ตอนที่ 2 เสียงครางในห้องน้ำ

ตอนที่ 2

เสียงครางในห้องน้ำ

เสียงน้ำจากฝักบัวดังซู่ซ่ากระทบกับกระเบื้องห้องน้ำอย่างต่อเนื่องตั้งแต่เช้าตรู่ แพรไหมเดินออกจากครัวพร้อมแก้วน้ำเปล่าในมือ เธอเพิ่งจะล้างจานกองโตเสร็จและตั้งใจจะเรียกอาคลื่นที่กำลังอาบน้ำอยู่ให้ออกมากินข้าวเช้าที่เตรียมไว้ให้... แต่แล้ว เสียงที่เล็ดลอดออกมาจากประตูห้องน้ำที่ปิดไม่สนิทนั้นกลับทำให้ฝีเท้าของเธอหยุดชะงักลงกลางอากาศ ร่างทั้งร่างแข็งค้างราวกับถูกสาปให้กลายเป็นหิน

เสียงนั้น... มันแปลกประหลาดไม่ใช่แค่เสียงน้ำที่สาดซ่าอย่างเดียว

มันเป็นเสียงหายใจที่หอบถี่กระชั้น... เสียงลมหายใจที่ถูกกักเก็บเอาไว้ก่อนจะถูกปล่อยออกมาอย่างยากลำบากและเสียงครางแผ่วต่ำ... ทุ้มกระเส่า... สั่นพร่า

“อืมม... แพร...”

เด็กสาวตัวแข็งทื่อทันทีที่ได้ยินชื่อของตัวเองหลุดรอดจากริมฝีปากของเขา เสียงนั้นชัดเจน แจ่มแจ้งอยู่ในโสตประสาทของเธอ

เสียงนั้นไม่ใช่ภาพลวงตา ไม่ใช่จินตนาการที่เธอสร้างขึ้นมาเอง เสียงนั้นเป็นของจริง... แท้จริงยิ่งกว่าสิ่งใด

และเขา... กำลังช่วยตัวเองอยู่ในห้องน้ำ... พร้อมกับครางเรียกชื่อของเธอ

แพรไหมก้มหน้าลงแทบจะทันที รู้สึกราวกับเลือดในกายทั้งหมดวิ่งพล่านจากปลายเส้นผมลงไปจนถึงปลายเท้า หัวใจของเธอเต้นระรัวอย่างบ้าคลั่ง แทบจะระเบิดออกมาจากอก ร่างกายร้อนผ่าวเหมือนถูกไฟลูบไล้จากภายในสู่ภายนอก แก้วน้ำในมือของเธอสั่นระริกจนน้ำกระฉอกออกมาเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะค่อยๆ เดินถอยหลังออกมาอย่างเงียบเชียบที่สุดเท่าที่จะทำได้ ไม่ต้องการให้เขาแม้แต่จะรู้ว่าเธอได้ยินอะไร

แต่ความรู้สึกนั้น... ไม่ได้จางหายไปง่ายๆ เลย

ตรงกันข้าม... มันตื่นขึ้นมาอย่างรุนแรงยิ่งกว่าที่เคยเป็น เหมือนกับถูกปลุกให้ตื่นจากห้วงนิทรา อันยาวนาน

แพรไหมกลับเข้ามาในห้องของตัวเอง ปิดประตูไม้ที่มักจะส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดให้เงียบเชียบที่สุด เธอทรุดตัวลงนั่งข้างเตียงด้วยความรู้สึกปั่นป่วนในช่องท้อง มือขาวสั่นเทาปิดปากตัวเองแน่นด้วยความตกใจระคนตื่นเต้นที่ถาโถมเข้ามาพร้อมกันอย่าง ไม่เคยเป็นมาก่อน

เธอไม่เคยได้ยินเสียงแบบนั้นจากผู้ชายคนไหนมาก่อนในชีวิตนี้และไม่เคยคิดเลยว่าผู้ชายที่เงียบขรึม สุขุม และดูเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวอย่างอาคลื่น จะมีด้านที่ดิบเถื่อนและร้อนแรงถึงขนาดนั้นซ่อนอยู่ภายใต้ท่าทีเยือกเย็น

“อาคิดถึงเรา... ในแบบนั้นจริงๆ เหรอ...”

หญิงสาวกระซิบเบาๆ กับตัวเอง เสียงแผ่วจนแทบไม่ได้ยิน ริมฝีปากเม้มเข้าหากันแน่น ขณะที่มือเรียวเล็กของเธอก็เลื่อนลงไปแตะที่ต้นขาตัวเองอย่างไม่รู้ตัว

ไม่ทันไร ปลายนิ้วเล็กๆ ก็เลื่อนไล้เข้าไปใต้ขอบกางเกงนอนลายลูกแมวที่เธอสวมอยู่

สัมผัสเบาๆ ที่นุ่มนวล... แต่กลับปลุกทุกประสาทสัมผัสในร่างกายให้ลุกเป็นไฟ ให้ความรู้สึกชาซ่านไปทั่วสรรพางค์กาย

เธอหลับตาแน่น ปล่อยให้ภาพของอาคลื่นที่กำลังครางเรียกชื่อเธออยู่ในห้องน้ำวนเวียนอยู่ในหัวไม่หยุดหย่อน มันชัดเจนเสียยิ่งกว่าภาพจริงที่เธอเคยเห็นตรงหน้า

“อืม...แพร...อย่าขมิบแรงนัก เดี๋ยวจะทนไม่ไหว” เสียงทุ้มแหบพร่าของเขาเหมือนกระซิบอยู่ข้างหู

จินตนาการนั้นชัดเจนเสียจนเรียวขาของเธอเกร็งเข้าหากันโดยอัตโนมัติ ปลายนิ้วเล็กที่สัมผัสอยู่ด้านในเริ่มเปียกชื้นด้วยหยาดน้ำใส ร่างเล็กบิดเร้าแอ่นรับสัมผัสของตัวเอง ริมฝีปากเผยอออกเล็กน้อย ครางเสียงแผ่วเบาเพื่อไม่ให้เสียงหลุดรอดออกไป

“อา...คะ...”

เสียงประตูห้องน้ำเปิดออกดัง 'แอ๊ด...' ดึงสติของแพรไหมให้กลับคืนมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง อาคลื่นเดินออกมาพร้อมผ้าขนหนูสีเข้มที่พันรอบช่วงล่างของเขาอย่างหมิ่นเหม่ ผิวกายของเขายังคงชุ่มไปด้วยหยาดน้ำใสที่เกาะพราวทั่วทั้งแผ่นอกเปลือยเปล่าอันกว้างใหญ่และแข็งแกร่ง

กล้ามแขนที่ขึ้นมัดแน่น แผ่นหลังกว้างที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามชัดเจน...

เส้นผมสีเข้มเปียกปอน ร่วงลงมาเคลียหน้าผาก ดวงตาคมกริบยังคงมีร่องรอยบางอย่างแฝงอยู่ ราวกับเพิ่งผ่านศึกหนักมาหมาดๆ

เขาไม่รู้เลยว่า... เด็กสาวที่อยู่ในห้องอีกฝั่งของทางเดินนี้ กำลังสั่นสะท้านไปทั้งตัวด้วยแรงอารมณ์ที่ถูกจุดขึ้นเพราะเขาเช่นกัน