16

เพราะความอ่อนแอไม่รู้จักปกป้องตัวเองทำให้มีวันนี้ พี่กันต์ได้เธอมาแบบง่าย ๆ มีนาถูกน้าชายที่เป็นญาติคนสุดท้ายยัดเยียดให้เขารับผิดชอบตั้งแต่เช้าวันนั้น...... เธอถูกตราหน้าจากบรรดาไทยมุงกล่าวหาว่าใจง่าย นอนกับผู้ชายไม่เลือกส่วนเขาเองกลับยอมรับผิดชอบอย่างเหลือเชื่อจนเธอคิดว่าเขาคือพ่อพระกว่าจะรู้ว่าเป็นพระเพลิงก็ปล่อยใจถลำลึกปล่อยให้ข้าศึกเข้ามาเหยียบย่ำหัวใจเสียไปไม่เป็น......

เสียงการเคลื่อนไหวด้านนอกบ่งบอกว่าพี่กันต์กลับมาแล้ว......มีนาบอกไม่ถูกว่าดีใจหรือเสียใจกันแน่เธอไม่คิดว่าเขาจะกลับมาวันนี้หรือจะมาบอกเรื่องนั้น.....หญิงสาวพยายามกลั้นก้อนสะอื้นน้ำตารื้นขึ้นมาอีกระลอก......

บางทีอาจจะเป็นเพราะเป็นวันสิ้นเดือนซึ่งมีบางเรื่องที่เธอไม่เข้าใจ.....ค่าใช้จ่ายต่าง ๆ ที่เขาให้ใช้จะไม่มีการโอนผ่านบัญชีเด็ดขาดเพราะเขาจะเป็นคนนำมาส่งให้เธอเองกับมือทุกเดือนแต่หลัง ๆ มานี้เขามักจะหายไปคราวละนาน ๆ บางทีก็มาแค่เดือนละครั้งเท่านั้น

มีนาหลงคิดว่างานเขายุ่ง เธอเพิ่งจะตาสว่างวันนี้เองว่าเขาหายไปปลูกต้นรักกับดาราสาวแสนสวยคนนั้นแต่ที่ข้องใจทำไมถึงไม่ยอมบอกตรง ๆ ....คิดไปคิดก็คงจะเป็นวันนี้จริง ๆ .....คิดแล้วก็อดใจหายไม่ได้ เธอได้แต่เตรียมใจตั้งรับกับความจริงที่กำลังใกล้เข้ามาทุกที.........

ร่างสูงทิ้งตัวลงบนโซฟาเหยียดแขนขาเหมือนคนหมดแรง......คิ้วเข้มขมวดแน่นริมฝีปากเม้มเป็นเส้นตรงอย่างไม่พอใจ ทำไมถึงไม่ออกมาดูแลเหมือนเคย…..เงินก็ให้ใช้ทุกเดือนไม่เคยขาดแล้วกูยังต้องช่วยตัวเองอีก....มันใช่ไหมวะ.......

ชายหนุ่มใช้มือเสยเส้นผมที่ยุ่งเหยิงไม่เป็นทรงก่อนจะรูดเนคไทลงมาและดึงแขนเสื้อเชิ้ตพับขึ้นไปลวก ๆ ก่อนที่ชายหนุ่มจะลุกขึ้นเดินไปเปิดตู้เย็น.....

เบียร์กระป๋องวางเรียงเป็นระเบียบ...หึหึ!......ก็แค่ทำงานบ้านเรียบร้อย ผู้หญิงแบบนี้หาได้เยอะแยะไป.....ชายหนุ่มพยายามต่อต้านและตอกย้ำกับตัวเองไม่ให้หลงกลคนปลิ้นปล้อนหลอกลวงแม้ว่าความรู้สึกลึก ๆ แล้วมันไม่ใช่อย่างนั้น

ชายหนุ่มยิ้มหยันเมื่อนึกถึงหญิงสาวที่ได้ชื่อว่าภรรยาแต่กันต์ดนัยไม่เคยพาเธอเสนอหน้าเข้าไปในสังคมของเขาหากก้าวเท้าออกจากห้องนี้ทั้งคู่จะเป็นเพียงแค่คนแปลกหน้าต่อกัน เท่านี้ก็ดีเกินไปแล้วสำหรับคนอย่างเธอ.....

ชายหนุ่มกลับมานั่งจิบเบียร์เย็น ๆ ดับความร้อนรุ่มที่นี่แทนที่จะกลับบ้านที่สร้างเอาไว้ใหญ่โตเตรียมรอรับเจ้าสาวที่คู่ควรแต่จะเป็นแบบไหนนั้นก็ยังไม่แน่ใจแต่ไม่ใช่ยัยเด็กเมื่อวานซืน

ภาพสาวน้อยใสซื่อท่าทางหงิม ๆ ที่เจ้าหล่อนพยายามสร้างขึ้นมาปิดบังตัวตนแต่มากล้นด้วยเล่ห์กลมารยา......เธออาจจะตบตาคนทั้งโลกได้แต่ไม่ใช่คนอย่างกันต์ดนัย.......แม่ของลูกต้องดีพร้อมไม่ใช่คนปลิ้นปล้อนอย่างเธอหรอกมีนา......กันต์ดนัยฟุ้งซ่านเหมือนคนบ้าที่ทะเลาะกับตัวเองไม่พ้นเรื่องของมีนายัยเด็กบ้าที่ชอบหลอกหลอนไม่เลือกเวลา......

ทางด้านหญิงสาวที่เก็บตัวอยู่ในห้องก็จมอยู่กับความคิดไม่ต่างกัน........ที่ผ่านมามีนาพยายามไม่คิดน้อยเนื้อต่ำใจต่อท่าทีของสามีที่ปฏิบัติต่อเธอราวกับเป็นเมียลับเมียเก็บ ยามอยากก็มาฟาดจนอิ่มแปร้แล้วก็จากไป หิวเมื่อไหร่ก็แวะมาใหม่วน ๆ ไปแถมยังเปิดยี่สิบสี่ชั่วโมง …..หรือจะเรียกว่าเมียสะดวกซื้อก็คงไม่ผิด แต่เธอไม่ได้อยากขายขอแค่เศษเสี้ยวใจมาแลกก็พอ......

หญิงสาวยอมรับว่าจุดเริ่มต้นระหว่างเธอกับเขาไม่ดีแต่ตอนนี้ตอนที่ทุกอย่างกำลังดำเนินมาใกล้จะถึงจุดสุดท้าย เธอกลับทำใจแข็งต่อไปไม่ไหว.........สะเทือนใจจนต้องนอนตะแคงน้ำตาไหลหันหลังให้ประตูไม่อยากให้เขารู้ว่าเธอยังไม่หลับเพราะคิดไม่ตกว่าจะรับมือกับเรื่องนี้อย่างไรจะถามให้รู้เรื่องหรือว่าปล่อยผ่านยืดเวลาขอทำใจอีกนาน ๆ รอปาฏิหาริย์เผื่อจะมีจริง.....

กล้ามเนื้อทั่วสรรพางค์กายเกร็งขึ้นอย่างตื่นตัว......นอนฟังเสียงหัวใจที่กระหน่ำเต้นรัวหลังจากทุกอย่างเงียบงันไปนาน จู่ ๆ เสียงฝีเท้าหนัก ๆ ก็ย่ำมาถึงหน้าห้องนอน....ประตูถูกเปิดออกพร้อมกับการเคลื่อนไหวที่พุ่งตรงมาที่เตียง....เธอแทบจะลืมหายใจไม่เอาน่ามีนาเธอไม่ใช่คนผิดเป็นเขาต่างหาก...... หญิงสาวได้แต่ปลอบใจตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพราะความอ่อนแอและโง่เขลาจึงได้จมปลักอยู่อย่างนี้ เธอปากกล้าเฉพาะตอนที่ด่าเขาในใจแต่จะให้พูดจาตอบโต้เธอไม่กล้าทำหลังจากมีเรื่องกันครั้งนั้นอย่าว่าแต่พูด แม้แต่มองหน้าเขาก็แทบจะไม่ทำด้วยซ้ำ........