Ep.1 หนี

บนถนนในเวลาห้าทุ่มกว่าของค่ำคืนเป็นเวลาที่รถบนถนนค่อนข้างโล่ง และนั่นก็เป็นโอกาสให้กับใครบางคนที่ต้องการสร้างสถานการณ์ให้กับอีกฝ่ายเพื่อเข้าถึงตัว

รถ Honda Accord สีขาวมุขคันหนึ่งกำลังถูกรถสีดำสนิทคันหนึ่งไล่ต้อนเข้าหาในระยะประชิดหลังสบโอกาส เจ้าของรถสีขาวไม่รอช้าพยายามเร่งเครื่องหนีอย่างสุดความสามารถเท่าที่จะทำได้ แต่ถึงอย่างนั้นรถสีขาวก็ยังคงถูกตามต้อนไม่หยุดทำให้เส้นทางถูกเปลี่ยนจากเดิม

และความบังเอิญที่ไม่อยากยอมรับเลยก็คือมันกำลังเปลี่ยนมายังทางที่เธอคุ้นเคยอยู่ไม่น้อย สถานการณ์ตอนนี้คือรถสีดำคันนั้นมีความตั้งใจจะปาดหน้าเพื่อดักทางไปของเธอ เธอพยายามรักษาความเร็วไม่ให้หน้ารถตัวเองถูกนำไปได้

เธอรู้ว่าเธอคงจะรักษาสถานการณ์ของตัวเองไว้ได้ไม่นานนัก และอีกไกลเลยกว่าจะถึงสถานีตำรวจเพื่อขอความช่วยเหลือ ทางเดียวที่เธอคิดได้ตอนนี้ก็คือเป้าหมายข้างหน้า เป้าหมายที่เธอไม่คิดอยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวอีกเลยสักนิด

รถสีขาวถูกเร่งเครื่องมาเรื่อย ๆ ชิดซ้ายสุดโดยปราศจากการให้สัญญาณไฟเลี้ยวต่าง ๆ แน่นอนว่ารถสีดำยังคงทำความเร็วเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเพื่อรอโอกาสหักพวงมาลัยปาดหน้ารถคันข้าง ๆ โดยไม่รู้เลยว่าเจ้าของรถสีขาวนั้นกำลังคิดอะไรอยู่

เอี๊ยดด!! เสียงล้อรถที่เสียดสีกับถนนส่งเสียงดังขึ้นหลังจากเจ้าของรถสีขาวได้ทำการหักพวงมาลัยกะทันหันเพื่อเลี้ยวซ้ายจนเกือบคุมรถไม่อยู่ ดีที่พื้นที่ทางเข้ามันกว้างพอให้เธอรักษาพวงมาลัยไว้ได้จนไม่คว่ำลงไปก่อนจะเหยียบคันเร่งตรงไปตามทางที่ยังจำได้ในพื้นที่ส่วนบุคคล

V2 Club

หญิงสาวขับรถตรงไปตามทางและตรงไปยังด้านข้างของคลับที่อยู่อีกฝั่งของถนน ก่อนจะรีบลงจากรถและพาตัวเองเข้าไปในสถานที่ผู้คนเนืองแน่นเพื่อซ่อนตัวทันที เพราะเธอไม่รู้เหมือนกันว่ารถคันนั้นจะตามเธอมาหรือจะดักรอเธอด้านหน้า

“Gin สองช็อต” เพราะหัวใจที่เต้นระรัวกับสถานการณ์น่ากลัวที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ทำให้มีนาต้องพยายามอย่างมากที่จะสงบสติอารมณ์ตัวเอง และทางออกเดียวที่เธอคิดได้ตอนนี้ก็คือเหล้า

แก้วช็อตถูกวางลงตรงหน้าเธอไม่นานหลังจากสั่งออกไป และเธอก็ไม่รอช้าที่จะหยิบแก้วขึ้นมากระดกเข้าปากช็อตเดียวคำเดียวกลืนลงคอไปทันทีพร้อมกับตามด้วยช็อตที่สองอย่างไม่รอช้า

“อ่า!” ความร้อนของแอลกอฮอล์ทำให้เธอพ่นลมออกมาจากปาก “เอามาอีกสองช็อต”

เพราะการดื่มสองช็อตในเวลาสั้น ๆ ทำให้ร่างกายของเธอยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ อาการร้อนรุ่มและหวาดผวาทางจิตใจยังคงอยู่เหมือนเดิมไม่หาย นั่นเลยทำให้เธอสั่งออกไปอีกครั้ง

เมื่อแก้วช็อตถูกวางตรงหน้าก็ไม่รอช้าจะกระดกมันเข้าปากทันทีติดต่อกัน และครั้งนี้รสชาติของแอลกอฮอล์ก็ได้คลุ้งปากของเธอพร้อมกับความร้อนผ่าวตั้งแต่ในปากจนถึงช่องท้อง

มีนานั่งสงบสติอารมณ์ตัวเองอยู่ที่บาร์เหล้าภายในคลับด้วยมือที่สั่นเครือตั้งแต่ก่อนหน้านี้จนตอนนี้ ตั้งแต่ถูกตามล่ากระทั่งเสี่ยงหักรถอย่างกะทันหันจนเกือบพลิกคว่ำ ทุกอย่างเป็นนาทีชีวิตของเธอจริง ๆ

เธอรู้ว่าตอนนี้ชีวิตเธอเหมือนอยู่บนเส้นด้าย เหมือนอยู่ในที่แจ้งพร้อมกับศัตรูที่อยู่ในที่สว่างเฝ้ารอโอกาสเข้าถึงตัวเธอแล้วฉุดไป เธอพอคาดเดาได้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอช่วงนี้มีต้นเหตุมาจากใคร แต่เธอก็ทำได้เพียงระวังตัวอย่างถึงที่สุดแม้จะรู้ว่าช่วงนี้มีคนมักพยายามตามและต้องการเข้าถึงตัวของเธอ

และนี่ก็คือครั้งที่สามที่เธอรู้สึกอย่างชัดเจนต่อการถูกตาม แต่มันกลับเป็นครั้งแรกที่เธอถูกล่าในระยะประชิดจนเกือบพลาดท่าถูกจับตัวไปได้

ที่แย่กว่านั้นคือเส้นทางของเธอมันถูกเปลี่ยนจนมาโผล่แถวนี้ สถานการณ์มันบีบบังคับเธอจนทำให้ต้องพาตัวเองเข้ามาที่แห่งนี้ ที่ที่เธอไม่เคยมาเหยียบเป็นเวลาปีกว่าได้แล้ว

เมื่อคิดได้แบบนั้นมีนาก็หยิบเงินมาจ่ายค่าเครื่องดื่มของตัวเอง นั่งสักพักก็ลุกขึ้นเพื่อพาตัวเองกลับคอนโดอย่างคาดหวังว่าจะคลาดกับคนพวกนั้นไปแล้ว

แต่เพราะเธอกระดกเหล้าอย่างต่อเนื่องในตอนที่ท้องหรือเปล่าก็ไม่รู้ ตอนนั่งยังไม่เป็นไรแต่พอเธอลุกขึ้นร่างกลับเซเกือบล้มพร้อมกับหัวที่หนักขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

‘อ่า กลัวจนไม่ได้ยั้งคิดเลยสักนิด’ เพราะเธอไม่ใช่คนคอแข็งมาก เครื่องดื่มเบา ๆ พอดื่มได้เยอะอยู่ แต่เครื่องดื่มที่เธอสั่งเมื่อกี้แอลกอฮอล์สูงเกือบห้าสิบเปอร์เซ็น แล้วเธอดันกระดกเพียวถึงสี่ช็อตรวดเดียว นั่นไม่แปลกเลยที่เธอจะมึนหัวขึ้นมาง่าย ๆ ในเวลาสั้น ๆ แบบนี้

มีนาพยายามพาตัวเองเดินออกจากคลับไปอย่างคุ้นเคย เดินออกไปฝั่งประตูด้านข้างที่ปกติมีไว้สำหรับคนภายในใช้เท่านั้น แต่เพราะแบบนั้นมันจะโล่งกว่าง่ายกว่าเลยทำให้เธอเลือกทางนี้

ปั่ก! เพราะทางค่อนข้างมืดสลัว เพราะเธอที่เดินไม่ค่อยตรงเท่าไหร่ทำให้เธอบังเอิญไปชนกับใครบางคนเข้าจนเซเกือบล้มดีที่อีกฝ่ายมารับเธอไว้ได้ทัน

แต่ทำไมกลิ่นที่เข้าจมูกของเธอมันทำให้เธอรู้สึกคุ้นเคยแปลก ๆ ทำไมคนนิยมใช้น้ำหอมกลิ่นนี้กันนักนะ

“ขอโทษค่ะ” มีนาเอ่ยขอโทษและพยายามทรงตัวให้ตรงโดยยังไม่ได้เงยไปมองหน้าคนช่วยเธอ

“มีน?” เสียงที่ดังขึ้นเหนือหัวของเธอทำให้มีนาเงยหน้าขึ้นไปมองคนเรียกเธอ เสียงที่คุ้นหูไม่ต่างจากกลิ่น

แต่เพราะมันค่อนข้างมืดอีกทั้งเธอค่อนข้างจะมึนหัวมากทำให้สายตาของเธอทำงานไม่ดีนัก มันค่อนข้างพร่ามัวจนเหมือนจะเห็นหน้าเขาชัดแต่ไม่ชัด

พรึ่บ!

“โอ้ย!” มีนาร้องขึ้นอย่างเวียนหัวที่อยู่ ๆ ถูกยกขึ้นอุ้มท่าเจ้าสาวก่อนจะเกิดการเคลื่อนไหวไปไหนสักทาง “จะพาไปไหน”

เธอถามขึ้นอย่างมึน ๆ และพยายามเพ่งมองคนที่อุ้มเธออยู่ท่ามกลางแสงหลากสีแต่กลับมืดสลัวไม่น้อย

แต่ทำไมเธอที่พึ่งเจอเรื่องน่ากลัวมากลับรู้สึกปลอดภัยที่อยู่กับคนที่เธอยังเห็นหน้าไม่ชัดแบบนี้นะ ทำไมเธอถึงปล่อยให้เขาพาเธอเดินไปอย่างไม่คิดจะขัดขืนแบบนี้