ตอนที่7 จูบแรก

“ ชิ คงจะเหนื่อยมากสิท่า เสียน้ำเยอะนี่เนาะ ”

เธอเดินไปหยิบเครื่องดูดฝุ่นแล้วก็แขวะเขาเสียงเบาแต่หารู้ไม่ว่าเขาได้ยินทุกอย่างที่เธอพูดนั่นแหละแต่ก็ไม่ได้ตอบโต้อะไรให้เธอเข้าใจไปแบบนั้นแหละ จะต้องแคร์ทำไม

พอหลินทำงานข้างนอกเสร็จเธอก็เข้ามาดูดฝุ่นข้างในในห้องนอนเค้าต่อ

“ เจ้าสำอางพอตัวแฮะ แต่ก็ดูเหมาะสมกับเขาแหละ ”

เธอพูดขึ้นก่อนจะลงมือดูดฝุ่น ในห้องของเขาตกแต่งไปด้วยโทนสีเทาและขาวตัดกันได้อย่างลงตัว โดยที่ทุกอย่างเก็บเป็นระเบียบเรียบร้อย ในห้องของเขาก็แทบจะไม่มีฝุ่นเลย ทำไมถึงอยากให้ทำความสะอาดทุกวันก็ไม่รู้

หลังจากดูดฝุ่นเสร็จเธอก็เข้าไปล้างห้องน้ำ พอเสร็จเรียบร้อยก็กำลังจะเดินออกมาแต่ก็ต้องชะงัก นิ่งค้างไป เมื่อเห็นเขายืนอยู่หน้าประตูห้องน้ำโดยที่ส่วนบนเปลือยอกเห็นกล้ามล่ำๆกับรอยสักมังกรที่อกข้างขวา

“ อึกกก!!! ”

เธอเผลอยืนมอง กลืนน้ำลายลงคอไปอึกใหญ่

“ จะจ้องอีกนานไหมฉันจะอาบน้ำ ช่วยไปเตรียมน้ำอุ่นใส่อ่างให้หน่อยสิ ”

พอได้ยินเสียงเขาพูดขึ้น เลยทำให้เธอสดุ้งหลุดออกจากภวังค์ความคิดทันที

“ เอ่อ...ค่ะ ”

เธอรับคำก่อนจะเดินเข้าไปเปิดน้ำอุ่นให้เขาหลังจากเตรียมเสร็จกำลังจะหันกลับ ก็เจอกับเป็นหนึ่งเขามายืนซ้อนอยู่ข้างหลังเธอ จนทำให้เธอตกใจเซถอยหลังไปหลายก้าวเกือบจะลื่นล้ม โชคดีที่เขารีบปรี่เข้ามาประคองโอบกอดเอวเธอไว้ได้ทัน

“ ว๊ายยย!!! ”

ทั้งสอบยืนสบตากันนิ่งเหมือนมีมนต์สะกด แต่ไม่ทันจะได้ดึงสติกลับมาเขาก็ประจบจูบปากเธอทันที

“ อุ๊บบบ อื้อออ ” ร่างบางตกใจจับบ่าสองข้างของเขาแน่น

“ อืมมม จุ๊บบบ จ๊วบบบ ”

เขากัดปากล่างเธอเบาๆ เพื่อให้เธอเผยอปากขึ้นให้เขาสอดแทรกลิ้นเข้าไปได้อย่างถนัด ลิ้นหนากวาดต้อนลิ้นบางอย่างหยอกเย้า ก่อนจะดูดลิ้นบางอย่างหิวกระหายในเวลาต่อมา มืออีกข้างที่ไม่ได้โอบเอวบางก็ดึงชายเสื้อนักศึกษาของเธอออกจากกระโปรงแล้วสอดมือเข้าไปลูบไล้เอวเล็กคอดกิ่ว ค่อยๆเลื่อนขึ้นไปสัมผัสอกอวบเด้งเต่งตึงสู้มือ แล้วบีบเคล้นเบาๆตามแรงอารมณ์ปรารถนาในกาย ‘เธอทำให้เขาค้างในวันนี้ไม่มีที่ลง’ เขาคิด

ทั้งสองจูบกันเนิ่นนานโดยที่เธอไม่ได้ดิ้นขัดเหมือนตอนแรกแล้ว ทำให้เขาพอใจเป็นอย่างมากและนี่คือครั้งแรกที่เขาจูบกับใครสักคนแม้กระทั่งแฟนเก่าหรือคู่นอนเขาก็ไม่เคยจูบใครเลยแต่กับเธอไม่รู้ทำไมเขาถึงอยากจูบขึ้นมา

ร่างบางแทบจะทิ้งตัวลงเพราะขาอ่อนแรงเนื่องจากนี่คือจูบแรกของเธอ และเธอยังไม่ประสากับเรื่องพวกนี้ แฟนก็ไม่เคยมีสักคน

“ อืมมม จุ๊บบบ เธอเห็นใช่ไหมวันนี้ ”

เขาผละจูบออกแล้วกระซิบข้างหูเธอเบาๆจนขนอ่อนในกายเธอลุกซู่!!!

“ ปะเปล่า ใครเห็น เห็นอะไร ไม่มี๊ ”

เธอแทบจะทำตัวไม่ถูกเมื่อโดนเขาจู่โจมและถามขึ้นมากระทันหันโดยไม่ให้ตั้งตัวเลยสักนิด

“ เธอเห็น ” เขายังคงไม่ลดละ มือก็ยังไม่ปล่อยจากเอวบางไปไหน

“ อื้อๆ เห็นก็เห็นแล้วพี่จะปล่อยได้ยังคะ ”

เธอยอมรับออกมาตรงตรงเพราะไม่มีประโยชน์ที่จะเฉไฉต่อแล้วที่สำคัญก็ไม่อยากอยู่ตรงนี้กับเขานานๆ

” อืม ไปสิหรือเธออยากจะต่อ...ฉันก็ไม่ติดนะ ”

เขาโน้มหน้าไปกระซิบข้างหูเธอด้วยน้ำเสียงแหบพร่าพร้อมกับยิ้มมุมปาก

“ บ้าใครจะไปอยากต่อกับพี่กัน ”

เธอรีบผลักอกเขาออกหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อ ก่อนนะเดินออกมาด้วยความรวดเร็ว

“ หึ!!! ” เขาแค่นยิ้มพร้อมกับส่ายหัวเบาๆกับท่าทีเขินอายของเธอ

หลังจากผ่านร่างสูงออกมาได้แล้วหลินก็ปรับสีหน้าเรียบนิ่งแล้วยิ้มมุมปากนิดหน่อยก่อนจะนั่งรอเขาที่โซฟารับแขก

“ เนี่ยน่ะหรอ โนอาร์ วิลสัน หึ!!! คิดว่าจะวางหลุมพรางฉันได้หรอถ้าฉันไม่ยอม แล้วเรามาดูกันว่าใครจะตกหลุมนั้น...โนอาร์ ”

หลังจากเป็นหนึ่งอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยก็ออกมาที่ห้องรับแขกก็เห็นร่างบางยืนคุยโทรศัพท์อยู่ที่ระเบียง จึงเดินเข้าไปไกล้อีกนิด ‘ไม่ได้อยากแอบฟังเลยซักนิด’

“ ค่ะ หนูก็คิดถึงเฮียเฉินเหมือนกัน ไว้ทำธุระส่วนตัวเสร็จหนูจะกลับไปหา รักเฮียนะคะ...ค่ะ ”

เธอพูดเป็นภาษาจีนกวางตุ้ง แต่เขาก็ฟังออกอยู่บ้างเพราะแม่เป็นลูกครึ่งไทย-จีนเลยทำให้ได้บินไปที่จีนอยู่บ่อยครั้ง

“ หึ!!! คุยกับแฟนสินะ ” เขาเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นเธอวางสายกับคู่สนทนาแล้ว

“ อุ๊ย!!! ตกใจหมดมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ ” เธอไม่ตอบแต่เลือกที่จะถามเขากลับมาแทน

“ เมื่อกี้ แต่ก็พอที่จะได้ยินเธอบอกรักบอกคิดถึงแฟนเธอนั่นแหละ ”

ว่าจบเขาก็เดินไปนั่งที่โซฟา เธอปลายตามองเขาที่แตกต่างจากใส่ปกติเล็กน้อยเขาอยู่ในชุดสบายๆแต่ราคาไม่สบายเลย เสื้อยืดสีขาวแบรนดังคู่กับกางเกงสามส่วนสีขาวดูลุคคุณชายจ๋าเลยทีนี้ ผมก็ไม่ได้เซ็ทแต่ก็ยังคงความหล่อเหลาเอาไว้อยู่มาก

“ ออ…ค่ะ ” เธอตอบแค่นั้น ไม่ได้ยอมรับหรือปฏิเสธอะไรก่อนจะนั่งลงที่โซฟาเดี่ยวอีกตัวข้างเขา แต่เพราะเธอไม่ได้ปฏิเสธจึงทำให้เขามีท่าทีหงุดหงิดหัวเสียขึ้นมานิดหน่อย

“ เอาโทรศัพท์เธอมา ” เขาแบมือพร้อมเอ่ยบอก

“ เอาไปทำไมคะ? ” เธอเลิกคิ้วถามเขา

“ ก็แล้วจะให้ฉันติดต่อเธอยังไง คอนแทคอะไรก็ไม่มีสักอย่าง ”

“ ออ เดี๋ยวหนูบอกให้ก็ดะ… ”

คำพูดเธอหายไปแค่นั้นเพราะเขาแย่งโทรศัพท์จากมือเธอไปถือไว้เสียแล้ว

“ รหัส? ” แต่เธอก็ยังนิ่งขมวดคิ้วมองหน้าเขาไม่ยอมบอกจนเขาต้องย้ำอีกรอบ

“ รหัสอะไร? ” น้ำเสียงเข้มกว่าปกติเอ่ยถามจะเอารหัสให้ได้

“ 1909xxค่ะ ” เธอเลยจำใจต้องบอกเขาไปอย่างไม่เต็มใจนัก

“ ก็แค่นั้น ”

เขาพูดพร้อมกับกดเข้ารหัสที่ล็อคหน้าจอแต่ก็ต้องชะงักมือ เมื่อเจอเข้ากับรูปภาพหน้าจอของเธอ ที่มีผู้ชายหน้าตาดีสองคนกอดคออยู่ คงเป็นแฟนเธอไม่คนใดก็คนหนึ่งละมั้งเขาคิด…จากนั้นก็เอาไอจีของเธอและแอด LINE เพิ่มเพื่อนเขาเข้าไปอย่างหน้าตาเฉยพร้อมโทรเข้าเครื่องตัวเองแล้วจัดการเมมเบอร์ให้เสร็จสรรพทุกอย่าง

“ อะ เอาคืนไป ”

เธอจึงรีบรับมาแล้วกดเข้าไปดูทันที พอเห็นว่าเขาทำอะไรกับโทรศัพท์ตัวเองบ้างก็ขมวดคิ้วจ้องหน้าเขา แต่เขารู้ว่าเธอจะพูดว่าอะไรจึงเอ่ยตอบไปก่อนที่เธอจะถาม

“ ก็เผื่อเบอร์โทรมันติดต่อไม่ได้ จะได้มีช่องทางอื่น อย่าถามมากน่า ”

“ อะไรคะ หนูยังไม่ได้ถามอะไรสักหน่อย ”

“ เธอนี่มัน…ต่อปากต่อคำเก่งเป็นที่หนึ่งเลยสินะ เห็นแค่ภายนอกนึกว่าจะเรียบร้อยอ่อนหวาน แต่ปากเก่งใช้ได้นี่ ”

“ หนูเปล่าปากเก่งสักหน่อย ก็แค่ตอบตามความจริงเท่านั้นค่ะ ”

หลินเอ่ยพร้อมกับฉีกยิ้มกว้างจนเห็นฟันเรียงสวย ลักยิ้มขึ้นข้างแก้มอย่างน่ารักน่าชัง

“ เฮ้อ…ช่างเถอะอย่าลืมส่งหมายเลขบัญชีเธอมาด้วยล่ะ เดี๋ยวฉันจะโอนให้ทุกครั้งที่ทำงานเสร็จ ”

เธอพยักหน้ารับรู้ จากนั้นเขาก็ไปส่งเธอกลับห้องพักของเธอ ที่คอนโดขนาดกลางๆไม่ได้หรูหราเหมือนคอนโดเขา