ตอนที่ 6 เจอแล้วสามีทิพย์ของฉัน! (2)

ตอนที่ 6

เจอแล้วสามีทิพย์ของฉัน! (2)

ฉันมองเห็นผู้หญิงคนหนึ่งในชุดรัดรูปสีแดงเพลิงกำลังนั่งคร่อมร่างของสามีทิพย์ของฉันอยู่ ถึงแม้จะตกใจอยู่บ้างแต่สองเท้าก็ดันประตูบานนั้นจนสุดแล้วเดินไปด้านในอย่างที่ไม่ต้องมีอะไรให้คิด

“ทำอะไรกันน่ะ” ฉันยืนเท้าสะเอวมองทั้งสองถึงแม้ว่าในเวลานี้ดวงตาของฉันจะมองเห็นภาพตรงหน้าไม่ชัดแต่ฉันมั่นใจว่านี่คืออี้เฉินแน่นอน ผู้ชายที่ทั้งหล่อขนาดนี้จะเป็นใครได้อีกถ้าไม่ใช่เขา

“อีบ้า! แกเป็นใครเข้ามาได้ยังไงออกไปนะ!” เธอมีอาการตกใจไม่น้อยพร้อมกับตวาดใส่ฉันเสียงดัง ใบหน้าของเธอที่ดูจะไม่สบอารมณ์เอามาก ๆ

“เธอนั่นแหละเป็นใครออกไป.. ออกไป.. ให้หมด!” ฉันหันไปมองหน้าของผู้ชายที่นั่งอยู่บนโซฟาใช้มือข้างหนึ่งนวดขมับของตัวเองด้วยท่าทางใบหน้าที่ขึ้นสีแดงอย่างน่ากลัว ถึงแม้ว่าในห้องนี้จะมืดสลัวแต่ฉันมั่นใจว่าเห็นไม่ผิดเพราะว่าอี้เฉินนั้นขาวมาก และใบหน้าของเขาตอนนี้ก็แดงมากจนเห็นได้ชัด

“ได้ยินไหมสามีของฉันบอกว่าให้เธอออกไป ออกไปดิ” ฉันหันไปมองหน้าของผู้หญิงคนนี้พร้อมทั้งชี้นิ้วไล่เธอออกไปจากห้อง แต่เธอไม่แม้แต่จะลงจากร่างของเขา แถมยังคงโน้มหน้าอกผ่านมีดหมอลงไปบดขยี้ที่แผงอกแกร่งพร้อมกับทำท่าทางยั่วประสาทฉัน

“แต่ฉันว่าในเวลานี้เขาคงไม่อยากให้ฉันออกไปจากที่นี่หรอก มีแต่จะร้องขอให้ฉันอยู่ด้วยมากกว่า” หญิงสาวในชุดเดรสสั้นสีแดงเกาะอก ใช้เรียวนิ้วกรีดกรายไปที่หน้าอกของเขาและดูเหมือนว่าอี้เฉินในเวลานี้น่าจะเมาหรืออะไรสักอย่าง เพราะเขาเองก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรมิหนำซ้ำดวงตายังหวานเยิ้มฉันเห็นมือของเขาเริ่มซุกซนไปตามสะโพกและก้นของเธอ ก่อนจะบีบคั้นราวกับว่ามันนุ่มมือจนหยุดไม่ได้

เธอยังคงหันมายิ้มยั่วประสาท ก่อนจะหันไปใช้มือลูบไล้ใบหน้าของเขา ทุกที่ที่เธอสัมผัสมันทำให้ฉันรู้สึกหงุดหงิดและโมโห สองเท้าก้าวเดินไปได้เพียงแค่ไม่ถึงสามก้าวก็ต้องหยุดชะงักกับภาพตรงหน้า

ผู้หญิงคนนั้นโน้มตัวลงไปจูบสามีทิพย์ของฉันอย่างหน้าไม่อาย ฉันเห็นเต็มสองตาว่าเขานั้นไม่ได้ดึงเธอเข้าไปแต่เป็นเธอเองต่างหากที่จะจัดการทุกอย่าง

“อื้อ~” ยิ่งเสียงครวญครางที่ดังออกมาจากทั้งคู่ทำให้ประสาทของฉันแทบเสียความรู้สึกหูอื้อและไม่สบอารมณ์นี้คืออะไรกัน

สองเท้าก้าวเข้าไปดึงกระชากแขนของเธอออกอย่างแรงจนผู้หญิงคนนั้นล้มลงก้นกระแทกที่พื้น ไม่รู้เหมือนกันว่าฉันเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนแต่ทันทีที่ดึงเธอออก ก็ใช้นิ้วชี้หน้าของเธอด้วยท่าทางของคนที่โมโหแบบฟิวส์ขาด

“ออกไป!” หากว่าวันนี้คนที่มายืนมองพวกเขาทั้งคู่ไม่ใช่ฉัน ภาพลักษณ์ของอี้เฉินจะถูกป่าวประกาศออกไปเป็นแบบไหนฉันไม่เคยคิดเลย

และอาจจะเพราะน้ำเสียงของฉันหรือเปล่าไม่รู้ที่ไปยั่วโมโหเธอ ทันทีที่เธอดันตัวลุกขึ้นมาได้ฝ่ามือ เรียวของเธอก็ประเคนลงบนแก้มของฉันอย่างแรงจนรู้เลยว่าคำว่าหน้าสั่นเป็นยังไง

เพี๊ยะ!

“กูเริ่มหมดความอดทนกับมึงละ มึงเป็นใครถึงมาสาระแนเรื่องของกูกับอี้เฉิน”

“ฉันก็เป็นแฟนคลับของเขาไง และจะไม่ยอมให้ใครมาทำให้ชื่อเสียงของเขาเสียหายเด็ดขาด”

“ทำมาเป็นพูดว่าไม่อยากทำให้เขาชื่อเสียงเสียหาย มึงก็อยากได้เขาเหมือนกันแหละวะ! ไม่งั้นมึงจะหาวิธีขึ้นมาข้างบนแบบนี้ได้หรอ”

“ถึงฉันจะอยากขึ้นมาด้านบนก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะมาทำเรื่องแบบนี้กับเขา อย่าเอาสันดานของตัวเองมาเปรียบเทียบกับคนอื่นดิวะ”

“โถ่! แม่คนดี~ ดีเหลือเกิน!! แล้วรู้มั้ยว่าตอนนี้ผู้ชายคนนี้มีสภาพยังไง.. ถ้าเขาไม่ได้เอาน้ำออกตอนนี้ เขาตายแน่”

“ยัยบ้า! แกทำอะไรกับเขา!”