สิ่งที่เหมาะสมกับนายหญิง

จินเฟิงเห็นว่าเขาไม่ใส่ใจ ใครจะคิดว่าเขาจะเสนอในสิ่งที่เธอต้องการมากที่สุด ตอนที่น้องสาวเรียนระดับมหาวิทยาลัย เธอทำได้แค่นั่งมองเท่านั้น ทั้งที่บ้านเสิ่นมีเงินมากพอที่จะส่งเสียลูกสาวทั้งสองคนเรียนจบในระดับมหาวิทยาลัยได้อย่างไม่ยากลำบาก แต่อย่าว่าแต่การศึกษาเลย แค่การเลี้ยงดูด้วยอาหาร อาหารของคนใช้ยังหรูหรามากกว่าอีก การกระทำเหล่านั้นบ่งบอกได้ชัดเจนตั้งแต่เริ่มต้นแล้วว่า ไม่มีใครต้องการให้เธอสองแม่ลูกใช้ชีวิตในตระกูลเสิ่นอีกต่อไป

หากหลายปีก่อนแม่ยังไม่จากไป เธอคงยังต้องห่วงหน้าพะวงหลัง แต่ในเมื่อชีวิตนี้ไม่มีแม่แล้ว ก็คงไม่ต้องห่วงอะไรอีกแล้ว เฟยหลงยังคงนั่งดูเอกสารบนโต๊ะทำงานหลายชั่วโมง สำหรับหน้าที่ของภรรยาที่ดี และภาพจำที่เกี่ยวกับการป่วยของเขา จินเฟิงจะต้องทำหน้าที่ภรรยาดีเด่น

"คุณคะ มาพักได้แล้วค่ะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณขึ้นมา มันคงไม่ดีนัก"

"อย่ามายุ่งกับผม อยากพักก็พักไป"

"ไม่ใช่ว่าคุณไม่สบายอยู่หรือคะ"

เธอต้องเตือนความทรงจำเขา ตอนนี้เขาคงลืมตัวไปแล้ว ว่าตัวเองกำลังล้มป่วยอย่างไม่รู้สาเหตุ และเหมือนว่าเขาเพิ่งจะคิดเรื่องนั้นออกจริง ๆ   

"จริง ๆ  ตอนนี้ฉันก็รู้สึกเหนื่อยแล้ว "

จินเฟิงหัวเราะในใจ แต่ทว่าด้วยหน้าที่ภรรยาที่ดี เธอก็ทำแค่ลุกไปประคองสามีมานอนให้ถึงที่เท่านั้น เฟยหลงมีท่าทางที่ขัดขืนในตอนแรก และยินยอมในที่สุด ฝ่ามือที่หยาบกระด้างของอีกฝ่าย ทำเอาเขาอดคิดไม่ได้ ว่าที่ผ่านมาเธอใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านเสิ่น มาอย่างยากลำบากขนาดไหน

"มือสากขนาดนี้ ว่าง ๆ ก็ไปทำสปามือ ผมไม่ชอบให้อะไรสาก ๆ มาสัมผัสตัว"

มือที่ประคองอีกฝ่ายจนถึงเตียง ถึงกับต้องชักมือกลับมา แน่นอนว่าเธอรู้ดีอยู่แก่ใจ แต่การที่ผู้ชายมาพูดแบบนี้ มันเป็นเรื่องที่น่าอาย 

"มือฉันสากขนาดนั้นเลยหรือคะ"

"ไม่มีเหตุผลอะไรที่ผมต้องพูดเล่นนี่ "

เฟยหลงขี้เกียจต่อปากต่อคำกับภรรยาหมาด ๆ ของตนเองแล้ว เขาเลือกที่จะหลับตาลง หลีกหนีความสงสัยอะไร พลางคิดในใจว่า คงต้องเตรียมคนใช้ส่วนตัว กับบัตรเงินสดเอาไวให้จินเฟิง แม้ไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาเลือกเอง แต่อย่างน้อยผู้หญิงคนนี้ก็แต่งเข้ามา โดยไม่รังเกียจคนที่ป่วยเป็นผักแบบเขา ถึงแม้จะไม่ได้ป่วยจริง ๆ ก็เถอะ

อาหารเย็นที่มั่นใจว่าปลอดภัย ถึงนำมาเสิร์ฟในตอนสามทุ่ม แน่นอนว่าก่อนที่เฟยหลงจะได้กิน มือขวาอย่างฝาแฝดต้าหลางและต้าหลง ตรวจพิษเบื้องต้นมาอย่างดี

เพราะเจ้านายไล่เจ้าสาวหมาด ๆ ออกไปนอนอีกห้อง ไม่อย่างนั้นแล้วคืนนี้เจ้านายของเขาคงไม่ได้กินอะไร เรื่องนี้ปู่โจวก็โวยวายในตอนแรก แต่หลังจากที่รู้ว่าหลานชายนั้นเป็นอย่างไรก็ยินยอมที่จะล่าถอยออกไปง่าย ๆ 

"นายหญิงเป็นอย่างไรบ้างครับ"

ต้าหลางเอ่ยถามอย่างสงสัย ถ้าพูดกันถึงเรื่องมองคน เจ้านายของเขาเป็นอีกหนึ่งคนที่มองคนขาด

"ก็ดี ไม่น่าจะมีพิษภัยอะไรหรอก ดูแล้วน่าจะอ่อนต่อโลกไปสักหน่อย"

เฟยหลงคิดถึงตอนกลางวัน ที่จินเฟิงหลับปุ๋ยบนเตียงนอนของเขาอย่างสบายใจ ดูท่าทางแล้วอีกฝ่ายคงไว้ใจคนง่ายเกินไป

แต่สำหรับลูกน้อง การที่ผู้นำแก๊งมังกรพูดแบบแบบนี้ เท่ากับว่าเขาโอเคกับภรรยาที่แต่งเข้ามาพอสมควร ไม่อย่างนั้นแล้วคนที่พูดเรื่องสำคัญฉบับนับคำได้ คงไม่เอ่ยออกมา เห็นทีว่านายหญิงคนนี้ คงจะเป็นหงส์คู่มังกรจริง ๆ

ทุกอย่างอยู่ในความคิดเท่านั้น คงไม่มีใครกล้าที่จะเสียมารยาทเอ่ยมันออกไป ในตอนที่เจ้านายกำลังอารมณ์ดีอยู่แบบนี้ พวกเขารับใช้ผู้นำมาจนรู้ใจยิ่งกว่ารู้ใจแล้ว

"พรุ่งนี้หาคนดูแลให้เธอด้วย บัตรเงินสดไม่จำกัดวงเงินอีกสองใบให้เธอ"

"ครับ"

ต้าหลางรับคำ และเริ่มจัดการหาคนดูแลนายหญิง เขาจะต้องหาคนที่คุณสมบัติดีที่สุด อย่างไรแล้วความปลอดภัยก็มาเป็นอันดับแรก ส่วนบัตรเงินสดไม่ใช่เรื่องใหญ่ แค่เจ้านายเซ็นเอกสารก็สามารถทำได้แล้ว

รุ่งเช้า

คนงานใหม่ที่เรียกได้ว่าเป็นสาวใช้ส่วนตัวของนายหญิงคนใหม่ จินเฟิงมีน้ำหนักในใจต่อคนในบ้านมากขึ้น ถึงขนาดที่ผู้นำหาสาวใช้ส่วนตัวให้ แสดงว่าน้ำหนักในใจระหว่างนายหญิงและผู้นำ นั่นย่อมไม่ใช่เรื่องธรรมดา

" เธอเป็นสาวใช้ส่วนตัวของนายหญิงครับ แล้วนี่บัตรเงินสดไม่จำกัดวงเงินสำหรับนายหญิง ทุกอย่างเป็นคำสั่งจากท่านผู้นำของเรา "

จินเฟิงเพียงรับบัตรเงินสดมาเงียบ ๆ เธอไม่โง่พอที่จะปฏิเสธ ชีวิตที่ไม่มีเงินมันไม่ใช่เรื่องที่ดีเลย ถ้าเขาจะให้เธอได้ขนาดนี้ ตลอดชีวิตนี้จินเฟิงคงไม่อยากไปไหนอีกแล้ว เห็นทีว่าเช้านี้คงต้องขึ้นไปขอบคุณสามีของเธอหน่อยแล้ว

"ก๊อกๆ "

"ใคร"

"ฉันเองค่ะ จินเฟิงภรรยาของคุณ ฉันเข้าไปนะคะ"

จินเฟิงเอ่ยคำว่าภรรยาอย่างไม่ละอาย เธอจะอายทำไมในเมื่อตอนนี้เธอถือทะเบียนสมรสอยู่ การเป็นภรรยาที่ถูกกฎหมายของผู้นำตระกูลโจวมีอะไรน่าอายตรงไหนกัน

"เดี๋ยว"

เธอเปิดประตูเข้าไปโดยที่ไม่ทานคำสั่งห้าม และต้องขอบคุณตัวเองที่ดื้อดึงจนได้เห็นอะไรที่สบายตา แผงอกที่เป็นมัด แม้ว่าเขาจะดูผอม แต่ก็ไม่ได้ดูเหมือนคนป่วย รอยสักลายมังกรที่พาดหน้าอกนั่นอีก ยิ่งขับให้เขานั้นเป็นผู้ชายที่น่าสนใจมากยิ่งขึ้น

"ทะลึ่ง"

ว่าแล้วก็โยนผ้าขนหนูใส่หัวเธอ 

"ใครทะลึ่งกัน ไม่ใช่นะก็เราเป็นสามีภรรยากัน เห็นแค่นี้จะเรียกได้ว่าทะลึ่งยังไงกันคะ"

"ออกไปก่อน "

"แต่ว่าฉัน"

"จินเฟิง"

"ก็ได้ค่ะ"

เธอเดินออกไปยืนรอด้านนอก เพียงไม่เกินห้านาทีเขาก็เปิดประตูให้เธอเข้าไป เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีดำ กางเกงที่สวมสบาย แต่กระนั้นกระดุมเม็ดบนเขาก็ติดมันอย่างลวก ๆ  จนเผยให้เห็นผิวขาว ๆ  ที่มีรอยสักรูปมังกรคู่หงส์

เขามองตามสายตาของหญิงสาว ก่อนที่จะเห็นว่าสายตาหวานมาหยุดที่หน้าอกของเขา ดูท่าทางแล้วแม้จะอ่อนต่อโลก แต่ภรรยาของเขาช่างเป็นผู้หญิงที่หมกมุ่นไม่น้อย

เขาแกล้งกระแอมไอเพื่อเรียกสติอีกฝ่าย ถึงตอนนี้ไม่รู้ว่าในสมองน้อย ๆ นั่นกำลังคิดเรื่องทะลึ่งอะไรไปบ้างแล้ว เกิดมาจนอายุสามสิบ ไม่เคยคิดว่าจะถูกคุมคามทางสายตาแบบนี้มาก่อนในชีวิต แต่จะพูดอะไรได้ ในเมื่อตอนนี้ต่อให้เธอทำมากกว่านั้นก็ไม่ใช่เรื่องที่ไม่ถูกต้องสักหน่อย

"มีอะไร"

เหมือนว่าสติของจินเฟิงจะเพิ่งกลับมา 

"เอ่อ ฉันแค่จะมาขอบคุณเรื่องสาวใช้ กับบัตรเงินสด ฉันจะใช้แบบไม่เกรงใจคุณแล้วนะคะ"

"อืม อยากใช้อะไรก็ใช้  อยากได้อะไรก็ซื้อไม่ต้องมาเสียเวลาถาม"

ช่างเป็นสามีที่นิสัยรวยดี วาสนาของเธอจริง ๆ แล้วล่ะ เธอลุกขึ้นก่อนที่จะฉกหน้าหอมแก้มเขาเร็ว ๆ  ก่อนที่จะเดินออกไปอย่างเร่งรีบ เธอคงไม่ใช้เวลามากเกินไปให้เขาดุอีกหรอกนะ

"จริง ๆ เลย"

เฟยหลงส่ายหน้ากับภรรยาของเขา ไม่รู้ว่าเขาจะรับมือความทะลึ่งของอีกฝ่ายอย่างไรไหว เขาไม่ได้ป่วยและเขาก็เป็นผู้ชายที่มีความรู้สึกอยู่เต็มร้อย กว่าจะรู้ตัวมือของเขาก็สัมผัสตรงรอยที่จินเฟิงหอมแก้มเมื่อครู่นี้ กลิ่นหอมอ่อน ๆ นั่นยังวนเวียนอยู่ในจมูกไม่หาย

"เหอะ เป็นนางมารหรือยังไง " ไม่รู้ว่านานแค่ไหนแล้วที่เขาไม่ได้ยิ้มออกมาอย่างเต็มปาก นี่คงเป็นหนึ่งครั้งในรอบหลายปีมานี้ 

ขณะที่จินเฟิงเองก็เพิ่งจะรู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นกระหน่ำอย่างกับกลองรบ มันทั้งตื่นเต้นและรู้สึกแปลก ๆ ในความคิดอย่างไรไม่รู้ นี่เธอกำลังจะทำให้อีกฝ่ายรัก หรือว่าเป็นเธอต่างหากที่จะตกหลุมรักเขาเอาเสียก่อน แต่เขาก็น่ารักจริง ๆ นั่นแหละ

"นายหญิงคะ จะออกไปข้างนอกหรือเปล่าคะ เห็นคุณต้าหลางบอกว่าวันนี้นายหญิงจะออกไปทำสปา"

ถ้อยคำของคนเป็นสามี เมื่อวานนี้ ยังติดอยู่ในใจไม่หาย

(ฉันไม่ชอบให้อะไรที่สากกระด้าง มาสัมผัสตัวฉัน)

ผู้ชายอะไรปากคอเราะรายจริง ๆ  คอยดูเถอะ ตอนที่มือเธอนุ่มแล้ว อย่าหวังจะได้จับมือของเธอ

"ไปสิ ฉันจะไปอาบน้ำก่อน"

ที่จริงวันนี้หลังจากที่ออกไปนอกบ้านแล้ว จินเฟิงวางแผนที่จะออกไปตัดผมด้วย ทรงผมในตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับแมลงสาบแทะหัวเลยสักนิด วันแต่งงานก็อาศัยใส่วิกผม ผมสั้นก็ไม่เลว แม้ว่าจริง ๆ แล้ว เธอจะต้องการไว้ผมยาวงสลวยก็เถอะ แต่ตอนนี้ก็ทำได้แค่จัดการตามสภาพไปก่อน