จริงจังนะ

เวลา 20.00 นาที

เวลาล่วงเลยมาถึงช่วงเลิกงานของพี่สาว กับการเหนื่อยทำงานมาทั้งวัน ลูกพลัมจึงเร่งรีบเก็บกระเป๋าและกำลังจะกลับบ้าน โดยที่ไม่รู้ว่ามีใครบางคนมาแอบดักรอเธออยู่ที่หน้าโรงพยาบาล เพื่อแอบสอดส่องสายตามองหาคนพี่ราวกับมาตามจับโจรขโมยหัวใจ เออก็ขโมยไปจริงๆ นั่นแหละ! ก่อนสายตาคมจะล็อกเป้าที่กำลังเดินออกมาได้สำเร็จ

"อะแฮ่ม!"

"อ้าว! ยังไม่กลับอีกเหรอ?"

"กำลังจะกลับแล้วครับ พี่พึ่งเลิกงานเหรอ?"

ทำทรงถามพี่สาวไปงั้น ทั้งที่ในใจก็รู้อยู่ว่าเขาเลิกงานเวลานี้ ไอ้หน้าหล่อนี่ถึงได้มาดักรอป้วนเปี้ยนอยู่ตรงนี้ได้ยังไง แอบคิดว่าลูกพลัมจะไม่รู้ แต่จะรู้หรือไม่รู้ไม่ได้ทำให้เจเลอร์สนใจแต่อย่างใด เพราะยังไงเสียวันนี้ต้องได้คุยกันให้รู้เรื่อง

"ใช่! กำลังจะกลับเหมือนกัน"

"ผมไปส่งไหม? ยังไงก็ไปทางเดียวกัน"

"เฮ้ยไม่เป็นไร พี่กลับเองได้"

คนพี่เร่งปฏิเสธเมื่อเห็นสายตาเจ้าเล่ห์ของหน้าหล่อ ที่ดูจริงจังขึ้นจนใจสั่น ขนลุกทั่วทั้งตัว รีบหันมองซ้ายขวาเพื่อหาทางหนีและหลุดออกสายตาของน้องที่เธอคุ้นเคย แต่ตอนนี้พี่สาวเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าอยากจะคุ้นเคยอยู่หรือเปล่านะ เริ่มสับสนกับชีวิตแล้ว แต่จะให้ทำไงได้เมื่อมันสัมผัสได้ถึงความไม่ปลอดภัยจากเขาเอาเสียเหลือเกิน

"ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมไปส่ง มาเถอะ"

นิ้วยาวไม่รอให้คนพี่ทิ้งตัวห่าง เร่งเท้าเข้าไปคว้าข้อมือของพี่สาว และจูงเธอไปที่ลานจอดรถด้วยกัน พร้อมกับความมึนงงของลูกพลัม พยาบาลสาวตากลมที่แอบกลัว และเกรงใจน้อง แต่ก็ยอมให้น้องลากขึ้นรถไปแต่โดยดี เอ้า! งงนะ?

แต่เมื่อขึ้นมาบนรถกับจังหวะรถยนต์เคลื่อนตัวออกจากใต้ตัวตึก ความเงียบสงัดกลับเข้ามาแทรก พานทำให้หัวใจของพี่สาวเต้นสั่นพลิ้วไหว ความรู้สึกไม่เหมือนกับเมื่อวานก่อนที่เธอยังมองน้องเป็นแค่น้องชาย และน้องรหัสของเพื่อนสนิทที่เธอคุ้นเคย แต่พอมาวันนี้ทำไมความรู้สึกนั้นที่มีต่อเขา ทำให้เธอเปลี่ยนความคิดไปเป็นอย่างอื่นด้วยความประหลาดใจ

"เออ! ผมถามไรพี่อย่างดิ?"

"อืม"

ใบหน้าสวยพยักหน้าให้น้องด้วยท่าทางหวาดระแวง กลัวไอ้หน้าหล่อนี้จะมาไม้ไหนอีกที่เธอจะตั้งมือรับไม่ทัน ก่อนจะสตั้นไปเหมือนเมื่อวานก่อน

"พี่ไม่มีแฟนใช่ไหมตอนนี้?"

"ใช่! ถามทำไม? พี่ก็บอกเธอไปแล้วนิ"

"แล้วมีแบบคู่ขาปะ?"

เข้าใจนะไอ้คำว่าคู่ขาของน้อง แต่คนสวยกลับรีบหันไปมองด้วยความสงสัย ไม่ใช่ว่าจะสงสัยเหมือนไม่รู้ แต่ที่ชักหน้าตาสงสัยเพราะเป็นลูกหมาตัวนี้แหละที่ถามกันแบบนั้น

"หมายถึงคู่แซ่บ แบบคู่นอนไรงี้อะ"

พี่สาวอมยิ้มด้วยท่าทางเอ็นดู ที่ไอ้หล่อนี้ยังอุตส่าห์อธิบายให้เธอเข้าใจ ทั้งที่เธอก็ไม่ได้โง่หรืออ่อนต่อโลกขนาดนั้น ก่อนจะหันกลับมามองปลายจมูกของเขาที่กำลังหันหน้าจ้องมองยังท้องถนน

"ทำไม? อยากจะบอกพี่แล้วเหรอว่าแอบแซ่บอยู่กี่คน?"

ถามจัง ถามพี่สาวอยู่นั่นแหละ ให้เธอได้มีโอกาสถามคืนบ้าง เพื่อเปลี่ยนเรื่องให้มันดูสนุกและน่าฟังมากกว่าให้คนน้องมาถามซักไซ้เรื่องของเธอ

"เปล่า! ผมก็บอกพี่ไปแล้วไง"

"บอกว่าไม่เคยอะนะ?"

"อืม"

คนหน้าหล่อรีบหันกลับมาจ้องมองพี่สลับกับท้องถนน พลางอมยิ้มกรุ้มกริ่ม เมื่อเจ้าตัวโดนถามกลับบ้าง ถึงแม้จะมีคนคุยหลายๆ คน แต่เขาก็ไม่เคยไปแซ่บกับใครที่ไหน ถึงขั้นเลยเถิดขนาดนั้น และยิ่งตอนนี้ยิ่งไม่คุยกับใครเลย เมื่อเป้าหมายที่เล็งเอาไว้ใกล้เข้ามามากพอแล้ว

"เอาจริงตอนนี้พี่ยังไม่รู้เลยว่าคำว่าไม่เคยของเธอหมายถึงอะไร อย่าทำให้พี่คิดลึก พี่ตลกตัวเอง"

"ก็หมายความตามนั่นแหละ"

"เอ้า! แล้วเรื่องอะไรอะ พี่ไม่รู้...เออแต่ก็ช่างมันเถอะ มันเรื่องของเธอ"

แม้จะรู้ถึงความหมายนั้น แต่ใครจะพูดออกไปตรงๆ ถ้าเจ้าตัวเขาไม่เคลียร์ชัดเอง และอีกอย่างเธอเป็นแค่คนนอกที่ไม่อยากเข้าไปยุ่งวุ่นวายกับชีวิตของน้องเท่าไหร่นัก แค่นี้ก็ทำให้เธอรู้สึกแปลกประหลาดจนไม่รู้จะคิดไปเองเออเองมากแค่ไหนแล้ว

"ผมยังไม่เคย..."

ประโยคนั้นเงียบสงัดลง ก่อนจะหันมามองหน้าคนพี่ที่นั่งอยู่เบาะข้างๆ กัน

"มีอะไรกับใครเลยตั้งแต่เกิดมา"

ย้อนแย้งนะ! คำตอบของน้องมันช่างขัดใจพี่สาว กับความรู้สึกที่เธอเห็น และชื่อเสียงเรียงนามของเจเลอร์เอาเสียเหลือเกิน คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากัน เร่งหันใบหน้าสวยไปมองเขาด้วยท่าทางตกใจแว๊บเดียว ก่อนจะอมยิ้มออกมาราวกับว่าต่อให้คนน้องขนพระทั้งอำเภอมายืนยันกับเธอ พี่สาวก็ไม่มีทางเชื่ออย่างแน่นอน

"อย่ามาตลก ใครๆ เขาก็เลื่องลือ ชื่อเสียงเรียงนามของเธอเหอะ"

"จริงๆ ผมไม่เคยพูดเล่น"

"หึ!"

แม้ไม่อยากจะเชื่อ แต่ก็ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเธอที่จะต้องมารับรู้เรื่องของเขา ก่อนจะรีบเบือนหน้าหนีเมื่อสายตาของน้องมองเธอจนรู้สึกได้ถึงความวาบหวิวที่แทรกเข้ามากลางรถยนต์

"ช่างมันเถอะ เธอจะเคยหรือไม่..."

"ผมอยากให้พี่ลองพิสูจน์ ถ้าพี่ไม่เชื่อ"

"อะ อะไรนะ?"

ตากลมเปิดกว้างขึ้นด้วยความตื่นตกใจ เมื่อสิ้นประโยคนั้นของน้อง ที่ตอนนี้เอาแต่จ้องมองเธอจนแทบจะกลืนกันลงท้องเอาเสียดื้อๆ เอาแล้วไงสุดท้ายพี่สาวก็หาเรื่องแหย่รังแตนให้น้องพูดในสิ่งที่ต้องการออกมาจนได้

"พิสูจน์สิ สอนผมสิ ผมอยากรู้ว่ามันรู้สึกดีแค่ไหน"

"เธอไม่สบายหรือเปล่าเนี่ย?"

"สบายดี ผมมีสติครบทุกส่วนครับ"

น้ำลายเหนียวก่อตัวกันเป็นก้อนกระจุกอยู่ที่ลำคอแห้งผาก ไม่คิดว่าชีวิตนี้จะมาเจออะไรแบบนี้กับคนใกล้ตัว โดยเฉพาะไอ้น้องชายหน้าหล่อนี้ที่มาขอกันง่ายๆ หน้าไม่อาย

"ผมจริงจังนะพี่พลัม ผมอยากลองกับพี่"

"เจเลอร์มันจะตรงเกินไปปะ เธอจะลองกับพี่ได้ยังไงก่อน?"

ท่าทางตื่นเต้นจนมือไม้สั่น หัวใจเต้นเร็วเหมือนอาการจะกำเริบ ขืนน้องมานั่งจ้องหน้าเธออีกมีหวังได้ไปฟื้นที่โรงพยาบาลแน่ๆ งานนี้

"ทำไมอะ? ผมอยากลองเอามากๆ แต่ไม่กล้ากับใครเลย แต่กับพี่ความต้องการมันมากจนมันก้าวข้ามคำว่าอายไปหมดแล้ว"

"บ้าหรือเปล่าเนี่ย?"

"ไม่ได้บ้า! ผมพูดจริงๆ นะ"

คิ้วบางขมวดมุ่นเข้าหากันเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ ไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่าคนที่คุ้นเคยจะหน้าด้านแบบนี้ หน้าหล่อเฉยๆ ยางอายหายไปไหนหมดไม่เคยรู้ หรือไม่เคยมีมาก่อนก็ไม่ทราบ?

"จะ จอดรถเลยพี่จะกลับแท็กซี่"

"ไม่ดิพี่ เรายังคุยกันไม่รู้เรื่องเลยนะครับ"

"แล้วกูต้องมาเจออะไรวะเนี่ย?"

เสียงคำรามหลุดออกมาจากเรียวปากอวบอิ่มของพี่สาว เมื่อเธอเริ่มอึดอัดกับสถานการณ์ที่อยู่กันสองต่อสองแบบนี้ สร้างความเขินอายจนแทบอยากจะมุดฝ่ากระโปรงรถหนีให้จบๆ ไป

"คือ ฟังนะเจเลอร์ถึงเราจะรู้จักกัน และพี่ไม่รู้ว่าเธอแค่แกล้งพี่หรือเธอพูดจริงๆ แต่ถึงแม้มันจะเป็นเรื่องจริงเธอจะมาขอทำไอ้เรื่องอย่างว่านี่ง่ายๆ มันไม่ได้"

"ทำไมอะ?"

ไอ้ลูกหมาหน้าหล่อยังคงตีหน้าซื่อราวกับว่าเรื่องนี้ เป็นเพียงการขอน้ำจิ้มไก่ทอดป้าต้อยอย่างงั้นอย่างงั้น ไม่เหมือนคนพี่ที่หัวใจเต้นสั่นด้วยความตกใจ และตื่นกลัวกับความซับซ้อนในความรู้สึกตัวเองที่มีต่อน้อง

"เซ็กส์มันไม่ใช่กับใครก็ได้เข้าใจไหมเนี่ย?"

"ก็ไม่ใช่ใครก็ได้ไง แต่มันเป็นพี่ไง..."

"ห๊ะ?"

"คุณไม่ใช่กรุงเทพ ไม่ใช่น่าน แต่คุณใช่เลย ปิ้ว!"

ตาย! หล่อไม่พอยังติดตลกอีก ไม่รู้ว่าวันนี้ลูกพลัมก้าวขาไหนออกจากบ้านถึงได้มาเจอกันอะไรแบบนี้ นี่ยิ่งกว่าเมื่อวานเสียอีก เพราะวันนี้ชัดเจนทุกถ้อยคำว่าน้องมันเอาจริง ไม่ได้มาเล่นๆ

"พี่ครับ! ขอร้องสอนหน่อยได้ไหม? อยากรู้ อยากรู้จริงๆ"

นิ้วยาวเร่งคว้าจับกุมนิ้วเรียวเล็กของคนพี่ในทันที พร้อมกับกำเอาไว้แน่น แม้เหงื่อจะออกจากนิ้วมือของเธอและเขาก็ไม่ได้ทำให้พี่สาวดึงมือออกได้ทัน ยึกยักกันอยู่อย่างนั้นในรถคันหรู

"เจย์เธอกำลังทำให้พี่กลัวนะ"

"ผมขอโทษ แต่พี่อย่ากลัวผมเลย ผมไม่กล้าทำอะไรพี่หรอก แค่อยากให้เป็นพี่เป็นคนแรก"

"ทะ ทำไมต้องเป็นพี่? ทั้งที่เธอมีคนที่อยากเข้าหาตั้งหลายคน คนฮอตแบบเธอมีให้เลือกเยอะแยะ"

รู้ว่าน้องกวนตีน แต่คนพี่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่ามันพูดจริงหรือพูดหลอก มาไม้นี้แล้วจะไหลออกไม้ไหนต่อไปอีก

"ก็ผมไม่ไว้ใจ ไว้ใจแค่พี่คนเดียว"

"เพราะอะไร?"

พอลูกพลัมถามกลับ เขากลับเลือกที่จะเงียบ เอาแต่อมยิ้มกรุ้มกริ่มจ้องมองไปยังท้องถนน พลันทำให้คนพี่ถึงกับนั่งนิ่งพยายามเรียกสติตัวเองกลับมา หรือว่าไอ้หน้าหล่อนี้จะแกล้งกันจริงๆ ถึงได้นั่งอมยิ้มหน้าแป้นแบนเป็นขนมเบื้องป้าเล็กแบบนั้น

"อย่าลืมเลี้ยวข้างหน้าตรงนั้น"

ปล่อยให้เวลาและความเงียบเข้าครอบงำภายในรถนานพอสมควรแล้ว เมื่อถึงหน้าคอนโดและทันทีที่รถจอด ร่างเล็กรีบลงจากรถให้ไว เพราะไม่อยากอยู่ในความสัมพันธ์อันอึดอัดนี้เสียเต็มทน

"ผมพูดจริงนะครับพี่พลัม ผมจริงจังด้วย"

นึกว่าจะรอดแล้วที่ไหนได้ลูกหมาตัวเดิม ดันลงจากรถ และเดินตามแผ่นหลังของเธอมาหยุดยืนอยู่หน้าล็อบบี้ พร้อมกับมาบอกตอกย้ำคำพูดสุดแสนจะแปลกประหลาดของตัวเองอีก ยิ่งทำให้พี่สาวถึงกลับใจสั่นเทิ้มขึ้นมาอีกครั้งจนแทบบ้า

"ขอบคุณนะที่มาส่งพี่"

ร่างบางเร่งฝีเท้าตรงเข้าไปยังล็อบบี้ในทันทีทิ้งไว้เพียงคนน้องที่ยังคงยืนมองตามด้วยความเขินอาย

เขินตัวเองก่อนแล้วหนึ่ง! เรื่องอะไรที่ต้องมาขอเรื่องอย่างว่านี้กับเธอ คนที่เขาคุ้นเคย และคนที่เขาแอบรักมานาน คิดไปคิดมาเจเลอร์ก็แอบสงสารพี่สาวที่ต้องมาเจอกับคนแบบเขา ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยเจอด้านนี้ของกันและกันเลยด้วยซ้ำ เป็นใครเจอก็เอ๋ออะแบบนี้

Talk

เป็นใครไม่เอ๋อแม่ มาวอแวให้เขาสอนเรื่องเสียวให้ แต่น้องมันหล่อวะให้อภัยได้ ถึงมันจะแปลกไปหน่อยเถอะ ขอเวลาให้พี่สาวทบทวนชีวิตก่อนได้ไหมล่ะ55555+