Ep6 โหดร้าย SM (มีการใช้ความรุนแรง)
เดวิด คนที่มันพูดมากนายคิดว่าฉันควรจะจัดการยังไงดีโดยที่ให้มันไม่มีปากได้พูดออกมาอีกเลย” เขาเอ่ยเสียงเรียบนิ่งจนเธอเริ่มกลัวแทนสองคนนั้น
“ตัดลิ้นมันครับ แต่ถ้าไม่อยากเห็นหน้ามัน มันก็ไม่สมควรที่จะอยู่บนโลกนี้ต่อไป” ทว่าสิ้นเสียงของมาเฟียหนุ่มสองสาวถึงกับลุกออกไปเพราะกลัวว่าตัวเองจะตายจริงๆ และเขาเองก็ไม่ได้หมายถึงเพื่อนสนิทภรรยาหรอกเพราะดีเหมือนกันเพชรพลอยรักภรรยาของเขาขนาดนี้เขาจะได้ไม่เป็นห่วงมากหากใครทำร้ายดวงใจตัวเอง
“นายไม่ได้ว่าเธอหรอก” เดวิดเอ่ยเมื่อเห็นสายตาหวาดๆ ของเพรชพลอยมองเจ้านายตัวเองด้วยความกลัว
“แกคุณฟรานเขาไม่ได้หมายถึงแกหรอก เลิกกลัวได้แล้ว” พริ้งพราวเอ่ยเมื่อเห็นเพื่อนสนิทกลัวสามีของตัวเองขึ้นมา
“จะเรียนไม่ใช่หรอก็เรียนสิ” มาเฟียหนุ่มเอ่ยเพราะภรรยาเอาแต่จ้องเขาราวกับว่าเขาจะฆ่าเพื่อนเธอยังไงยังงั้น กลับบ้านไปเจอกันแน่ยัยเมียดื้อจะลงโทษให้สมกับความดื้อแน่
“ค่ะ เรียนค่ะเรียน” เธอเอ่ยอย่างร้อนรนเพราะว่าสายตาของเขาพร้อมหาเรื่องเธอเสมอเพราะเธอขัดใจเขาเพราะงั้นเธอถึงต้องรีบเรียนรีบกลับบ้าน
“ฉันกลับแล้วนะแกพรุ่งนี้เจอกันนะ” เพชรพลอยโบกมือลาเพราะว่ารถของที่บ้านมารับกลับบ้านแล้วเหลือแค่เธอนี่แหละที่ต้องกลับพร้อมสามี พรุ่งนี้จะได้มาเรียนหรือเปล่าก็ไม่รู้หากเพราะว่าคืนนี้เธอต้องเป็นเมียบำเรอสามีบนเตียง
“คุณซื้อมหาวิทยาลัยนี่หรอคะ” เธอตัดสินใจเอ่ยถามในสิ่งที่อยากรู้ แล้วเยลลี่กับพ่อและเพื่อนๆ เธอหล่ะคะคุณจะทำยังไงต่อ…” เธอรู้จักสามีดีว่าหากเขาไม่พอใจอะไรการที่ทำให้คนบางคนหายไปจากโลกนี้ได้ง่ายๆ เพียงแค่เขาเอ่ยปาก
“หึ เป็นห่วงทั้งที่มันจะทำร้ายน่ะหรอ เธอดีจนไม่เหมาะที่จะอยู่ข้างกายฉํนเลยนะ” เขาเอ่ยเสียงราบเรียบกระตุกยิ้มมุมปากเบาๆ ก่อนจะตอบในสิ่งที่เธอค้างคา “ฉันฆ่ามันละ อยากจะเห็นร่างมันมั้ยล่ะแต่ถ้าไปตอนนี้เธอคงไม่เห็นร่างผู้หญิงคนนั้นหรอกเพราะมันเหลือแต่วิญญาณ” เขาเอ่ยอย่างไม่คิดอะไรทว่าคนที่รับฟังอย่างเธอก็รับไม่ได้เพราะเขามันพูดออกมาอย่างไร้ความรู้สึก
“ก็จริงอย่างที่คุณว่าแหละค่ะฉันไม่เหมาะที่จะอยู่ข้างกายคุณหรอกค่ะ” เธอเอ่ยทว่าใบหน้าของเขากลับเรียบเฉยจากที่ยกยิ้มมุมปาก
“..”
“หนูไม่เหมาะกับคนเลือดเย็นและดหดร้ายแบบคุณได้หรอกค่ะคนที่ฆ่าคนอื่นเป็นผักเป็นปลาอย่างไร้หัวใจแม้กระทั่งทำร้ายเมียตั…”
เพี๊ยะ!!
ทว่าเธอเอ่ยไม่ทันได้จบมือหนาของเขาก็ตบเต็มๆ ที่ใบหน้าของเธอจนเธอทรุดตัวลงกับเบาะรถตู้คันหรูมือบางแนบแก้มตัวเองอย่างสั่นๆ ดวงตากลมโตเต็มไปด้วยหยาดน้ำตามุมปากเล็กอวบอิ่มมีเลือดซิบออกมาเล็กน้อยมองสามีที่ใบหน้าไม่รู้สึกอะไรกับการกระทำของตัวเองด้วยแววตาตัดพ้อก่อนจะพยุงลุกตัวขึ้นทว่าเขากระชากเรือนผมของเธอจนเวยขึ้นมาและจ้องตาเขาโดยที่ไม่แม้แต่จะละสายตา
อึก!!
“อย่ามาปากดีให้มากเพราะต่อให้เธอเป็นเมียฉันก็กล้าตบเธอ จำใส่สมองเอาไว้ซะเพราะต่อให้ฉันรักเธอมากแค่ไหนฉันก็กล้าทำร้ายเธอเหมือนอย่างผู้หญิงแพศยาคนนั้น” เขารู้ว่าเธอได้ยินที่สาวใช้พูดกันเพราะการกระทำของเธอมันเด่นชัดและเขาก็เห็นตอนที่เธอวิ่งขึ้นห้องนั่นแหละ
“คะคุณมันโหดร้าย คุณไม่ได้รักหนูหรอกเพราะที่คุณทำมันไม่ได้เรียกว่ารักหรอกเพราะคนรักกันเขาไม่ทำกันแบบนี้หรอก คุณแค่รักร่างกายฉันเพราะที่คุณได้ครอบครองฉันมันทำให้คุณคิดว่าคุณชนะผู้ชายคนอื่นที่เข้าหาฉัน” เธอจ้องหน้าเขาอย่างท้าท้ายเพราะตลอดเวลาที่แต่งานกันเธอรับความรุนแรงจากเขาในทุกๆ คืนไม่ไหวแล้ว
“อย่ามาปากดีกับฉัน!!” เขาเค้นเสียงรอดไรฟันเพราะอะไรที่เมียของเขากล้าลุกขึ้นมาเถียงเขาฉอดๆ แบบนี้
“ฮรึก!! ที่ผ่านมาคุณทำกับพริ้งอย่างกับไม่ใช่คน พริ้งไม่อยากทนแล้ว!” เธอตวาดใส่หน้าเขาอย่างเหลืออดเธออยากจะไปจากเขาแทบทุกวันแต่เธอไม่มีหนทางและที่พึ่งเพราะครอบครัวจะเดือดร้อนเพราะเธอ
“เธอคงลืมในสิ่งที่ฉันพูดไปสินะว่าฉันไม่ชอบอีกอย่างคือคนที่มันกล้าตะคอกใส่หน้า” เขาพูดเสียงราบเรียบอย่างใจเย็นทว่ามืออีกข้างค่อย ๆ ลูบไล้เนื้อตัวเธอก่อนจะไล่ขึ้นมาเรื่อยๆ จนเธอเริ่มระแวงขึ้นมาเพราะว่าเขากำลังลูบขึ้นเรื่อยๆ มาถึงลำคอระหงแล้วใช้นิ้วโป้งของเขาค่อยๆ ลงแรงกดลงลำคอเบาๆ จนเธอเริ่มตัวสั่นก่อนจะค่อยๆ อ้าปากออกมาเพราะเริ่มหายใจไม่ออกเพราะเขากดหลอดลมเธอแรงขึ้นเรื่อยๆ จนเธอหายใจไม่ออกแทบขาดใจตายเสียตรงนั้นเพราะเขามันเป็นคนไร้ความรู้สึกที่ฆ่าได้แม้กระทั่งคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยาตัวเองได้ลงคออย่างเหี้ยมโหดเธอคิดว่าตัวเองคงจะไม่มีโอกาสอีกแล้วถ้าเธอตายขอเราอย่าได้เจอกันอีกเลยฟรานซิส
“อึก! มะมุก หายใจมะออก” เธอเอ่ยเสียงสั่นเครือน้ำตาไหลอาบแก้มก่อนจะหลับตาลงอย่างยอมรับเพราะคิดว่าตัวเองคงไม่รอดเหมือนภรรยาคนเก่าของเขาเพราะรู้ดีว่าตัวเองกำลังจะตายในไม่ช้านี้แล้ว ก็ดีเธอจะได้หลุดพ้นจากซาตานร้ายคนนี้สักที
แต่ทว่าเหมือนฟ้าจะแกล้งให้เธอมีชีวิตต่อเพื่อรับบทลงโทษจากเขา
“เฮือก!! แค่ก แค่กๆ” เธอหายใจเฮือกใหญ่ไอออกมาอย่างหนักเพราะขากอากาศหายใจ ทว่าเขากระชากเธอขึ้นมาเงยหน้าเสียก่อนแล้วเอ่ยบอกเธออย่างไร้ความรู้สึก
“ถ้าไม่อยากตายก็จำใส่หัวเอาไว้ว่าอย่ามาท้าทายฉันอีก!!” พูดจบก็สบัดหน้าเธออย่างแรงจนเธอฟุบลงกับเบาะรถทั้งน้ำตากับความโหดร้ายจากเขาที่มอบให้เธอ
