ตอนที่ 2

ครอบครัวโชติวัตรปรากฏตัว ณ ห้องบอลรูม การมาของพวกดึงดูดความสนใจจากแขกหลายคน เพราะปกติจะมีหญิงสาวในชุดผ่าบนผ่าล่างเดินนำเชิดหน้าชูคอมาแต่ไกล ตามมาด้วยนิธิที่แปะรอยยิ้มแข็ง ๆ ไว้บนใบหน้า ทำให้เกิดเสียงซุบซิบกันสนุกปากว่าตระกูลโชติวัตรไม่ได้รักไคร่กลมเกลียวอย่างที่พวกเขาพยายามปั้นแต่งขึ้น

แต่คราวนี้มันต่างออกไป นิธิเดินนำเข้ามาเคียงคู่กับธรรยา พร้อมลูกสาวคนสวย เจ้าของฉายาดอกไม้ในเรือนกระจก สวยสะพรั่งแต่เด็กจนมีข่าวลือว่ามีคนมาทาบทามตั้งแต่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ ทว่ายังไม่มีชายใดได้ขึ้นตำแหน่งว่าที่ลูกเขยเสียที

เปลวเพียงเดินรั้งท้ายอย่างสงบเสงี่ยม อาจมีใครบางคนสังเกตถึงความเปลี่ยนแปลงนี้ แต่ในเมื่อคนในครอบครัวไม่มีใครสนใจ และคงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเปลวคนเดิมได้ตายจากไปแล้ว เธอก็ไม่จำเป็นต้องแอคท่าเป็นตัวร้ายขี้วีนเหมือนในต้นฉบับ

เมื่อเพื่อนลุงนิธิออกมาต้อนรับ เปลวจึงปลีกวิเวกไปยืนอยู่มุมหนึ่งของห้อง ไม่มีใครมองว่าเรื่องนี้เป็นการเสียมรรยาท ดีเสียอีก จะได้ไม่ต้องรู้สึกหนาว ๆ ร้อน ๆ เวลาโดนจิกมองทางหางตา

สิ่งที่เปลวต้องทำตอนนี้คือ รอคอยการปรากฏตัวของนาวิน และพยายามบังคับให้ตัวเองสำรวมกิริยาระหว่างตักอาหารหน้าตาแปลก ๆ ใส่จาน

ของกินแพง ๆ ทั้งนั้น เธอมองอาหารบนโต๊ะด้วยความปลื้มปริ่ม ไม่เคยคิดฝันว่าจะได้กินของพวกนี้มาก่อน

เธอตักอาหารหลายอย่าง คว้าแก้วน้ำส้มมาไว้ในมือ หลังจากนั้นจึงเดินไปจับจองโต๊ะตัวหนึ่งที่ยังว่างอยู่ แล้วรอดูละครฉากใหญ่ที่กำลังจะเกิดขึ้น

นั่นไงมาแล้ว ความสนใจของแขกเหรื่อถูกดึงดูดอีกครั้ง เมื่อชายหนุ่มในชุดสูทสีดำก้าวเท้าเข้ามา มองปราดเดียวก็รู้เลยว่าเป็นพระเอกแน่ ๆ เปลวแอบกลืนน้ำลาย ถึงในนิยายจะพรรณนาไว้ว่านาวินหล่อเลิศประเสริฐศรีขนาดไหน นั่นเทียบไม่ได้เลยเมื่อได้เห็นตัวจริง เขาสูงชะลูด ท่วงท่าสง่าผ่าเผย เครื่องหน้าจัดวางสมบูรณ์แบบคล้ายไม่มีอยู่จริง หล่อขนาดที่ว่าควรถ่ายรูปเก็บไว้ในพิพิธภัณฑ์ แล้วติดป้ายว่าเป็นบุคคลที่หล่อเหลาที่สุดในโลก

เปลวตักอาหารเข้าปาก ดื่มด่ำกับเนื้อที่กำลังละลายในปาก รอให้เหตุการณ์ดำเนินต่อไป ในนิยายเขียนว่าหลังจากนาวินเข้ามาในงานได้ไม่นาน นิตาจะทำน้ำส้มหกใส่เสื้อเขา นาวินให้เธอชดใช้ด้วยการซักเสื้อให้สะอาดด้วยตัวเอง ในห้องสูทชั้นสิบของโรงแรม และได้เสียกันครั้งแรกตอนนั้น

ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงจบลงบนเตียง แต่ในนิยายว่ายังไงเธอก็ว่าตามนั้น

นิตายังคงยืนเคียงข้างลุงนิธิ ในมือไม่ได้ถือแก้วน้ำส้ม พวกเขากำลังคุยกับสามีภรรยาคู่หนึ่งที่เธอไม่รู้จัก ส่วนนาวินเข้าไปแสดงความยินดีกับเจ้าของงาน ตอนนี้ยังไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น

เวลาล่วงเลยไป ระหว่างกำลังละเลียดของหวานนุ่ม ๆ สีขาวที่ไม่รู้ว่าชื่ออะไร ตอนนั้นเองนิตาถึงหยิบน้ำส้มมาจากบริกร

หัวใจของเปลวกระโดดวูบ รีบมองหานาวิน เห็นเขายืนไม่ไกลจากทางเข้าห้องน้ำเท่าไหร่ กำลังง่วนกับหน้าจอโทรศัพท์อยู่คนเดียว

นิตากระซิบอะไรบางอย่างกับลุงนิธิก่อนเดินผละออกมา ต้องเป็นตอนนี้แน่ ๆ เปลวมองนิตามุ่งหน้าไปทางห้องน้ำตาไม่กะพริบ ฉากในนิยายกำลังจะเกิดขึ้นแล้ว หลังจากนี้เธอไม่จำเป็นต้องหาข้ออ้างหลบหน้านาวินอีกต่อไป ตลอดเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมา เปลวบ่ายเบี่ยงตอนเขาโทรเรียกให้ไปหาหลายครั้ง อ้างว่าเป็นหวัดบ้าง ปวดท้องบ้าง จนเขาประชดว่าเธอควรเข้าไปตรวจในโรงพยาบาลว่าภูมิคุ้มกันบกพร่องรึเปล่า แต่นั่นแหละ ทุกอย่างกำลังจะจบลง หลังจากนี้เธอสามารถบอกลาเขาได้อย่างสมบูรณ์แบบ

อีกไม่กี่เมตรนิตาจะถึงตัวนาวินแล้ว เปลวจิบน้ำส้มเพื่อลดความตื่นเต้น ทว่าสิ่งไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อนาวินเงยหน้า แล้วสบตาเธอพอดี…

พอเห็นว่าเป็นเธอ นาวินก็เดินมาหา ส่วนนิตานั้นเหมือนจะชะงักฝีเท้าไปเล็กน้อย

ไวเท่าความคิด เปลวหลบวูบ ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วแล้วก้าวฉับ ๆ ไปอีกทาง หมายมั่นว่าออกจากงานเลี้ยงได้เมื่อไหร่ จะรีบวิ่งไปโบกแท็กซี่กลับบ้านทันที

“จะไปไหน” นาวินเข้าประชิดถึงตัวเร็วกว่าที่คิด คว้าข้อมือแรงจนเธอเซถลา น้ำส้มที่ถือติดมาด้วยกระฉอกออก หกราดชุดชายหนุ่มจนหมดแก้ว

ทุกอย่างหยุดชะงักชั่วขณะ เปลวอึ้ง มองชุดตัวในสีขาวของเขาค่อย ๆ ถูกย้อมด้วยน้ำส้มเหนียวเหนอะ

มันไม่ควรเป็นแบบนี้สิ!

นาวินขมวดคิ้ว มองชุดตัวเองด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์

“ขอโทษค่ะ” เธอกล่าวขอโทษทั้งที่ไม่ใช่ความผิดของตน เขาเล่นกระชากแรงขนาดนั้น ต่อให้มีสี่ขาก็ยืนไม่อยู่ แต่หญิงสาวไม่อยากต่อล้อต่อเถียง เพราะรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นพวกชอบเอาชนะ กลัวเรื่องจะเลยเถิดไปกันใหญ่

“ไปคุยกันข้างนอก” เขาเอ่ยอย่างหงุดหงิดเมื่อเริ่มมีสายตาจับจ้อง ลากเปลวไปยังประตูทางออก ส่วนนิตายังยืนอยู่ที่เดิม จ้องมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยสีหน้าอ่านยาก

เปลวเดินตามมาจนถึงหน้าลิฟต์ รู้สึกกระสับกระส่ายอย่างบอกไม่ถูก และหน้าซีดเมื่อเห็นว่านาวินกดลิฟต์ขึ้นชั้นสิบ

ทำไมถึงเป็นเธอที่มายืนตรงนี้แทนที่จะเป็นนิตา อีกนิดเดียวทั้งคู่จะเจอกันแล้วแท้ ๆ เธอจำไม่ได้ว่าเคยอ่านเจอตอนที่นาวินเข้าหาเปลวเลยสักครั้ง หรือการที่เธอพยายามหลบหน้ามันไปกระตุ้นนิสัยหมาหวงก้างของเขากันนะ

เป็นไปได้ เธอพยายามทำใจให้เย็นลง ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะมารักชอบพอเธอซะที่ไหน ถ้าได้เจอกับนิตาเมื่อไหร่ มั่นใจว่าเขาต้องหมดความสนใจเธอแน่นอน

พอเข้ามาในห้องสูท เปลวยืนรอเขาเปิดประเด็นอยู่หน้าประตู แต่นาวินกลับลากตัวเธอโยนลงบนโซฟา ก่อนขึ้นคร่อม และล็อกแขนทั้งสองข้างไว้