1

เขาคือรักแรกและรักเดียวของเธอ...

เป็นครั้งแรกที่เห็นว่าใบหน้าของปรินทร์เต็มไปด้วยเครียดขึง ดวงตาคู่คมปรากฏแววความหวาดหวั่นอย่างชัดเจน สองมือหนากำเข้าหากันแน่นคล้ายกับว่าสิ่งที่ได้ฟังมันเป็นเรื่องที่ทำให้เขาทุกข์ใจมากที่สุด

เรื่องที่บอก...มันไม่ใช่เรื่องที่น่ายินดีอย่างนั้นหรือ

ยลรดาวางที่ตรวจครรภ์ลงบนโต๊ะด้วยมือที่สั่นเทา ไม่คิดด้วยซ้ำว่าสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นมีแค่เธอที่ยินดีเพียงฝ่ายเดียว

“พี่ยังไม่พร้อม แยมเอาเด็กออกก่อนได้ไหม”

เขาเป็นลูกชายคนเดียวของตระกูล มีหน้าที่ต้องสานต่อธุรกิจของที่บ้าน ยังไม่มีความพร้อมที่จะสร้างครอบครัวถ้าตราบใดที่ยังไม่ประสบผลสำเร็จในหน้าที่การงาน

ก็ไม่ควรที่จะมีพันธะใด ๆมาฉุดรั้งอนาคตเอาไว้

ยลรดานั่งนิ่ง นัยน์ตาคลอเบ้าด้วยหยดน้ำสีใส มือเล็กขาวจับที่หน้าท้องแบนราบ สะอื้นในอก มองดวงหน้าของผู้ชายที่รักสุดหัวใจผ่านม่านน้ำตา

“พี่ต้องรับผิดชอบธุรกิจของที่บ้าน พี่ไม่อยากมีห่วง แยมเข้าใจพี่ใช่ไหม”

หญิงสาวยิ้มทั้งน้ำตา เจ็บจุกในอก กลืนไม่ได้คายไม่ออก ปรินทร์อยากให้เธอทำลายเลือดเนื้อเชื้อไขของเขา

...ช่างใจร้ายนัก

“เก็บลูกไว้ไม่ได้หรือคะ แยมสัญญาว่าจะไม่สร้างปัญหาให้พี่ปรินซ์ แยมกับลูกจะอยู่กันอย่างเงียบ ๆ”

เธอเองก็รู้ดีว่าปรินทร์ต้องรับหน้าที่ดูแลธุรกิจของครอบครัว คบหากันมาเกือบห้าปี เธอยังไม่มีโอกาสได้พบกับครอบครัวของคนรักสักครั้ง

ปรินทร์บอกให้รู้ตั้งแต่แรกว่ามีคู่หมาย ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนที่แม่ของเขาทาบทามเอาไว้ให้ เพราะเหตุนี้เขาถึงไม่กล้าพาเธอไปแนะนำให้ครอบครัวของเขารู้จัก

“พี่ไม่อยากให้เกิดปัญหาตามมาทีหลัง” เขาเอ่ยออกมาด้วยความหนักใจ ยลรดาเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขาตัดสินใจคบหาฉันคนรัก เธอเป็นคนเรียบร้อยและอ่อนหวาน แต่กระนั้นความต่างทางฐานะก็ไม่อาจทำให้เขาคบกับเธอได้อย่างเปิดเผย

อย่างแรกเลยคือแม่ไม่มีวันยอมรับผู้หญิงที่มาจากครอบครัวฐานะธรรมดาเป็นลูกสะใภ้ แม่ไม่มีทางยอมให้เขารับผิดชอบยลรดาอย่างแน่นอน ถึงแม้เธอจะตั้งท้องลูกของเขาก็ตาม สายเลือดที่เกิดจากผู้หญิงที่ไม่คู่ควร ไม่มีวันได้รับการยอมรับ

“แม่พี่ไม่มีทางยอมรับแยมกับลูก”

ยลรดายิ้มเศร้า มีใครบ้างที่เลือกเกิดเองได้ และถึงแม้ว่าเธอจะเกิดมาในครอบครัวฐานะปานกลาง มีพ่อกับแม่เป็นชาวสวน แต่ไม่มีสักครั้งที่จะรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ

พ่อกับแม่เลี้ยงดูเธอมาอย่างดีที่สุดตามฐานะและกำลังของท่าน ยลรดาไม่เคยรู้สึกว่าชีวิตของตัวเองขาดอะไรไปเลยสักนิด

...จนมาเจอกับปรินทร์

ยลรดาถึงได้รู้ว่าเขากับเธอแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว ปรินทร์ใช้ชีวิตดั่งเจ้าชาย ฐานะครอบครัวร่ำรวย ส่วนเธอก็เป็นแค่ลูกสาวชาวสวนชาวไร่ที่มาจากสังคมชนบท แต่กระนั้นเธอก็ยังรักเขา รักจนยอมอยู่แบบเงียบ ๆมีตัวตนแค่ในสายตาของปรินทร์เพียงคนเดียวเท่านั้น

“พี่ปรินซ์สู้เพื่อแยมกับลูกได้ไหมคะ”

“พี่ทำแบบนั้นไม่ได้”

ปรินทร์เงียบไปนานกว่าจะยอมเอ่ยคำที่ทำให้ยลรดาเจ็บปวดที่ใจ มันบาดลึก เฉือนเนื้อจนเจ็บร้าว ชีวิตของลูกมันไร้ค่าเสียจนพ่อของเขาไม่อยากให้มีชีวิตอยู่อย่างนั้นหรือ

ยลรดาได้แต่ยิ้มเศร้ามองใบหน้าของชายที่รักด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความตัดพ้อ ที่ผ่านมาคงมีแต่เธอที่มอบความรักความห่วงใยให้แก่เขาอยู่ฝ่ายเดียว ปรินทร์รักแต่ตัวเอง รักจนยอมตัดสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตออกได้อย่างง่ายดาย