ตอนที่ 8 เธอคนนั้นคือ...

ร้านคาเฟ่ ‘Luna Brews’ ใจกลางเมืองคึกคักไปด้วยผู้คน เสียงเครื่องชงกาแฟดังก้องเคล้ากับเสียงพูดคุยเบา ๆ จากลูกค้าที่นั่งกระจายตัวตามมุมต่าง ๆ โต๊ะไม้ขัดมันสะอาดสะท้อนแสงแดดยามสายผ่านกระจกใสที่เปิดโล่ง

แทนนั่งอยู่ที่มุมหนึ่งของร้าน สายตาของเขาจ้องจอแล็ปท็อปตรงหน้า ร่างสูงในชุดเรียบง่ายแต่ดูดีดึงดูดสายตาผู้คน เสื้อเชิ้ตสีดำพอดีตัวที่พับแขนขึ้นถึงข้อศอกเข้ากันอย่างลงตัวกับกางเกงยีนส์สีน้ำเงินเข้ม รองเท้าผ้าใบสีขาวสะอาดตาเสริมลุคที่ดูสบาย ๆ แต่เต็มไปด้วยเสน่ห์

ทรงผมเซตเรียบง่ายโชว์หน้าผากกว้าง ดวงตาคมสีดำสนิทฉายแววครุ่นคิด เงียบขรึม และสุขุม เพียงเขานั่งนิ่งอยู่ตรงนั้น ก็เหมือนรัศมีบางอย่างดึงดูดสายตาสาว ๆ ในร้าน ทุกคนต่างเหลียวมองผ่านโต๊ะของเขาอย่างอดไม่ได้ บ้างก็หันไปกระซิบกับเพื่อนอย่างตื่นเต้น

“ไง รอนานมั้ย?”

เสียงทุ้มชัดเจนดังมาจากด้านหลังของแทน ทำให้เขาเงยหน้าขึ้นจากแล็ปท็อปทันที เบียร์ รุ่นพี่คนสนิทจากคณะวิศวะคอมพิวเตอร์ก้าวเข้ามานั่งฝั่งตรงข้าม ใบหน้าคมเข้มยังคงดึงดูดทุกสายตาเหมือนเดิม

เบียร์หรือในโลกใต้ดินรู้จักเขาในฉายา ‘ผู้ไร้เงา’ เป็นแฮกเกอร์อันดับหนึ่งผู้สร้างตำนาน ด้วยการเจาะระบบความปลอดภัยสุดซับซ้อนของไซเบอร์เน็ต อินโนเวชั่น บริษัทผู้นำด้านเทคโนโลยี AI และระบบรักษาความปลอดภัยไซเบอร์ระดับโลก

เหตุการณ์ครั้งนั้นกลายเป็นข่าวฮือฮาไปทั่ววงการ แต่ตัวตนที่แท้จริงของเขากลับยังคงเป็นปริศนา เพราะฝีมือการแฮกที่ไร้ร่องรอย ไม่มีใครจับได้ ทำให้เขาได้รับฉายา ผู้ไร้เงา ผู้ที่เข้าออกระบบของบริษัทต่าง ๆ โดยไม่มีใครล่วงรู้ถึงการปรากฏตัวของเขา

วันนี้เขาปรากฏตัวในลุคที่สะดุดตาไม่แพ้กัน เสื้อเชิ้ตสีเทาเข้มพอดีตัว กางเกงสแลคสีดำ และรองเท้าหนังมันเงา เสริมด้วยนาฬิกาข้อมือแบรนด์หรูที่ดูเรียบง่ายแต่ทรงพลัง ทรงผมสั้นที่จัดทรงอย่างดีเผยให้เห็นหน้าผากกว้างและคิ้วหนาเข้ม ดวงตาสีดำสนิทที่ดูเหมือนอ่านความคิดคนได้ ใครมองก็อดรู้สึกหวั่นเกรงในเสน่ห์และความน่าเกรงขามไม่ได้

แม้จะเป็นรุ่นพี่ที่จบไปนานแล้ว แต่รูปลักษณ์และบุคลิกของเบียร์ก็ยังดึงดูดความสนใจจากสาว ๆ ในร้าน ไม่แพ้แทน เพียงแค่เขายิ้มบาง ๆ ให้บริกรหญิงที่นำเมนูมาเสิร์ฟ ก็ทำให้เธอหน้าแดงจนรีบหลบสายตา

“พี่ดูไม่เปลี่ยนเลย” แทนพูดพลางยกแก้วกาแฟขึ้นจิบ สายตาสบกับเบียร์ที่มองกลับมาพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

“เรื่องปกติน่ะ” เบียร์ตอบเรียบ ๆ แต่แฝงอารมณ์ขัน

“ว่าแต่... นายอยากให้ฉันช่วยเรื่องไรล่ะ ถึงกับต้องนัดเจอในร้านแบบนี้?”

แทนดันแล็ปท็อปไปตรงหน้ารุ่นพี่ “ผมอยากให้พี่ช่วยหาว่า ผู้เล่นคนนี้คือใคร”

หน้าจอแสดงโปรไฟล์ของ J.W. บนฐานข้อมูลของบริษัท ชื่อที่คุ้นเคยในวงการเกมพร้อมโลโก้กิลด์ชาโดว์วิงส์ เบียร์เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะโน้มตัวมาดูใกล้ ๆ

“แค่ผู้เล่น ระดับนายก็น่าจะหาเจอได้ไม่ยากนี่?”

แทนถอนหายใจเฮือกใหญ่

“ผมลองทุกวิธีแล้ว แต่ไม่สามารถหา IP Address หรือข้อมูลที่แท้จริงของผู้เล่นคนนี้ได้เลย”

น้ำเสียงของเขาแฝงความหนักใจ ดวงตาเต็มไปด้วยความครุ่นคิด

“ดูเหมือน ‘เธอ’ มีระบบป้องกันตัวเองดีมาก พอผมเริ่มตามเส้นทางใกล้ถึงตัว เส้นทางก็เปลี่ยนไปทันที แถม IP ก็เปลี่ยนอัตโนมัติทุกครั้ง”

“เธอ?” เบียร์ยักคิ้วขึ้นพลางยิ้มมุมปาก

“ผมไม่รู้ว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย แต่ตัวละครในเกมเป็นผู้หญิง เลยเรียกเธอไว้ก่อน” แทนยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ

เบียร์หัวเราะในลำคอ

“ฟังดูน่าสนใจ... ขอลองดูหน่อยละกัน”

เขาลากแล็ปท็อปมาอยู่ตรงหน้า มือเรียวยาวเริ่มพิมพ์คีย์บอร์ดอย่างคล่องแคล่ว หน้าจอเปลี่ยนไปมาอย่างรวดเร็วเมื่อเขาป้อนคำสั่งและดึงข้อมูลจากระบบ

“เธอนี่คงเป็นคนพิเศษสินะ ถึงทำให้นายหัวเสียได้ขนาดนี้” เบียร์พูดพลางยิ้มเจ้าเล่ห์

“เธอเก่งมากในเกมครับ แต่สิ่งที่ทำให้ผมหงุดหงิดคือการปกปิดตัวตนของเธอ นี่มันเกินกว่าผู้เล่นธรรมดาจะทำได้” แทนตอบ สีหน้ายังคงเคร่งขรึม

“ดูเหมือนเธอจะเป็นตัวจริงไม่ใช่ AI ด้วย” เบียร์พึมพำ

“ป้องกันตัวดีมาก แต่... ไม่มีระบบไหนที่ฉันเจาะไม่ได้”

นิ้วมือของเบียร์พิมพ์คีย์บอร์ดเร็วจนแทบมองไม่ทัน ข้อมูลบางส่วนเริ่มปรากฏขึ้น แต่ก่อนที่เขาจะเข้าถึงเส้นทาง IP ได้สำเร็จ หน้าจอกลับค้างไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเปลี่ยนเป็นข้อความที่เขียนว่า:

“Access Denied.”

เบียร์หยุดนิ่ง ดวงตาฉายแววท้าทายก่อนจะพิมพ์โค้ดเพิ่มเติม

“อืม... สนุกขึ้นแล้วสิ”

แทนมองจออย่างกังวล “พี่ทำได้ไหม?”

เบียร์หัวเราะในลำคอ

“เด็กคนนี้ไม่ธรรมดา เธอใช้ระบบเปลี่ยนเส้นทางอัตโนมัติที่ทำงานพร้อมกับการเข้ารหัสขั้นสูง ไม่เคยเจอผู้เล่นที่ทำแบบนี้ในเกมมาก่อน”

“นี่แหละที่ผมถึงต้องพึ่งพี่” แทนพูดน้ำเสียงหนักแน่น

เบียร์ยักไหล่ “ยังไงก็ต้องลองดูอีกหน่อย”

เขาพิมพ์คำสั่งใหม่ แต่ไม่ทันไร หน้าจอของแทนกลับดับลงพร้อมข้อความเตือน

‘การแจ้งเตือนระบบ: ตรวจพบการเข้าถึงโดยไม่ได้รับอนุญาต (System Alert: Unauthorized Access Detected) ’

เบียร์หยุดมือทันที และเอนหลังพิงกับพนักเก้าอี้พลางยิ้มบาง

“เด็กคนนี้เด็ดจริง เธอไม่ได้ป้องกันตัวแบบธรรมดา แต่ตั้งระบบแจ้งเตือนย้อนกลับมาที่ระบบกลางเลย”

“แปลว่า?”

“แปลว่า... ถ้าฉันพยายามอีกครั้ง เธอจะรู้ว่ามีคนพยายามเจาะเข้ามา”

แทนกัดฟันแน่น “พี่หาเธอไม่ได้เหรอ?”

“ไม่ได้หมายความว่าเจาะไม่ได้ แค่ฉันต้องทำในที่ที่ปลอดภัยกว่านี้ ไม่ใช่ในร้านกาแฟที่มี Wi-Fi สาธารณะ” เบียร์หัวเราะเบา ๆ

“งั้น... พี่ช่วยหน่อยได้ไหมครับ? ผมอยากรู้ว่าเธอเป็นใคร”

เบียร์หยิบแก้วกาแฟขึ้นจิบ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเบา ๆ แต่เต็มไปด้วยความมั่นใจ

“นายอยากรู้ตัวจริงของเธอ? ได้สิ... เดี๋ยวฉันจัดให้”

ภายในคอนโดหรูของเบียร์ แสงไฟสีอบอุ่นส่องกระทบผนังห้องที่ตกแต่งอย่างเรียบง่ายแต่ดูมีระดับ เสียงพิมพ์แป้นคีย์บอร์ดดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอ เบียร์นั่งอยู่หน้าจอแล็ปท็อป ดวงตาคมกริบจับจ้องไปยังข้อมูลบนหน้าจออย่างไม่วางตา

แทนยืนพิงกรอบหน้าต่างมองออกไปด้านนอกด้วยสายตาเคร่งขรึม แขนกอดอกแน่น ความคิดในหัวเขาวนเวียนถึงเพียงเรื่องเดียว

เสียงฝีเท้าดังขึ้นจากอีกมุมหนึ่งของห้อง ก่อนที่เนย ลูกพี่ลูกน้องของแทน จะยื่นแก้วชาเขียวให้

“เอ้า ชาเขียว”

“ขอบคุณครับ พี่เนย” แทนรับแก้วมา ก่อนจะชะงักเล็กน้อย สายตามองไปที่เนยแล้วเลื่อนไปที่เบียร์อย่างไม่เชื่อสายตา

“ไม่เจอกันนาน นายหล่อขึ้นเยอะเลยนี่” เนยนั่งลงข้างเบียร์ ชวนเขาคุยอย่างเป็นกันเอง

“เซอร์ไพรส์กว่า ก็เรื่องที่พี่เนยขาโหดเป็นแฟนกับพี่เบียร์..”

ผัวะ!

มือเรียวบางของเนยฟาดลงที่ศีรษะแทนเต็มแรงจนเขาเซไปเล็กน้อย เบียร์ที่นั่งพิมพ์อยู่ถึงกับหัวเราะเบา ๆ

“มือหนักเหมือนเดิม...” แทนบ่นอุบอิบ

“พูดมาก อยากตายรึไง” เนยตอบด้วยน้ำเสียงดุ แต่แฝงด้วยความเอ็นดู

เบียร์เหลือบมองทั้งสองคนด้วยรอยยิ้มจาง ๆ ก่อนจะกลับไปตั้งสมาธิกับจอแล็ปท็อป เส้นทางที่เขากำลังตามอยู่นั้นซับซ้อนเกินกว่าที่แทนจะมองเห็น

“ดูเหมือนเด็กคนนี้จะใช้ระบบเปลี่ยนเส้นทางแบบหลายชั้น” เบียร์พูดกับตัวเองขณะพิมพ์คำสั่งอย่างรวดเร็ว

“ปกติมันจะพาเราวนไปเรื่อย ๆ เหมือนแมวไล่จับหางตัวเอง แต่ถ้าเราไม่ไล่ตามล่ะ?”

แทนเลิกคิ้ว “ไม่ตาม... แล้วจะทำยังไงครับ?”

เบียร์ยิ้มมุมปาก ก่อนจะพิมพ์โค้ดอีกชุด

“ฉันจะย้อนกลับจุดที่เธอเริ่มใช้การป้องกันเส้นทาง ดูว่ามันเชื่อมไปถึงที่ไหนก่อนจะถูกเปลี่ยนเส้นทาง”

เขาใช้วิธีสร้างภาพเส้นทางของข้อมูลแบบย้อนกลับ (Reverse Pathing) ด้วยการวิเคราะห์จุดเริ่มต้นของทุกเส้นทางที่เปลี่ยนไป

“เหมือนปลดปมเชือก เราไม่ต้องแก้ทีละปม แต่ย้อนกลับไปที่จุดเริ่มแรก”

“แล้วเธอจะรู้ตัวไหม?” แทนถาม สีหน้าฉายแววกังวล

“ไม่ ถ้าฉันใช้วิธีนี้” เบียร์ตอบพลางใช้โค้ดลวงให้ดูเหมือนเป็นเพียงการเชื่อมต่อปกติของผู้เล่นในระบบทั่วไป

เวลาไม่นาน หน้าจอแสดงพิกัดของ IP Address สุดท้าย ที่เจเคยเชื่อมต่อก่อนเปลี่ยนเส้นทาง เบียร์พิมพ์โค้ดสุดท้ายเพื่อดึงข้อมูลอย่างเงียบเชียบ

“ได้แล้ว” เบียร์พูดพร้อมกับยิ้มบาง

“จริงเหรอครับ?” แทนขยับเข้ามาดูใกล้ ๆ

บนหน้าจอแสดงพิกัดที่เชื่อมต่อกับสถานที่แห่งหนึ่งใกล้กับมหาวิทยาลัยไทระ อินโนเวชั่น ยูนิเวอร์ซิตี้ เบียร์บันทึกข้อมูลทั้งหมดลงในระบบของเขา พร้อมตั้งค่าป้องกันไม่ให้เจตรวจพบ

“เธอไม่มีทางรู้ตัวหรอก” เบียร์พูดพลางเอนหลังพิงเก้าอี้อย่างพอใจ

แทนไทที่ยืนอยู่ข้างหลังขมวดคิ้วมุ่น ขณะสายตาคมกริบจับจ้องพิกัดที่ปรากฏบนหน้าจอ

“หืม? พิกัดนี้มัน...”

“นายรู้จัก?”

“ร้านคาเฟ่ใกล้มหา’ ลัย” แทนตอบเสียงเรียบ แต่แววตาครุ่นคิด

เขาเงียบไปครู่หนึ่ง สมองประมวลผลภาพและเรื่องราวต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นเมื่อวันก่อนอย่างรวดเร็ว ความสงสัยที่เคยเป็นเพียงจุดเล็ก ๆ เริ่มชัดเจนขึ้น ริมฝีปากสวยของเขายกยิ้มมุมปากเล็กน้อย

“ผมจะไปหาเธอ”

แทนพูดเสียงราบเรียบ แต่ดวงตากลับเปล่งประกายเหมือนกับว่าเขากำลังเข้าใกล้คำตอบที่ต้องการ

เบียร์มองแทนด้วยรอยยิ้มบาง ๆ ก่อนจะลุกขึ้นยืน

“ฉันไปด้วย เด็กคนนี้น่าสนใจกว่าที่ฉันคิดไว้เยอะ”

“งั้นเรารีบไปกันเถอะ” แทนกล่าว ขณะที่มือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋า อีกข้างกำแน่นด้วยความมุ่งมั่น

‘ถ้าเธอคือ J.W. จริงๆ ล่ะก็...คงสนุกน่าดู’