4

“ทำไมจะไม่ไหว กรุงเทพพัทยา ใกล้แค่นี้เอง อีกอย่างพรุ่งนี้ก็วันหยุดเราแล้ว ตื่นสายได้”

“ไปพักที่โรงแรมของผมก่อนก็ได้ครับ เดี๋ยวผมให้เด็กๆเตรียมห้องเอาไว้ให้”

ปุญญ์บอกขึ้นคล้ายจะตัดบท และพิชชาอรที่คุ้นเคยกับคนเช่นเขาดีรับรู้ถึงความเด็ดขาดในน้ำเสียงนั้น แม้อีกฝ่ายจะใช้คำพูดชักชวนก็ตามแต่มันเหมือนมีการสั่งการอยู่ในนั้นมากกว่าเอ่ยชวนแบบธรรมดา ใหญ่มาจากไหนกันถึงทำมาสั่ง

“นะกี๋นะ ตอนเช้าวินถึงจะให้คุณเดโชช่วยจัดการเรื่องให้น่ะ”

อมิตาบอกสำทับมาอีกทีพิชชาอรเลยได้แต่เงียบไม่อยากมายืนทะเลาะกันด้วยเรื่องไร้สาระต่อหน้าคนอื่น โดยเฉพาะคนอื่นที่ว่านี่คือนายนาวินนั่นด้วย จึงคล้ายกับเป็นการตอบรับว่าคงต้องค้างคืนที่นี่ แล้วเหลือบตาไปมองคนพี่ที่ดูหงอและอ่อนลง ไม่ใช่ว่าถูกนายนาวินกล่อมเอาอีกหรือไงน่ะ พิชชาอรเบือนหน้าหนีอย่างเซ็งๆ เธอไม่ชอบใจเลยที่พี่สาวเปลี่ยนท่าทีไปแบบนี้

เวลาต่อมาพิชชาอรก็ขับรถเข้ามาจอดที่ลานจอดในโรงแรมหรูติดชายหาดพัทยา โดยมีรถนำเข้าสีแปร้ดสดขับตามท้ายมาด้วย

พิชชาอรลงรถมาด้วยความรู้สึกเหมือนอยู่ในเมืองยักษ์ ทุกอย่างรอบบริเวณดูเรียบแต่หรูหรามีราคา รถที่จอดกันอยู่นั่นหากไม่ใช่รถยุโรปก็เป็นรถรุ่นที่เธอเดาได้ว่าราคาพ้นหกหลักทุกคัน แล้วสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ไม่หันไปมองรถตัวเองที่ซื้อมือสองมาในราคาน่ารักน่าเอ็นดูกว่าพวกนั้นเยอะ

“ผมให้พนักงานเปิดห้องไว้แล้ว ยังไงก็พักกันตามสบายเลยนะครับ” เป็นเสียงทุ้มฟังสุภาพของปุญญ์ ที่บอกตามมาหลังจากจอดรถเรียบร้อยแล้ว

พิชชาอรจึงตามขึ้นห้องมากับอมิตาแล้วนั่งแหมะลงบนโซฟาที่หันออกสู่ด้านนอกที่พนักงานบอกว่าเป็นด้านติดทะเล แต่มันมืดจนมองไม่เห็นว่าเป็นอะไร ตอนนี้ในหัวของหญิงสาวนึกอย่างเหนื่อยหน่าย

ได้หยุดติดกันสามวันทั้งทีแทนที่จะได้อยู่ห้อง กับต้องมาติดแหงกอยู่ที่นี่ เสื้อผ้า ห้องหับก็ยังไม่ได้เก็บกวาดเลยสักนิด

“อาบน้ำสิกี๋” อมิตาบอกคนน้องที่เอาแต่ทำหน้าเซ็ง

“อือม์ อุ๋มอาบก่อนเถอะ”

“กี๋ไปอาบก่อนสิ” ท่าทางของอมิตาดูลุกลี้ลุกลนชอบกล เธอกับอมิตาเป็นพี่น้องกันมากี่ปีแล้ว ทำไมจะดูกันเองไม่ออก

“ไปก่อนไป อุ๋มอาบนานกี๋ก็รู้นี่” อมิตาดึงแขนเธอแล้วจูงไปยังห้องน้ำ ที่พอเปิดเข้าไปแล้วได้แต่ยืนตะลึงเพราะข้างในนั้นดูสวยจนเธอไม่กล้าอาบ

ในนี้ใหญ่น่าจะไล่เลี่ยกับห้องพักที่เธอเช่าเอาไว้เสียอีก สีทองของผนังห้องน้ำผสานกับข้าวของเครื่องใช้ดูหรูหราราวกับเป็นคนสำคัญอย่างไรอย่างนั้น

ด้านในนี้มีทั้งอ่างน้ำวนที่ปรับอุณหภูมิและปรับระดับน้ำวนได้อีกด้วย ด้านข้างยังมีแผ่นกระจกสีทึบกั้นไว้สำหรับอาบด้วยฝักบัวอีกต่างหาก ทางเข้าเป็นที่วางข้าวเครื่องทางยาวและมีอ่างน้ำที่ออกแบบให้ดูเข้ากับห้องให้ใช้งานได้อย่างลงตัว

“กี๋แช่น้ำอุ่นนะ เดี๋ยวอุ๋มผสมน้ำให้”

อีกฝ่ายบอกแล้วรีบไปเปิดน้ำในอ่างรอ ท่าทางกระตือรือร้นจนผิดสังเกต จนพิชชาอรหมดความสนใจกับรายละเอียดของห้อง มาจับผิดที่พี่สาวของเธอทันที

“อ่ะ เรียบร้อยแล้ว”

“ไม่ขัดหลังให้ด้วยล่ะ” เธอว่าเหน็บคนเป็นพี่ไป แต่อีกฝ่ายก็ทำเพียงยิ้มน้อยๆ บอกอย่างเอาใจ “ไปอาบน้ำนะ จะได้นอนหลับสบาย”

พิชชาอรยืนมองอีกฝ่ายที่ปิดประตูให้แล้วจึงถอนหายใจยาวเปลื้องผ้าออกจนหมด เดินไปล้างตัวถูสบู่แล้วถึงลงแช่น้ำอุ่นๆ มันช่วยคลายกล้ามเนื้อที่ตึงเครียดจากภาระงานได้มากทีเดียว แล้วปิดตาลงซึมซับความสบายนั้น