ตอนที่ 13 เรื่องของเรา อย่าบอกใคร NC20++

EP13

“ฉันไม่ใช่เมียพี่” มิเกลตอบเสียงแข็งแล้วมองฟีฟ่าที่กำลังลุกขึ้นจากร่างกายของเธอ ส่วนคนตัวเล็กก็นอนหอบหายใจกับศึกหนักรอบแรกที่พี่งผ่านไป

“เมียแค่ในห้องทำไมจะไม่ใช่”

“…” มิเกลเงียบแอบเจ็บกับคำพูดนั้น แต่ก็ไม่ได้ตอบโต้อะไรกลับไปกับสิ่งที่ฟีฟ่าพูด ร่างเล็กลุกขึ้นนั่งบนเตียงนึกหัวเสียอยู่ไม่น้อยที่ฟีฟ่าปล่อยใน สดแล้วยังปล่อยในอีกเธอควรรู้สึกแบบไหน ในขณะที่ร่างกายเปลือยเปล่ากำลังจะลุกขึ้นจากเตียงเสียงฟีฟ่าก็ถามขึ้นในทันที

“…จะไปไหน”

“ฉันจะกลับ” ตอบโดยไม่ได้หันไปมองถึงแม้ฤทธิ์ยายังคงเหลืออยู่แต่มิเกลคิดว่าหมดหน้าที่ของตนเองแล้วคงต้องกลับ อีกอย่างเธอรู้สึกเจ็บตรงนั้นอีกด้วยเพราะห่างหายจากเรื่องแบบนี้มานานพอสมควร

“ฉันยังไม่หมดอารมณ์ นอนลงที่เตียงเหมือนเดิม” คำพูดนั้นทำให้มิเกลแสดงสีหน้างุนงงออกไป เธอมองเขาด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยคำถาม

“พอได้แล้ว ฉันเหนื่อย”

“…หรือจะยกเลิกข้อตกลงก็ได้นะ” เธอเม้มปากแน่นก่อนจะจำใจทิ้งตัวนอนลงบนเตียง ทำให้ฟีฟ่าพอใจไม่น้อยที่ควบคุมเธอได้

“ฉันอยากเอาเมื่อไหร่เธอต้องให้เอาตอนนั้น หรือไม่ก็ ถ้าเธออยากเอาก็มาหาฉันได้ตลอด” ฟีฟ่าอธิบายแล้วก้มหน้าใช้ลิ้นเลียหัวนมสีแดงระเรื่อปลายนิ้วแกร่งก็เขี่ยอีกข้างไปด้วยอย่างคนมีอารมณ์

“จะทำยังไงก็แล้วแต่พี่เถอะ” คนตัวเล็กเอ่ยตอบก่อนที่ร่างกายของเธอจะถูกจับขึ้นมา ฟีฟ่าขยับตัวไปพิงกับหัวเตียงเขาใช้สายตาบอกว่าให้มิเกลมาตรงนี้ และใช้ปากกับแก่นกายของเขา

“มาทำสิ่งที่เธอคุ้นชินมันสิ” ชายหนุ่มเอ่ยบอก มิเกลมองแก่นกายใหญ่ที่กำลังตั้งขึ้นเป็นแท่งตรงหน้า ตอนคบกันเธอคุ้นชินกับมันดีทั้งปากและตรงนั้น…

“…” หญิงสาวไม่ได้ตอบโต้อะไรกลับไปค่อยๆ คลานไปอยู่ตรงหน้าฟีฟ่าแล้วก้มหน้าลงที่แก่นกาย มือเล็กจับที่โคนเอาไว้แล้วลูบขึ้นลงเพื่อเร่งความเสียวซ่านก่อนที่ปากสวยจะอมมันเข้าไปแค่หัวและใช้ลิ้นวนอยู่ตรงนั้น

“อ๊าา~ ดีมาก ทำแบบนั้นแหละ ดี อื้มม” ยิ่งกว่าได้ขึ้นสวรรค์เมื่อแก่นกายสัมผัสกับความนุ่มของอุ้งปากเล็ก ลิ้นซนกวาดเลียหัวหยักวนเป็นวงกลม สลับกับเลียตามความยาวของลำท่อน

“อื้อ!” เสียงหวานครางอื้ออึงในลำคอเมื่อความใหญ่ตัวคับแน่นปาก เธอพยายามสูดลมหายใจและชักปากเข้าออกพร้อมลิ้นจนเกิดเสียงลามกและเสียงหายใจกระสันของคนตัวโต

“อย่าหยุด ทำต่อไป…” ฟีฟ่ามองการกระทำของคนตัวเล็กด้วยสายตาวาบวามเสียวซ่านแทบขาดใจ มือหนายื่นไปบีบเคล้นที่หน้าอกสวยเล่นแล้วใช้ปลายนิ้วเขี่ยหัวนมไปด้วย

ทำให้ร่างกายของเธอกระตุกเร้าพร้อมเสียงครางอื้ออึงในลำคอที่ถูกหยอกเย้าแบบนั้น สองร่างนัวเนียกันอยู่แบบนั้นจนเวลาล่วงเลยผ่านไปแล้วผ่านไปเล่า

ฟีฟ่าเริ่มเสียวซ่านมากกว่าเดิมหลังจากผ่านไปแล้วหลายนาที มือหนายื่นมาจับที่ศีรษะทุยแล้วกดขึ้นลงตามอารมณ์ของตนเอง…

“อ๊าา!” ลิ้นกวาดเลียริมฝีปากแห้งพร่าของตนเองแล้วพ่นลมหายใจออกมาหนักๆ ก่อนที่ความอดทนจะหมดลงผลักร่างคนตัวเล็กลงเตียง แล้วจัดท่าให้เธอจับกับราวหัวเตียง มือหนาจับเอวขอดให้แอ่นแล้วสอดแก่นกายเข้าไปใหม่

สวบ!

“อื้อ!!” มิเกลกัดปากกลั้นเสียงครางแล้วหลับตาแน่น มือเล็กทั้งสองข้างเกาะราวเตียงพยุงร่างกายตนเอง ในขณะเดียวกันแขนแกร่งก็คร่อมผ่านร่างเธอมาจับที่หัวเตียง

แล้วจังหวะการร่วมรักก็เริ่มขึ้น… พอสอดใส่จากทางหลังก็ทำให้ความยาวของแก่นกายมันถลำลึกเข้าไปมากกว่าเดิม

“อ๊ะ… อ๊าาา!! อื้อ!!” มิเกลเสียวซ่านครางออกมากระเส้า ก่อนที่หน้าอกสวยจะถูกมือหนาที่เปลี่ยนจากจับราวมาบีบเคล้นหน้าอกสลับกับเขี่ยหัวนมแทน

“เกล… อื้มม ดีมาก อ๊า~” ฟีฟ่าเองก็แทบจะสำลักความเสียวชายหนุ่มซุกหน้าเข้าที่ลำคอขาว แล้วใบหน้าเหยเกก็เงยขึ้นโดยปริยาย ลิ้นร้อนกวาดเลียตามลำคอขาวที่มีรอยดูดเป็นจํ้าจากฝีมือเขาพร้อมกับขบเม้มตามใบหูขาว จังหวะนั้นมิเกลก็ร้องครางออกมาสุดเสียง ร่างกายทั้งสองเข้ากันได้เป็นอย่างดีและก็ไม่มีวี่แววว่าบทสวาทครั้งนี้จะจบลงตอนไหน…

เช้า…

วันต่อมามิเกลรู้สึกตัวขึ้นเพราะการเคลื่อนไหวของใครบางคนภายในห้อง เปลือกตากะพริบรัวเพื่อครุ่นคิดอะไรบางอย่างในหัวก่อนจะกวาดสายตามองบริเวณรอบห้อง ก็พบว่าตอนนี้ตนเองยังอยู่ในห้องของฟีฟ่าอยู่

มองไปตามเสียงก็พบร่างสูงที่ยืนหันหลังอยู่แผ่นหลังกว้างขาวสะอาดเต็มไปด้วยหยดนํ้าเกราะกราย ผมเผ้าเปียกจากการอาบนํ้าและเขาก็กำลังวุ่นวายกับการเช็ดผมตนเองที่พี่งสระ…

…ภาพนั้นมันดูเซ็กซี่จนเธอต้องลอบกลืนนํ้าลายผ่านลำคอแห้งเผือด และมั่นใจด้วยว่าเรื่องเมื่อคืนไม่ได้ฝัน เธอถูกเสี่ยนั้นวางยาและหนีเหมือนมาจนตรอกจนมาหยุดที่ห้องเขาแล้วเกิดเรื่องเมื่อคืนขึ้น

“มองทำไม?” เสียงทุ่มแทรกเข้ามาในห้วงความคิดดึงสติคนตัวเล็กให้หลุดจากภวังค์

“…”

“มึนยายังไม่หายรึไง ถึงได้เงียบ”

“เปล่า ฉันแค่มอง ไม่ได้มีอะไร” มิเกลหลบสายตาแล้วกวาดมองหาเสื้อผ้าของตนเอง เธอควรกลับหอตัวเองตั้งแต่เมื่อคืนแล้วแต่หลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ตัวเหมือนกัน

“ถ้าไม่มีอะไรก็กลับไปได้แล้ว” ฟีฟ่าเอ่ยบอกแล้วเดินมาที่หน้าตู้เสื้อผ้าเขาตากผ้าเช็ดผมเอาไว้ที่หลังเก้าอี้แต่งตัวแล้วหยิบชุดยูนิฟอร์มของคณะออกมาเพื่อจะเตรียมแต่งตัวไปเรียน เตรียมชุดเสร็จก็เดินไปที่หน้ากระจกเพื่อจัดการหน้าผมให้เข้าที่ หลังจากนั้นก็หยิบชุดขึ้นมาสวมบนร่างกายกำยำของตนเอง ปิดท้ายด้วยการฉีดนํ้าหอมกลิ่นโปรด

พอทำทุกอย่างเสร็จสายตาคมกริบก็มองคนตัวเล็กผ่านกระจกเธอยังนั่งนิ่งอยู่บนเตียงจนชายหนุ่มเริ่มขมวดคิ้วยุ่ง สงสัยว่าทำไมเธอถึงไม่ยอมลุกขึ้นแต่งตัวสักที

“ไม่ได้ยินที่บอกรึยังไง” และคำพูดนั้นก็หลุดออกมาจากริมฝีปากหยัก ฟีฟ่าเอนตัวพิงกับผนังห้องแล้วก็จ้องมองมิเกล เพราะเขาไม่ค่อยเห็นเธอในสภาพถอดแว่นนัก

“ได้ยิน… ขอเวลาสักหน่อย ยังเจ็บอยู่” มิเกลตอบคำถามให้เขาคลายสงสัยก่อนที่เธอจะค่อยๆ ขยับตัวแต่มันก็ยังเจ็บอยู่จึงนั่งนิ่งไว้ก่อน

“ตามใจ” ตอบแค่นั้นก็เดินมาหยิบบุหรี่และไฟแช็กที่วางอยู่บนโต๊ะไม่ห่างจากเตียงมากแล้วเดินออกไปจุดสูบนอกระเบียง อยู่ไม่ห่างกันมากมีโทรศัพท์มือถือของเขาวางอยู่

มิเกลนั่งนิ่งมองมันพอเวลาผ่านไปสักพักเธอก็เดินไปชำระล้างจุดนั้นพร้อมกับล้างหน้าเพื่อให้สดชื่น ก่อนจะแต่งกายด้วยชุดเดิมให้เรียบร้อยแล้วเดินออกมาจากห้องนํ้าเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ฟีฟ่าสูบบุหรี่เสร็จพอดี

เขาปรายตามองเธอเพียงครู่เดียวก็เดินเข้ามาวางซองบุหรี่และไฟแช็กลงที่เดิม ก่อนจะหย่อนตัวนั่งลงบนเตียงพร้อมกับตวัดขาขึ้นพาดกัน แขนเอนไปข้างหลังและวางบนที่นอนด้วยท่าทางสบายใจ เหมือนเขาไม่ได้คิดอะไรมากกับเรื่องเมื่อคืน ออกจะเฉยชาด้วยซํ้า…

“เมื่อคืนไปทำอะไรมา ถึงโดนวางยา” ไม่นานฟีฟ่าก็เป็นฝ่ายถามขึ้นคลายความสงสัยของตนเอง เมื่อคืนเขาอยากถามแต่อารมณ์อย่างอื่นมันมีมากกว่า

“ขายตัว”

“แต่ไม่กล้า?”

“ใช่” มิเกลตอบออกไปตามตรงแล้วเดินไปหยิบกระเป๋าเพื่อจะกลับจากห้องของฟีฟ่า แต่พอจะเดินก้าวไปที่ประตูชายหนุ่มก็เอ่ยเรียกเอาไว้ก่อน พร้อมกับโทรศัพท์มือถือของเขาที่มีสายเข้าพอดี…

“ฉันพึ่งนึกได้ว่ามีเรื่องจะคุยด้วย แต่เดี๋ยวฉันคุยโทรศัพท์เสร็จก่อน”

“…” มิเกลไม่ได้ตอบอะไรกลับไปเธอหมุนตัวกลับมามองเขาแล้วยืนนิ่ง ก่อนที่ฟีฟ่าจะกดรับสายโทรศัพท์

“ว่าไงครับ” นํ้าเสียงที่พูดกรอกผ่านปลายสายฟังดูหวานหูและมันเป็นนํ้าเสียงเดียวกันกับที่ฟีฟ่าคุยกับเธอช่วงคบกัน มันเป็นแค่ส่วนหนึ่งของการหว่านเสน่ห์ของเขาเท่านั้นแหละ

(ตื่นรึยังคะ) เสียงของผู้หญิงคนนั้นที่เหมือนจะเป็นเด็กของฟีฟ่ามิเกลได้ยินชัดเจนดี เพราะจู่ๆ เขาก็กดเปิดลำโพงโทรศัพท์…

“ตื่นแล้ว หนูละคะ”

(กำลังไปเรียนค่ะ วันนี้อย่าลืมนัดของเรานะคะ ^^)

“ได้สิคะ พี่จะลืมนัดของหนูได้ยังไง”

(น่ารักจังเลยค่ะ จะพาไปเลี้ยงข้าว แถมยังจะพาไปช็อปปิ้งอีก) หญิงสาวคนนั้นพูดออกมาอย่างดีใจ แต่หารู้ไม่ว่าอีกไม่นานเธอก็คงโดนเขี่ยทิ้งเมื่อเขาเบื่อ มันคือจุดจบของผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาในชีวิตเขา

“…เพราะงั้นคืนนี้ คนเก่งต้องให้รางวัลพี่นะ” พอได้ยินคำนั้นมิเกลก็หันหน้าหน้าหนี นึกรังเกียจร่างกายตนเองขึ้นมาทันที

(ได้ค่ะ~~~ งั้นแค่นี้ก่อนนะคะ หนูต้องขับรถไปเรียนแล้ว ค่อยคุยกันนะคะ)

“ได้ค่ะ” คุยโทรศัพท์เสร็จฟีฟ่าก็กดตัดสายแล้วหันมามองหน้ามิเกลที่ยืนนิ่ง

“ที่ฉันจะคุยกับเธอ คือเรื่องของเรา…” ไม่รอชาฟีฟ่าก็เข้าประเด็น ก่อนที่ร่างสูงจะเดินเข้ามาใกล้เธอแล้วก้มมองหน้าคนตัวเล็กสูงเพียงหน้าอก

“ฉันรู้ทุกอย่างแล้ว พี่จะพูดอะไรอีก”

“…เรื่องของเรา อย่าบอกใคร” มิเกลนิ่งเรื่องนั้นเธอทราบดีอยู่แล้วทำไมต้องบอกเมื่อความสัมพันธ์แบบนั้นกฎของมันก็บอกอย่างชัดเจน FWB คือเพื่อนอน มันก็บอกตรงตัวว่าเพื่อนนอน “คนอื่นรู้ เธอตาย…”

“ค่ะ” มิเกลไม่รอช้าตอบตกลงไปทันทีก่อนจะหมุนตัวกลับแล้วเดินไปที่ประตู ขาเล็กก้าวออกจากห้องทั้งที่ยังจุกกับคำพูดของเขาไม่หาย…

___________________

บักเวรรรรรรร~~~~~~

อย่าให้รู้ว่าหวงลูกสาวชั้น แม่จะหัวเราะให้ฟันหลุดให้!

ทุกคนคะะะ ช่วยกดเลิฟนิยายให้ไรท์ด้วยน๊าาา เก๊าจะได้กำลังใจปั่นต่ออ^^