Ep.5

“อิ๊ง ฉันอยากถ่ายรูปกับคนหล่อด้วยคนอะ ได้เปล่า”

“ได้สิ” แก้มนวลมากระซิบที่ข้างใบหูเพื่อนรักอย่างเขินๆ ทำให้อิงอรหัวเราะคิกคัก พยักหน้ารับแล้วดึงแขนภานุวิชญ์มาถ่ายรูปคู่กับเพื่อนรักที่ขี้อายนิดของตนเองอย่างถือวิสาสะ

“คุณวิชญ์ถ่ายรูปกับดาวคณะหน่อยนะคะ”

“ได้จ้ะ” คนเนื้อหอมตอบรับยิ้มๆ แล้วขยับไปใกล้ ‘ดาวคณะ’ ซึ่งก็คือแก้มนวลนั่นเอง

หญิงสาวเป็นดาวคณะจริงๆ นั่นแหละ เพราะแก้มนวลแต่งตัวเก่งและชอบแต่งตัวสวยๆ มาเรียนทุกวัน ขณะที่อิงอรมักจะแต่งตัวเรียบๆ ใส่แว่นตาอันเบ้อเริ่มมานั่งเรียน แต่วันนี้หญิงสาวใส่คอนแทคเลนส์จึงได้ดูสวยผิดหูผิดตา

ภานุวิชญ์แอบชื่นชมเด็กในอุปากระของเขาบ่อยๆ เมื่อเห็นใบหน้าสวยใสตามวัยนั้นยิ้มแย้มกับผู้คนรอบข้าง อิงอรสวยมากจริงๆ และเขาก็เพิ่งเห็นความสวยน่ารักของสาวน้อยชัดๆ ก็วันนี้ตอนนี้นี่เอง แล้วเขาก็ค่อนข้างรู้สึกภูมิใจในตัวอิงอรมากๆ

หลังจากถ่ายรูปจนจุใจแล้ว และได้เวลาเข้าไปรับใบปริญญา บัณฑิตทุกคนก็เดินเข้าไปในอาคารหลังใหญ่

ร่างสูงของนักธุรกิจหนุ่มในสูทสีเข้มมองตามร่างระหงของสาวน้อยที่โบกมือให้เขาไหวๆ จนวินาทีสุดท้ายก่อนจะเดินลับเข้าไปในห้องโถงกับเพื่อนๆ ชายหนุ่มส่งยิ้มพร้อมโบกมือให้

มันคือความสุขที่ได้เห็นเด็กกะโปโลในอุปการะคนหนึ่งเติบโตขึ้นมามีอนาคตที่สดใส อีกไม่กี่นาทีอิงอรก็จะเข้าไปรับใบปริญญาแล้ว ต่อไปเขาจะได้ให้เธอมาช่วยงานที่บริษัท แต่ข่าวดีนี้เขายังไม่ได้บอกเธอ รอให้ถึงเย็นนี้ก่อนแล้วค่อยบอกข่าวสำคัญ ซึ่งแน่นอนว่าหนึ่งในข่าวสำคัญนั้น หญิงสาวอาจจะไม่ถูกใจเสียทั้งหมด

อิงอรถูกผู้มีพระคุณของเธอขอร้องให้มาเป็นเจ้าสาวและภรรยาหลอกๆ ของเขาเพื่อกลบข่าวฉาวโฉ่ที่ดังกระฉ่อนไปทั่วประเทศอยู่ในขณะนี้ ทีแรกสาวน้อยก็รู้สึกกลัวมากๆ ที่จะต้องมาสวมบทเป็นคนรักของภานุวิชญ์ แล้วยังต้องมาอาศัยอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่ของเขาซึ่งเธอกลัวว่าจะทำตัวไม่ถูก จึงได้ตอบปฏิเสธทันทีในนาทีแรก แต่ว่าพอได้ฟังถึงเหตุผล เงื่อนไข และความจำเป็นของชายหนุ่มหญิงสาวก็เลยยอม

เธอจำได้ว่า เมื่อวานหลังจากรับใบปริญญาและถ่ายรูปร่วมกันเสร็จแล้ว ภานุวิชญ์ก็บอกว่ามีเรื่องจะขอร้องให้เธอช่วย ใบหน้าของผู้มีพระคุณดูเครียดมากขณะที่เขาบอกกับเธอว่า

“อิ๊ง ฉันมีเรื่องอยากจะขอร้องให้เธอช่วย”

“คุณวิชญ์มีเรื่องอะไรให้อิ๊งช่วย บอกอิ๊งมาเลยค่ะ อิ๊งยินดีที่จะช่วยคุณวิชญ์ทุกอย่าง”

สาวน้อยบอกด้วยใบหน้าใสซื่อ มองใบหน้าเครียดๆ ด้วยแววตาสงสัย แต่ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรเธอก็ยินดีและเต็มใจที่จะทำเพื่อเขาได้ทุกอย่าง

“ช่วยมาเป็นเจ้าสาวของฉันหน่อย”

“ฮะ! คะ...คุณวิชญ์พูดว่าอะไรนะคะอิ๊งฟังไม่ค่อยชัด”

หญิงสาวมีอาการตกตะลึงไม่น้อย เธอได้ยินชัดเต็มสองรูหูเลยทีเดียว เพียงแต่ไม่อยากคิดว่าตนเองอาจแค่หูฝาดไปที่ได้ยินเรื่องที่มันไม่คาดฝันแบบนี้

ผู้ชายตรงหน้านี่หรือกำลังขอเธอแต่งงาน มันเป็นไปไม่ได้หรอก เธอสามารถรับรู้ด้วยสามัญสำนึกของตนเอง ผู้ชายอย่างภานุวิชญ์ไม่มีทางแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนง่ายๆ หรอก เพราะเขา...หรือว่า...เขาเปลี่ยนไปแล้ว

ดวงตากลมโตสีน้ำตาลคู่สวยกวาดมองใบหน้าหล่อเนี้ยบอย่างไม่อยากจะเชื่อ รอฟังชายหนุ่มพูดซ้ำอีกครั้งอย่างใจจดใจจ่อ

ทว่าใบหน้าเรียบนิ่งขาวสะอาดของคนที่เพิ่งพูดเรื่องที่โลกตะลึงกลับยิ้มมุมปากเหมือนกำลังพูดเรื่องปกติที่ไม่ได้ใหญ่โตอะไรนัก ด้วยมาดสุขุมนุ่มลึกตามแบบฉบับของคนเก็บที่ความรู้สึกเก่งของเจ้าตัว

“ฉันรู้ว่าเธอได้ยินชัดแล้วนะอิ๊ง แต่ฉันจะบอกย้ำอีกทีก็ได้ เธอไม่ได้หูฝาดไปหรอกสาวน้อย ฉันกำลังขอให้เธอไปเป็นเจ้าสาวของฉันจริงๆ” ขณะที่พูดอิงอรก็เบิกตากว้างมากขึ้นเรื่อยๆ ริมฝีปากอิ่มสีชมพูระเรื่อก็อ้าปากค้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“ไม่นะคะ เราจะแต่งงานกันได้ยังไงในเมื่อ...” หญิงสาวพูดยังไม่ทันจบ มือเรียวเหมือนมือของผู้หญิงก็ยกขึ้นห้ามเสียก่อน

“ฟังฉันพูดให้จบก่อนสิ” ร่างบางจึงพยายามตั้งใจฟังผู้มีพระคุณพูดให้จบประโยค

“เป็นเจ้าสาวของฉัน แค่ชั่วคราวเท่านั้นแหละ ไม่นานหรอกอาจสักสองสามเดือนจนข่าวที่ว่าฉันเป็นเกย์จะซาลง”

อ๋อ... ที่แท้เรื่องก็เป็นแบบนี้เอง แค่แต่งงานเพื่อกลบข่าวฉาว

พอฟังประโยคสุดท้ายจบลง ร่างระหงก็ถอนหายใจออกมาด้วยความรู้สึกโล่งใจสุดๆ เธอว่าแล้ว...ว่ามันต้องมีเรื่องอะไรผิดปกติแน่ๆ อาทิตย์ที่ผ่านมาเธอมั่วแต่ตื่นเต้นเรื่องการซ้อมรับปริญญา ทำให้ไม่ได้อ่านข่าวสารที่ลงสื่อสิ่งพิมพ์เกือบทุกฉบับ

อิงอรรู้ว่าภานุวิชญ์ไม่มีทางคิดกับเธอเป็นอย่างอื่นหรอก อย่างแรกเลยเขาเคยบอกกับเธอว่าเขารักเธอแบบน้องสาว อย่างที่สองฐานะของเธอกับเขาไม่คู่ควรกันเลยอันนี้เธอคิดเอง