ตอนที่ห้า แรงเกินไปแล้ว(NC)

ตอนที่ห้า แรงเกินไปแล้ว

ด้วยฟ้ายังไม่มืดนัก สองก้อนอิ่มเอิบยิ่งแลจึงยิ่งปลุกความหิวโหยเร่งให้ใบหน้าคมก้มลงซุกไซ้ดอมดมไปตามลำคอระหง แล้วเลื่อนต่ำคลุกเคล้าดูดดุนขบเม้มจนทั่วก้อนเต้าหู้นุ่มฟู

ไป๋ลี่ซือพยายามยับยั้งร่างแกร่งที่ทาบทับบนตัวนางด้วยเขาทั้งขบกัดบีบขยำอย่างดุเดือดจนรู้สึกเจ็บ

นางมิได้วางยานั่น เหตุใดเขาต้องรุนแรงเช่นนี้

แม้ในใจจะชื่นชอบเซียงซิ่นหลิง แต่บุตรสาวผู้ใหญ่บ้านเช่นนางก็ยังพอมีศักดิ์ศรีให้ต้องคำนึงถึง จึงไม่คิดใช้แผนต่ำช้าเช่นนั้นแน่

“ปล่อยข้านะ”

สองมือของหญิงสาวพยายามดิ้นรน แต่กลายเป็นยิ่งสร้างความกรุ่นโกรธด้วยคิดว่านางแสร้งเรียกร้องความสนใจ

“ข้าทำช้าไปหรือ? ได้”

คราวนี้สองเต้าโดดเด่นถูกกอบกุมบีบเคล้นแรงยิ่งขึ้นจนบิดเบี้ยวแทบไม่เหลือรูปทรงแล้วยังถูกบดคลึงละเลงรัวด้วยลิ้นร้อนจนเม็ดสีชมพูตั้งแข็งชูชันเปียกฉ่ำไปด้วยน้ำลาย

เมื่อโดนพลังแห่งลิ้นระรัว หญิงสาวจึงเผลอสูดปากเสียงเบาเผลอแอ่นส่วนเต่งตึงให้เขาได้บีบเล่นสนุกอย่างถนัด

เซียงซิ่นหลิงเห็นเช่นนั้นจึงไม่รอช้าเร่งรุกไล่ลงไปข้างล่างด้วยปวดส่วนกลางกายจนแทบทนไม่ไหวแล้ว

แม้ใจหนึ่งจะอยากสอดใส่เข้าไปเต็มทีโดยไม่คำนึงถึงสิ่งใด แต่อีกใจยังคิดสงสารจึงเร่งปลุกเร้าให้น้ำหวานใสไหลรินออกมาเพื่อช่วยขับเคลื่อนความลื่นไหล

มือข้างหนึ่งของคุณชายหนุ่มยังคงบีบขยำทรวงอกอวบหยุ่นข้างซ้ายสลับกับริมฝีปากซึ่งขบเม้มละเลงเลียเม็ดชมพูเต่งข้างขวา

ส่วนมืออีกข้างลากล้วงเข้าใต้กระโปรงเพื่อถอดผ้าปิดอายข้างในออกด้วยการรูดทิ้งลงไปบนพื้นอย่างไม่ไยดี

ยามนี้ใต้กระโปรงของหญิงสาวจึงนับว่าว่างเปล่าเปิดโอกาสให้มือหนาล้วงเข้าไปแตะต้องร่องดอกไม้อวบอูมที่ผลิตน้ำหวานออกมาเล็กน้อยแล้ว

ไป๋ลี่ซือคิดจะขยับกายดิ้นรนแต่กลับต้องกัดปากตัวเองแน่นเมื่อนิ้วมือหลายนิ้วปาดไปป่ายมาในช่องทางส่วนกลางของนางอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ผลุบหายเข้าไปในร่องกลางกายซึ่งเริ่มชุ่มฉ่ำอย่างง่ายดาย

“อ่า...”

ถ้อยคำที่ฟังไม่ออกว่าคือการห้ามปรามหรือการยั่วเย้าชักนำให้ชายหนุ่มผละจากเต้าอวบหยุ่นมาประกบปากบางมอบจุมพิตเร่าร้อนด้วยไม่อยากฟังเสียงของนาง

เชอะ...เสแสร้งเก่งนัก

ด้านบนบรรเลงลิ้นชักชวนให้รุกไล่ใส่กัน ด้านล่างนิ้วมือก็เร่งขยับเข้าออกระรัวเร็วในช่องทางสีหวานเพื่อปลุกความกระสันอยากให้แล่นพล่าน

ในใจของเซียงซิ่นหลิงอยากจะโจมตีเต็มทีแล้ว แต่เมื่อสัมผัสความคับแคบจึงไม่อยากถูกบีบรัดจนเจ็บปวดได้แต่เพิ่มความวาบหวามให้ช่องทางมีน้ำหล่อลื่นมากอีกหน่อย

ช่องทางยังไม่หลวมนัก คงยังใช้งานไม่กี่ครา

หญิงชาวบ้านชนบทก็คงเป็นเช่นนี้ ทอดกายให้ชายได้ง่ายดายแม้จะยังอายุน้อย

คุณชายจากเมืองหลวงคิดดูหมิ่นด้วยไม่คิดว่าสตรีที่กล้าใช้ยาปลุกกำหนัดจะยังคงความบริสุทธิ์ไว้ได้

ฝ่ายร่างอรชรที่ไม่เคยโดนจู่โจมด้วยความซ่านเสียวมาก่อน บัดนี้ย่อมดิ้นพล่านตัวสั่นสะท้านจากปากและนิ้วปลดปล่อยน้ำหวานใสออกมาจนเปียกฉ่ำไปทั้งนิ้วมือหนา

หญิงสาวเผลอส่งเสียงครางทั้งจิกเล็บลงไปบนบ่าแกร่งเพื่อระบายความรู้สึกพลุ่งพล่านยามนิ้วอุ่นร้อนขยับเคลื่อนอีกสองสามทีแล้วจึงดึงออก

“อ้า...”

ไป๋ลี่ซือผวาตามด้วยความลืมตัว ครั้นเหลือบตามองมือของชายหนุ่มที่คว้าจับแท่งเนื้อปูดโปนซึ่งใหญ่เกินกว่าคาดคิดกำลังผงกหัวเตรียมพร้อมจู่โจมเข้าไปในร่างกายของนางจึงอดรู้สึกตื่นกลัวไม่ได้

นั่น!...นั่นคือแท่งกายของเขาหรือ?

เหตุใดใหญ่โตปานนี้!

แม้จะอยากดิ้นรนหลีกหนี แต่นางโดนปลุกเร้าถึงเพียงนี้ ทั้งสถานการณ์ยังล่อแหลมเต็มที ไม่ว่าจะเอ่ยเจรจาเกลี้ยกล่อมอย่างไร หญิงสาวย่อมรู้ดีว่าไม่ทันแล้วด้วยอาวุธแข็งจดจ่ออยู่กับปากช่องทางอย่างหมิ่นเหม่

ปากบางจึงเอ่ยออกมาได้เพียงแค่ “ข้าจะยอมช่วยปลดเปลื้องความกำหนัดของท่าน แต่ขอยืนยันว่าข้าไม่ได้เป็นคนวางยานั่น” ด้วยหวังให้เขาเบาแรงลงหน่อย

“เชอะ...” แต่คำที่เปล่งออกมาบ่งบอกความไม่เชื่อ

ท่าทีดุดันด้วยการจับขาเรียวทั้งสองข้างอ้ากางออกแล้วพยายามแทรกตัวตนเข้าตรงกลางอย่างไม่ทะนุถนอมจึงตามมา

ไป๋ลี่ซือเบิกตาโตแม้จะทำใจยอมรับแต่เมื่อบางสิ่งเบื้องล่างที่กำลังผงาดอย่างน่าหวาดหวั่นกำลังบุกรุกเข้ามาอย่างฉับพลันย่อมก่อเกิดความตื่นตระหนก

ปากบางเผยออ้าเตรียมส่งเสียงร้องแต่กลับถูกมือใหญ่ปิดไว้แน่นพร้อมส่งสายตาไม่พอใจทั้งเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

“ไม่ต้องเสแสร้งแกล้งทำ น่ารำคาญนัก”