ตอนที่2 เมื่อไหร่จะเลิกรักเค้าได้ซักที

ตอนที่2 เมื่อไหร่จะเลิกรักเค้าได้ซักที

.

.

Sote K.H.Club (โสต เคเอช คลับ)

“รับ Kamikaze (กามิกาเซ่) สองแก้ว แล้วก็วอดก้าขวดนึงครับ” ไฟเป็นคนสั่งเครื่องดื่ม ทันทีที่เด็กเสิร์ฟมารับออเดอร์

“รู้ใจกันจริงจริ๊ง ถึงขั้นสั่งเครื่องดื่มสุดโปรดให้กันด้วย...กูเสียใจนะไฟ ที่มึงลืมว่ากูไม่ดื่มกามิกาเซ่ ชิ!”

กิมจิเบ้ปากใส่ไฟ ที่สั่งกามิกาเซ่มาถึงสองแก้ว แต่เพื่อนคงลืมไปว่ากิมจิไม่ชอบดื่มอะไรเปรี้ยวๆ

“เห้ย! กูลืมว่ะ โทษที” ไฟหันมาตอบ แต่สีหน้าไม่ได้แสดงถึงความรู้สึกผิดเลยแม้แต่น้อย

“เอา B52 แก้วนึงครับ” เป็นเก้าที่พูดขึ้น บอกกับพนักงานที่ยืนรอรับออเดอร์อยู่

“นี่สิเพื่อนรักกู...ขอบใจนะจ๊ะ” กิมจิหันไปยิ้มหวานให้เก้า ทำตาปิ๊งๆ ใส่ ท่าทางทะเล้น

“กูสั่งมาแดกเอง” เก้ายิ้มมุมปากเล็กน้อย พร้อมกับผลักหัวกิมจิให้ออกห่างเบาๆ

.

.

ทั้งสี่คนนั่งดื่ม และพูดคุยกันเรื่อยเปื่อยจนเวลาล่วงเลยไปถึงห้าทุ่มกว่า สองสาวที่เริ่มมีอาการเมาได้ที่ ก็ลุกขึ้นมาขยับโยกกายวาดลวดลายกันอยู่ข้างๆ โต๊ะ โดยมีไฟและเก้านั่งจิบเหล้าพรางนั่งมองสองสาวเงียบๆ

“ปวดฉี่ว่ะ ไปเข้าห้องน้ำแป๊ปนะ”

นับสองเดินมาตบไหล่ไฟและเก้า ยกแก้วค็อกเทลสีสวยแต่รสแรงขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมดแก้ว ก่อนจะบอกเพื่อนชายทั้งสองคนออกไป

“เดี๋ยวกูไปเป็นเพื่อน” ไฟรีบเสนอตัว เพราะกลัวเพื่อนสาวจะล้มหัวคะมำก่อนถึงห้องน้ำเอา

“โนวค่ะ ไม่ต้อง...กูไปเองได้ พวกมึงเฝ้าอิตัวนู้นไว้จะดีกว่า เดี๋ยวมันจะเอาขวดไปฟาดหัวใครเค้าอีก”

นับสองยกนิ้วชี้ขึ้นส่ายไปมา ปฏิเสธความหวังดีของไฟ ไม่ให้ไฟไปเป็นเพื่อน เธอน่ะไม่น่าเป็นห่วงเท่าเพื่อนสาวอีกคนเลยซักนิด เพราะแม่สาวลูกครึ่งเกาหลีรายนั้น ถ้าได้เมาแล้วรั่ว สวยแต่ดุใช่เล่น ใครเต๊าะหน่อย ขวดลอยเลยจ้า...

“แน่ใจ ว่าไม่ให้กูไปเป็นเพื่อน” ไฟยังคงถามย้ำ

“อือ...แน่ใจสิ กูไม่ได้เมาซักหน่อย” นับสองตอบเสียงหวานพร้อมรอยยิ้มจนตาหยี ซึ่งถ้าเป็นเวลาปกติเธอจะไม่ค่อยยิ้มเท่าไหร่

“เออ...ไม่เมา” ไฟพูดประชด ดูก็รู้ว่าเมายังจะอวดเก่ง

.

.

เมื่อคุยตกลงกับไฟเรียบร้อย นับสองก็เดินมาห้องน้ำคนเดียว แม้จะมึนเบลอนิดหน่อย แต่เธอก็ยังมีสติครบถ้วนดี และมองเห็นทุกอย่างชัดเจน....

“อื้อ กันต์คะ ใจร้อนจังเลยนะคะ”

เพราะได้ยินเสียงผู้หญิงเรียกชื่อที่คุ้นเคย คล้ายกับชื่อคนที่เธอแอบชอบ นับสองจึงชะงักเท้า แล้วค่อยๆ ถอยหลังไปมองตรงมุมมืด ซึ่งดูเหมือนจะเป็นทางไปห้องเก็บของ หรืออะไรซักอย่าง พยายามเพ่งสายตามองเข้าไป ว่าจะใช่คนที่เธอคิดไว้หรือเปล่า

เธอพยายามที่จะมองในแง่ดี คิดว่ามันคงไม่ใช่เขาแน่ๆ ก็แค่คนชื่อเหมือนกันเท่านั้นแหละมั้ง....

“เอาน่า...ไม่มีใครมาสนใจหรอก”

แต่แล้วก็เหมือนสายฟ้าฟาดลงมากลางใจ 'เสียงนี้' มันคือเขา ไม่มีผิดแน่ เธอจำได้ดี ไม่มีวันลืม....

นับสองได้แต่ยืนดูชายหญิงสองคนพรอดรักกันที่มุมมืด แม้ว่าบริเวณที่ตรงนั้นมันจะมืดมาก แต่เธอกลับเห็นมันได้อย่างชัดเจน พี่กันต์ของเธอกำลังซุกไซร้ซอกคอผู้หญิงคนนั้น กอดกันกลม โดยไม่ได้สนใจว่าจะมีคนอื่นมาเห็นหรือเปล่า...แล้วทำไมต้องเป็นเธอด้วยที่ผ่านมาเห็นอะไรแบบนี้

พรึบบบบ!!!

ไฟที่เดินตามมาติดๆ และได้ยินพร้อมๆ กันกับนับสอง ดูจากท่าทางของเพื่อนสาวแล้ว น่าจะเป็นอย่างที่เขาคิดไว้ไม่มีผิด เขาจึงรีบดึงแขนของนับสองออกมาจากตรงนั้น แล้วกอดหญิงสาวไว้แนบอก ลูบหลังเบาๆ เป็นการปลอบใจ

“ไม่เป็นไรนะสอง...มึงยังมีกูที่อยู่ตรงนี้”

แม้มันจะไม่ใช่คำพูดที่อ่อนหวานนัก แต่มันก็ทำให้น้ำตาที่กักเก็บไว้ ไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่

“ฮึก...เมื่อไหร่กูจะเลิกรักเค้าได้ซักทีวะไฟ กูเจ็บ ฮือๆ”

หญิงสาวกอดร่างสูงตอบ กระชับอ้อมกอดไว้แน่น ทั้งยังกำเสื้อเชิ้ตของชายหนุ่มอย่างแรง จนแทบจะหลุดติดมือ

“ร้องออกมาเถอะ มึงไม่จำเป็นต้องเข้มแข็งเสมอไปหรอก หัวใจเป็นของมึง ซักวันมึงจะเอามันกลับคืนมาได้เอง”

‘แล้วหวังว่ามึงจะเอามาฝากไว้กับคนที่เขาเห็นค่า...อย่างกู’ ไฟได้แต่คิดในใจคำหลัง โดยไม่กล้าพูดมันออกไป เพราะกลัวว่าจะเสียเพื่อน

.

.

# เช้าวันต่อมา

ณ บ้านของนับสอง เวลา 09.00 น.

วันนี้เป็นวันเสาร์ นับสองจึงต้องกลับบ้าน ซึ่งก็เป็นปกติของทุกวันหยุด เธอมักจะกลับมานอนที่บ้านเสมอ

“อ้าวเฮียโนอาร์ วันนี้ทำไมตื่นเช้าจังคะเนี่ย?”

นับสองเดินเข้ามาในบ้าน กำลังจะเดินผ่านสระน้ำไปยังห้องครัวเพื่อไปหาผู้เป็นแม่ แต่ก็ต้องชะงักเท้าเมื่อเห็นพี่ชายตัวเองนั่งอยู่ริมสระคนเดียว ข้างกายมีแก้วเหล้า และขวดเหล้าราคาแพงวางอยู่ข้างๆ และก็มักจะเป็นแบบนี้มาสองถึงสามปีแล้ว ที่พี่ชายของเธอมักจะมานั่งดื่มเงียบๆ แบบนี้คนเดียว ไม่รู้มีเรื่องทุกข์ใจอะไรนักหนา ถามเท่าไหร่ก็ไม่เคยได้คำตอบ ทำเหมือนกับคนอกหักไปได้...เอ๊ะ! หรือว่าอกหักกันนะ?

“เก้าโมง นี่เช้าหรอหมวย?” เป็นหนึ่งเหลือบสายตามองน้องสาวนิ่ง พร้อมตอบเสียงราบเรียบ

“ยังไม่ได้นอนใช่ไหมเนี่ย ขอบตาเฮียนี่ ดูไม่ได้เลยนะ”

นับสองเดินลงไปนั่งข้างพี่ชาย ชะโงกหน้าเข้าไปมองใกล้ๆ จนเป็นหนึ่งต้องเอนตัวหนี

“อืม” คำตอบสุดแสนจะสั้นดังออกมาจากปากคนเป็นพี่ชาย

“จะบอกน้องได้ยัง ว่าสาวที่ไหนทำให้เฮียสุดหล่อของน้องมีสภาพเป็นแบบนี้”

แม้ว่าพอจะเดาได้อยู่แล้ว จากคำบอกเล่าของผู้เป็นพ่อ แต่เธอก็ถามไปอย่างงั้นแหละ...‘คนแบบเฮียต้องได้บทเรียน’

“ไม่ใช่เรื่องของเด็ก”

เป็นหนึ่งตอบพร้อมกับลุกขึ้นแล้วยีหัวน้องสาวเบาๆ ก่อนจะเดินขึ้นบ้านไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมออกไปสนามแข่ง

“โอ๊ย...เฮียโนอาร์ น้องไม่เด็กแล้วนะ อายุ20แล้ว เฮียลืมไปรึเปล่าเนี่ย จิ๊”

นับสองตะโกนตามหลังพี่ชายไป ด้วยน้ำเสียงฟึดฟัด ก่อนจะก้มลงมองหน้าอกตัวเอง

“นมก็ใหญ่ กีก็ใหญ่ เอาอะไรมาเด็ก ชิ!”

หญิงสาวพูดพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินไปในครัวเพื่อไปอ้อนแม่เหมือนทุกครั้ง

.

.

ถ้าชอบก็กดใจ + เพิ่มเข้าชั้นให้ไรท์หน่อยนะคะ