บทที่ 12 First kiss

บทที่ 6

First kiss

"ห้องกูไง มึงจะทำไมว่ะ" ไม้โทได้แต่สงสัยในใจว่าห้องเขามันจะทำไม พวกคณิตมาห้องเขาก็ออกจะบ่อย ทำไมต้องตกใจยืนตัวแข็งขนาดนั้น 

"เหี้ยไรวะเนี้ย" ไม้โทพูดเสร็จก็เดินตรงไปที่ชามกลางโต๊ะอาหารที่มีถุงโจ๊กใ่ส่เอาไว้ พร้อมกับกระดาษสีสดใส 

' แดกเยอะๆๆจะได้หายไวๆ ห้องมึงกูจัดใหม่เองหาไรไม่เจอโทรมาถาม 098-4523XXX ไออุ่น '

"เดี๋ยวน่ะ ไออุ่นนี่ไม่ใช่เด็กเกษตรคนนั้นใช่ป่ะว่ะ" คณิตตาโตที่เห็นชื่อที่ลงไว้ในกระดาษโน๊ต 

"ถ้ากูบอกว่าใช่อ่ะมึง"

"ไม้โท!!" 

"เล่ามาเลยไอ้สัส" คณิตจับเพื่อนนั่งลงหน้าถุงอาหารเช้าของเพื่อน ส่วนตัวเองก็เดินไปนั่งฝั่งตรงข้าม ไม้โทเริ่มเล่าให้เพื่อนฝั่งตั้งแต่ต้น เพราะตัวเขาไม่ได้คิดจะปิดปังอะไรเพื่อนอยู่แล้ว 

"นี่มันกำลังจีบมึงรึเปล่าไอ้โท" คณิตรู้สึกได้ว่าไออุ่นจะต้องคิดอะไรกับเพื่อนเขาแน่ๆ 

"คิดเหี้ยไรล่ะ ผู้ชายเหมือนกัน" ไม้โทไม่อยากจะคิดว่าไอ้หล่อนั้นจะมาชอบเขาได้ มันทั้งหล่อ ทั้งดูดี ดีกรีเดือนมหาลัยแค่มันเอ่ยปากว่าชอบสาวๆก็คงกรูกันเข้ามาหามันแล้ว 

"กูว่าใช้ มันทำห้องมึงสะอาดขนาดนี้ จัดของให้ขนาดนี้ ไหนจะข้าวเช้าวางไว้ให้พร้อมกับยา ถ้ากูไม่เห็นโน๊ตใบนี้ กูนึกว่ามึงซ้อนเมียไว้แล้วเนี่ย" คณิตพ่นคำบ่นใส่คนที่ไม่ยอมรับความจริง 

"เชื่อกูเหอะว่ามันต้องคิดอะไรกับมึงแน่ๆๆ" คณิตยังคงยืนยันในความเชื่อมั่นของตัวเอง ว่าเซนส์ของเขาจะไม่มีทางพลาดแน่นอน 

"แดกข้าวไป จะได้แดกยาที่ผัวมึงเตรียมไว้ให้" 

"ผัวพ่อง!!!" ตึกตักๆๆ ไม้โทได้แต่เอามือจับหน้าอกตัวเองที่เต้นแรง หลังจากที่เพื่อนตัวดีของเขาลุกขึ้นไปอุ่นอาหารให้ 

ถ้าจะให้ไม้โทยอมรับว่าหวั่นไหวไอ้หน้าหล่อเกษตรมันก็คงเป็นเรื่องจริงนั่นแหละครับ มีคนหน้าตาดีชนิดที่ได้ตำแหน่ง เดือนมหาลัยมาดูแลอย่างดี ใครมันจะไม่หวั่นไหวกันบ้างละครับ คิดแล้วเขาก็ได้แต่ปวดหัว ไหนจะรุ่นพี่ที่ทักมาชวนไปร้านเหล้า เพื่อเลี้ยงเขาเป็นการขอโทษที่ทำให้ผมเจ็บตัว 

Midnight Club 

เสียงดนตรีที่ดังอึดถึกครึกโครม ไปทั่วทั้งผับ เสียงเปิดเพลงจากวีเจสุดฮอตของผับ ดังมาไม่ขาดสาย วิศวะที่เมาได้ทีแล้ว เริ่มที่จะลุกขึ้นไปโยกตามท่วงทำนองของดนตรี 

"ไอ้อุ่นมึงเห็นอะไรที่ชั้นวีไอพีไหม" ไอ้มาร์ชที่เดินกลับมาจากห้องน้ำตรงเข้ามาหาผมสีหน้า หน้าตาตื่น 

"ไรของมึงมาร์ช" 

"แมวมึงมาเที่ยว นั่งเมาอยู่ชั้นวีไอพี" 

"ใครแมวใคร" ผมไม่เข้าที่มันพูดตอนนี้พวกเรากำลังวอร์มตัวเองก่อนขึ้นเวที 

"มานี่" ไอ้มาร์ชมันลากผมออกจากห้องพักนักดนตรี ผมเดินออกมาข้างเวที แล้วมันชี้ให้ผมมองขึ้นไปยังชั้นลอยวีไอพี แล้วสายตาของพวกผมก็ต้องปะทะเข้ากับเด็กวิศวะเกือบสิบคนที่เมาพอสมควรแล้ว คนตัวบางที่แขนเจ็บข้างหนึ่ง แต่แขนอีกข้างกลับมีแก้วเหล้าสีเหลืองจางๆ ถืออยู่ สายตาของเราสองคนประสานกัน แต่คนตัวบางกลับหลบสายตาผมแล้วเดินกลับไปนั่งที่โซฟาดั่งเดิม 

"เอ้าพวกมึงมาทำไรนี่ ไปเตรียมตัว ไอ้พวกนี้นี่" เฮียเดินมาตามให้พวกผมขึ้นเวที พวกผมขึ้นไปเซตเวทีเพื่อที่จะเริ่มเล่นดนตรี คืนหนึ่งสงพวกเขาต้องเล่นไม่ต่ำกว่าห้าเพลงและเพลงสุดท้ายของคืนนี้ก็จบลง ตลอดการเล่นเพลงทั้งห้าเพลง สายตาของผมมองไปที่คนๆ เดียว ส่วนไอ้คนนั้นมันแค่มองมาที่ เป็นยางครั้งแค่นั้น ตอนที่สายตาเราสองคนประสานกัน ใจผมก็เต้นแรงทุกครั้งเลยครับ 

น่ารัก!!! เต็มหัวผมไปหมดแล้วครับ 

พลัก โอ๊ย 

"เดิงยางงาย ไม่เห็นโคน หยอหว่าาาา" ไอ้คนแขนเจ็บที่เริ่มจะพูดเสียงยานคางแล้วครับ 

"โทมึงเมามากแล้ว กลับกันเดี๋ยวกูไปส่ง" ผมบอกไอ้คนที่เมาจนไม่ได้สติ จะปล่อยให้กลับบ้าน คนเดียวก็คงไม่ได้ ส่วนเพื่อมันก็เมาเหมือนหมาไม่ต่างกัน

"ม่ายกลาบบบ เมิงเปนคาย" พูดแมร่งก็ไม่เป็นภาษา มันรู้บ้างไหมครับว่าคนเจ็บเขาห้ามกินเหล้า หรือว่าสำหรับเด็กวิศวะอย่างมันเหล้าก็คือน้ำเปล่าแบบชาวเกษตรเรากันนะครับ 

"กุไออุ่นไง แดะกูพากลับบ้าน กุบอกพีให้แล้วว่ามึงจะกลับกับกู" 

"ออออ อายหน้าหล่อ ม่ายกลาบ กูวจากลาบกับเพื่อน" มันพูดไม่รู้เรื่องอะไรแล้วครับ แรงจะพยุงตัวเองก็ยังไม่มี ตอนนี้ได้แต่ใช้กำแพงพยุงตังเองออกจ่กห้องน้ำ แค่จะเดินออกจากห้องน้ำให้ตรงแม่งยังทำแทบจะทำไม่ได้ด้วยซ้ำ 

"กูไปส่ง" เห้ยยย ผมกระชากแขนของไอ้คนที่ซ่าจะกลับบ้านเอง ให้มาหาผม เพราะว่ามันกำลังจะสะดุดขอบประตูหน้าคม่ำลงไปแล้ว

จุ๊บ

ปากที่เต็มไปด้วยกินเหล้า ประกบกับปากของผมเบาก่อนที่คนเมาจะหลับคาอกผมไปแล้วครับ สัส นั้นจูบแรกของผมเลยนะครับ แล้วภาพจำคือคนเมามาจูบผมเนี่ยนะ 

ไม้โทนะไม้โท สักวันเขาคนนี้จะเอาคืนให้สาสมเลยครับ ผมพาคนเมาไม่ได้สติมาที่รถสปอร์ต ไอ้พวกเพื่อนตัวดีของผมก็มาช่วยเปิดประตูรถให้ มองแซวกันเข้าไป ผมไม่ได้สนใจพวกมัน พาไอ้ขี้เมานี่มานอนห้องตัวเองเพราะถ้าคืนพาไปห้องมันผมคงได้ตีกับคนเมานี่ ไม่ได้นอนกันพอดี 

"ฝันดีโท" 

ช่องทางการติดต่อไรต์

Facebook : เยว่ทู่

Twitter : เยว่ทู่

Tiktok : เยว่ทู