ไม่คิดว่าจะร้าย

บ้านเอกอนันต์

ติ๊ง~ ติ๊ง~

‘นิริน’ เหลือบตามองไปทางเพื่อนสนิทเมื่อได้ยินเสียงแจ้งเตือนของวดีดังขึ้นเป็นระยะในขณะที่กำลังนั่งทำรายงานอยู่ด้วยกันสองคน

“คุยกับใครอยู่เหรอ ฉันได้ยินเสียงแจ้งเตือนของแกดังทั้งวันเลยนะ มันรบกวนการทำรายงานของฉัน” คนตัวเล็กหันไปตำหนิเพื่อนสนิทด้วยน้ำเสียงที่ไม่จริงจังมากนัก

“คุยกับพี่คิม”

“คิม?” คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัยเมื่อได้ยินในสิ่งที่เพื่อนบอก เพราะพวกเธอสองคนยังไม่เคยมีแฟนกันมาก่อนเลย

“แกแอบไปมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ทำไมไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย”

“คนที่คุยในแอพหาคู่น่ะ”

“แกหมายถึงแฟนใช่ไหม?”

“ไม่ใช่แฟน แค่คนคุยเฉยๆ เอาไว้คุยเล่นๆ อะไรประมาณนี้” วดีตอบอย่างไม่คิดอะไร เธอแค่หาอะไรที่มันตื่นเต้นเอาไว้เล่นคลายเหงา

“…..”

“แกลองโหลดมาใช้ดูสิ ฉันว่ามันสนุกดีนะ แก้เครียดได้ด้วย” เพื่อนสาวคนสนิทเสนอความคิดเพราะอยากให้นิรินออกจากกรอบชีวิตเดิมๆ ที่เคยเป็น

“ไม่เอาหรอก มันดูน่ากลัวจะตายไป ฉันกลัวถูกหลอกเหมือนในทีวี”

“อย่ามองโลกในแง่ร้ายขนาดนั้นสิ ฉันว่ามันคงไม่ถึงขนาดนั้นหรอก”

“ฉันไม่คุยกับแกแล้ว ทำงานต่อดีกว่า” นิรินไม่สนใจในสิ่งที่เพื่อนบอก เธอเลือกที่จะก้มหน้าก้มตาทำงานของเธอต่อไป

“ลองโหลดมาเล่นเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ ถ้าแกเล่นไม่เป็นเดี๋ยวฉันสอนเอง” วดีเอนใบหน้าซบลงบนไหล่มนเพื่อเป็นการออดอ้อนให้นิรินโหลดแอพมาเล่นเป็นเพื่อนเธอ

“ไม่เอาหรอก”

“แค่คุยเล่นเอง ไม่จำเป็นต้องเป็นมีความสัมพันธ์กันสักหน่อย”

“…..”

“ไม่ลองก็ไม่รู้ ถ้าแกไม่โอเคแล้วค่อยลบทิ้งก็ได้ ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย”

“ลองดูก็ได้” เมื่อทนต่อการรบเร้าของเพื่อนสาวไม่ไหว สิ่งที่คนตัวเล็กทำคือหยิบสมาร์ตโฟนเครื่องหรูราคาครึ่งแสนขึ้นมาแล้วกดเข้าApp store เพื่อโหลดแอพพลิเคชันที่เพื่อนแนะนำ

หญิงสาวทำการลงทะเบียนและกรอกข้อมูลส่วนตัวจนเสร็จสรรพ มันคล้ายๆ กับเฟซบุ๊กที่เธอเคยเล่นไม่มีผิดเพี้ยน แต่แค่จำกัดสมาชิกที่ต้องมีอายุ18 ปีขึ้นไป

ติ๊ง~

‘หิรัญ เศวตศิลา’ กดหัวใจให้รูปภาพของคุณเมื่อสองนาทีที่แล้ว

มือบางเลื่อนไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดดูเมื่อได้ยินเสียงการแจ้งเตือนดังขึ้น หลังจากที่เพิ่งอัปรูปโปรไฟล์ไม่ถึงยี่สิบนาที

หิรัญ : พี่ชื่อหิรัญนะ แล้วหนูชื่ออะไร?

“มะ…มีคนทักมาด้วย” นิรินหันไปถามเพื่อนสนิทด้วยท่าทางเลิ่กลั่ก เธอแค่สมัครเล่นๆ แต่ไม่คิดมาก่อนว่าจะมีคนทักมาหาจริงๆ

“เพิ่งสมัครได้ไม่เท่าไหร่ก็มีคนทักมาแล้วเหรอ สุดฮ็อตไปเลยเพื่อนฉัน” วดีพูดด้วยท่าทางที่ตื่นเต้นไม่ต่างกัน เพราะชีวิตของพวกเธอเติบโตมาแต่ในกรอบของโรงเรียนหญิงล้วน เรื่องพวกนี้เลยนับว่าค่อนข้างแปลกใหม่และท้าทาย

“ไหนๆ ขอดูหน่อย เป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย”

“เป็นผู้ชายชื่อหิรัญ”

“พระเจ้าช่วย! เขาหล่อมาก ใช้โปรไฟล์จริงหรือเปล่านะ แกลองกดเข้าไปดูที่รูปเขาหน่อย”

ร่างบางทำตามที่เพื่อนบอก คือกดเข้าไปส่องโปรไฟล์ของชายหนุ่มหน้าตาดีที่เพิ่งทักมา ก่อนจะเห็นข้อมูลส่วนตัวของเขาเช่นกัน

“มีคนกดหัวใจให้เขาตั้งสามพันกว่าคนเลยนะวดี”

“ฉันว่าของจริง เขาต้องทักมาจีบแกแน่ๆ เลย”

“เอาไงดีล่ะ?”

“แค่คุยเฉยๆ คงไม่มีอะไรหรอก”

“แต่พ่อบอกว่าให้เรียนจบแล้วค่อยมีแฟนนะ” ดวงตากลมโตหันซ้ายมองขวาด้วยความเลิ่กลั่ก เพราะกลัวว่าพ่อของเธอจะผ่านมาได้ยิน

“มีก่อนก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร ใครๆ ก็มีแฟนกันทั้งนั้น แกรีบตอบเขาไปสิ”

“หนูชื่อนิรินค่ะ” คนตัวเล็กพิมพ์ตอบกลับไป ที่แทนตัวเองว่าหนู เพราะเธอแค่อายุ19 แต่เขาอายุ26 ซึ่งห่างจากเธอถึง7ปี

หิรัญ : ชื่อเพราะดี เรียนอยู่ที่ไหนครับ

นิริน : มหาลัยนานาชาติHGค่ะ

หิรัญ : หนูมีแฟนหรือยัง ทำไมในโปรไฟล์ถึงขึ้นว่าโสด

นิริน :ยังไม่มีแฟนค่ะ

หิรัญ : งั้นพี่ขอดูรูปหนูแบบชัดๆ หน่อยได้ไหม รูปโปรไฟล์ที่ถ่ายลงแอพ มันไม่ค่อยชัดเลยครับ

“เอาไงดี เขาขอดูรูปฉันด้วย” นิรินถามด้วยความประหม่า เพราะรู้สึกไม่มั่นใจในตัวเองสักเท่าไหร่

“แค่รูปถ่ายเอง ก็ส่งให้เขาดูสิ” เพื่อนสนิทตอบแบบไม่ใส่ใจมากนัก ก็แค่รูปถ่ายธรรมดาคงไม่มีอะไรเสียหาย

“เขาดูน่ากลัวจังเลยวดี ไม่คุยแล้วได้ไหม”

“ลองส่งรูปให้เขาดูก่อน ถ้าเกิดว่าแกไม่ถูกใจค่อยเลิกคุยกับเขา”

ติ๊ด~ หญิงสาวเลือกรูปที่คิดว่าดีที่สุดส่งผ่านทางข้อความ พร้อมกับหัวใจดวงน้อยที่เต้นแรงเมื่อเขาคนนั้นตอบกลับมา

หิรัญ : น่ารักดี