Again เขาคนเก่า

ตุบ! หญิงสาวร่างเล็กล้มลงกองกับพื้นเพราะมัวแต่จ้องหน้าจอสมาร์ตโฟนไม่มองทาง

“ขอโทษนะคะ” ชายหนุ่มร่างอวบอ้วนรีบกุลีกุจอเข้าช่วยเหลือพร้อมคำพูดไพเราะ

“ไม่เป็นไรค่ะ กัสสิต้องขอโทษเดินชนพี่ยีนด้วยเลย เจ็บมากไหมคะ” น้องกัสจังนักศึกษาปี1 ดาวคณะนิเทศ รุ่นน้องคนสวยที่ใครต่างพูดถึงกันทั้งนั้น ใครบ้างไม่รู้จัก

“ไม่ค่ะ พี่ตัวใหญ่ไม่เป็นไรเลย” ยลภัทรเอ่ยด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม ตัวเธอก็เล็กนิดเดียว ชนมาก็เหมือนสะกิดเขามากกว่า ไม่ทำเขาสะเทือนหรอก

“แต่กัสทำพี่ยีสเสียเวลา ให้กัสชดใช้ได้ไหมคะ” หญิงสาวคนสวยเงยหน้ามองรุ่นพี่ตัวใหญ่ น้ำหนักคงไม่ต่ำกว่า 130 กิโลกรัม

“ไม่เป็นไร พี่ขอตัวนะคะ” คนอย่างยลภัทรยืนคุยกับการต์รวีนาน ๆ เขาได้โดนหมายหัวแน่ เขาไม่อยากมีปัญหากับใครทั้งนั้น อยากอยู่เงียบจนเรียนจบ

“แต่กัสอยากไถ่โทษ เย็นนี้เจอกันร้านบีบนมข้างมอนะคะ”

“คือ…”

“กัสจะรอพี่ยีนน้า” โปรยรอยยิ้มหวานแล้วเดินออกไปจากรุ่นพี่ตัวใหญ่คณะวิศวกรรมยานยนต์ ทิ้งพี่ยีนรุ่นพี่ปี 4 ยืนงง แค่เดินชนกันทำไมต้องไถ่โทษ เขาไม่ได้เจ็บสักนิด

สวยสุดในย่าน

(กัสจังคนงาม: สำเร็จจ้า)

(ผึ้งน้อยคอยรัก: อะจ้า)

(อาร์มมี่สุดสวย: อย่าเพิ่งด่วนสรุปว่าหล่อนจะได้เงินแสน)

(ผึ้งน้อยคอยรัก: อะถูก ให้ได้หัวใจพี่อ้วนก่อนค่า)

(กัสจังคนงาม: @ผึ้งน้อยคอยรัก พี่เขาชื่อพี่ยีน)

(อาร์มมี่สุดสวย: @กัสจังคนงาม จ้ามีความปกป้องผู้ชาย)

การต์รวีมองหน้าจอข้อความที่ยังเอ่ยแซวเธอไม่หยุด ทุกอย่างเริ่มต้นที่ความคึกคะนองของวัยรุ่นวัยเรียน เดิมพันรักครั้งนี้การต์รวีหรือกัสจังเป็นคนลงเล่น เหยื่อคือพี่ยีนคณะวิศวกรรมยานยนต์ปี 4 ผู้ชายที่ไม่เคยมีแฟน หนุ่มอ้วนผู้ไม่สนใจความรัก เงินวางเดิมพันหนึ่งแสนบาทจะเป็นของกัสจังทันทีที่พี่ยีนตกหลุมรักและเธอสลัดเขาทิ้งท่ามกลางสายตานักศึกษามากมาย

การต์รวีรับคำโดยไม่คิดอะไรมากมาย ก็แค่เรื่องสนุกที่เธอเห็นเพื่อนทำ ถึงคราวเธอบ้าง เธอก็ทำตามเพื่อนไป

เวลา 17.21 น.

ยลภัทรเลิกเรียนช้าเพราะใกล้จบเต็มที มีหลายงานที่ต้องเตรียมส่งให้เสร็จ เขาแทบลืมนัดของน้องปี1 คณะนิเทศไปแล้วถ้าหากไม่เห็นน้องกัสนั่งที่ร้านบีบนมและโบกมือมาให้เขา พี่ยีนชี้นิ้วเข้าหาตัว ส่งสายตางง ๆ ว่าเขาที่ใช่ไหมที่เธอเรียก น้องกัสพยักหน้ารัวพร้อมรอยยิ้มหวานบนใบหน้า พี่ยีนจึงเดินเข้ามาในร้านบีบนมหรือนมปั่น สายตานักศึกษาภายในร้านหันมองเป็นตาเดียวเมื่อเขานั่งที่โต๊ะเดียวกับน้องดาวนิเทศคนสวย

“น้องกัสมานานแล้วเหรอคะ” ยลภัทรค่อนข้างอ่อนหวาน ชอบพูดคะขามากกว่าครับผม เขาไม่ค่อยพูดแต่ชอบให้เกียรติผู้หญิงทุกคนที่พูดกับเขา แต่จริง ๆ ไม่ค่อยมีคนพูดกับเขามากกว่า

“กัสรอพี่ยีนตั้งแต่บ่ายสามเลยค่ะ นั่งมองประตูตลอดเลยกลัวว่าพี่ยีนจะลืมกัส”

“พี่ไม่คิดว่าน้องกัสจะมาจริง ๆ” คิดว่าน้องคนสวยแค่พูดเฉย ๆ

“มาสิคะ กัสทำไมจะไม่มา” ไม่มาแล้วพี่ยีนกับกัสจะสนิทกันได้ยังไง หนึ่งแสนเชียวนะคะพี่ยีน พี่ยีนต้องรักกัสให้ได้ “พี่ยีนดื่มอะไรดีคะ มีเค้กด้วยนะ ชอบอะไรคะเดี๋ยวกัสสั่งให้”

“เอานมชมพูค่ะ”

หืม? ทำไมเขาดื่มอะไรที่มันผู้หญิงจัง แล้วไหนจะคะขาที่เขาพูดอีก ไม่ใช่ว่าเขาไม่สนใจผู้หญิงนะ เป็นแบบนั้นกัสแย่เลยนะ “แล้วเค้กเอาอะไรดีคะ”

“อะไรก็ได้ที่เป็นสตรอว์เบอรี่ค่ะ” ยี๋ กัสไม่ชอบสตรอว์เบอรี่เลย เม็ดเล็ก ๆ ของมันทำกัสอี๋ แต่ไม่เป็นไรค่ะ พี่ยีนชอบกัสจัดให้

“ได้ค่ะเดี๋ยวกัสสั่งให้” แต่ก็ต้องยอมสั่งอยู่ดี ครั้งแรกต้องสร้างความประทับใจให้เต็มที่

การต์รวีสั่งเครื่องดื่มและเค้กมาให้พี่ยีน ไม่นานของสี่อย่างวางลงตรงหน้า ชีสเค้กสตรอว์เบอรี่ นมชมพูวางด้านหน้าของการต์รวี มอคค่าปั่น เค้กลาวาช็อกโกแลตวางด้านหน้าของยลภัทร ทั้งสองยิ้มออกมาพร้อมกันแล้วจับสลับตำแหน่ง เป็นการยิ้มที่จริงใจ ทว่าการต์รวีไม่ได้รู้ตัวว่าเธอน่ะไม่ได้ยิ้มแบบนี้มานานมากแล้ว

การพูดคุยเป็นไปด้วยดี การต์รวีเป็นตัวเองเมื่อได้อยู่กับพี่ยีน เธอไม่ต้องเกร็งแม้แต่น้อย

“น้องกัสพักคนเดียวเหรอคะ” พี่ยีนอาสานั่งรถมาส่งเธอที่คอนโด ซึ่งห่างจากมหาวิทยาลัยและห่างจากหอพักของชายหนุ่มพอสมควร

“ใช่ค่ะ กัสอยู่คนเดียว พี่ยีนขึ้นไปดื่มน้ำที่ห้องกัสไหมคะ” ชวนหน่อยสิ มาถึงขนาดนี้ต้องชวนขึ้นห้อง เผื่อว่าปิดจ๊อบได้เร็ว

“มะ ไม่ดีมั้งคะ ชายหญิงอยู่กันสองต่อสองมันไม่งาม”

“อ่อค่ะ” พี่ยีนเขาถ่อมตัว เป็นคนดี สุภาพบุรุษจัง ทำไมเขาน่ารักล่ะ

“งั้นพี่กลับนะคะ ฝันดีนะคะน้องกัส” ดูเหมือนแผนการของกัสจะไม่คืบหน้าแล้วสิ ไม่ได้การแล้ว ก่อนพี่ยีนเรียนจบทุกอย่างต้องสำเร็จ กัสจะไม่ยอมเสียหน้าและไม่ยอมเสียเงินแสนเด็ดขาด

“พี่ยีนคะ กัสขอเบอร์ติดต่อได้ไหม กัสจะได้แน่ใจว่าพี่ยีนถึงห้องอย่างปลอดภัย” ขอเริ่มจากตรงนี้แล้วกัน ถ้าไม่มีวิธีติดต่อมันจะแย่ไง

“อ่อ ได้ค่ะ ไลน์ได้ไหมคะ”

“ได้ค่ะ” อะไรก็ได้ตอนนี้ ล้วงสมาร์ตโฟนขึ้นมากดสิ และก็ได้มาเรียบร้อย “ขอบคุณที่มาส่งกัสนะคะพี่ยีน ถึงแล้วทักหากัสด้วยนะคะ”

“ค่ะ พี่ไปนะคะ” ร่างอ้วนท้วมเดินออกจากหน้าคอนโด การต์รวีมองไปตามหลังก่อนจะหันหลังเดินเข้าคอนโดบ้าง

หนึ่งชั่วโมงต่อมา เสียงแจ้งเตือนดัง ตริ๊ง! การต์รวีทิ้งทุกอย่างที่ทำแล้วมาจดจ่อหน้าสมาร์ตโฟนด้วยความตื่นเต้น

(YOLAPHAT: พี่ถึงหอแล้วนะคะ)

(GUSJUNG: โอเคค่า)

(GUSJUNG: แล้วพี่ยีนทำไรอยู่ ว่างคุยกับกัสไหมคะ กัสอยู่ห้องคนเดียวเหงามาก ๆ เลย)

(YOLAPHAT: พี่กำลังจะอ่านหนังสือเตรียมสอบค่ะ)

(GUSJUNG: อ้อ งั้นสู้ ๆ น้า กัสไม่กวนแล้ว)

รุกมากเกินไปพี่เขาจะรำคาญเอาน่ะสิ พี่ยีนเป็นเด็กเรียน ใกล้จบแล้วด้วย

นอนเหงาคิดวิธีไปสิ เอาไงดีน้า ทำยังไงพี่ยีนจะรักกัส คิดไปคิดมาหลับเฉยเลย หลับไปโดยที่ยังไม่อาบน้ำ กาแฟไม่ช่วยอะไร เผลอ ๆ เป็นยานอนหลับชั้นดีด้วย

เช้าวันใหม่วันนี้ร่างกายฟิตเต็มที่ สิ่งแรกที่การต์รวีคนนี้ทำคือหยิบสมาร์ตโฟนเครื่องหรูมากดโทรหาพี่ยีน

(โหล) หืม ทำไมเสียงเขาทำใจสั่นแปลก ๆ เสียงเซ็กซี่จัง

“ตื่นหรือยังคะพี่ยีน กัสจำได้ว่าพี่บอกว่ามีเรียนเช้า ก็เลยโทรปลุก” ความพยายามอะเนอะ

(ขอบคุณค่ะ น้องกัสโทรปลุกก่อนนาฬิกาที่พี่ตั้งไว้อีก)

“นี่กัสรบกวนหรือเปล่าคะ” แบบนี้จะได้คะแนนหรือเสียคะแนนละกัสเอ้ย

(ไม่ค่ะ ไม่รบกวน ดีแล้ว งั้นพี่ไปแต่งตัวก่อนนะคะ ขอบคุณที่โทรปลุกพี่นะ)

“ค่ะ” ยิ้มทำไมกัสจัง เห็นหน้าตัวเองสะท้อนกับกระจกจึงได้เห็นว่ากำลังยิ้มอยู่ นานเท่าไหร่แล้วนะที่ไม่ได้ยิ้มแบบนี้ ไม่สิ นี่แค่เกมเท่านั้น อย่ายิ้มกัส

ครืด ครืด...

“ค่ะป้า” ป้าอ่อนแม่บ้านที่ดูแลบ้านโทรเข้ามา

(คุณกัสกลับบ้านหน่อยนะคะวันนี้)

“กัสมีเรียนค่ะป้า คงไม่ได้กลับ”

(แต่วันนี้วันเกิดคุณท่านนะคะ)

“ไม่มีกัส พ่อเขาก็มีความสุขดีค่ะ”

(คุณกัส)

“แค่นี้นะคะป้า” นั่งมองตัวเองในกระจกอีกรอบ หายไปแล้วรอยยิ้มเมื่อครู่ เมื่อเจอเรื่องเดิม ๆ ทุกอย่างก็หายไป

แม่ตายได้ไม่นาน พ่อก็พาเมียใหม่เข้าบ้านในวันเกิดอายุ 18 ปี ผู้หญิงหน้าไม่อาย ผู้หญิงคนนั้นเป็นรุ่นพี่คนหนึ่งของแม่ เรื่องที่แม่คิดว่าพ่อมีเมียน้อยคงเป็นเรื่องจริง การต์รวีจึงออกมาอยู่ข้างนอกตั้งแต่อายุ 18 ปี ตอนนี้เธออายุ 19 ไม่เคยกลับเข้าบ้าน ไม่เคยคุยกับพ่อ เงินทุกบาทที่ใช้คือเงินของแม่สมบัติที่แม่ทิ้งไว้ให้ รวมถึงคอนโดนี้ด้วย เธออยู่ได้โดยไม่ต้องเดือดร้อนอะไร