ตอนที่ 1

“ท่านแม่ ท่านยังมีงานอันใดจะใช้ข้าอีกหรือไม่เจ้าคะ หากไม่มี ข้ากับอาซูจะได้ขึ้นเขาไปเก็บของป่าเจ้าค่ะ” ชิวเยี่ยเอ่ยถามนางซ่งขณะกำลังเก็บสำรับบนโต๊ะ

นี่นับเป็นอีกหน้าที่หนึ่ง ที่สองพี่น้องทำมาตั้งแต่อายุได้ห้าขวบ เด็กอายุน้อยเพียงนั้นต้องขึ้นเขากันลำพัง หากมิได้คนในหมู่บ้านคอยให้การช่วยเหลือ ไม่แน่ว่าอาจจะตายไปแล้วก็เป็นได้ เจตนาของนางซ่งเห็นชัดถึงเพียงนี้ มีหรือหวังชิวเยี่ยจะดูไม่ออก

“ไปเถิด แต่คราวนี้เข้าไปลึกๆ หน่อยเล่า ป่าข้างนอกนั่นชาวบ้านเก็บมาจนไม่มีเหลือแล้ว” นางซ่งหันมาตอบอย่างอารมณ์ดี ในใจนึกภาวนาให้เด็กทั้งสองถูกเสือคาบไปกิน นางรู้ดีว่าสามีของตนรักเจ้าเด็กพวกนี้มาก ทุกวันนี้ ถึงมิกล้าลงมือทุบตีอย่างโจ่งแจ้ง แต่หากทั้งคู่ไปตายเอง สามีย่อมกล่าวโทษนางมิได้

ชิวเยี่ยรับคำพร้อมรอยยิ้มใสซื่ออย่างที่หลิวชิวเยี่ยในฝันชอบกระทำ หากแต่ในใจนั้น กลับขุดบรรพบุรุษของแม่เลี้ยงใจร้ายผู้นี้ออกมาก่นด่าไม่เหลือชิ้นดี

“เห็นแก่ที่เจ้าขยัน วันนี้ข้าจะให้หมั่นโถวเพิ่มอีกคนละลูกก็แล้วกัน”

ก่อนที่ชิวเยี่ยจะถือถาดสำรับออกมา นางซ่งยังกล่าววาจาทิ้งท้ายอย่างหน้าชื่นตาบาน พอก้าวพ้นชายคาบ้านมาได้ รอยยิ้มของหวังชิวเยี่ยพลันค่อยๆ เลือนหาย สีหน้าท่าทางแปรเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมจริงจัง เดินตรงเข้าครัวเอาจานชามไปล้าง จากนั้นหยิบหมั่นโถวในครัวมาสี่ลูก เดินไปหาน้องชายหลังบ้าน

ลั่วซูตระเตรียมของไว้รอพี่สาวเอาไว้แล้ว ครั้นเห็นนางเดินมา เขาก็เหลียวมองซ้ายมองขวาท่าทางระมัดระวัง ก่อนจะส่งห่อผ้าให้

วันนี้ สองพี่น้องจะหนีออกจากบ้าน ตั้งใจจะไปหาบิดาที่ชายแดน เรื่องนี้ชิวเยี่ยเตรียมการไว้ตั้งแต่ที่นางเริ่มจดจำภาพในฝันได้ขึ้นใจ อาศัยตอนขึ้นเขาไปเก็บของป่าค่อยๆ ฝึกฝนการเอาตัวรอด กระทั่งมั่นใจว่าสามารถออกไปใช้ชีวิตข้างนอกได้แล้วถึงได้ตัดสินใจที่จะออกไป

“พี่ใหญ่จะเปลี่ยนชุดเลยหรือไม่” ลั่วซูเอ่ยถามเสียงเบาพลางมองไปที่ชุดกระโปรงผ้าฝ้ายเก่ามอซอของนาง

“ยังก่อน พวกเรารีบไปเถิด เดี๋ยวข้าค่อยไปเปลี่ยนกลางทาง”

“อืม” ลั่วซูพยักหน้ารับรู้ สะพายกระบอกธนูของตนขึ้นหลัง พร้อมกับส่งชุดธนูให้พี่สาว

ลูกธนูเหล่านี้ มิใช่ธนูหัวเหล็กอย่างที่ทหารใช้กัน เพราะยุคนี้ เหล็กมีค่ายิ่งกว่าทองคำ ซ้ำยังหาได้ยากยิ่ง ลูกธนูทุกดอกจึงเป็นหัวไม้ที่ลั่วซูกับชิวเยี่ยใช้เวลาเหลาดัดแปลงทำขึ้นมาแทน ยังมีกับดักที่สร้างจากไม้อีกคนละสามชิ้น ใส่ในตะกร้าสะพายหลัง

และสิ่งที่ขาดไม่ได้เลยคือมีดพร้า หากแต่ในบ้านมีเพียงมีดที่ใช้ทำครัวอยู่เล่มเดียว ชิวเยี่ยจึงขโมยมันมา

“ไป รีบไปกันเถิด” ชิวเยี่ยหันไปบอกลั่วซูก่อนจะก้าวเท้านำหน้า

การใช้ชีวิตในยุคโบราณ สำหรับคนมาจากโลกอนาคตที่มีพร้อมสรรพอย่างหวังชิวเยี่ยนับว่ามิใช่เรื่องง่ายดาย สิ่งที่เห็นในซีรี่ส์หรืออ่านในเว็บนิยายออนไลน์ ล้วนเป็นด้านสวยงามตามจินตนาการ ยังไม่มีซีรี่ส์หรือนิยายเรื่องไหนกล่าวถึงความเป็นจริงอีกด้านหนึ่ง

อย่างเช่น ผู้คนขับถ่ายกันอย่างไร ใช้สิ่งใดทำสวนไร่นา ใช้สิ่งใดเข้าป่าล่าสัตว์ ในเมื่อยุคนี้เป็นยุคสงคราม มิใช่แค่เหล็กเท่านั้นที่หายาก ช่างตีเหล็กยังหาแทบไม่ได้ ราคามีดทำครัวเล่มหนึ่ง แพงกว่าม้าหนึ่งตัวเสียอีก ไม่แปลกใจเลยว่าเหตุใดทหารถึงชอบใช้ทวนไม้ที่มีเพียงส่วนหัวเป็นเหล็ก แทนที่จะใช้ดาบหรือทวนเหล็ก

ตั้งแต่ตื่นมาในร่างนี้ ชิวเยี่ยต้องใช้เวลาถึงห้าเดือน กว่าจะเรียนรู้วิถีชีวิตความเป็นอยู่ และทำความเข้าใจสภาพจิตใจมนุษย์ในยุคนี้ได้อย่างถ่องแท้ เพื่อจะได้ใช้ชีวิตต่อไปได้โดยที่ตนจะไม่เป็นบ้าไปเสียก่อน

หลังจากที่เข้ามาในป่าได้ระยะหนึ่ง ชิวเยี่ยหาที่เหมาะๆ เปลี่ยนไปสวมชุดของลั่วซู ทั้งคู่เป็นฝาแฝดที่มีรูปร่างหน้าตาเหมือนกันจนแยกไม่ออก ย่อมมิใช่เรื่องยากที่แฝดหญิงจะปลอมตัวเป็นแฝดชายตอนอายุยังน้อย

“พี่ใหญ่ ข้าถามพ่ออาโกวมาแล้ว หากข้ามเขาสามลูกนี้ไป จะไปถึงเส้นทางตะวันออก” ลั่วซูลงนั่งคุกเข่าข้างหนึ่งหยิบไม้มาวาดแผนที่คร่าวๆ ลงบนดิน ใช้ปลายไม้จิ้มลงไปยังเส้นทางหนึ่ง “หากพวกเราเดินไปตามเส้นทางนี้ จะไปถึงชายแดน”

ชิวเยี่ยสาวเท้าเข้ามาชะโงกมองใกล้ๆ ก่อนจะมองขึ้นไปตามเส้นทางบนเขา เขาลูกหนึ่งมีความสูงราวร้อยกว่าจั้งหรือราวตึกสามสิบชั้น หากนับระยะทางเดินขึ้นเดินลงคงจะหลายร้อยลี้อยู่ นั่นยังไม่นับอันตรายที่มีอยู่รอบด้าน ฉะนั้น กว่าจะเดินไปถึงเส้นทางที่ว่า คงต้องใช้เวลาหลายวันเป็นแน่

“ประเดี๋ยว พอขึ้นไปถึงพื้นที่เคยเก็บผักป่า พวกเราควรพักสักคืนหนึ่ง จะได้เตรียมตัวให้พร้อม การเดินเข้าไปในป่าลึกต้องอันตรายมากแน่” ชิวเยี่ยหันกลับมากล่าวกับน้องชาย

ลั่วซูพยักหน้า ลุกขึ้นยืนปัดมือปัดไม้ กระชับข้าวของที่สะพายอยู่ให้เข้าที่ เตรียมตัวจะออกเดินทาง ก่อนหน้านี้เป็นเขาที่ต้องคอยดูแลปกป้องพี่สาวผู้นี้มาโดยตลอด ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อใดที่พี่ใหญ่ของเขากลายมาเป็นผู้นำ หากแต่เขากลับรู้สึกชอบที่พี่สาวเป็นเช่นนี้มากกว่า

ก่อนหน้านี้ พี่ใหญ่ของเขาอ่อนแอซ้ำยังโง่เขลา ทุกอย่างล้วนเชื่อฟังนางซ่ง มีอยู่คราหนึ่งเขาเคยฟ้องบิดาเรื่องของนางซ่งแต่พี่ใหญ่กลับพูดจาเข้าข้างนางซ่งเป็นเหตุให้เขาถูกบิดาตี นับแต่บัดนั้น เขาเลยไม่กล้าเอ่ยถึงพฤติกรรมชั่วช้าของนางซ่งให้บิดาได้ยินอีก และนั่นยิ่งทำให้นางซ่งได้ใจ ทว่าพี่สาวเบื้องหน้านี้ไม่เหมือนกัน