ตอนที่5-1 Big AS ผับ (แกคิดเหมือนฉันมั้ย)

ตอนที่5-1 Big AS ผับ (แกคิดเหมือนฉันมั้ย)

“อ้าว พี่อยู่ชั้นนี้หรอ ห้องผมอยู่ชั้นถัดไปนี่เอง” เขาทักขึ้นเมื่อลิฟต์เปิดชั้ยที่ฉันกดไว้

เขาเดินมาส่งฉันที่ห้อง ฉันเลยชี้ให้เขานำเอาของไปวางไว้ที่โซฟากลางห้อง แล้วเขาก็ขอตัวกลับไปหลังจากวางของเสร็จ ส่วนฉันก็เก็บของแล้วก็เตรียมตัวอาบน้ำแต่งตัวไปเมากระจายคืนนี้เพราะพรุ่งนี้หยุด

Big AS ผับ

เวลานี้เราก็นั่งดื่มกันไปเรื่อยๆ ดีหน่อยที่วันนี้บังเอิญเจอกับกลุ่มของแดนดินยัยแป้งหอมเลยชวนให้มานั่งด้วยกัน วันนี้ฉันนึกว่าอิงฟ้าจะชวนพี่เสือมาซักอีก แต่ผิดคาดที่เสือไม่ได้มาด้วย แต่ก็ดีจะได้ผ่อนคลายหน่อยวันนี้ เราดิ่มกันจนมาถึงช่วงที่ต้องเล่นเกมส์โดยกันต์เป็นคนคิดเกมส์นี้ขึ้นมา

ถ้าปลายหัวขวดไปหยุดอยู่ที่ใครคนคนนั้นจะต้องตอบคำถามหรือไม่ก็ทำตามคำสั่ง ถ้าไม่ทำตามหรือไม่ยอมตอบจะต้องดื่มวอดก้าเพรียวๆ2ช็อต

วันนี้ฉันเห็นสายตาที่อิงฟ้าและแดนดินมองกันแม้อิงฟ้าพยายามโมโหกลบเกลื่อน แต่ไม่อาจรอดพ้นสายตาพวกเราไปได้ยัยแป้งหอมจึงขยับมากลับซิบฉันให้จี้ถามอิงฟ้าให้ได้ เผื่อเพื่อนจะได้รู้ใจตัวเองซักที แต่จนแล้งจนรอดนางก็ไม่ปริปากพูดอะไรเลย ยัยแป้งหอมจึงงัดไม้เด็ดออกมาใช้

อาจจะเป็นเพราะพวกเราเมากันด้วยแหละเลยคิดทำอะไรแผลงๆ ออกไป โดยยัยแป้งหอมสั่งให้แดนดินจุ๊บแก้มอิงฟ้า ทีแรกฉันกับยัยแป้งก็พูดกันว่าแดนดินไม่ทำตามหรอก ที่ผ่านมาถามอะไรก็ยกดื่มกันท่าเดียว

แต่ครั้งนี้ผิดคาด ฉันพาอิงฟ้ากลับมาจากห้องน้ำอยู่ๆ แดนดินก็ดึงตัวอิงฟ้าไปแล้วประกบจูบปากทันที และโอ้มายก็อด มันไม่ใช่จูบแบบปากชนปาก มันลึกซึ้งกว่านั้น พวกเราทั้งโต๊ะต่างตาค้าง ยกมือขึ้นมาปิดปาก อิงฟ้าก็ไม่มีทีท่าขัดขืน ทั้งสองคนจูบกันนานเกินห้านาทีเลยก็ว่าได้ แรกๆ ฉันคิดว่าอิงฟ้าจะต้องตบแดนดินแน่ๆ หลังผละออกแต่ฉันก็เดาผิดอีกครั้ง อิงฟ้าเดินมานั่งที่เก้าอี้ด้วยใบหน้าแดงก่ำ ไม่รู้ว่าอาย หรือโกรธ หรือเมากันแน่ แต่ที่แน่แน่ฉันมั่นใจแล้วว่าทั้งสองคนนี้ยังรักกันอยู่ และอาจจะรักมากกว่าเมื่อก่อนด้วยซ้ำ

“แกคิดเหมือนฉันมั้ย” ยัยกิ๊ฟเดินมากอดคอฉันและยัยแป้งหอมกระซิบเบาๆ ทรงตัวก็ไม่ค่อยจะอยู่

“อืม ต้องใช่แน่ๆ” ฉันและยัยแป้งหอมตอบพร้อมกัน

“เอาไงต่ออะ ถ้าสองคนนี้กลับมารักกันแล้วพี่เสือล่ะ” ฉันถามออกไป พี่เสือเขาไม่ได้ผิดอะไรฉันไม่อยากเห็นเขาต้องเจ็บ แต่ฉันก็สงสารเพื่อน ฉันเข้าใจว่าความรักมันไม่สามารถห้ามกันได้ เหมือนที่ฉันไม่สามารถห้ามตัวเองไม่ให้รักพี่เสือได้เช่นกัน

“ก็ไม่ทำไง ปล่อยให้มันเป็นเรื่องของคนสองคน ถ้ายัยอิงกับแดนดินจะกลับมารักกัน พี่เสือก็ต้องทำใจ ถ้ายัยอิงมันจะรักมันรักพี่เสือไปนานแล้ว ไม่รอให้นานถึง7ปีขนาดนี้หรอก” ยัยแป้งหอมตอบ

หลังจากนั้นเราก็ดื่ม เฮฮา พูดคุยกันไปเรื่อยจนภาพทุกคนเมาแทบจะไม่มีสติกันเลย โดยหนึ่งอาสาไปส่งฉันเพราะเราอยู่คอนโดเดียวกัน ยัยแป้งมีผู้ชายมารับซึ่งผู้ชายคนนั้นก็คือพี่ชายของเป็นแดนดินอย่างแดนเหนือนั่นเอง ยัยกิ๊ฟนี่ไม่ต้องพูดถึงเลยเกาะติดขุนเขาอย่างกะตุ๊กแก ไม่รู้ไปชอบอะไรเขานักหนา ทั้งๆ ที่ขุนเขาไม่ได้มีท่าทีอะไรด้วยเลย เหมือนขุนเขาดูจะชอบยัยแป้งหอมมากกว่าเพราะสองคนนี้เคยคุยกันระยะสั้นๆ ช่วงมอปลาย ขุนเขาถึงได้ดูอาลัยอาวรแป้งหอมมากเป็นพิเศษ

End Bowie Vasita…

"ตอนนี้คือซู้ดปากเลยค่ะต้องไปตามอ่านในเรื่อง เพราะรักมันฝังใจ(แดนดิน) ตอนที่27 และตอนที่28ค่ะฉากนี้"

ตอนที่27