บทที่ 1 แต่งงาน! (3)

คุณสมพลวางแก้วกาแฟลง ส่งสายตาฉงนใจมาให้บุตรสาวทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น

“แกเนี่ยนะจะเป็นแม่บ้าน?” คุณสมพลถามอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง

“ค่ะ พ่อได้ยินไม่ผิดหรอก” หญิงสาวอมยิ้มกับสีหน้าฉงนสงสัยของบิดา

“หนูว่าจะสมัครเป็นหัวหน้าแม่บ้านให้ป้าพิมพ์ไปก่อน พอดีบริษัทที่หนูยื่นใบสมัครไว้ยังไม่โทรเรียกตัว” กิ่งดาวแจงเหตุผล ทั้งที่ความจริงเธอต้องการลงมือจัดการปัญหาที่ยืดเยื้อมานานให้ยุติลงด้วยตนเองเท่านั้น

“ก็ไหนแกบอกว่าไม่แต่งงานกับเขาไง?”

คนถูกทักท้วงห่อไหล่เข้าหากันกับคำทักท้วง

“ใช่ค่ะ ยืนยันคำเดิมคือไม่แต่ง” หญิงสาวยืนยันเสียงหนักแน่น “แต่ไม่ได้หมายความว่าหนูจะทำงานกับครอบครัวของนายเอ็ดเวิร์ดไม่ได้นี่คะ อีกอย่างที่หนูเข้าไปเป็นหัวหน้าแม่บ้านให้ป้าพิมพ์ใจ ก็เพื่อทำให้ป้าพิมพ์รู้ว่าหนูมีคนรักอยู่แล้ว และที่สำคัญกิ่งดาวลูกสาวคุณพ่อคนนี้จะแสดงให้ทุกคนเห็นว่า หนู‘ไร้ซึ่งคุณสมบัติที่จะนำมาเป็นหลานสะใภ้ของท่านค่ะ”

กิ่งดาวยืดอกรับกับบิดาด้วยความภาคภูมิใจกับความไม่เอาไหนของตัวเอง ซึ่งเจตนารมณ์ของบุตรสาวทำเอาคุณสมพลอ่อนใจนวดขมับตัวเองแล้วคว้ายาหอมมาดมทันที

“ใครเอาอะไรบ้า ๆ ใส่กะโหลกแกมาฮะ ยัยกิ่ง”

“ไม่มีใครเอาอะไรใส่หัวหนูทั้งนั้นล่ะค่ะ” หญิงสาวส่ายหน้า ยิ้มทะเล้นขณะสบตาบิดา

“พ่อไม่คิดบ้างเหรอว่าผู้ชายระดับนั้นมีพร้อมทุกอย่าง แค่กระดิกนิ้วอยากได้อะไร ก็มีคนหามาให้แล้ว ไม่แปลกหรือคะที่เขายอมหมั้นหมายกับผู้หญิงที่ไม่เคยเห็นหน้าเห็นตาสักครั้ง มันทะแม่ง ๆ อยู่นะ” กิ่งดาวแจงเหตุผล หยุดดวงตากลมโตไว้ที่ผู้เป็นพ่อ

“ไม่เห็นจะแปลกอะไรเลย ฝรั่งแต่งงานกับสาวไทยโดยติดต่อกันทางโลกออนไลน์เยอะแยะ”

มีแววผิดหวังในใบหน้าของหญิงสาว แต่เธอไม่พูดอะไร นอกจากเป็นผู้ฟังที่ดี

“ตอนพ่อกับแม่แต่งงานกัน ปู่ของแกก็เป็นคนไปสู่ขอแม่มาให้ เห็นหน้ากันแค่สองสามครั้งเองก็ยังอยู่กันได้ รักกันดีด้วยซ้ำ”

ใช่ เธอเห็นด้วยที่ว่าพ่อกับแม่รักกันมาก ไม่เคยทะเลาะกันให้เห็นเลย แต่นั่นไม่ได้เป็นเครื่องยืนยันนี่นา ว่าเธอกับนายเอ็ดเวิร์ดจะไปด้วยกันได้ โลกเปลี่ยนไปแล้ว จะให้ถือปฏิบัติเหมือนโบราณอีกคงเป็นไปไม่ได้

คนฟังอย่างกิ่งดาวจึงเม้มปากก่อนพยักหน้ารับอย่างเอือม ๆ คร้านที่จะคัดค้านความคิดนี้ของบิดาอีก เพราะเธอรู้ดีว่า ต่อให้ค้านหัวชนฝาจนหัวปูดโนยังไงก็ไม่เป็นผล นอกเสียจากต้องลงมือทำอะไรสักอย่างเพื่อให้ผู้ใหญ่หัวดื้อทั้งสองเป็นฝ่ายยกธงขาวยอมถอนตัวไปเอง

“เอาเถอะ ยังไงซะหนูขอจัดการเรื่องนี้เอง” บอกจบหญิงสาวจึงวางนิตยาสารในมือลงแล้วลุกขึ้นไปคว้าโทรศัพท์ต่อสายหาผู้เป็นลุงทันที “ลุงปองนี่กิ่งเองนะ กิ่งโทร ฯ มาขอใบสมัครเป็นหัวหน้าแม่บ้านบ้านคุณป้าพิมพ์ใจ ลุงปองช่วยถ่ายเอกสารไว้ให้หนึ่งชุดนะคะ เดี๋ยวบ่าย ๆ กิ่งเข้าไปหา”

หญิงสาวกรอกเสียงเนิบ ๆ ลงในกระบอกโทรศัพท์ ซึ่งความต้องการของเธอก็ทำให้คนฟังที่ไม่ได้ตั้งหลักถึงกับเงียบไปอึดใจกับความต้องการของหลานสาวจอมแสบ

“ลุงปอง ยังอยู่ในสายนะ?”

“เมื่อกี๊หนูกิ่งพูดว่าอะไรนะลูก ช่วยพูดช้า ๆ ชัด ๆ อีกครั้งซิ” ผู้เป็นลุงถามด้วยน้ำเสียงแปลกใจไม่ต่างจากบิดาของเธอสักนิด คนฟังคำถามจึงอมยิ้ม ดวงตาพราวระยับ

“หนูบอกว่า ช่วยถ่ายเอกสารใบสมัครหัวหน้าแม่บ้านบ้านของคุณป้าพิมพ์ใจให้หนึ่งชุด” หญิงสาวบอกช้า ๆ ชัด ๆ โดยกลั้นเสียงหัวเราะของตัวเองเอาไว้

“พี่พิมพ์ใจเขารับหัวหน้าแม่บ้านนะยัยกิ่ง ไม่ใช่เจ้าหน้าที่ทำลายข้าวของ” คุณสมปองกรอกเสียงเข้มลงมาในกระบอกโทรศัพท์ และนั่นก็ทำให้กิ่งดาวกลั้นหัวเราะไม่อยู่

“นั่นล่ะค่ะ กิ่งถึงอยากเป็นหัวหน้าแม่บ้าน” หญิงสาวยืนยันหนักแน่น

ไม่เพียงคนในโทรศัพท์จะทำเสียงตกใจ คุณสมพลซึ่งนั่งฟังบุตรสาวคุยโทรศัพท์กับพี่ชายตนเองยังต้องส่ายหน้ากับความคิดของบุตรสาว แค่ต้มบะหมี่สำเร็จรูปง่ายแสนง่าย กิ่งดาวยังทำไม่ได้เรื่องเลย แล้วนับประสาอะไรจะเป็นหัวหน้าแม่บ้านให้คุณพิมพ์ใจ คิดแล้วก็เวียนหัวหนักใจแทนผู้ว่าจ้างแล้ว