คอนที่ 19 สถานะอันชิดใกล้แต่ความสัมพันธ์กับไกลกันนัก1

ตอนที่ 9

สถานะอันชิดใกล้แต่ความสัมพันธ์กับไกลกันนัก

ร่างสูงในมือถือร่มลายงามกางเพื่อให้ร่มเงาแก่สตรีร่างบางที่อยู่ข้างกาย ภาพที่ทั้งสองเดินเคียงข้างกันไปช้าๆช่างดูสวยงามในสายตาของคนในเรือนสกุลเว่ยที่ได้พอเห็นเป็นอย่างยิ่ง

“เมื่อครู่สำหรับเจ้าคงดูวุ่นวายไปบ้างกระมัง” เป็นเว่ยมู่เหยียนที่เอ่ยขึ้นทำลายความเงียบก่อน

“ทั้งหมดล้วนเป็นเพราะท่านแม่สามีเอ็นดูข้า ข้าจะคิดว่าวุ่นวายไปได้อย่างไรเจ้าคะ” นางตอบกลับเขาทั้งที่ไม่ได้หยุดเดินหรือหันไปมองด้านข้างกายที่เป็นตำแหน่งที่เขาเดินอยู่

เรียกได้ว่าพวกนางทั้งสองคนแม้จะเดินคู่กันมาเรียกได้ว่าอยู่ภายใต้ร่มคันเดียวกันแต่ต่างคนต่างเว้นระยะห่างต่อกันอย่างรู้สึกได้อยู่

“เจ้าคิดเช่นนี้ก็ดีแล้ว ภายหน้าเจ้าก็คงจะยิ่งชินไปกับมันเอง”

“เป็นเช่นท่านว่า แน่นอนว่าต่อไปข้าย่อมชินไปเอง”

คำว่าชินไปเองของนางแฝงความในไปถึงเรื่องระหว่างเขากับนางด้วย

สำหรับเหลียงซูเมิ่งเขาผู้เป็นสามีคือผู้ที่นางแอบหลงรักมานาน แต่กลับไม่เคยได้ใกล้ชิดพูดคุย เรียกได้ว่าระหว่างนางและเขานั้นนอกจากความรู้สึกที่นางมีต่อเขาซึ่งเขาไม่เคยได้รับรู้ ระหว่างเขากับนางก็เป็นเพียง สามีภรรยาที่เพิ่งแต่งงานกัน ระหว่างเราไม่ได้ห่างไกลจากคำว่าคนรู้จักนักแม้จะอยู่ในสถานนะสามีภรรยากันก็ตาม

“พูดคุยกันเช่นนี้กับดูห่างเหินยิ่ง เรื่องพวกนี้แน่นอนว่าทั้งเจ้าและข้าต่างก็ต้องใช้เวลาด้วยเช่นกัน”

เขาเอ่ยอย่างเปิดเผย

“ตัวข้าไม่ค่อยเปิดรับผู้อื่นได้ง่ายนัก ดูแล้วเจ้าก็คงเป็นเช่นเดียวกระมัง เช่นนั้นพวกเราก็มาปรับตัวไปพร้อมกันเถอะดีหรือไม่”

นางฟังเขาเอ่ยต่อ ในหัวยามนี้คิดไปถึงสิ่งที่เขาพูดพลางคิดในใจว่า

แน่นอนว่านางย่อมรู้แน่ว่าเขาเปิดรับคนยากเพียงใดตลอดมาจึงไม่กล้าเข้าใกล้เขา ยามนี้เขากับบอกว่านางเป็นพวกไม่เปิดรับใครง่ายๆเช่นเดียวกันกับเขาไปอีก นางอยากจะเอ่ยออกไปให้หมดว่าเป็นเพราะนางทำตัวไม่ค่อยถูกเวลาอยู่ต่อหน้าเขาต่างหากเล่าจึงได้แกล้งตีมึนทำเป็นเฉยๆไปอย่างนั้น ทั้งที่ความจริงทุกครั้งที่เขาเข้ามาใกล้หัวใจนางเต้นแรงทุกครั้งจนแทบจะหลุดออกมาอยู่แล้ว

“เรื่องนี้แน่นอนว่าข้าจะต้องให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีแน่นอนเจ้าค่ะ” นางเอ่ยตอบเขาไปจนได้

นางกับเขาจะสนิทสนมกันรึไม่ ไม่ใช่เรื่องที่ง่ายและไม่ใช่เรื่องที่ถือว่ายากที่จะกระทำ เพียงแต่ยามนี้นางยังตั้งตัวไม่ค่อยได้เท่าไหร่ อาจจะเป็นเพราะนางยังไม่ชินกับการได้อยู่ใกล้เขาเช่นนี้อีกทั้งยังได้พูดคุยกับเขาใกล้ๆ

โชคดีที่คนสนิทของเขาเข้ามาแจ้งเรื่องต่อเขาพอดีนางจึงใช้จังหวะที่เขาต้องหยุดคุยกับคนสนิทของเขารีบขอตัวเดินออกมาพร้อมกับฉวยเอาร่มที่อยู่ในมือของเขามาด้วยอย่างรวดเร็ว

เมื่อตอนบ่ายนางหนีมาได้อย่างรวดเร็วแล้วอย่างไร ยามจะถึงเวลาทานมือเย็นกับพบว่าเว่ยมู่เหยียนมารอท่านพร้อมกันกับนางที่เรือน