ตอนที่9-2 อิงรู้ใช่ไหมว่าพี่รักอิง

ตอนที่9-2 อิงรู้ใช่ไหมว่าพี่รักอิง

.

.

# โรงพยาบาลเอกชนชื่อดังของครอบครัวเสือ

ก็อก ก็อก ก็อก

“เชิญค่ะ” เสียงคุณหมอคนสวยอย่างอิงฟ้าดังขึ้น เสือจึงเปิดประตูเข้าไปภายในห้องทำงานของอิงฟ้าพร้อมกับสูดหายใจเข้าปั้นสีหน้าให้เป็นปกติ

“อ้าวพี่เสือ จะมาทำไมไม่โทรบอกอิงก่อนล่ะคะ” อิงฟ้าหันมายิ้มพร้อมเอ่ยบอกชายหนุ่ม

“หืมมม เดี๋ยวนี้พี่จะมาหาต้องโทรบอกก่อนด้วยหรอคะคนสวย” เสือพูดหยอกเย้าร่างบางยิ้มๆ ไปพราง

“เปล่าซะหน่อย เผื่ออิงติดเคสด่วนทำไงคะ พี่เสือก็มาเสียเที่ยวแย่เลยสิคะ งั้นเชิญนั่งก่อนค่ะยืนคุยเมื่อยแย่เลย” อิงฟ้ารีบพูดเพราะกลัวว่าเสือจะคิดมากก่อนจะเชิญให้นั่งที่เก้าอี้ตรงข้ามโต๊ะ

“พี่ล้อเล่นน่ะ พี่อยากมาหาเพราะว่าคิดถึงเฉยๆ แล้วก็อยากมาบอกฤกษ์งานหมั้นและงานแต่งด้วยครับ” เสือพูดพร้อมกับจับมืออิงฟ้าที่วางอยู่ที่โต๊ะขึ้นมากุมไว้

“งานหมั้นกับงานแต่งหรอคะ” อิงฟ้าตาเบิกกว้างถามย้ำก่อนจะขมวดคิ้วมุ่น เธอไม่คิดว่ามันจะเร็วขนาดนี้ เพิ่งคุยกันไปไม่กี่วันเองได้ฤกษ์ละหรอ

“ครับ วันหมั้นอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า ส่วนงานแต่งอีกสองเดือนหลังจากหมั้นครับ...อิงเตรียมตัวทันไหมพ่อแม่พี่กับพ่อแม่อิงท่านอยากให้เราแต่งงานกันเร็วๆ ท่านบอกอยากอุ้มหลานแล้วน่ะ” เสือพูดพร้อมกับลูบมืออิงฟ้าเบาๆ อย่างรักไคร่

“ออค่ะ...” อิงฟ้าตอบเสียงเบาก้มหน้าลงต่ำเหมือนมีเรื่องเครียดหรือคิดมากอะไร ใช่ว่าเสือจะไม่เห็นแต่เขาเลือกที่จะเมินและไม่อยากถามอะไรออกไปกลัวจะได้คำตอบที่ทำให้ต้องผิดหวัง

“อิงฟ้าครับ...อิงรู้ใช่ไหมว่าพี่รักอิงนะ” เสือเรียกชื่ออิงฟ้าเว้นวรรคไปครู่นึงเมื่อเธอเงยหน้ามามองเขาจึงพูดต่อ ส่วนอิงฟ้าก็ยิ้มอ่อนแล้วพยักหน้าเบาๆ ไม่มีคำพูดใดหลุดจากปากบางอีก

“งั้นพี่ไม่รบกวนอิงแล้ว อิงทำงานต่อเถอะ..พี่กลับนะครับ” เมื่อเห็นว่าอิงฟ้าเงียบไปสีหน้าเริ่มเปลี่ยนเขาจึงขอตัวกลับก่อนดีกว่าเผื่อเธออยากคิดอะไรคนเดียว

เมื่อออกจากห้องทำงานของอิงฟ้าเขาก็ตั้งใจว่าจะขึ้นไปหาพ่อของเขาบนห้องทำงานชั้นบนสุดแต่พอเดินไปกดลิฟต์ก็มีคนมากดพร้อมกันกับเขาทำให้นิ้วมือของเขาและอีกคนทับกันอยู่ตรงปุ่มกดลิฟต์พอดี

“อุ๊ย!! ขอโทษค่ะ คือฉันไม่ทัน...” คำพูดหยุดลงแค่นั้นเมื่อร่างบางของโบวี่เงยหน้ามาเจอเข้ากับเสือ

พอเสือเจอเข้ากับคนที่รู้เรื่องทุกอย่างแต่ช่วยกันปกปิดไม่ยอมบอกเขาก็ทำให้อารมณ์โกรธพุ่งขึ้นมาอีกครั้ง เขาทำเพียงมองเธอนิ่งด้วยสายตาที่ดุดันและแข็งกร้าวเมื่อลิฟต์เปิดออกเขาก็จับแขนของโบวี่ลากเข้ามาข้างในลิฟต์ทันที

“อ๊ะ! โอ๊ยพี่เสือ...โบว์เจ็บนะ”

.

.

เม้าส์มอยกันหน่อย...

“พี่เสืออย่าโกรธน้องเลยนะคะ จะให้น้องบอกได้ไงนั่นก็เพื่อนอะเนาะ”

“ตอนหน้าพี่พูดแรงมาก ใจร้ายอะ ฮือออ”

**บทสรุปเรื่องราวจะเป็นยังไงต่อ อย่าลืมกดติดตาม+กดหัวใจ+คอมเม้นท์ กันหน่อยนะคะ**