ตอนที่7 ตามตื๊อ (3)

ตอนที่7 ตามตื๊อ (3)

“เชี่ย!! โคตรสวยว่ะ”

คิมหันต์ที่ยืนดูความเรียบร้อยด้านล่างอยู่อุทานขึ้น สายตาจดจ้องมองไปที่ร่างบางแสนเซ็กซี่ที่นั่งอยู่หน้าเค้าเตอร์บาร์เครื่องดื่ม

ซัน ต่อ และภูผาแม้ว่าจะได้ยินที่คิมหันต์พูดแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร ซันและภูผายังคงเอาแต่นัวอยู่กับสาว ๆ ที่คิมหันต์เรียกมาให้ ส่วนต่อก็ทำเพียงนั่งดื่มเงียบ ๆ ไม่สนใจอะไรเป็นปกติของเขา

“คุณซันข๋า...วันนี้ให้จ๋าดูแลนะคะ” สาวสวยที่นั่งค่อมบนตักซันลูบไล้อกแกร่งไปมาเอ่ยถามซันด้วยน้ำเสียงกระเส่าเย้ายวน

“หึ ฉันไม่เคยเบาแรง บอกไว้ก่อน” เขาเอ่ยบอกเธอด้วยสีหน้าราบเรียบไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ

“ไม่เป็นไรค่ะ…จ๋าชอบ…แรง ๆ” หญิงสาวจับมือของซันมาวางที่หน้าอกของตัวเองแล้วออกแรงขยำ

“เดี๋ยวกูมา น้องเค้าเหมือนมองหาใครเลยว่ะและคน ๆ นั้นต้องเป็นกูแน่นอน” คิมหันต์บอกเพื่อน ๆ ก่อนจะรีบเดินลงไปด้านล่างที่หน้าเค้าเตอร์บาร์

.

.

ด้านมิตาเมื่อเข้ามาในคลับเธอก็เดินไปนั่งที่หน้าบาร์เครื่องดื่มเหมือนเมื่อวาน

“รับอะไรดีครับลูกค้าคนสวย” และก็เป็นบาร์เทนเดอร์คนเดิมที่มาบริการเธอ

“น้ำเปล่าค่ะ”

บาร์เทนเดอร์ขมวดคิ้วมุ่นเมื่อได้ยินหญิงสาวสั่งน้ำเปล่า จะมีซักกี่คนที่มาคลับแห่งนี้แล้วสั่งน้ำเปล่าดื่ม จะมีก็แต่ผู้หญิงคนเมื่อวานกับคนตรงหน้าในตอนนี้ ‘แต่เดี๋ยวนะทำไมเสียงก็คล้ายกันล่ะ’บาร์เทนเดอร์หนุ่มจ้องหน้าพิจารณาหญิงสาว พรางนึกว่าเธอใช่คนเดียวกันไหม

“เอ่อ…คุณลูกค้าคนสวย ขอโทษนะครับถ้าผมจะขอถาม…ว่าคุณคนสวยใช่คนเดียวกันกับที่สั่งน้ำเปล่าเมื่อคืนนี้ไหมครับ?”

เขาไม่อยากคาใจจึงตัดสินใจถามออกไปอย่างเสียมายาท คนเมื่อวานว่าน่ารักมากแล้ว แต่วันนี้โคตรน่ารัก โคตรสวยกินคนเลย

“ค่ะ ฉันเองแหละ”

มิตาหันมายิ้มอ่อนให้บาร์เทนเดอร์หนุ่มรู้สึกภูมิใจที่ตนก็ยังพอมีฝีมือในการแต่งหน้าอยู่บ้าง ถึงขั้นจำกันไม่ได้เลย!

“โหหหห...คุณสวยมากเลยครับ แต่งตัวแต่งหน้าแบบนี้ ผมนี่แทบจำไม่ได้เลย...”

บาร์เทนเดอร์หนุ่มยิ้มกว้างตาเป็นประกาย เขาชวนมิตาพูดคุยราวกับสนิทสนมกันมานมนาน

“นี่ครับ ผมเลี้ยงเอง รสชาติเปรี้ยวหวานดื่มง่าย”

ชายหนุ่มยื่นแก้วคอกเทลสีฟ้ามาให้ด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร เขารู้สึกอยากรู้จักเธอมากขึ้นซะแล้วสิ

“เอ่อ…ขอบคุณค่ะ”

มิตาเห็นเขาไม่น่ามีพิษ มีภัยอะไรจึงยกมาจิบเพื่อไม่ให้เสียน้ำใจ

“มองหาอะไรหรอครับ ผมเห็นคุณเหมือนมองหาอะไรตั้งแต่เดินเข้ามาแล้ว เมื่อคืนนี้ก็ด้วย”

“พอดีมาตามหาคนรู้จักน่ะค่ะ เค้าน่าจะมาที่นี่บ่อย”

“ใครหรอครับ บอกได้ไหมเผื่อผมรู้จักจะได้บอกถูกว่าเค้าอยู่โซนไหน”

“คุณทะนา….”

ยังไม่ทันเอ่ยจบประโยคก็มีคนมาใหม่พูดแทรกเธอขึ้น

“สวัสดีครับ เอ่อ…พอดีเมื่อกี้ได้ยินว่าคุณมาตามหาคนรู้จักมีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ?” คิมหันต์เดินเข้ามาทันได้ยินประโยคสนทนาเมื่อครู่เข้าพอดีจึงเอ่ยทักขึ้น

“คะ? คุณ…เป็นใครคะ” มิตาขมวดคิ้วเป็นปมสงสัยว่าผู้ชายขาวตี๋หน้าตาดีคนนี้เป็นใครกัน

“อ้อ ขอโทษด้วยครับ…ผมคิมหันต์เป็นเจ้าของที่นี่ครับ” คิมหันต์ยื่นมือมาตรงหน้าหวังจะจับมือทักทายแต่…

“สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณคิมหันต์”

มิตายกมือไหว้สวัสดีแทนที่จะยื่นมือไปจับมือเขา ทำให้คิมหันต์ยิ้มเจื่อนแล้วชักมือกลับมาล้วงกระเป๋ากางเกงแทน

“จริง ๆ เรียกพี่คิมก็ได้นะครับดูจากหน้าตาแล้วน้องน่าจะอายุน้อยกว่าพี่หลายปี” คิมหันต์พูดสุภาพอ่อนโยนพร้อมยิ้มหวานละมุนตามแบบฉบับที่ไว้ใช้ตกสาว ๆ

“ไม่เป็นไรค่ะ ขอเรียกเป็นคุณคิมดีกว่านะคะ เพราะเราไม่ได้สนิทกันถึงขั้นเรียกพี่”

มิตาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่ก็ยังยิ้มการค้าส่งกลับไปให้เขาอยู่

คิมหันต์ได้ยินแบบนั้นก็เหมือนจะได้ยินเสียงดัง ‘เพล้ง’ ขึ้นมาทันที...จะเสียงอะไรได้ล่ะนอกเสียจากเสียงหน้าของตัวเองที่แตกละเอียดไม่มีชิ้นดีเป็นรอบที่สองในหนึ่งนาที ‘น่าสนใจจริง ๆ ผู้หญิงคนนี้’ เขาคิดพร้อมยิ้มมุมปาก

“ว่าแต่เมื่อกี้ตามหาใครนะครับ เผื่อพี่พอจะช่วยอะไรได้”

เขายังคงไม่ละความพยายามที่จะตกเหยื่อ สิ่งไหนที่เขาเล็งและอยากได้เขาจะต้องได้...แต่เมื่อได้ยินชื่อบุคคลที่เธอตามหาก็ทำให้เขาหุบยิ้มฉับทันที

“ทนายซัน ตะวันฉายน่ะค่ะ คุณคิมรู้จักไหมคะ”

“ครับ…รู้จักสิ รู้จักดีเลยล่ะ…จะไปทำอะไรก็ไปมึงอะ”

คิมหันต์เอ่ยกับมิตาด้วยเสียงนุ่มนวล ก่อนจะเปลี่ยนเป็นแข็งกระด้างขึ้นเมื่อหันไปเห็นว่าลูกน้องยังคงยืนจ้องหญิงสาวอยู่

“ครับ ๆ ไปแล้วครับนาย” บาร์เทนเดอร์หนุ่มหน้าละห้อยลง สุดแสนเสียดาย เขายังไม่ทันจะได้ทำความรู้จักเธอเลย ก็ถูกเจ้านายชิ่งตัดหน้าไปเสียแล้ว

“จริงหรอคะ เค้าอยู่ที่ไหน คุณพาฉันไปหาเค้าหน่อยได้ไหมคะ” มิตาเห็นสายตาที่เขามองเธอในตอนแรกราวกับเสือที่พร้อมจะตะคุบเหยื่อเธอจึงใช้ประโยชน์นี้ โดยการขยับไปจับมือเขาพร้อมส่งยิ้มหวานให้คิมหันต์

คิมหันต์หลุบตามองมือตัวเองที่ถูกสาวเจ้าจับอยู่ เมื่อกี้ยังไว้ตัวไม่ยอมให้เขาจับมือแต่ตอนนี้พอมีผลประโยชน์ขึ้นมาหน่อยกลับไม่หวงตัวซะงั้น แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ได้ว่าอะไร เขาก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเธอมีธุระอะไรกับเพื่อนของเขาอย่างไอ้ทนายเถื่อนนั่นกันแน่

“ครับ...เค้าเป็นเพื่อนพี่เอง อยู่ชั้นบนนู้นอ่ะ เดี๋ยวพี่พาไปครับ”

ว่าจบก็เปลี่ยนมากุมมือเล็กจับจูงให้เธอเดินตามเขามา เพื่อพาเธอขึ้นไปยังชั้นบนห้องวีไอพี

.

.

“ไอ้คุณทนายครับ...มีลูกความคนสวยมาหาคุณมึงอะ...”

เมื่อเปิดประตูเข้าไปได้คิมหันต์ก็พูดขึ้นโดยมีหญิงสาวร่างเล็กยืนอยู่ด้านหลัง เพราะตัวคิมหันต์ค่อนข้างโตกว่ารมิตามากจึงบังร่างเล็กจนมิดแทบจะดูไม่ออกว่ามีหญิงสาวอยู่ด้านหลังด้วย

ซันที่กำลังยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มโดยบนตักก็มีสาวสวยนั่งซบอกอยู่...เขาปรายตามองเพียงนิดแต่ไม่คิดจะสนใจคิดว่าเพื่อนแค่กวน teen เล่น ๆ เท่านั้น

แต่พอคิมหันต์จูงมือร่างบางที่ยืนหลบอยู่ด้านหลังออกมายืนด้านข้าง ก็ทำให้ซันถึงกับลมหายใจติดขัด

พรูดดดด!!! แค่ก ๆ ๆ.....

ของเหลวสีอำพันที่เพิ่งยกดื่มเข้าไปพุ่งออกมาทันที อันเนื่องมาจากการสำลักทำให้เขาไอจนหน้าดำหน้าแดง รีบผลักคนบนตักออกด้วยความเร็วแสงราวกับต้องของร้อน

“ว๊ายยย!!!”

.

.

.

.

อ้าว !! คุณพรี่...จะตกใจอะไรขนาดนั้นคะ

ตกใจอย่างกับคนมีความผิด แบบ..หนีเมียมาเทียวแล้วเมียจับได้ไรงี้555

พิรุธเยอะนะเราอ่ะ คิดไรกับน้องป่ะเนี่ย...