ตอนที่ 2 แค่ลมหายใจของคุณ

ตอนที่ 2

แค่ลมหายใจของคุณ

บรรยากาศในห้อง สลัวลงเพราะนลินปิดไฟ เหลือเพียงแสงจากหน้าจอโน้ตบุ๊กที่ยังเปิดหน้าเอกสารการฝึกงานค้างไว้แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เธอสนใจอีกแล้ว...หลังเสียงครางของคู่รักข้างห้องเงียบลง ร่างกายของนลินกลับยังคงสั่นสะท้าน ความรู้สึกร้อนรุ่มแล่นไปทั่วผิวหนัง เธอไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่สามารถข่มมันไว้ได้ ทั้งที่เธอไม่เคยเป็นแบบนี้

มือบางสั่นเทาเลื่อนลงใต้ขอบกางเกงขาสั้น ความร้อนใต้สะดือไหลวนเหมือนจะกลืนกินเธอไปทั้งตัว

ปลายนิ้วสัมผัสกับความชื้นลื่นใต้ชั้นในที่ไม่ต้องใช้จินตนาการมากมาย

เธอกำลังร้อนรุ่มจนต้องหาทางปลดปล่อย... และไม่มีใครรู้ หรืออย่างน้อย...เธอคิดแบบนั้น

“อืมมม...”

เสียงครางหลุดจากริมฝีปากสีชมพูหวานเบา ๆ เมื่อปลายนิ้วสัมผัสจุดที่ไวต่อสัมผัสที่สุด เธอเอนหลังพิงพนักเตียง ดวงตาปรือปรอยภาพในหัวเธอไม่ใช่ใครอื่น...มันคือใบหน้าคมเข้มของชายหนุ่มข้างห้อง — คราม

ชายหนุ่มที่มองเธอด้วยสายตาเย็นชาแต่กลับแฝงไปด้วยแรงดึงดูดร้ายกาจ

เขาไม่ควรน่าคิดถึง...แต่เธอกลับยิ่งจินตนาการถึงเขา ถึงมือใหญ่ ๆ ที่เคยจับเอวหญิงสาวคนนั้น

ถึงเสียงหอบหายใจของเขา...ถึงเสียงกระซิบที่แทรกผนังมาเมื่อคืนก่อนว่า “ครั้งหน้า…ฉันจะทำให้เธอเอง”

ปลายนิ้วของเธอเร่งจังหวะ เสียงหอบเบา ๆ ดังขึ้น…ประสานกับเสียงครางในลำคอที่ค่อย ๆ ทวีความเร่าร้อน

เธอไม่รู้เลย...ว่าประตูห้องของเธอ ไม่ได้ปิดสนิทและยิ่งไม่รู้เลยว่า...

ชายหนุ่มในเสื้อเชิ้ตปลดกระดุมสองเม็ดบนสุด ยืนอยู่นอกประตูห้องตั้งแต่ต้น...ครามยืนตัวแข็ง ราวกับถูกตรึงด้วยภาพตรงหน้า

ภาพของหญิงสาวข้างห้อง...ในเสื้อยืดบางตัวกับกางเกงขาสั้น ผมเผ้ายุ่งเหยิง ใบหน้าหวานแดงระเรื่อ ปลายนิ้วซุกอยู่ใต้กางเกงขณะครางชื่อของเขา

“คราม...อื้มม...”

เสียงนั้นเหมือนคำสั่ง...เรียกร่างเขาเข้าไปโดยไม่ต้องคิด

ครามก้าวเข้าไปในห้องช้า ๆ แล้วปิดประตูเบา ๆ มือหนึ่งไขว้หลัง อีกข้างปลดเข็มขัดของตัวเองออกอย่างเงียบงัน

“รู้ไหมว่าเธอทำให้ฉันอดใจไม่ไหวแค่ไหน…”

เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นกลางห้องนลินสะดุ้งเฮือก ตาโตเหมือนถูกจับได้ว่าขโมยของเธอรีบดึงผ้าห่มมาปิดร่างแต่ก็ช้าเกินไป

เขาเห็นหมดแล้วและที่สำคัญ…เขา กำลังยิ้มอย่างกระหาย

ครามเดินเข้ามาหยุดตรงหน้า ดวงตาคมจับจ้องใบหน้าเธออย่างหิวกระหายเขาเอื้อมมือไปบีบคางเธอเบา ๆ บังคับให้เงยหน้าขึ้นสบตา

“อยากลองให้ปากแทนมือนั่นดูไหม...จะได้รู้ว่า ‘คราม’ ตัวจริงมันต่างจากในฝันแค่ไหน”

เขาไม่รอคำตอบ…เพียงเสี้ยววินาที ริมฝีปากหนานุ่มของเขาก็แนบลงกับริมฝีปากของเธออย่างเร่าร้อน

จูบที่เริ่มจากแรงแทรก กลายเป็นดูดดึงราวกับจะกลืนกินลมหายใจของกันและกัน

มือหนาร้อนจัดไล่ไปตามเรียวขาเล็ก ๆ ของเธอ

ปลายนิ้วกรีดผ่านเนื้อผิวอ่อนโยนอย่างเชี่ยวชาญ ก่อนจะแทรกผ่านชั้นในลงไปในจุดที่เธอเพิ่งสัมผัสเมื่อครู่

“ชื้นขนาดนี้เลยเหรอ…”เสียงกระซิบข้างหูทำให้นลินหน้าแดงก่ำก่อนที่เสียงหวานจะกลายเป็นเสียงหอบแรง ๆเมื่อเขาเริ่มเคลื่อนไหว...

ครามดันนลินนอนราบไปกับเตียงอย่างแนบแน่นเขาจับขาเรียวทั้งสองข้างแยกออก

ท่าหญิงอยู่ด้านล่าง แต่เขาค่อย ๆ เคลื่อนไหวเนิบนาบ เพื่อเร้าอารมณ์

ปากของเขาโลมเลียอย่างละเอียด ไล่จากหน้าท้องขึ้นมาถึงปลายอก

มือบีบเค้นและโอบรัดเหมือนจะหลอมละลายเธอให้เป็นเนื้อเดียวกัน

เสียงกระซิบกระตุ้นอารมณ์ตลอดเวลา

“ร้องออกมา...อย่ากลั้น…ฉันอยากฟังเธอ...ร้องเรียกชื่อฉันอีก”

เธอครางชื่อเขาอย่างหมดท่าทุกจังหวะของครามแม่นยำ รุนแรง และร้อนแรงจนเตียงสั่น

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังชัดเจนในห้องเงียบ

“คราม...คราม...ไม่ไหวแล้ว…”

“งั้นแตกพร้อมกัน...รู้สึกไปพร้อมกัน...แค่เราสองคน...เข้าใจไหม”

เขากระแทกจังหวะสุดท้ายอย่างลึกซึ้งจนเธอหวีดร้องร่างของทั้งคู่ปลดปล่อยออกมาพร้อมกันราวกับระเบิดอารมณ์ที่อัดแน่นมานาน

เสียงหอบหายใจ...ดังเป็นจังหวะเดียวกันในห้องเงียบนลินนอนซบอกเขา หูได้ยินเพียงเสียงหัวใจที่เต้นแรงไม่ต่างจากเธอ

มือของเขาลูบเส้นผมเธอเบา ๆ พร้อมกระซิบว่า...

“ครั้งหน้า...ฉันจะให้เธออยู่ข้างบนบ้าง แล้วจะรู้ว่าเธอคุมฉันไม่ได้เลย”

เธอหลับตาลงอย่างหมดแรงไม่รู้เลยว่า…นี่คือจุดเริ่มต้นของเกมที่ทั้งเร่าร้อน และล่อแหลมเกินจะถอนตัว