ตอนที่ 26 บ้านใหม่หลังน้อยๆ

ตอนที่ 26 บ้านใหม่หลังน้อยๆ

วันนัดหมายเข้าพักบ้านใหม่ วันนี้ทุกคนตื่นกันแต่เช้ากินข้าวที่โรงเตี๊ยมเสร็จแล้วก็ว่าจ้างรถม้าไปส่งยังบ้านพวกนาง ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงเนื่องจากไม่ไกลกันนัก ตอนนี้บ้านของพวกนางเป็นรูปเป็นร่างเกือบจะสมบูรณ์แล้วมีคนงานยืนทำงานอยู่ตามจุดต่างๆของบ้าน

“อ้าว มาแล้วหรือนายท่านบ้านยังไม่เสร็จดีนักนะแต่ช่วงเย็นได้เข้าพักแน่นอน” นายช่างเห็นครอบครัวชิงเถาเดินหอบหิ้วข้าวของเข้ามาจึงเดินออกมาพูดคุยด้วยความเป็นกันเอง

“ตามที่นายช่างว่าเลยที่พวกข้ารีบมาเพราะจะได้มาจัดการพวกหญ้าทั้งหลายต่อ” จิ้นสิงตอบออกไป

“งั้นข้าขอตัวกลับไปทำงานต่อก่อนขอรับ” นายช่างบอกแล้วจึงหมุนตัวกลับไปทำงานของตนต่อ

“พวกเราก็เอาของวางไว้ใต้ต้นไม้นี้ก่อนนะ” จิ้นสิงเดินนำทุกคนไปใต้ต้นบ๊วยใหญ่สองต้นที่อยู่ด้านหน้าไม่ไกลจากกำแพงฝั่งจวนใหญ่นัก

“ต่อไปข้าก็จะมีผลบ๊วยกินเยอะๆแล้วใช่มั้ยขอรับ” หมิงเลี่ยนพูดยิ้มๆ พร้อมในหัวก็มีภาพผลบ๊วยลอยมา เขาที่เคยได้กินจากตอนอยู่ในจวนแต่ก็นิดเดียวเนื่องจากบ่าวมีหลายคนก็เลยต้องแบ่งๆกัน

“ใครว่าเจ้าคนเดียวข้าด้วย” หมิงลู่เอ่ยขึ้นเนื่องจากเขาก็นึกถึงรสชาติของมันเหมือนกัน

“เสียดายที่ผ่านช่วงที่ออกผลมาแล้วต้องรอใบไม้ผลิปีหน้า” หมิงเลี่ยนเอ่ยขึ้นด้วยเสียงเศร้าๆ หน้าลู่ไหล่ตก

“ต้นบ๊วยมีสองต้นงั้นปีหน้าพวกเจ้ากินคนละต้นเลยดีไหม” ลี่ถิงหัวเราะกับความอยากกินของเจ้าน้องชายทั้งสอง

“ขอรับ//ได้เลย” สองแฝดตอบเสียงอารมณ์เบิกบานขึ้นมาทันที

“พวกเจ้าก็พักกันก่อนนะ พ่อกับแม่จะไปทำงานต่อก่อน” นางลี่จูบอกกับลูกๆ ก่อนจะเดินตามสามีที่ถือจอบนำออกไปก่อนแล้ว

“พวกข้าไม่เหนื่อย//พวกข้าจะช่วยด้วย” ทั้งสี่ตอบออกมาพร้อมเดินออกไปช่วยงานอย่างขันแข็ง เพราะนี่มันก็คือบ้านของพวกเขาเหมือนกันจะปล่อยให้แค่พ่อกับแม่พวกนางทำได้อย่างไรกัน

เข้ายามเซิน (15-17น.) บ้านหลังน้อยของพวกนางสร้างเสร็จแล้วคนงานก็กลับไปแล้ว พรุ่งนี้พวกเขาจึงค่อยมาเริ่มสร้างกำแพงต่อ ส่วนครอบครัวชิงเถากำลังช่วยกันจัดเข้าของเครื่องใช้เข้าบ้านใหม่กันไม่ใช่แค่บ้านที่ใหม่แต่เครื่องใช้หลายอย่างก็ใหม่หมด โดยเฉพาะเครื่องใช้ในครัวที่พวกนางไม่เคยมีเป็นของตนเองมาก่อนจะต้องพากันเดินซื้อกันจนหมดไปหลายตำลึง

ชิงเถาและพี่สาวกำลังเป็นลูกมือมารดาทำอาหารเย็นเนื่องจากเพิ่งเข้ามาอยู่ใหม่ชิงเถาจึงเสนอให้ฉลองขึ้นบ้านใหม่กันสักหน่อย ถึงจะเป็นอาหารทั่วๆไปแต่ทำหลายอย่างทั้งคาวหวานก็เป็นมื้อพิเศษได้

‘ชิงเถากลางคืนเข้านอนระวังตัวด้วยนะ แถวนี้ช่วงดึกได้ยินว่ามีโจร’ เชี่ยนเชี่ยนโพล่มาระหว่างนางกำลังนั่งล้างผักในครัวที่บิดาเป็นคนไปหาบน้ำใส่ถังมาให้

“ทำไมพึ่งมาบอก” ชิงเถาพูดเสียงลอดไรฟันพร้อมสายตาที่จ้องเขม่น จริงๆนางอยากตะโกนออกมาดังๆด้วยซ้ำ

‘ก็มันมีไม่กี่วันก่อนแค่อยากเตือนไว้ แต่บ้านเจ้าหลังเล็กนิดเดียวไม่มีใครบ้ามาปล้นหรอก’ เชี่ยนเชี่ยนเหลือบมองในบ้านแล้วพูดขึ้น

‘แล้วจะต้องทำยังไง’ ชิงเถาถามขึ้นเผื่อว่าเชี่ยนเชี่ยนจะมีวิธีป้องกันดีๆบอกแก่นาง

‘ถ้ากลัวโจรมาปล้นเจ้าก็ออกจับเองซะสิ ได้รางวัลด้วยนะเป็นร้อยตำลึง’ เชี่ยนเชี่ยนเสนอแนวทางออกมา

“จะบ้าหรออ” ชิงเถาตะโกนใส่หน้าเชี่ยนเชี่ยนต่อนึกว่าผู้อื่นอยู่ด้วยจึงต้องทำใจสงบลง ‘ข้าไม่เคยต่อสู้มาก่อน วรยุทธ์ก็ไม่มีเผื่อวันเป็นผู้ฝึกปรานด้วยทำไง ข้าไม่เอาด้วยหรอก’ ชิงเถาปฏิเสธออกมา

‘มีข้าอยู่ทั้งคน’ เชี่ยนเชี่ยนยืดอกพร้อมทำหน้าตาเจ้าเล่ห์กลับมาให้นาง ชิงเถาเห็นแล้วก็อ่อนใจกับนางจึงเลยคุยหันมาทำงานตนต่อ

“กินแล้วนะขอรับบบบบ” สองแฝดสงเสียงก่อนจะลงลงทานอาหารมื้อเย็นที่หลายอย่างที่สุดในชีวิตที่เคยกินมา ถึงจะไม่หรูหราเท่าเหลาอาหารมื้อที่พึ่งจะออกจากจวนแต่มื้อแต่รสมือแม่ก็ถือว่าเปิดร้านอาหารได้ไม่น่าเกียจนักเนื่องจากนางก็เป็นแม่ครัวในจวนใหญ่มาก่อนรสชาติอาหารจะธรรมดาได้อย่างไร

“กินเยอะๆ นะลูก อาหารยังเหลืออีกเยอะ” นางลี่จูเอ่ยกันลูกๆด้วยสายตาอ่อนโยนพร้อมคีบอาหารให้ลูกๆ ได้ทานกัน มื้อนี้เป็นมื้อแรกที่นางได้ทำอาหารให้ทุกคนได้ทานแบบจริงจังไม่เหมือนกับตอนเป็นแม่ครัวที่ก็ทำให้ทุกคนได้ทานรสชาติแค่พอทานได้

“อร่อยมากเจ้าค่ะท่านแม่ ข้าอยากทำอาหารอร่อยเหมือนท่านแม่ สอนข้าด้วยนะเจ้าคะ” ลี่ถิงหลังได้กินอาหารไปหลายคำก็เอ่ยชมออกมาพร้อมขอให้มารดาสอนเพราะนางก็อยากจะเก่งเหมือนมารดา

“ได้สิ ต่อไปเราจะทำอาหารด้วยกันทุกวันเลยนะ” นางลี่ถิงตอบลูกสาว ลูกสาวนางอีกไม่กี่ปีจะออกเรือนได้แล้วนางต้องสั่งสอนลูกอีกหลายอย่าง

“ส่วนพวกข้าจะรอกินนะเจ้าคะ” ชิงเถาเอ่ยเสริมด้วยอีกคน ถึงโลกก่อนนางจะชอบทำอาหารแต่เหนือกว่าชอบทำก็คือชอบกินยังไงหล่ะ

“ได้ๆ พวกลูกรีบกินเถอะเดี๋ยวอาหารจะเย็นซะก่อน” นางลี่จูเอ่ยตอบออกมาด้วยเสียงอ่อนโยน หลังจากนั้นทุกคนก็ทานอาหารร่วมกันพูดคุยเรื่องต่างๆ กันจนอาหารที่ทำช่วงเย็นก็หายไปอย่างปริศนา

ตอนนี้นายช่างพร้อมคนงานมาก่อสร้างกำแพงให้ครอบครัวชิงเถาได้ 4 วันแล้ว เริ่มพอเห็นเป็นรูปเป็นร่าง คนงานมาช่วยกันสิบกว่าคนคาดว่าอีกไม่เกินสิบวันกำแพงบ้านชิงเถาก็น่าจะเสร็จตามคำบอกกล่าวของนายช่างเพราะเขาก็ต้องเร่งให้แล้วเสร็จให้เร็วๆ เช่นกันเนื่องจากยังมีงานอื่นรออยู่ ช่วงนี้สี่พี่น้องก็ช่วยกันทำผลึกสีออกส่งตามคำสั่งซื้อจนใกล้จะครบแล้ว ส่วนจิ้นสิงกับลี่จูก็กำลังจักการปรับพื้นที่จนใกล้จะเรียบร้อยเช่นกัน

ชิงเถาเสนอให้ใช้พื้นที่ข้างหลังปลูกผักไว้กินหลังจากที่นางเอาต้นหญ้าหวานกับหญ้าไผ่หยกขาวลงปลูกแล้ว แล้วยังต้องเก็บไว้สำหรับหน้าหนาวที่จะถึง แต่ตอนนี้ก็ปลายฤดูร้อนแล้วจะปลูกพืชจำพวกหัวก็คงไม่ได้ พวกนางจึงต้องปลูกพืชที่ใช้เวลาสั้นๆในการเติบโตแทน ซึ่งก็คาดว่ามันต้องเติบโตเร็วกว่ากำหนดแน่ หลังจากชิงเถาลองเปรยๆ กับเชี่ยนเชี่ยนว่าน่าจะมีพลังที่ทำให้พืชเจริญเติบโตได้เร็วขึ้น ซึ่งเชี่ยนเชี่ยนนางก็พูดอย่างหลงตัวเองอย่างเต็มที่ว่านางนี่หล่ะเทพธิดาผู้แสนดีนางสามารถใช้พลังนางกับพืชได้