ยินดี

ภายในบริษัทส่งออกที่ภิภพขึ้นเป็นผู้บริหารแทนศิวะ ที่กลับไปดูแลธุรกิจแทนย่าที่ตายไป ภิภพกำลังนั่งวุ่นวายกับเอกสารการประชุม สายตาคอยมองนาฬิกาอยู่ตลอดเมื่อเลขาที่พวกตำแหน่งแฟน ยังมาไม่ถึงที่ทำงาน

ช่วงหลังๆเธอมาสายเกือบทุกวัน แม้งานของเธอเขาจะทำแทนได้ เพราะตัวเขาเองก็เคยเป็นเลขามาก่อน แต่มาสายบ่อยๆมันก็ไม่ดี เขาไม่อยากให้เธอโดนพนักงานคนอื่นเอาไปนินทา

ผลัะ!

ภิภพเงยหน้ามองประตูห้องทำงาน ที่ถูกเปิดออกอย่างแรงจนกระทบผนังห้องเสียงดัง มองใบหน้าบึ้งตึงเจ้าของเรียวแรงมหาศาลเมื่อครู่ที่กำลังเดินเข้ามาในห้องไม่วางตา ก่อนจะถอนหายใจเบาๆ เขาพอจะเดาได้ว่าเธอมาหาเขาทำไม

“ผมว่าง5 นาที รีบพูดธุระของคุณมา” ภิภพปิดเอกสารการส่งออกลง ตั้งใจฟังธุระที่เธอจะพูด มองสบดวงตาสีสวยอย่างไม่หวาดกลัว

อมิตากัดริมฝีปากจนรู้สึกเจ็บ พยายามใช้สติมากกว่าอารมณ์ รู้ตัวว่าที่ผ่านมาเป็นคนไม่น่ารักเลยสำหรับใครๆ และไม่อยากรู้สึกแย่กับใครไปมากกว่านี้แล้ว

“คุณเอาเรื่องเมื่อคืนไปพูดกับพ่อฉันว่ายังไงบ้าง”

“ผมไม่สามารถทำแบบนั้นได้หรอก สิ่งที่ผมทำ คือเล่าเหตุการณ์ที่ผู้ชายคนนั้นบุกเข้าห้องคุณกับนิติคอนโดเท่านั้น เพราะผมรู้ดีว่านิติคนนั้นคือคนของพ่อคุณ”

“เหรอ? แสดงว่าคนที่บอกเรื่องทั้งหมดคือนิติสินะ” อมิตาสรุป พลางถอนหายใจ เธอรู้นิสัยของภิภพดี เขาไม่ใช่คนที่จะพูดอะไรเกี่ยวกับเธอให้พ่อเธอฟังแน่ๆ เพราะเขาเกลียดพ่อเธอ พอๆกับที่เขาเกลียดเธอนั่นแหละ ส่วนไอ้นิติคนนั้นเธอมั่นใจว่ามันต้องเอาเรื่องเมื่อคืนไปใส่สีตีไข่แน่ๆ เพราะนิติคนนั้น เคยถูกเธอหักอก

“ก็คงเป็นอย่างนั้น”

ภิภพมองใบหน้าที่มีแววกังวลอยู่ตลอด เธอเข้มแข็งจนเขาไม่เคยห่วง แต่ก็แอบกังวลว่าเธอจะคิดมากเรื่องเมื่อคืน

“งั้นฉันก็มาหาเรื่องผิดคน ขอโทษละกัน นี่! ยัยหนึ่งไปไหนอะ ฉันไปหาที่ห้องพี่ศิแล้วไม่เจอใครเลย”

อมิตาที่กำลังจะเดินออกไปจากห้อง หันกลับมาถามคนที่กำลังยกมือถอดแว่นออกจากใบหน้า ให้ตายเถอะ! จะอ่อยให้เธอหลงไปถึงไหน

“หนึ่งย้ายกลับไปทำงานกับศิวะแล้ว เธอท้อง”

“ว้าว! ดีจัง” อมิตายิ้มนิดๆ ก้าวเดินออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว เป้าหมายคือบริษัทหลักของภิรมณ์ณรงค์ เธอต้องไปยินดีกับยัยหนึ่งซะหน่อย ก่อนที่เธอจะไปจากที่นี่

ใบหน้ายิ้มแย้มที่ไม่ได้เห็นมานาน ทำให้ภิภพที่นั่งอยู่นิ่งๆยิ้มออกมานิดๆ ตั้งแต่วันนั้นเขารู้สึกเป็นกังวลอยู่ตลอด เพราะภาพแผ่นหลังที่ขุดคู้กอดตัวเองร้องไห้ ในวันสุดท้ายที่เขาบอกลายังติดตาเขาอยู่จนถึงทุกวันนี้ น้ำเสียงสะอื้นที่ไม่ได้ตั้งใจฟัง แต่หูก็ได้ยินมันชัดเจน ยังดังก้องอยู่ในหูมาตลอด เขากลัวว่าสิ่งที่ทำกับเธอในวันนั้น จะทำให้เธอเสียใจจนไม่สามารถยิ้มได้อีก แต่ตอนนี้เธอคงสามารถใช้ชีวิตที่ไม่มีเขาได้แล้วสินะ

“คุณมิวมาทำไมเหรอคะพี่ภีม” กัลยาวางเอกสารที่หอบมาจากชั้นล่างลงบนโต๊ะทำงานของภิภพ บ่อยครั้งที่บังเอิญเจอกับอมิตา แต่ไม่เคยมีสักครั้งที่ยัยนั่นจะมาหาเขาเองแบบนี้ มันต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับยัยนั่นแน่ๆ

“มาหาหนึ่ง แต่ไม่เจอใครก็เลยมาถามผม” ภิภพหยิบแว่นมาสวมไว้ดังเดิม ก้มลงอ่านเอกสารที่ค้างอยู่เงียบๆ โดยไม่สนใจคนรักที่ยืนมองเขาอยู่

“เหรอค่ะ วันนี้เราไปทานข้าวที่ร้าน xx ดีไหมคะ กัลอยากลองกินโอมากาเสะที่นั่น” กัลยาเดินเข้าไปยืนใกล้ๆ เกาะแขนซ้ายไว้เบาๆ พลางส่งสายตาออดอ้อน

“ต้องจองรึเปล่า”

“แหะๆ กัลจองไว้แล้วค่ะ นะคะ กัลยังไม่เคยลองกินร้านนี้เลย”

“กี่โมงครับ”

“15.00 น. เวลาอื่นถูกจองเต็มหมดเลย คุณโอเครไหม”

“ครับ เดี๋ยวจะรีบเคลียร์งานตรงนี้ให้เสร็จ”

“กัลไปทำงานก่อนนะคะ” กัลยาเดินออกไปอย่างรวดเร็ว เมื่อได้สิ่งที่ตัวเองต้องการ นอกจากแด็ดของยัยมิว ก็มีเขานี่แหละที่ตามใจเธอมากกว่าใคร

ภิภพมองนาฬิกาพลางถอนหายใจ คนรักของเขามาทำงานเกือบ 11 โมง แล้วหาเรื่องให้เขาเลิกงานก่อนเวลา บางครั้งเขาก็แอบเปรียบเทียบเธอกับอมิตาแบบไม่รู้ตัว ถ้าเป็นอมิตาคงบังคับให้เขาเลิกงานตอนนี้เลยถ้าเธอจองร้านอาหารนั้นไว้ตอนบ่ายสาม และวันนั้นจะเป็นวันที่เขาว่างงาน ไม่ใช่วันที่เอกสารทุกอย่างกองพะเนินเต็มโต๊ะแบบนี้

ถึงอมิตาจะลากเขาออกไปด้วยเหตุผลที่เขาปฎิเสธไม่ได้ แต่เธอจะถามข้อมูลจากศิวะทุกครั้ง ว่าวันนั้นๆเธอจะสามารถดึงตัวเขาไว้ทั้งวันได้หรือเปล่า เพราะแบบนั้นเขาเลยอ้างเรื่องงานแล้วหนีออกจากเธอได้เลยสักครั้ง เป็นผู้หญิงเจ้าแผนการที่ฉลาดและรอบคอบมาก

หลังจากขับรถออกจากบริษัทที่ภิภพทำงานอยู่ อมิตาก็รีบโทรไปนัดหนึ่งนภา ให้ออกมาเจอกันที่คาเฟ่ใกล้ๆบริษัทภิรมณ์ณรงค์ เข้าไปนั่งรอพร้อมกับสั่งเมนูที่เหมาะกับคนท้อง รอไม่นานหนึ่งนภาก็เดินเข้ามาพร้อมกับผู้ชายที่เป็นสามี

“ตั้งแต่มีเมียนี่แทบจะไม่เห็นพี่ศิไปไหนมาไหนคนเดียวเลยนะคะ” อมิตาแซวคนหน้าตายที่นั่งลงข้างๆหนึ่งนภา

เขาคงไม่พอใจแหละที่เธอนัดหนึ่งนภาที่กำลังท้องออกมาแบบนี้ และเรื่องที่เธอเอายาปลุกเซ็กส์ให้หนึ่งนภาเป็นของขวัญแต่งงานด้วย แต่นั่นถือว่าได้ผลเกินคาดไม่ใช่รึไง น่าจะขอบคุณเธอด้วยซ้ำ ที่ช่วยเขากับหนึ่งนภาตั้งสองครั้งสองครา ถ้าวันนั้นเธอไม่ช่วย มีเหรอทั้งสองคนจะได้แต่งงานกัน

“มีเมียแล้วก็ต้องไปกับเมียสิ”

“คุณมิวนัดหนึ่งออกมามีอะไรให้หนึ่งช่วยเหรอคะ”

“บ้า! ฉันจะให้เธอมาช่วยเรื่องอะไร อย่ามาหาเรื่องให้ฉันโดนด่านะหนึ่ง ฉันมายินดีต่างหาก”

อมิตามองไปที่หน้าท้องของหนึ่งนภา เธอท้องกี่เดือนแล้วทำไมท้องถึงดูปกติขนาดนั้น

“เรื่อง?”

“ก็เรื่องท้องไงคะ พี่ศินี่เปิดโอกาศให้หนึ่งได้พูดบ้าง อย่าแย่งคนอื่นพูดได้ไหม” อมิตามองคนหวงเมียตาขวาง บอกให้ยัยหนึ่งมาคนเดียว เพราะขี้เกียจเถียงกับพี่ศิ ทำไมถึงยังตามมาด้วยก็ไม่รู้ ไหนบอกว่าช่วงนี้งานเยอะขึ้น แต่เท่าที่เธอเห็น เขาเหมือนคนว่างงานที่ตามหวงเมียมากกว่า

“รู้แล้วเหรอ ยังไม่ได้บอกใครเลยนะเนี้ย” ศิวะยิ้มให้รุ่นน้องของตัวเอง เลือกที่จะปล่อยผ่านคำพูดค่อนขอดของเธอไปก็เมียเขาพูดน้อยและพูดช้ามาก เขาพูดแทนน่าจะเร็วกว่า

“อือ วันนี้เข้าไปบริษัทนู้นมา”

“มีปัญหา?”

“ก็นิดหน่อย” บ่อยครั้งที่เธอเลือกให้บริการที่ปรึกษาอย่างศิวะในหลายๆเรื่อง ทั้งเรื่องเกี่ยวกับธุรกิจ และเรื่องของหัวใจ ถึงจะค่อนขอดกันไปมา แต่ศิวะก็เอ็นดูเธอมาก

“เล่าให้ฟังหน่อยสิ หน้าตาดูแย่มาก เห็นแล้วสมเพช”

อมิตาเล่าเรื่องเมื่อคืนให้ศิวะกับหนึ่งนภาฟังจนหมด รวมทั้งผลที่ตามมาด้วย ศิวะกับหนึ่งนภาได้แต่นั่งฟังเงียบๆ รู้สึกสงสารเธอนิดๆ ที่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ แล้วยังถูกพ่อแท้ๆปิดกั้นโอกาศอะไรหลายๆอย่างในชีวิตอีกด้วย