โซ่เสน่หาอสูร

ท่ามกลางการทำงานเย็นฉ่ำของเครื่องปรับอากาศบนห้องชุดสุดหรูใจกลางเมือง ร่างชายหญิงที่กำลังตระกองกอดกันหลังจากเพิ่งแสดงความรักต่อกันเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้า แต่นับจากนี้ไปทั้งคู่ต้องอยู่ห่างไกลกันคนละซีกโลกและคนละเวลา เพราะหน้าที่ของฝ่ายชายซึ่งต้องเดินทางไปดูแลกิจการของครอบครัวเป็นเวลาหนึ่งปีหลังจากผู้ให้กำเนิดเสียชีวิตลงเมื่อหลายเดือนก่อน

"อายจะคิดถึงพี่หรือเปล่า...หืม?" เจ้าของเสียงทุ้มเอ่ยถามหญิงสาวที่กำลังทอดมองตนด้วยสายตารักใคร่ นับตั้งแต่วันที่เขาเดินเข้ามาในชีวิต เธอก็สัญญากับตัวเองว่าผู้ชายคนนี้จะเป็นคนเดียวที่จะฝากชีวิตที่เหลือไว้ให้

"ต้องคิดถึงสิคะ อายจะคิดถึงพี่กานต์ทุกวันเลย" อชิรญา ธีรอนันต์หรืออาย หญิงสาววัย 22 ปี เจ้าของใบหวานซึ้ง ดวงตากลมโต จมูกโด่งเล็กที่เชิดรั้นรับกับริมฝีปากบางน่าจูบ หน้าอกกลมกลึง ทว่าเอวกลับคอดกิ่ว เรียกได้ว่าเป็นผู้หญิงที่มีรูปร่างน่ารัก น่าฟัดในสายตาของหนุ่มๆ หลายคน แต่สำหรับคนที่สามารถครอบครองหัวใจของเธอได้มีเพียงชายนามว่ากันต์ธร ภาสวิวัฒน์กุล นักธุรกิจหนุ่มไฟแรง หล่อ รวย มีคุณสมบัติที่เพียบพร้อมสมบูรณ์ทุกอย่าง และด้วยวัยเพียง 30 ปี ทำให้เป็นที่ยอมรับของทุกคนจนอชิรญากลายเป็นหญิงสาวที่น่าอิจฉาของบรรดาสาวๆ เพราะนอกจากหน้าตาแล้ว เธอแทบจะไม่มีอะไรคู่ควรกับอีกฝ่ายทั้งทางฐานะและหน้าที่การงาน

"สัญญากับพี่ ถ้ามีไอ้หนุ่มหน้าไหนมาเกาะแกะ อายจะไม่สนใจมัน" ชายหนุ่มกล่าวพลางบีบจมูกเล็กด้วยความหมั่นเขี้ยว เขาเจอเธอเมื่อห้าเดือนก่อนและเธอเป็นผู้หญิงที่ทำให้คาสโนว่าอย่างเขาใช้เวลาด้วยนานขนาดนี้ ปกติแล้วผู้หญิงที่ก้าวเข้ามาในชีวิตตนไม่เคยมีใครสามารถอยู่ได้นานเกินหนึ่งเดือน แต่สำหรับหญิงสาวคนนี้แตกต่างจากคนอื่นๆ อาจจะเป็นเพราะความบริสุทธิ์ไร้เดียงสาและได้ครอบครองร่างกายเธอเป็นคนแรก เนื่องจากที่ผ่านมาเขามักจะควงผู้หญิงที่ดูเจนจัด แต่สำหรับเธอที่นอกจากจะสวยน่ารักในสายตาแล้ว ยังเป็นคนช่างเอาอกเอาใจจนเขารู้สึกเคยตัวมากกว่าจะรำคาญเสียด้วยซ้ำ

"พี่กานต์...ไม่มีใครกล้ายุ่งกับอายหรอกค่ะ" วงหน้าเรียวสวยที่กำลังแดงก่ำจากความอายกล่าวด้วยน้ำเสียงกระเง้ากระงอด

"จำไว้นะว่าอายเป็นของพี่ อย่าแม้แต่จะคิดไปจากพี่เด็ดขาด" กันต์ธรกำชับเสียงเข้มจนคนที่ซุกอยู่บริเวณแผงอกกว้างถึงกับมีอาการเขินอายขึ้นมาอีกระลอก เธอรักเขา รักผู้ชายคนนี้ แม้ว่าเพื่อนสนิทจะเอ่ยปากเตือนแล้วว่าไม่ควรเข้าไปเล่นกับไฟ โดยเฉพาะไฟที่พร้อมจะเผาไหม้ได้ตลอดเวลาอย่างเขา

"อายรู้แล้วค่ะ"

"พูดง่ายๆ แบบนี้รู้ตัวไหมว่าน่ารักมาก" สองมือหนากระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น เขาเองก็ไม่เข้าใจความรู้สึกที่เป็นอยู่ รู้สึกว่าหวงและไม่อยากให้เธอเข้าใกล้ใครหน้าไหน แค่หวงไม่ใช่เพราะรัก คนอย่างเขาไม่มีทางรักผู้หญิงคนไหนง่ายๆ

"อายจะรอค่ะ อายรักพี่กานต์นะคะ"

"ถ้ารักพี่ก็ต้องตามใจพี่อีกครั้งนะ" สิ้นเสียงใบหน้าคร้ามคมก็ซุกไซ้ลงไปบนซอกคอเนียนเป็นการย้ำเตือนว่าร่างกายของเธอเป็นของเขาอีกครั้งตามใจปรารถนาและอชิรญาเองก็ไม่คิดจะปฏิเสธภาษารักทางกายจากผู้ชายที่เธอรักยิ่งกว่าชีวิต

เวลา 13.00 นาฬิกา อชิรญารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ดวงตากลมทอดมองชายหนุ่มที่นอนหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข แม้แต่ตนเองยังอดยิ้มออกมาไม่ได้ เธอคิดว่าตัวเองช่างเป็นผู้หญิงที่โชคดีเหลือเกิน เขาทั้งรักและดูแลเธออย่างดีไม่ต่างไปเจ้าหญิง ในระหว่างที่กำลังคิดอะไรเพลินๆ นั้น หญิงสาวก็นึกขึ้นได้ว่าวันนี้เป็นวันที่ผู้ชายข้างกายต้องเดินทาง

"พี่กานต์คะ ตื่นก่อนค่ะ"

"อืม...ขอนอนต่ออีกนิดนะ" คนขี้เซาปฏิเสธพร้อมกับทำท่าจะดึงร่างบางให้นอนลงตามไปด้วย

"ไม่ได้ค่ะพี่กานต์ ตอนนี้บ่ายโมงแล้วนะคะ พี่กานต์ต้องเดินทางไฟล์สี่ทุ่มค่ะ"

"พี่ลืมไปเลย ขอบคุณนะคะคนสวย" เจ้าของร่างสูงใหญ่กระเด้งตัวลุกขึ้นพร้อมกับหันมาจูบแก้มนวลหนักๆ เป็นการตอบแทนในความน่ารัก

"รีบไปอาบน้ำเถอะค่ะ เดี๋ยวคุณแม่พี่กานต์โทรมาตามแล้วจะถูกดุเอา" ยิ่งถ้าขืนผู้ให้กำเนิดของอีกฝ่ายรู้ว่าเขาอยู่กับเธอล่ะก็คงเป็นเรื่องแน่ เป็นที่รู้กันดีว่ามารดาของเขาไม่ชอบขี้หน้าเธอ แถมยังประกาศก้องไม่ให้บุตรชายมายุ่งเกี่ยวอีกนับตั้งแต่ท่านเจอเธออยู่ที่คอนโดแห่งนี้เมื่อครั้งก่อน

"รู้แล้วครับ" กันต์ธรหัวเราะเบาๆ พลางก้มลงมาหอมแก้มเนียนและยอมเดินเข้าไปอาบน้ำในที่สุด

"คนบ้า" อชิรญาส่ายหน้าอ่อนใจในความเซี้ยวของชายหนุ่ม ก่อนที่จะเดินไปเก็บเตียงนอนและของใช้ส่วนตัวให้เป็นระเบียบเรียบร้อยดังเช่นที่ทำเป็นประจำทุกครั้ง