ตอนที่ 1 การเจอกันที่แสนประทับใจ (มั้ง)

ตอนที่ 1

การเจอกันที่แสนประทับใจ (มั้ง)

งานประกาศรางวัล Movies night Chinese 2024

ปึก!

"ขอโทษครับ" เสียงของนักแสดงอันดับต้นๆ ของประเทศจีนอย่าง 'หวังฟางไห่' เอ่ยขอโทษกับ ผู้ชายที่มีใบหน้าคมเจ้าของเรือนผมสีเทาควันบุหรี่ที่ดูเหมือนว่าเวลานี้เขาจะมีอารมณ์เสียอยู่ไม่น้อย

"นายตั้งใจ?" แม้จะชนไม่แรงมาก แต่เขากลับรู้สึกได้ว่าผู้ชายคนนี้ตั้งใจที่จะเดินชนเขา จึงได้หันกลับไปถามด้วยน้ำเสียงกดต่ำที่แสดงออกว่าไม่ได้เป็นมิตรสักเท่าไหร่ และดูเหมือนว่าใบหน้าของเขาจะออกอาการโกรธเกรี้ยวมากขึ้นอีกเกือบเท่าตัว

"ฉันว่านายมองโลกในแง่ร้ายเกินไปแล้ว.. ทำไมคนอย่างฉันจะต้องลดตัวลงไปตั้งใจชนนายด้วยไม่ทราบ" แต่นอกจากที่ผู้ชายคนนี้จะไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวหรือสะทกสะท้านแล้ว ใบหน้าและน้ำเสียงของเขากับกำลังยียวนกวนบาทาราวกับว่ากำลังเล่นสงครามประสาทเสียอย่างนั้น

"หึ! ไม่ได้ตั้งใจก็แล้วไป แต่ถึงตั้งใจ.. ก็ไม่ได้สะทกสะท้านคนอย่างฉันสักเท่าไหร่"

อี้เฉิน นักแสดงหนุ่มชาวจีนที่มีรางวัลการันตีความสามารถและอยู่ติดอันดับท็อป 1-5 ของประเทศ และได้รับรางวัลนักแสดงชายยอดเยี่ยม 3 ปีซ้อนในงานนี้ เขาเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ ก่อนจะเดินผ่านชายคนนี้ไปโดยไม่ได้คิดจะสนใจอะไรเขาอีก แต่หารู้ไม่ว่าท่าทางที่ดูหยิ่งผยองของเขานั้นกำลังทิ้งความคับแค้นใจของผู้ชายที่ชื่อหวังฟางไห่เอาไว้ไม่น้อย

ติ๊ด!

เขาเดินหลบผู้คนและเหล่าบรรดานักข่าวมากมายที่อยู่ในงาน ลงมายังพื้นที่ส่วนด้านหลังของโรงแรม มือหนาล้วงเข้าไปในกระเป๋าหยิบบุหรี่ออกมา 1 มวน หวังจะสูบมันเพื่อระบายความโมโห แต่ยังไม่ทันที่เขานั้นจะได้สุขสมดั่งใจ สายตาเหลือบไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังทำลับๆ ล่อๆ อยู่ด้านนอก

สายตายังคงมองผู้หญิงคนนี้ด้วยความรู้สึกที่ว่างเปล่า ถึงแม้ว่าสายตาคู่คมของเขาจะจ้องมองที่สาวน้อยผมสั้นสวมแว่นตาหนาเตอะอย่างนึกสงสัยในอาการของเธอ แต่เขาเองก็ไม่ได้ลืมที่จะจุดบุหรี่มวนนั้นขึ้นมาสูบ ไม่รู้ว่าเขานั่งหลบมุมหรือว่าผู้หญิงคนนั้นสายตาไม่ดี เธอมองซ้ายมองขวาก่อนจะค่อยๆ ดันตัวเองเข้ามาด้านในด้วยท่าทางที่มองก็รู้ว่าลำบากลำบนราวกับว่าเป็นโจรขโมยอย่างไรอย่างนั้น

ผู้หญิงคนนี้ย่องเดินไปใกล้ประตูด้านหลังที่อยู่ไม่ห่างจากอี้เฉินมากนัก ซึ่งตัวเขาเองยังคงนั่งมองการกระทำของเธอราวกับกำลังดูหนังตลก สาวน้อยหน้าใส ดวงตากลมโตสวมแว่นตาหนาเหมือนมนุษย์ป้า กับชุดกระโปรงที่ดูตกยุคที่ดูเหมือนจะตอกย้ำให้เธอดูล้าสมัยขึ้นไปอีก

"ผู้หญิงอะไรแต่งตัวได้โคตรเชยเลยว่ะ" เขาปรายตามองเธอก่อนจะส่ายหน้าไปมา ราวกับว่ารับไม่ได้กับการแต่งตัวนั้น

อี้เฉินโยนบุหรี่ที่เพิ่งสูบไปได้ไม่ถึงครึ่งมวนทิ้งก่อนจะใช้เท้าของเขานั้นเหยียบลงไปเพื่อดับไฟจนสนิท พร้อมทั้งยืนขึ้นเต็มความสูงที่มากกว่า 189 เซนติเมตร สายตาคู่คมยังคงมองจ้องไปที่ผู้หญิงคนนั้นที่กำลังจ้องมองประตูด้านหลังราวกับว่ากำลังชั่งใจ ว่าจะเข้าหรือไม่เข้าดี ทุกการกระทำของเธออยู่ในสายตาของอี้เฉินตลอด และดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนี้จะไม่มีสกิลในการใช้ชีวิตเลยแม้แต่น้อย เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีคนอื่นเดินมาหยุดประชิดตัวเธออยู่ด้านหลัง

"จะเข้าไหม ถ้าไม่เข้าก็หลบหน่อย.. ขวางทาง เกะกะ"