ตอนที่ 5 : สูตรโกโก้แห่งความหวัง

เช้าวันถัดมา แสงแดดอ่อน ๆ สาดส่องลอดหน้าต่างเข้ามาในร้าน Moonless Café

เสียงนกเจื้อยแจ้วตัดกับกลิ่นโกโก้อุ่น ๆ ที่เริ่มต้มในหม้อใหญ่ พิมยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์ด้วยแววตาเด็ดเดี่ยว แม้รอยคล้ำใต้ตาจะฟ้องว่าเธอแทบไม่ได้หลับเลยทั้งคืน

"หนึ่งเดือน...สามเท่า"

เธอทวนคำพูดของชายคนนั้นในใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสำหรับร้านเล็ก ๆ อย่างเธอ

ประตูร้านเปิดออก กรุ๊งกริ๊ง!

ดาววิ่งเข้ามาพร้อมเสียงหอบ

"พิม! ชั้นเพิ่งไปหาข้อมูลมานะ!" ดาวยื่นกระดาษโน้ตที่ขีดเขียนข้อมูลไว้แน่น

พิมรับมาดู "ข้อมูลอะไรเหรอ?"

"นี่ไง! สถิติยอดลูกค้าของร้านเราช่วงเดือนที่ผ่านมา เฉลี่ยแล้วมีลูกค้าประมาณวันละ 40-50 คนเองนะ ถ้าจะเพิ่มเป็นสามเท่า...ก็ต้องให้ถึง 120-150 คนต่อวัน!" ดาวพูดอย่างตื่นเต้นปนกังวล

พิมกลืนน้ำลาย "โห...นี่มันเยอะเกินไปแล้วนะ"

เสียงผู้ชายดังขึ้นด้านหลัง "ไม่เยอะเกินไปหรอกครับ ถ้าเราวางแผนดี ๆ"

ทั้งสองสาวหันไปพร้อมกัน เห็นธีร์เดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มมั่นใจ

"คุณธีร์!" พิมขมวดคิ้ว "คุณมาแต่เช้าเลยนะคะ"

"ผมคิดไว้แล้วว่าเราควรเริ่มวันนี้เลย" ธีร์พูดพร้อมกางแผนที่ร้านออกบนโต๊ะ

"เราจะต้องทำให้ Moonless Café เป็นที่รู้จักให้ได้ในเวลาอันสั้นที่สุด"

ธีร์เริ่มอธิบายแผนที่เขาวางไว้

"ขั้นแรก เราต้องสร้างจุดเด่นของร้านให้ชัดเจน นั่นก็คือ...โกโก้สูตรพิเศษของพิม"

พิมหน้าแดงนิด ๆ "เอ่อ...มันก็แค่สูตรที่ฉันลองผิดลองถูกมาน่ะค่ะ"

"อย่าดูถูกตัวเองสิครับ" ธีร์ยิ้ม "รสชาติของโกโก้นี่แหละที่จะดึงดูดลูกค้า"

ดาวเสริมขึ้นมา "แล้วขั้นที่สองล่ะ?"

"ขั้นที่สองคือการโปรโมท" ธีร์หยิบกระดาษที่เขาจดไว้ขึ้นมา "เราจะเริ่มจากโซเชียลมีเดียก่อน ถ่ายรูปเมนูสวย ๆ ลงเพจร้าน ทำวิดีโอสั้น ๆ ให้คนแชร์ จากนั้นค่อยติดต่อบล็อกเกอร์สายอาหารให้มาลองรีวิว"

พิมฟังแล้วก็ยังดูไม่มั่นใจ "แต่ร้านเรามันเล็กมากเลยนะคะ จะสู้ร้านใหญ่ ๆ ได้เหรอ?"

ธีร์ยิ้มมุมปาก "ขนาดของร้านไม่สำคัญหรอกครับ ความอบอุ่นต่างหากที่ลูกค้าจำได้"

ในช่วงบ่าย พิม ดาว และธีร์ลงมือถ่ายรูปเมนูของร้านด้วยโทรศัพท์มือถือ

ธีร์รับหน้าที่เป็นตากล้อง ส่วนดาวเป็นผู้กำกับที่จริงจังเกินเหตุ

"พิม! ยิ้มแบบเจ้าของร้านที่เปี่ยมไปด้วยความหวังหน่อย!" ดาวสั่งเสียงดุ

พิมยิ้มเกร็ง ๆ "แบบนี้เหรอ?"

"ไม่ใช่! ยิ้มแบบ...เหมือนเธอเจอรักแท้สิ!" ดาวทำท่าประกอบจนธีร์หัวเราะออกมา

"งั้นให้ผมยืนข้าง ๆ ดีไหมครับ เผื่อจะได้อารมณ์รักแท้" ธีร์แกล้งพูด

พิมหน้าแดง "ไม่ต้องเลยค่ะ! ถ่ายใหม่!"

หลังจากถ่ายรูปกันหลายช็อต ในที่สุดพวกเขาก็ได้ภาพที่พอใจ

ธีร์นั่งแต่งรูปในโทรศัพท์ ก่อนจะโพสต์ลงเพจร้าน พร้อมแคปชั่นว่า

"แม้คืนนี้ไร้จันทร์...แต่หัวใจยังมีโกโก้ร้อน ๆ ให้คุณเสมอ #MoonlessCafe #โกโก้แห่งความรัก"

สองวันต่อมา โทรศัพท์ร้านดังขึ้น พิมรีบรับสาย

"สวัสดีค่ะ Moonless Café ค่ะ"

เสียงผู้หญิงร่าเริงดังมาจากปลายสาย

"สวัสดีค่า~ ชั้นชื่อ 'ลูกกวาดรีวิว' นะคะ เห็นเพจร้านของคุณเพื่อนแท็กมาเลยสนใจ อยากจะมาลองชิมดูค่ะ"

พิมตาโตด้วยความดีใจ "ได้เลยค่ะ! มาวันไหนก็ได้เลยนะคะ"

หลังวางสาย ดาวกระโดดตัวลอย "ว้าวววว! บล็อกเกอร์ดังจะมาร้านเราแล้ว! นี่แหละโอกาสทอง!"

ธีร์ยิ้ม "ดีมากครับ ถ้ารีวิวออกมาดี ร้านเราจะมีคนรู้จักเพิ่มขึ้นอีกเยอะเลย"

วันรุ่งขึ้น บล็อกเกอร์สาว "ลูกกวาดรีวิว" มาถึงร้าน

เธอเป็นผู้หญิงร่างเล็ก แต่งตัวสดใส ถือกล้องถ่ายรูปตัวใหญ่

"สวัสดีค่า~ ร้านน่ารักมากเลยนะคะ!" เธอพูดอย่างร่าเริง

พิมกับธีร์ช่วยกันต้อนรับเป็นอย่างดี เสิร์ฟโกโก้สูตรพิเศษและขนมปังอบร้อน ๆ ให้เธอชิม

ลูกกวาดรีวิวจิบโกโก้แล้วตาเป็นประกาย "อร่อยมากเลยค่ะ! หอมเข้มข้นแต่ไม่หวานเกินไป รสชาติกำลังดีเลย~"

พิมยิ้มกว้าง "ขอบคุณมากค่ะ"

"งั้นขอถ่ายรูปลงเพจหน่อยนะคะ" เธอหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายรูปมุมต่าง ๆ ของร้าน

ธีร์สังเกตเห็นว่าบล็อกเกอร์คนนี้จริงใจและตื่นเต้นกับรสชาติจริง ๆ จึงเริ่มมีความหวังมากขึ้น

แต่ในขณะที่ Moonless Café กำลังมีข่าวดี ร้านกาแฟฝั่งตรงข้ามชื่อ Star Cup ก็เริ่มไม่พอใจ

เจ้าของร้านชื่อ "ปุณ" เป็นชายหนุ่มหัวการค้า มีนิสัยชอบเอาชนะ เขาแอบมองลูกค้าที่เริ่มไหลเข้าร้านของพิมมากขึ้นทุกวันด้วยความหงุดหงิด

"ฮึ่ม...ร้านเล็ก ๆ แบบนั้นจะมาสู้ฉันได้ยังไง" ปุณพูดอย่างดูถูก

"ถ้าพวกเขาดังขึ้นมาได้...ก็ต้องมีวิธีทำให้ชื่อเสียงพังสิ"

คืนนั้น หลังจากลูกกวาดรีวิวกลับไป พิมนั่งไถมือถือดูรีวิวร้านอย่างตื่นเต้น

ดาวนั่งข้าง ๆ จนกระทั่งรีวิวของลูกกวาดถูกโพสต์ขึ้นจริง ๆ

"มาแล้ว!" ดาวตะโกน

รีวิวเริ่มต้นด้วยคำชมมากมาย

"Moonless Café เป็นร้านที่อบอุ่นที่สุดที่เคยไปมา โกโก้รสชาติเยี่ยม และเจ้าของร้านน่ารักมาก ๆ!"

พิมอ่านแล้วน้ำตาคลอด้วยความดีใจ

แต่ก่อนจะได้ยิ้มอย่างเต็มที่ คอมเมนต์แปลก ๆ ก็เริ่มปรากฏขึ้นใต้โพสต์นั้น

"โกโก้ร้านนี้ใส่สารอะไรหรือเปล่า? ดื่มแล้วเวียนหัว"

"พนักงานพูดจาไม่ดีเลย ไม่กลับไปอีกแน่นอน!"

"ร้านนี้สกปรกสุด ๆ ใครคิดจะไประวังไว้หน่อยนะ!"

พิมหน้าซีด "นี่มัน...เกิดอะไรขึ้นเนี่ย!?"

ธีร์รีบเข้ามาดู เขาขมวดคิ้วแน่น "คอมเมนต์พวกนี้...มันดูแปลกมาก เหมือนถูกจงใจปั่นให้ร้านเสียชื่อเสียง"

ดาวโวยวาย "แย่แล้วพิม! ถ้าคนเชื่อคอมเมนต์พวกนี้ ร้านเราอาจพังได้เลยนะ!"

พิมกัดริมฝีปากแน่นจนเลือดซิบ "ไม่...ฉันจะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด"

หลังจากปิดร้านในคืนนั้น ธีร์นั่งอยู่คนเดียวในห้องพัก เขาเปิดโน้ตบุ๊กแล้วเริ่มตรวจสอบเส้นทางของคอมเมนต์แปลก ๆ

ด้วยทักษะด้านเทคโนโลยีที่เขาเคยเรียนรู้จากการทำงานในบริษัททีพีเอส เขาพบว่าแอคเคานท์เหล่านี้ถูกสร้างขึ้นพร้อมกันในวันเดียวกัน และมีการเชื่อมโยงไปยัง IP แปลก ๆ ที่อยู่ไม่ไกลจากร้าน Moonless Café เลย

"หรือว่า...เป็นฝีมือ Star Cup?" ธีร์พึมพำ

แต่เมื่อขยายเส้นทางต่อไป เขากลับพบเบาะแสที่น่าตกใจยิ่งกว่า

เส้นทางนั้นเชื่อมโยงกลับไปยัง สำนักงานใหญ่ของทีพีเอส กรุ๊ป เอง!

ธีร์กำมือแน่น "นี่คุณลุงเล่นสกปรกขนาดนี้เลยเหรอ"

รุ่งเช้าวันต่อมา พิมนั่งซบโต๊ะด้วยสีหน้าเหนื่อยล้า เธอแทบไม่ได้หลับเลยทั้งคืนเพราะมัวแต่กังวลเรื่องรีวิวลบเหล่านั้น

ธีร์เดินเข้ามาในร้านพร้อมถือแก้วโกโก้ร้อน ๆ มาวางตรงหน้าเธอ

"ดื่มซะครับ จะได้มีแรงสู้ต่อ"

พิมเงยหน้าขึ้นมองเขา น้ำตาคลอ "คุณธีร์...ถ้าฉันแพ้ครั้งนี้ ร้านนี้จะหายไปตลอดกาลจริง ๆ ใช่ไหมคะ?"

ธีร์นั่งลงข้าง ๆ จับมือเธอแน่น "ตราบใดที่ผมยังอยู่...ผมจะไม่ยอมให้ร้านนี้หายไปเด็ดขาด"

คำพูดนั้นทำให้หัวใจพิมอุ่นขึ้น แม้จะยังเต็มไปด้วยความกังวล

ป้าสมพรเข้ามาพร้อมตะกร้าขนมขบเคี้ยว

"พิมจ๋า! ป้าทำขนมมาฝาก เผื่อแจกให้ลูกค้าเป็นของแถม จะได้ดึงลูกค้าเพิ่ม!"

ดาวรีบวิ่งมาหยิบขนมทันที "ขอบคุณค่ะป้า! ว้าวววว นี่มันขนมตะโก้สูตรโบราณเลยนะ!"

ป้าสมพรยิ้ม "ใช่จ้ะ ป้าทำพิเศษเพื่อร้านนี้เลยนะ"

บรรยากาศในร้านเริ่มกลับมามีเสียงหัวเราะอีกครั้ง แม้จะมีพายุรออยู่ข้างหน้า แต่ก็ยังมีความหวังที่อบอุ่นในใจของทุกคน

ขณะที่พิมกับทุกคนกำลังวางแผนเพิ่มยอดลูกค้า ธีร์ก็ลอบมองไปทางประตูร้านอย่างกังวล

เขารู้ดีว่าศัตรูตัวจริง...ไม่ใช่แค่ร้าน Star Cup เท่านั้น แต่คือ ลุงของเขาและทีพีเอส กรุ๊ป

ในใจเขาให้สัญญากับตัวเอง

"ผมจะปกป้องพิม...ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม"