บทที่ 10 บทเพลงรัก

♪...เมื่อฉันมองเข้าไปในดวงตาของคุณ ฉันมีเหตุผลทั้งหมดว่าทำไม ฉันอยากมีชีวิตอยู่ในวันต่อไป

คุณทำให้ทุกอย่างมันง่ายดายด้วยมือของคุณ และสิ่งที่บริสุทธิ์ที่สุดที่ฉันจะเป็นเจ้าของ

ผมสัมผัสได้ว่า ผมจะไม่อยู่คนเดียวอีกต่อไป

ที่รัก ผมรู้สึกเหมือนได้รับพรจากพระเจ้า

คุณคือสิ่งพิเศษในชีวิตของผม

ที่รัก ผมรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบของผมสดใส

คุณทำให้หัวใจของผมที่มืดดับ กลับมามีชีวิตชีวา

ที่รัก คุณทำให้โลกทั้งใบเปลี่ยนไปตลอดการ

คุณทำให้ผมเป็นแบบนี้ไปได้อย่างไรที่รัก

และคุณทำให้ผมอยู่อยากอยู่ต่อไปในโลกใบนี้...♫

เขาบอกรักเธอเป็นบทเพลงนี้ มันเป็นเพลงที่พ่อของเธอร้องไห้แม่ฟังอยู่บ่อยครั้ง ทุกครั้งเมื่อครบรอบวันแต่งานและวันที่แม่จากไป เขาพรรณนาความรักออกมาเป็นเพลงนี้ มันเป็นเพลงที่ทรงคุณค่าในใจเธอเสมอ

“เด่น” เจนจิราเอ่ยบอกเธอด้วยรอยยิ้ม แล้วอ้าแขนทั้งสองข้าง โอบกอดเธอ ขณะที่ดวงตาของเธอเอ่อล้นไปด้วยน้ำตาแห่งความรักและความปีติยินดีที่เขาขับร้องบทเพลงนี้ให้เธอฟัง

“ไม่ต้องร้องนะ” เจนจิราเอ่ยบอก แล้วคลายอ้อมกอด เด่นนภาใช้กระดาษทิชชูซับน้ำตา

“ไออัฐมันเล่นเป็นแค่เปียโนกับไวโอลิน ไม่คิดว่ามันจะร้องเพลงได้ไพเราะเช่นนี้” ขุนศึกเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงชื่นชม ไม่ช้าอัฐพลก้าวเดินมานั่งข้างๆ เด่นนภา เธอหันไปมองเขา เขาเผยรอยยิ้มให้เธอและจับมือเรียวของเธอมาจูบแผ่วเบา เธอรู้สึกตกใจเพราะตรงนี้ไม่ได้มีแค่เธอกับเขา แต่มีพี่ชายของเขาและเพื่อนของเธอ

“ทำอะไรคะ” เธอเอ่ยถาม หมายจะชักมือออก เขากอบกุมมือเรียวเอาไว้

“เราเป็นแฟนกันนะ ตกลงไหม” อัฐพลเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

“ค่ะ...ตกลง” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาและเขินอายอย่างมาก เขากลับคว้าคอเธอมาประกบริมฝีปากเธอ เธอรู้สึกตกใจอย่างมาก แต่ทว่ามือหนาดันเธอแนบชิด ริมฝีปากหนารุกล้ำงับริมฝีปาก ทำให้เธอรู้สึกเจ็บ เธอจึงเผยริมฝีปากออก เขาจึงสอดลิ้นเข้าไปในทันที ลิ้นของเขาที่เข้ามานั้นราวกับหาสิ่งใดในโพรงปาก

การกระทำของเขาประหนึ่งว่าโลกนี้มีเพียงแค่เขาและเธอสองคนเขานั้น มันทำให้เธอหูอื้อตาลาย ไม่รับรู้รอบข้างทั้งนั้น ได้ยินแต่เพียงเสียงหัวใจกันและกันเท่านั้น

“แต่งงานเลยเถอะ” เสียงของขุนศึกดังขึ้นมาเธอจึงใช้มือเรียวดันเขาให้ออกห่าง เขาจึงถอนริมฝีปากออก เธอกลับหอบกระเส่าออกมาเพราะเธอไม่เคยถูกใครจูบมาก่อน อีกทั้งเธอรู้สึกเขินอายต่อหน้าขุนศึกและเจนจิรา ขณะที่ขุนศึกกำลังโอบกอดเจนจิราอยู่

“จะแต่งวันไหน บอกเลย เดี๋ยวฉันเป็นเจ้าภาพ” เจนจิราเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม ทำให้เด่นนภาม้วนอายแทบแทรกแผ่นดินหนี

“อยากเร็วที่สุด ผมเองก็สามสิบกว่าแล้ว” อัฐพลเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม แล้วหันมาหาเด่นนภา

“ภารกิจนางงามยังไม่สมบูรณ์แบบ ยังคงแต่งงานไม่ได้หรอกนะ อีกปีคุณรอได้ไหมล่ะ” เด่นนภาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาและเขินอาย

“ได้สิ ผมรอคุณมาตั้งหลายปี อีกปีทำไมจะรอไม่ได้” อัฐพลเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม แล้วใช้ริมฝีปากจูบที่แก้มเธออีกครั้ง โดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว

เสียงเคาะแก้วของขุนศึกดังขึ้น เราทุกคนจึงหันไปมองเขาเป็นตาเดียว

“ทุกคนเรามาฉลอง กับคู่รักคู่ใหม่ของบ้านเตชะวงศ์วรากุลกัน วันนี้เครื่องดื่มไม่จำกัด ฉันเลี้ยงเอง” ขุนศึกเอ่ยบอกดังลั่นร้าน ผู้คนในร้านต่างเฮกันใหญ่ เพราะได้กินฟรี

“ไปรำเต้นกัน” อัฐพลเอ่ยบอกเด่นจันทร์ด้วยน้ำเสียงเปี่ยมไปด้วยความสุข

อัฐพลจับมือเรียวของเด่นนภามายังลานเต้นรำที่มีผู้คนกำลังยืนเต้นรำในจังหวะเบาๆ บางคนยืนกอดกัน บางคนเต้นเบาๆ ตามจังหวะดนตรี เขามาเธอมายืนใกล้ผู้คนและเข้าสวมกอดเธอแทบชิด เธอเองใช้มือเรียวทั้งสองข้างโอบเอวคอเขาทั้งสองข้าง

“ฉันพึ่งรู้ว่าคุณชอบทำให้คนตกใจ” เธอเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม มองใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา ที่จ้องมองเธอที่เปี่ยมล้นไปด้วยความรักและความสุข

“ผมทำได้หลายอย่างที่เด่นคาดไม่ถึง” เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม

“เช่นอะไรคะ” เธอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“เช่นวันนี้เราจะไปต่อที่ไหนดี” เขาเอ่ยถามเธอด้วยน้ำเสียงจริงจัง และยกยิ้มที่มุมปาก

“คนบ้า” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาด้วยความเขินอาย เขากลับยื่นใบหน้าเข้าใกล้กกหูของเธอ ทำให้เธอสยิวไปทั้งเรือนร่าง เพราะลมหายใจอุ่นๆ ที่มีกลิ่นแอลกอฮอล์ลดที่ต้นคอของเธอ

“ก่อนอื่นผมจะถอดชุดเซ็กซี่ของคุณทิ้งชะ” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงกระเส่า

“จากนั้นละ” เธอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงกระเส่าเซ็กซี่ยั่วเย้าปลุกอารมณ์เขา มีหรือที่เขาจะไม่รู้ เขาดันเธอแทบชิดกับเขายิ่งขึ้น เธอสัมผัสถึงดุ้นที่แข็งแกร่งและมันยังหลับใหลในกางเกงของเขา เขามองใบหน้าหวานของเธอที่กำลังมองต่ำกัดริมฝีปาก

“จากนั้นผมจะเข้าไปอยู่ในตัวคุณ ฝังมันลึกๆ” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงโทนต่ำ ริมฝีปากหนาของเขาจูบที่กกหูของเธอหนักๆ เธอร้องครางในลำคอเบาๆ เธอไม่รู้หรอกว่าการที่เธอครางในลำคอมันกระตุ้นอารมณ์เขามากแค่ไหน

“เคยทำกับคนอื่นมาก่อนหรือเปล่า” เธอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงกระเส่า เชิดใบหน้ามองใบหน้าของเขาที่มองใบหน้าของเธอเช่น

“ผมไม่เคยมีเซ็กส์กับใครหรอก นอกจากดูหนังโป้เพื่อศึกษาร่างกายมนุษย์ขณะเข้ากิจกรรมร่วมจังหวะ และสำเร็จความใคร่ของตัวเอง” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา มือหนาของเขาเลื่อนมาขยำก้นกลมของเธอหนักๆ

“เราควรออกจากตรงนี้” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงกระเส่า

“คุณกำลังที่จะท้าทายผมใช่ไหม” เขาเอ่ยถามเธอ

“เปล่า”

“เด่น ผมอยากได้รางวัลจากคุณ”

“รางวัลอะไร” เธอเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“รางวัลการรอคอย” เขาเอ่ยบอก

“คุณอยากได้อะไร”

“ชุดของคุณ” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงกระเส่าโทนต่ำ มือหนาเลื่อนมาที่เอวกิ่วทั้งสองข้าง

“เดี๋ยวฉันเปลี่ยนให้”

“ผมจะเอาตอนนี้ ตรงนี้” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเร้าใจเร้าอารมณ์เธอ เธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังเปียกชื้นที่กลีบร่อง เขาเองก็สัมผัสได้ แต่ยังคงแกล้งเธอไม่ปล่อยเธอออกจากอ้อมกอด

“ไปที่คอนโด” เธอเอ่ยบอกเขาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาและเขินอายที่บอกเขาไปแบบนั้น

“เป็นความคิดที่ดี” เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มแล้วจับมือเรียวของเธอข้างหนึ่งเดินกลับไปยังโต๊ะที่มีขุนศึกและเจนจิรานั่งโอบกอดกันและกัน

“เดี๋ยวผมไปส่งเด่นก่อนนะ” เขาเอ่ยบอกขุนศึก

“ขับรถดีๆ ด้วย” ขุนศึกเอ่ยบอกน้องชายของเขา

“ไว้เจอกันใหม่นะ” เจนจิราเอ่ยบอกเธอด้วยรอยยิ้ม

“ค่ะ”