EPISODE 4

"โทษนะคะพี่เรยา เหมยอิงลืมน่ะค่ะว่าในรถไม่ได้มีเหมยอิงกับพี่ล่ามสองคนลืมไปว่ามีคนอื่นอยู่ด้วย" เหมยอิงพูดพลางยิ้มบาง ๆ ให้ฉันก่อนจะหันไปหัวเราะคิกคักกับล่ามต่อ

ทำไมฉันจะมองไม่ออกว่าเธอกำลังสื่อถึงอะไรลืมไปแล้วหรือไงกันว่าผู้หญิงด้วยกันมักมองกันออกเสมอ ก่อนหน้าที่ฉันเคยบอกว่าเหมยอิงน่ารักฉันขอถอนคำพูดแล้วกันเธออาจจะน่ารักกับคนอื่นแต่สำหรับฉันนั้นมันไม่ใช่

"ตกลงพี่ล่ามจะนอนกับเหมยไหมคะ" ยังไม่จบเธอยังออดอ้อนล่ามไม่เลิกเดี๋ยวก็เกาะแขนอ้อน เดี๋ยวก็จุ้บมืออ้อนเห็นแล้วก็รำคาญลูกตาดีค่ะ

"เอาไว้วันหลังนะพรุ่งนี้พี่มีงานต้องไปทำแต่เช้า"

"เอ๋ งานที่เดียวกับพี่เรยาเหรอคะ" ปากถามล่ามแต่สายตาของเธอมองมาที่ฉัน

"ใช่" เมื่อได้ยินล่ามตอบแบบนั้นสายตาของเหมยอิงที่มองมายังฉันก็ค่อย ๆ เปลี่ยนไปจากแววตาเรียบนิ่งก็แปรเปลี่ยนเป็นไม่พอใจอย่างเปิดเผย

"งั้นดีเลยสิคะ" ฉันขมวดคิ้วมองเหมยอิงด้วยความฉงนเมื่อจู่ ๆ เธอก็ฉีกยิ้มกว้างให้ฉันกับล่าม "เหมยจะได้ฝากพี่เรยาดูแลพี่ล่าม เผื่อสาว ๆ จะมาจีบพี่ล่ามพี่เรยาจะได้รายงานเหมยอิงใช่ไหมคะพี่เรยา" ประโยคก่อนหน้าเธอพูดกับล่ามส่วนประโยคหลังเธอหันมาพูดกับฉันแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย

"มั้งคะ" ฉันตอบอย่างขอไปที รู้สึกรำคาญแม่คนนี้ยังไงชอบกล

"พี่จะมองใครได้สายตาของพี่มีไว้มองเหมยอิงคนเดียว"

"ได้ยินไหมคะพี่เรยาถ้าได้ยินแล้วก็ช่วยจำคำพูดพี่ล่ามแทนเหมยอิงด้วยนะคะ" ฉันกลอกตาให้กับพูดของเธอก่อนจะเบือนหน้าหนีหลบหลีกสายตาเย้ยหยันที่เธอมองมา

เหมยอิงเธอไม่ได้เพิ่งมาแสดงกิริยาท่าทีแบบนี้ใส่ฉันหรอกค่ะเมื่อก่อนเธอก็น่ารักกับฉันอยู่หรอกนะคะ แต่พอฉันกับล่ามเริ่มสนิทกัน ตัวติดกันมากขึ้น ท่าทีที่เธอเคยมีต่อฉันก็ค่อย ๆ เปลี่ยนไป ต่อหน้าคนอื่นก็ทำตัวเป็นผู้หญิงน่ารัก อ่อนน้อม อ่อนหวาน แต่พออยู่กับฉันแค่สองคนเธอก็คือนางร้ายดี ๆ นี่เอง แต่ก็ไม่แปลกที่เธอจะแสดงท่าทีแบบนี้ใส่ฉันเพราะคงไม่มีใครที่ไหนอยากให้แฟนตัวเองไปสนิทกับผู้หญิงคนอื่น

เมื่อรถจอดที่หน้าคอนโดฉันกล่าวขอบคุณล่ามเสียงห้วนก่อนจะเดินขึ้นคอนโดมาโดยไม่หันไปสนใจเขาอีก เข้าห้องมาได้ก็พาตัวเองเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำเตรียมเอกสารงานที่ต้องใช้ในวันพรุ่งนี้ จัดเตรียมเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเดินทางเพราะต้องค้างคืนที่นั่นถึงสองคืน

เมื่อจัดเตรียมทุกอย่างที่จำเป็นในวันพรุ่งนี้เสร็จสรรพฉันก็พาตัวเองขึ้นมายังบนที่นอน

ติ้ง

เป็นจังหวะเดียวกันที่เสียงแจ้งเตือนแอปพลิเคชันไลน์ดังขึ้นมา ฉันคว้ามือหยิบขึ้นมาเปิดดู เมื่อเห็นว่าเป็นใครที่ไลน์มาหาฉันก็ต้องถอนหายใจออกมาด้วยความเบื่อหน่ายทันที

ล่าม: ?... นอนยัง

?️ฉัน: ...กำลัง

ล่าม:?....พรุ่งนี้เช้าเดี๋ยวไปรับ

?️ฉัน:....ฉันไปเองได้ล่าม ไม่จำเป็นต้องรบกวนนาย

ล่าม:?: ก็บอกจะไปรับไงเรยา

?️ฉัน:....ก็ฉันไปเองได้ไงล่าม

ล่าม:?....อย่าดื้อได้ไหมวะบอกจะไปรับก็คือไปรับไง

?️ฉัน:....ก็แล้วแต่นายแล้วกันอย่าให้แฟนนายมาว่าฉันได้ก็พอ

ฉันพิมพ์ตอบล่ามกลับไปด้วยใบหน้าไร้อารมณ์สุด ๆ เมื่อไม่อาจปฏิเสธเขาได้ ฉันแค่ไม่อยากรบกวนเขาเพราะไม่อยากจะมีปัญหากับเหมยอิงทีหลัง แค่เธอรู้ว่าฉันกับล่ามไปทำงานที่เดียวกันยัยนั่นก็ทำหน้าไม่พอใจใส่ฉันแล้ว

ล่าม:?....เหมยอิงไม่ใช่คนงี่เง่าขนาดนั้น

ฉันเบะปากก่อนจะพิมพ์ข้อความตอบเขากลับไป

?️ฉัน:...จ้ะ

แฟนนายไม่ใช่คนงี่เง่าเลย...