนพอใจแทนไทก็เอี้ยวตัวขึ้นแล้วถอดเสื้อตัวเองออกเผยให้เห็นรอยสักตรงกลางอกแกร่ง ก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาจะก้มลงมาฉกริมฝีปากบวมเป่งอีกรอบ

เชอร์รีนปิดเปลือกตาแน่นพยายามสูดลมหายใจเข้าปอด ร่างกายเธอมันแทบจะไม่มีแรงสู้ถูกคนตัวโตกดทับแน่น อีกทั้งความเจ็บแสบจากแผลข้างศรีษะที่คอยเล่นงาน นํ้าตาเม็ดโตไหลอาบพวงแก้มออกมาหยดแล้วหยดเล่าพร้อมกับร่างกายที่ยอมแพ้ให้กับคนไม่มีหัวใจ...จนแทนไทยอมถอนริมฝีปากออกแล้วจ้องมองใบหน้าเปียกชุ่มที่เอาแต่เบือนหน้าหนี...

"หึ..." ชายหนุ่มเค้นหัวเราะออกมาแล้วหยัดกายลุกขึ้นเดินไปหยิบปืนสั้นออกมาจากลิ้นชักแล้วนั่งลูบเล่นอยู่ปลายเตียงข่มขวัญคนตัวเล็กที่เอาแต่นอนร้องให้

"ฉันจะให้โอกาสเธอพูดอีกรอบ ว่าจะไม่ร่านไปยุ่งกับผู้ชายหน้าไหนอีก หรือถ้าอยากยุ่งฉันจะช่วยส่งเธอไปยุ่งที่นรกแทน"

"ฮึก...นายทำแบบนี้ทำไม" เชอร์รีนนั่งชันเข่าขึ้นกอดตัวเองเอาไว้หญิงสาวไม่เข้าใจการกระทำของชายหนุ่ม เธอไม่แม้แต่จะกล้าขยับตัวไปไหน ได้แต่เฝ้ามองการกระทำของแทนไทที่พร้อมลั่นปืนใส่เธออยู่ตลอดเวลา..

"ยังมีหน้ามาถาม?" แทนไทเลิกคิ้วถาม

หมับ !

ในเวลาต่อมาข้อเท้าเธอก็ถูกดึงลงมาหาตัวเอง ท่อนแขนกำยำตวัดจับร่างเล็กทุ่มลงบนพื้นระหว่างขาตัวเองแล้วบีบคางมนเอาไว้แน่น..

"ฉันไม่เข้าใจ.." นํ้าเสียงแผ่วเบาตอบออกไป..

"ก็เล่นแรดไปทั่วมั่วกับผู้ชายคนอื่นไม่เลือกหน้าแบบนี้ โดนสั่งสอนหน่อยเป็นไร.."

"แต่นายเป็นคนไล่ฉันไม่ให้ลํ้าเส้น แล้วนายมาลํ้าเส้นฉันทำไม.."

"ทำไม ขัดขวางเวลาผสมพันธ์ของเธอหรอ?"

"ในสมองนายมันคิดแต่เรื่องสกปรก"

ใบหน้าหวานสะบัดหนีด้วยท่าทีขยะแขยง เธอนึกน้อยใจที่แทนไททำเหมือนเธอไม่มีความรู้สึก ทำตัวเหมือนหวงก้างนักหนาแต่ความจริงก็แค่กลัวเธอเอาเรื่องตัวเองไปบอกกับไคล์..

"ถ้าฉันสกปรกแล้วแบบเธอเรียกอะไร"

"อย่างน้อยๆถ้าฉันมีแฟน ฉันก็ไม่คิดไปมีคนอื่น"

"ตอนนี้คิดว่าตัวเองเป็นสาวบริสุทธิ์งั้นหรอ ถึงได้กล้าพูดออกมาแบบนี้?"

ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงถามเธอ พร้อมกับใช้ปลายกระบอกปืนแตะลงที่ผิวแก้มเปียกชุ่มเบาๆ แววตาเต็มไปด้วยบันดานโทสะที่เชอร์รีนทำตัวเหมือนตัวเองเป็นสาวบริสุทธิ์ร่างกายไม่มีเจ้าของเที่ยวไปกับผู้ชายไหนต่อไหนไม่เลือกหน้า

"ใช่...ฉันไม่บริสุทธิ์ แต่นายควรจะจบกับฉันได้แล้ว.." เธอตัดพ้อออกมา แววตาสั่นระริก มันลำบากใจที่ต้องทนต่อสู้กับความรู้สึกตัวเองไม่ให้รู้สึกกับแทนไทมากกว่านี้ เธอไม่อยากยอมเจ็บทั้งที่รู้ว่าเขามีอีกคนอยู่ในใจ..

"นายรู้ไหมว่าความรู้สึกตอนนี้ฉันมันแย่มากแค่ไหน ถ้านายไม่ได้คิดอะไรอย่าทำเหมือนคิดได้ไหม เราจบกันซักทีเถอะ ปล่อยฉันไปเถอะนะ..."

"อยากมีผัวไหม่ว่างั้น?"

"...."

"แต่เสียใจด้วยนะ ตำแหน่งนี้มันคือของฉันคนเดียว.."

......

Next..

"ถ้าอ้าปากทำมันยากนัก ก็อ้าขาให้ฉันเอาแทนก็แล้วกัน"