ตอนที่ 1 เจ็บปวดและเกลียด

EP01

@แอสตัน อินซีเรีย

เสียงฝนกระทบในหูฟังดังสนั่นไม่อาจดึงความสนใจของมิเกลได้เธอเดินตรงดิ่งมาที่โรงอาหารเพื่อที่จะกินข้าวแต่หางตาก็ไปเห็นเข้ากับเหตุการณ์อะไรบางอย่างที่เกิดขึ้น มือเล็กถอดหูฟังออกแล้วมองไปก็เห็นคนกำลังมีเรื่องกันเธอยืนมองนิ่งท้าวกำลังจะก้าวเดินหนีแต่กลับเห็นร่างของผู้หญิงคนหนึ่งที่เธอหกล้มหัวกระแทกกับมุมโต๊ะ

“ฉันว่าเธอออกมาก่อนดีกว่า เดี๋ยวจะโดนลูกหลง” มิเกลเข้าไปพยุงร่างผู้หญิงที่ล้มโดยตอนนี้ไม่ได้มีใครสนใจพวกเธอ

“อื้อ” มุกดาขานรับแล้วลุกขึ้นก่อนที่ทั้งสองจะเดินออกมาจากบริเวณที่เกิดเหตุ

“ไปทำแผลก่อนมั้ย”

“มีที่ทำแผลอยู่แถวนี้ด้วยหรอ” มุกดาถามออกไปทำให้มิเกลเริ่มงุนงงแต่เธอก็ไม่ได้ถามอะไรออกไปและตอบในสิ่งที่มุกดากำลังสงสัยดูทรงแล้วมุกดาน่าจะเป็นเด็กใหม่ของที่นี้

“ของคณะเราไง”

“ไปทำหน่อยก็ดี” มุกดาใช้ปลายนิ้วแตะที่แผลของตนเองพอเธอเห็นเลือดก็เลยตอบออกมาแบบนั้น

“เดี๋ยวฉันทำให้” มิเกลพูดจบก็เดินนำหน้ามุกดาไปที่ห้องปฐมพยาบาลของคณะและในขณะที่เดินมุกดาก็ถามออกมา

“นี่ เธอชื่ออะไร”

“มิเกล” หญิงสาวตอบกลับไปอย่างไร้อารมณ์และสีหน้าเรียบนิ่งทำให้คนถามหน้าเจื่อนลงเล็กน้อยเพราะคิดว่ามิเกลไม่อยากมีสัมพันธ์มิตรที่ดีด้วย

“ฉันมุกดานะ”

“อืม ระวังตัวจากผู้ชายคนนั้นด้วยล่ะ” มิเกลเตือนเพราะกลุ่มนั้นมีแต่คนอันตรายเท่าที่เธอรู้จักโดยเฉพาะผู้ชายที่ชื่อฟีฟ่า มิเกลเข้ามาเรียนที่มหาลัยแห่งนี้โดยไม่รู้เลยว่าแฟนเก่าของเธอก็เรียนอยู่ที่นี้ด้วยเธอพยายามหลบหน้ามาตลอดและพยายามทำตัวให้ไร้ตัวตนมากที่สุดเพื่อที่ฟีฟ่าจะได้จำไม่ได้ มิเกลไม่อยากให้กลับมาเจอกันอีกเพราะเธอเกลียดเขา

“ถึงแล้ว” พอมาถึงที่ห้องปฐมพยาบาลเธอก็เอ่ยบอกแล้วผลักประตูเข้าไปข้างในก่อนจะเดินไปลงชื่อและหยิบอุปกรณ์ทำแผลออกมาพร้อมกับหย่อนตัวนั่งลงที่เตียง

“เกลเรียนอยู่คณะเดียวกันหรอ” มุกดาหย่อนตัวนั่งลงแล้วถาม สายตาจับจ้องการกระทำของมิเกลไปด้วย

“อืม” มิเกลตอบแล้ววางอุปกรณ์ทำแผลไว้ข้างกายตนเองก่อนจะเริ่มหยิบสำลีก้อนออกมาแล้วทาแอลกอฮอล์ลงเพื่อที่จะล้างแผล

“เราเป็นเด็กใหม่พึ่งเข้ามาเรียนที่นี้”

“รู้แล้ว”

“ขอบคุณนะที่ช่วยเรา” รอยยิ้มจางคลี่บนใบหน้ามุกดาในขณะที่มิเกลกำลังค่อยๆ เช็ดคราบเลือดที่ศีรษะให้ด้วยความเบามือ

“ไม่เป็นไร” เธอตอบออกไปแค่นั้นบทสนทนาระหว่างทั้งสองคนเลยเงียบมิเกลค่อยๆ ทำแผลไปตามขั้นตอนจนเสร็จเรียบร้อยก็หยิบพาสเตอมาติดให้ ทำทุกอย่างแล้วก็เดินเอาอุปกรณ์ไปเก็บก่อนจะเดินออกจากห้องมุกดาก็เรียกไว้เสียก่อน

“เดี๋ยวเกล” เธอหยุดชะงักแล้วหันหน้ากลับไปมองมุกดาที่ยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม

“มีอะไร”

“เราขอเป็นเพื่อนกับเกลได้มั้ย เรามาที่นี้เราไม่มีเพื่อนเลย”

“แล้วแต่” มิเกลตอบปัดๆ แล้วเดินออกมาจากห้องปฐมพยาบาลเธอไม่ค่อยอยากมีเพื่อนเท่าไหร่เพราะมีโลกส่วนตัวสูงบวกกับไม่อยากมีตัวตนในมหาลัยแห่งนี้ด้วยเรียนไปให้มันจบแล้วออกไปทำงานนั้นคือสิ่งที่ต้องการ ส่วนผู้หญิงคนเมื่อกี้มิเกลถูกชะตาเลยเข้าไปช่วยและคิดว่าเธอคงไม่นำความเดือดร้อนอะไรมาให้ตนเองเลยเข้าไปช่วย

คนตัวเล็กยืนหลบอยู่ตู้ล็อกเกอร์เพื่อรอให้มุกดาออกมาก่อนที่เธอจะแอบตามไปเพราะอยากรู้ความสัมพันธ์ว่ามุกดาเกี่ยวข้องอะไรกับฟีฟ่าไหม แต่พอเดินตามมาเรื่อยๆ เธอก็ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรกับฟีฟ่าเลยคนที่เกี่ยวข้องคือเอ็มเจมากกว่า

พอรู้ว่ามุกดาคงไม่นำความเดือดร้อนอะไรมาให้ตนเองเลยเลือกที่จะเดินปลีกตัวไปที่อื่นมิเกลเดินมาที่หลังตึกแล้วเอนหลังพิงกับผนังก่อนจะหยิบมวลบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ เธอจะสูบเฉพาะเวลาที่เครียดหรือคิดอะไรฟุ้งซ่านไม่ได้สูบจัด

มือเรียวหยิบไฟแช็กขึ้นมาแล้วจุดสูบเธอยืนคิดอะไรเรื่อยเปื่อยแล้วหยิบหูฟังขึ้นมาฟังเพลงพร้อมกับปิดเปลือกตาลงจนรู้สึกจิตใจสงบมากขึ้นก็ทิ้งมวลบุหรี่ลงพื้นพร้อมกับใช้เท้าขยี้

มิเกลเดินเข้ามาในห้องนํ้าที่ไม่ค่อยมีคนเข้ามานักแล้วจัดการบ้วนปากล้างมือดับกลิ่นบุหรี่แต่ในขณะที่เธอกำลังยืนจ้องมองตนเองอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงคุ้นหูดังขึ้น

“พี่แน่ใจนะคะว่าตรงนี้ไม่มีคน”

“ไม่มีแน่นอนเชื่อพี่”

“งั้นก็ดีค่ะ” เสียงผู้ชายคนนั้นเป็นฟีฟ่าและผู้หญิงด้วยความที่ไม่อยากเจอหน้ามิเกลเลยเข้าไปหลบในห้องนํ้าห้องสุดท้ายและเสียงล็อกประตูทางเข้าห้องนํ้าจากด้านในก็ดังขึ้น ตามด้วยเสียงประตูที่ดังข้างห้องเธอ

“ใจเย็นๆ สิคะ พี่ฟีฟ่า อื้อ!”

“พี่ไม่ไหวแล้ว”

“อ๊ะ!” เสียงของสองคนนั้นเธอได้ยินชัดมิเกลเร่งเสียงเพลงแล้วหลับตาไม่อยากรับรู้และรำคาญกับเสียงนั้นสิ้นดี พอรู้สึกว่าช่วงเวลาผ่านไปได้ไม่นานเธอก็ลืมตาขึ้นสายตาเหลือบมองเห็นซองถุงยางที่มันโดนเท้าเลื่อนมาฝั่งห้องนํ้าที่เธอยืนอยู่

มิเกลทนไม่ไหวเลยเปิดประตูออกมาเบาๆ แล้วหยุดยืนหน้ากระจกเธอหยิบลิปสติกออกมาแล้วเขียนลงที่หน้ากระจกตัวใหญ่เป็นคำว่า

‘ทุเรศ’

เขียนเสร็จก็เดินออกมาจากห้องนํ้าทันทีทั้งเจ็บและแค้นกับผู้ชายสารเลวคนนี้…

_____________________

เปิดมาก็เหี้ยเลยพระเอกช้านนนนน

***นิยายเรื่องนี้อาจมีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมของตัวละครนะคะ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคั้บ!