ตอนที่ 2

เขาจินตนาการเอาไว้ว่า ปั้นหยาจะต้องมีเนินอูมอวบ และขาวเนียน หล่อนไม่น่าจะมีขนมากนัก เพราะเนื้อตัวของหล่อนไม่ค่อยมีเส้นขนสักเท่าไหร่ และภายในร่องสาวก็จะต้องมีสีสันที่สดสวย บางทีมันอาจจะเป็นสีเดียวกับริมฝีปากอวบๆ ของเจ้าหล่อนก็เป็นได้

“โอ้ว... เสียวววว เสียวววหัว โอ้ว...”

เขาจะเลีย... จะเอาลิ้นตวัดเลียให้ทั่ว จะเลียจะดูด จะขบเม้ม ดอมดมกลิ่นสาวของปั้นหยาจนอิ่มเอมให้สมกับที่เฝ้ารอมาหลายปี และเขาก็มั่นใจว่าลิ้นของเขาจะทำให้ปั้นหยาเสียว น้ำของหล่อนจะต้องไหลออกมา

พระเจ้า... เขาแทบจะทนรอไม่ไหวอยู่แล้ว มือใหญ่ซอยยิกๆ กับดุ้นเอ็นชาย

เขาอยากเลีย อยากดูด อยากกลืนกินน้ำเสียวของปั้นหยา มันจะต้องหวาน จะต้องอร่อยลิ้นมากแน่ๆ

“โอ้ว... โอ้ว... เสียวววว หยา... ปั้นหยา... เธอทำให้ฉันคลั่ง โอ้ว... อูววววว”

ภาวินชักว่าวถี่ยิบ ใบหน้าหล่อจัดบิดเบี้ยวเหยเก และเพียงไม่นานน้ำเสียวสีขาวขุ่นคลั่กก็แตกกระฉูดออกมา

“อ๊ากกกก อูววววว โอ้ว.... ฉันแตก... แตกใส่รูเธอแล้ว ปั้นหยา”

เขากระตุก เขาสั่นเทิ้ม เกร็งไหวราวกับจะขาดใจ ความเสียวที่ได้รับจากจินตนาการหวามช่างรุนแรงนัก จนเขาแทบจะทนรอเสียบปั้นหยาไม่ไหว

กายหนุ่มเอนล้มนอนหงายบนเตียง ดวงตาคมกริบยังกรุ่นไปด้วยแรงสวาท

“ฉันอยากจะกระเด้าเธอแรงๆ ปั้นหยา... อยากทำให้เธอกรีดร้องด้วยเอ็นของฉัน โอ้ว... โอ้ว...”

เอ็นชายแข็งขึ้นมาอีกรอบได้อย่างน่าอัศจรรย์ มันเป็นแบบนี้ทุกครั้ง เมื่อผู้หญิงในจินตนาการคือปั้นหยา เด็กสาวที่เขารอคอยจะครอบครอง

“โอ้ว... โอ้ว... เสียวววว โอ้ว...”

แล้วเขาก็ชักว่าวอีกครั้ง เอ็นใหญ่ถูกรูดขึ้นรูดลงถี่ระรัว คราวนี้ในสมองของภาวินจินตนาการว่าถูกอุ้งปากของปั้นหยาอม

“โอ้ว... เธออมเอ็นเก่งมาก... โอ้ว... ดูดเก่งสุดๆ อูววววว หยา... ปั้นหยาจ๋า... อมเก่งที่สุด โอ้ว...ฉันเสียววว เสียวววเอ็น โอ้ว... โอ้ว...”

อุ้งปากของปั้นหยาช่างนุ่มนวลนัก หล่อนดูดเก่งจริงๆ สักวันเขาจะต้องกระทุ้งเอ็นใส่ปากของหล่อนให้ได้ และก็ทำให้หล่อนกินน้ำเสียวของเขาลงไปในลำคอให้ได้เช่นกัน

“อ๊ากกกกก แตกแล้ว... ฉันแตกใส่ปากเธอแล้ว ปั้นหยา... อูวววว โอ้ว... ดูด... ดูดเอ็นให้แห้ง โอ้ว... โอ้ว... เสียวววว โอ้ว...”

ภาวินครางลั่นด้วยความเสียดเสียว ดวงตาคมกริบหลับสนิท ไม่สามารถพาตนเองออกมาจากแดนแสนเสียวได้เลย

หลังจากเก็บกระเป๋าเดินทางเอาไว้ในห้องพักแล้ว ปั้นหยาก็ลงมานั่งรอพบพ่อเลี้ยงภาวินผู้มีพระคุณล้นหัวในห้องรับแขก

เฝ้ารอพบเขาอย่างใจจดใจจ่อ...

ถูกต้อง... หล่อนฝันถึงเขาทุกค่ำคืน

ภาวินคือผู้มีพระคุณของหล่อน เขาคือจ้าวชีวิตของหล่อนนับตั้งแต่ที่ปั้นจั่นผู้เป็นพี่ชายเสียชีวิตลง

หล่อนเฝ้ารอคอยที่จะได้ตอบแทนบุญคุณของเขา เฝ้ารอคอยที่จะได้ปรนนิบัติทำให้เขามีความสุข ซึ่งหล่อนก็รู้ดีว่ามันมีแค่วิธีเดียวเท่านั้นที่ตนเองจะสามารถทำให้ภาวินมีความสุขได้

นั่นก็คือการขึ้นเตียงกับเขา...

หล่อนไม่ได้รู้สึกเสียใจเลยที่ในอนาคตจะต้องนอนกับผู้ชายที่แก่กว่าหลายสิบปีอย่างภาวิน ตรงกันข้ามหล่อนเต็มไปด้วยความวาบหวามมากมายต่างหาก

สมองยังจดจำได้ดีว่าภาวินหล่อเหลาแค่ไหน แม้ว่าเขาจะอายุสี่สิบแปดแล้วในปีนี้ แต่หน้าตาของเขาราวกับหนุ่มสามสิบต้นๆ ไม่มีผิด แถมหุ่นของเขาก็ยังบึกบึนแซ่บมาก

เมื่อตอนที่หล่อนอายุสิบห้า ตอนกลับมาจากโรงเรียนประจำช่วงปิดเทอม หล่อนได้แอบเขาไปเซอร์ไพรส์ภาวินในห้องนอน และการกระทำในครั้งนั้นก็ทำให้หล่อนได้เห็นเรือนกายเปลือยเปล่าของผู้ชายที่มีอายุมากกว่าเกือบสามสิบปีเต็มตา

เขาใหญ่มาก...

ใช่... ใหญ่ไปทั้งตัว

ไม่ว่าจะเป็นแขน ขา กล้ามเนื้อ และไอ้นั่น

พวงแก้มนวลของปั้นหยาเป็นสีระเรื่อขึ้นทันที เมื่อนึกถึงดุ้นเอ็นของภาวิน

หล่อนยังจดจำลักษณะของมันได้เป็นอย่างดี มันแข็ง ชูชัน อยู่ในกลุ่มเส้นขนหยิกคอด มันใหญ่กว่าท่อนแขนของหล่อนเสียอีก

ตอนนั้นจำได้ว่าตนเองเอาแต่ยืนจ้องเป๋งด้วยความตื่นตาตื่นใจ ไร้ความอับอายโดยสิ้นเชิง มองท่อนเนื้อที่คล้ายกับมีชีวิตของเขาด้วยความโหยหา จนกระทั่งเขากระแอมเตือน และคว้าผ้าขนหนูมันพันรอบกาย หล่อนถึงได้สติ

ปั้นหยาอมยิ้ม ยกมือขึ้นลูบใบหน้าของตนเอง และฝันละเมอ

หากเป็นไปได้ หล่อนอยากเห็นมันอีก อยากเห็นดุ้นเอ็นของภาวินอีกสักครั้ง อยากจะรู้ว่ามันยังอยู่ดีมีสุขไหม และมันใหญ่โตขึ้นตามระยะเวลาหรือเปล่า

เด็กสาวขยับสองต้นขาเสียดสีกันไปมา เมื่อรู้สึกได้ถึงหยาดน้ำเสียวไหลรินออกมาคลอเคลียที่กลีบนาง ใช่ หล่อนมีน้ำเยิ้มไหลแบบนี้ทุกครั้งที่คิดถึงดุ้นเอ็นของภาวิน หล่อนอยาก...

โอ้... พระเจ้า...

ปั้นหยาส่ายหน้าไปมาด้วยความขัดเขิน และถึงแม้จะเอียงอายแค่ไหน แต่ในหัวก็ยังไม่หยุดคิดถึงเรื่องบนเตียงกับภาวินแม้แต่น้อย

“พ่อเลี้ยง... หยาอยาก...”

หล่อนพึมพำแค่นั้น และกัดปากแรงๆ น้ำที่ซอกขาไหลเยิ้มไม่หยุด

“คุณหยาคะ พ่อเลี้ยงให้ไปพบที่สวนหลังบ้านค่ะ”

ปั้นหยาต้องหยุดคิดถึงเรื่องร้อนๆ ที่ตามหลอกหลอนตัวเองมาตลอดหลายปีลง และหันไปมองสาวใช้ที่เดินเข้ามา

“อ๋อ ได้จ้ะพี่กบ”

กบอมยิ้มให้กับปั้นหยา ก่อนจะทักทาย

“กลับมาคราวนี้ คุณหยาโตขึ้นเยอะเลยนะคะ แล้วก็สวยมากๆ ด้วย”

“จริงเหรอคะพี่กบ”

ปั้นหยาลุกขึ้นจากโซฟา ก้มมองตัวเองและยิ้มอย่างเอียงอาย

“จริงสิคะ พี่ไม่โกหกหรอกค่ะ”

“แล้ว... สวยกว่าแฟนเก่าพ่อเลี้ยงไหมคะ”

แฟนเก่าของภาวินก็คือกุลวดี ซึ่งเลิกรากันไปนานแล้วตั้งแต่หล่อนเข้ามาอยู่ในความดูแลของภาวินได้แค่สองปีเศษ

“สวยกว่าสิคะ แถมยังเด็กกว่าด้วยค่ะ”

กบพูดเหมือนรู้ว่าปั้นหยาคิดอะไรอยู่

เด็กสาวอมยิ้มเอียงอาย พวงแก้มแดงก่ำ

“พี่กบน่ะ ชมแบบนี้ หยาก็เขินแย่สิคะ”

“พี่พูดจริงๆ ค่ะ ไม่ได้แกล้งชมเลยนะคะ ว่าแต่คุณหยารีบไปหาพ่อเลี้ยงเถอะค่ะ เดี๋ยวจะรอนาน”

“อ๋อ ได้ค่ะ งั้นหยาไปหาพ่อเลี้ยงก่อนนะคะ เดี๋ยวจะกลับมาคุยกับพี่กบใหม่ค่ะ”

“ค่ะคุณหยา”

ปั้นหยารีบวิ่งไปยังจุดหมาย

“บั้นท้ายดินระเบิดเหลือเกินแม่คุณเอ๋ย โตเกินอายุจริงๆ”

กบมองตามร่างอรชรของปั้นหยาไปด้วยความชื่นชมระคนอิจฉา

“แบบนี้พ่อเลี้ยงจะห้ามไม้ห้ามมือได้อีกนานไหมเนี่ย”