EP.3 คนที่ถูกใจ nc

“คุยกับใคร?” โฮปเอ่ยถามเพื่อนชายคนสนิทเมื่อเห็นว่าหิรัญเอาแต่นั่งจ้องโทรศัพท์นานสักพักใหญ่ๆ

“มึงว่าคนนี้เป็นไง?” เขาไม่ตอบในสิ่งที่เพื่อนถาม แต่เลือกที่จะยื่นรูปถ่ายของนิรินที่อยู่ในชุดนักศึกษาให้โฮปกับนาวาดู

“น่ารักดี ดูติ๋มๆ เนิร์ดๆ สเปกมึงเลยนิ ว่าแต่เสร็จมึงหรือยัง?” นาวาเพื่อนสนิทอีกคนมองอย่างสงสัย

“ยัง…กำลังคุยอยู่”

“อายุเท่าไหร่แล้ว? ดูเหมือนว่ายังเด็กอยู่เลยนะ”

“อายุ19 เรียนมหาลัยHG”

“เรียนมหาลัยนี้ได้ ต้องเป็นลูกคนมีตังค์แน่นอน” โฮป

ออกความเห็นเพราะมหาวิทยาลัยHG ค่อนข้างมีชื่อเสียงและมีค่าเทอมที่แพงลิบลิ่ว

“น้องเขายังเด็กอยู่เลย กูว่าปล่อยน้องเขาไปเถอะ”

“กูยังไม่ได้คิดอะไรขนาดนั้น แค่เห็นว่าน่ารักดีก็เลยทักไป”

“ไม่จริง! คนอย่างมึงไม่เคยทักหาใครก่อนถ้าไม่สนใจจริง”

“รู้มาก!”

“กูเป็นเพื่อนมึงมากี่ปีถึงจะไม่รู้ว่ามึงกำลังคิดอะไรอยู่”

“…..”

“ยังไงก็เบาๆ หน่อยแล้วกัน ไปหลอกผู้หญิงไว้เยอะระวังเวรกรรมจะตามทัน” นาวาพูดอย่างไม่จริงจังมากนักเพราะรู้จักนิสัยของเพื่อนชายดีกว่าใคร

“ไร้สาระ!”

“ขอนั่งด้วยคนนะคะ” ชายหนุ่มทั้งสามหันขวับไปมองตามเสียง ก่อนบทสนทนาหน้านั้นจะหยุดลงเมื่อเห็นว่าคนที่เดินเข้ามาทักทายคือหญิงสาวหน้าตาดีที่พวกเขาเผลอมองอยู่บ่อยๆ แต่สุดท้ายเธอก็เลือกหิรัญ

“…..”

“เพิ่งมาที่นี่เหรอคะ มีนมาที่นี่ค่อนข้างบ่อยแต่ไม่เคยเห็นคุณเลย” เธอหย่อนตัวนั่งลงข้างหิรัญอย่างถือวิสาสะ เพราะรู้สึกถูกชะตาตั้งแต่เห็นเขาเดินเข้ามาในคลับ

“ผมเพิ่งมาที่นี่ครั้งแรก”

“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ คุณชื่อ…”

“หิรัญ”

“หน้าตาก็หล่อ แถมชื่อยังเพราะอีกด้วยนะ มีนว่าเราไปหาที่เงียบๆ ทำความรู้จักกันไหมคะ?” ถึงแม้จะไม่ได้พูดตรงๆ แต่หิรัญก็เข้าใจได้ไม่ยากว่าเธอคนนี้กำลังต้องการอะไร

“ก็เอาสิ กำลังหาอะไรทำแก้เครียดอยู่พอดี”

บนรถ…

ปัก! ปัก! ปัก! เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นไปทั่วบริเวณภายในรถเมื่อคนทั้งสองกำลังบรรเลงบทรักอันร้อนแรง โดยที่ไม่สนว่าใครจะผ่านมาเห็น

“อื้อออ หิรัญ อ๊ะ…มีนจุก!” เล็บสวยจิกลงบนเบาะรถไว้แน่น เมื่อถูกชายหนุ่มอัดกระแทกแก่นกายไซซ์56เข้าออกอย่างแรงจนกลีบดอกไม้งามค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นสีแดงเถือก

“ไม่คิดจะจูบเล้าโลมมีนหน่อยเหรอคะ”

ไม่พูดเปล่าแต่ยังรั้งคนตัวโตให้ลงมาจูบ แต่เขากลับเบือนหน้าหันหนีคล้ายกับรังเกียจ

“ฉันไม่จูบกับคนที่เพิ่งเจอ” หิรัญพูดอย่างเสียมารยาท สำ

หรับเขาแล้วสามารถมีเซ็กส์ได้กับทุกคนที่ถูกใจ แต่ถ้าจะคิดจูบกับใครต้องมีความรู้สึกให้จริงๆ

“แต่เราก็เอากันแล้ว”

“เอาแล้วยังไง? สำหรับเธอมันก็แค่วันไนท์สแตนด์ ฉันไม่เคยจริงจังกับผู้หญิงคนไหน”

หิรัญพูดอย่างไม่รู้สึกอะไร เพราะสิ่งที่เขาทำมันคือความสัมพันธ์ระยะสั้นชั่วข้ามคืนและไม่ผูกมัดกับคนแปลกหน้าที่ไม่รู้จักกันมาก่อน

“แค่ได้วันไนท์กับคุณ มีนก็ว่ามันคุ้มมากแล้วค่ะ” หญิงสาวกัดปากยั่วยวน พลางจ้องใบหน้าหล่อเหลาอยู่แบบนั้น

ภาพที่เขากำลังขยับอยู่บนตัวเธอ มันช่างเร่าร้อนชวนหลง

ใหลและสะบัดออกจากความคิดไม่ได้จริงๆ

“เธอง่ายกับผู้ชายทุกคนเลยหรือเปล่า?”

“มีนง่ายเฉพาะกับคนที่อยากได้เท่านั้นแหละค่ะ”

“เข้าใจพูดดีนิ”

“อื้ออ ร้อนแรงจังเลยนะคะ ซี๊ดดดด” เสียงหวานร้องครางอย่างสุดกลั้นเมื่อท่อนเอ็นลำใหญ่เริ่มกระแทกกระทั้นเข้าออกในร่องสวาทชุมฉ่ำครั้งแล้วครั้งเล่า

ผ่านไปเกือบชั่วโมงกว่าบทรักร้อนแรงจะจบลง

“ขอเบอร์ติดต่อหน่อยได้ไหม ถ้าครั้งหน้าคุณเหงา มีนจะได้ไปหา” ริมฝีปากบางจูบลงบนไหล่หนาในขณะที่ชายหนุ่มกำลังหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมใส่

“สำหรับหิรัญแล้ว ถ้าต้องการเมื่อไหร่มีนพร้อมเสมอ”

“ฉันว่าแค่ครั้งเดียวก็เกินพอ”

“เอ่อ…” หญิงสาวหยุดชะงักไปต่อไม่เป็น เมื่อเขากล่าวแค่ประโยคสั้นๆ ที่ตัดเยื่อใยแล้วเปิดประตูลงจากรถไป

ติ๊ด! มือหนาล้วงหยิบสมาร์ตโฟนเครื่องหรูที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมากดดู หลังจากที่ได้ยินเสียงแจ้งเตือนในขณะที่เขากำลังยืนสูบบุหรี่อยู่ที่หลังคลับ

‘นิริน เอกอนันต์ กดถูกใจรูปภาพโปรไฟล์ใหม่ของคุณ’

ริมฝีปากหนาแสยะยิ้มเมื่อเห็นข้อความแจ้งเตือน

หิรัญ : ดึกขนาดนี้แล้ว หนูยังไม่นอนอีกเหรอ

นิริน : กำลังจะนอนเลยค่ะ แต่เมื่อกี้มือมันกดไปโดนอะไรไม่รู้ขอโทษด้วยนะคะ

หิรัญ : ถ้าหนูยังไม่นอน พี่ขอคุยด้วยได้ไหม

นิริน : พี่จะคุยเรื่องอะไรเหรอคะ

หิรัญ : ก็เรื่องทั่วไป ไม่มีอะไรมากหรอก

นิริน : ….

ติ๊ด! เขากดรับสายทันทีแบบไม่คิดอะไรเมื่อเห็นว่าคนที่โทรมาคือนิริน หญิงสาวที่เพิ่งรู้จัก

ดวงตาคู่คมจ้องมองหน้าจอสมาร์ตโฟนที่ค่อยๆ ปรากฏรูปของคนตัวเล็กที่วิดีโอคอลมาหา แต่พอเห็นหน้าเขา เธอถึงกลับเลิ่ก

ลั่กไปต่อไม่เป็น…

(อ๊ะ! พะ…พี่หิรัญ หนูขอโทษค่ะ มะ…มือหนูไปกดโดนอะไรไม่รู้ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้นะ สงสัยคงต้องลบแอพทิ้งแล้ว) นิรินพูดด้วยความร้อนรน ก่อนจะรีบหยิบแว่นสายตาบนโต๊ะข้างเตียงขึ้นมาสวมใส่ เป็นเพราะเล่นโซเชียลไม่ค่อยเก่งเลยเผลอกดโดนแบบไม่ตั้งใจ

“…..” หิรัญไม่ได้สนใจในสิ่งที่เธอกำลังบอก เพราะสิ่งที่เขาสนใจในตอนนี้คือคนตัวเล็กที่สวมใส่ชุดนอนลายเจ้าหญิงสีชมพู

ถึงแม้ว่าเธอจะสวมเสื้อตัวโคร่งแต่ยังเผยให้เห็นเนินอกอวบอั๋นอย่างชัดเจน ทำเอาผู้ชายอย่างเขาถึงกลับกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ใบหน้าจิ้มลิ้มไร้เครื่องสำอางบ่งบอกได้ว่าเธอกำลังจะเข้านอนจริงๆ

(ว่าแต่มันต้องกดปิดกล้องตรงไหนคะ ทำไมหนูหาไม่เจอ)

“ไม่ต้องปิดหรอก พี่อยากเห็นหน้าหนู”

(…..) ร่างบางอึ้งไปชั่วขณะเมื่อมองเห็นหน้าชายหนุ่มชัดๆ เขาดูหล่อเหมือนในรูปถ่ายไม่มีผิดเพี้ยนหรือไม่ก็อาจจะหล่อมากกว่าด้วยซ้ำ

ชายหนุ่มถึงกลับหัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อเห็นท่าทางเลิ่ก

ลั่กของนิริน เธอดูใสซื่อจริงๆ ไม่ได้แกล้งทำเหมือนผู้หญิงหลายคนที่เคยเจอมา

“พี่ว่าตอนนี้หนูดูน่ารักกว่าในรูปอีกนะ”

(ไม่จริงเลยค่ะ ตัวจริงหนูไม่สวยเลย)

“แต่พี่ว่าสวยนะ พี่ชอบผู้หญิงแบบหนูเนี่ยแหละ น่ารักดี”

(…..) ใบหน้าแสนหวานเห่อร้อนขึ้นมาเมื่อเห็นสายตาของหิรัญที่จ้องมองเธอผ่านโทรศัพท์