1

ไหมฝัน นภาสิริ สาวน้อยวัย 18 ซึ่งกำลังศึกษาอยู่มัธยมปลายของโรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่งมองหญิงสาวแปลกหน้าที่มารับเธอจากโรงเรียนพร้อมด้วยบิดาด้วยความสงสัย

“นี่น้ารมนะจ๊ะฝัน” จริงๆ บิดาได้เกริ่นเรื่องนี้กับเธอไปแล้ว เธอรักบิดามากหากท่านมีคนคอยดูแลเธอก็คงยินดีด้วย พอท่านแนะนำเธอก็ถึงบางอ้อ จำได้ทันทีว่าเคยคุยกันเมื่อคืนก่อน

ไหมฝันถูกเลี้ยงมาเหมือนไข่ในหิน เธอมองโลกในแง่ดีมีบิดาและมารดาที่รัก เด็กสาวเรียนอยู่โรงเรียนชื่อดังของเมืองใหญ่ ค่อนข้างหัวอ่อนจึงไม่ค่อยจะขัดใจใคร

“สวัสดีค่ะ” เธอยกมือไหว้ว่าที่มารดาเลี้ยงก่อนจะเดินไปขึ้นรถ หลังจากที่รมมณีรับไหว้และยิ้มแย้มส่งมาให้

“น้ารมจะมาอยู่กับเรานะฝัน” บิดายังพูดต่อ เธอตอบรับคำแล้วยิ้มให้ท่านอย่างเป็นมิตร

“ค่ะคุณพ่อ” บิดาของเธอพาไปเลี้ยงต้อนรับ รมมณีที่ร้านอาหารชื่อดังแห่งหนึ่ง เธอไม่ค่อยได้คุยกับท่านนัก เพราะยังไม่ชิน แต่รมมณีก็เอาอกเอาใจอย่างดี ท่าทางของอีกฝ่ายดูจริงใจอยู่มาก

คืนนั้นเธอจึงมีสมาชิกใหม่เพิ่มเข้ามาในบ้าน และรมมณีก็เข้ามาเป็นภรรยาของบิดาในที่สุด

ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ เธอเริ่มจะคุ้นชินกับรมมณี แม้อีกฝ่ายจะเป็นมารดาเลี้ยงแต่ก็ใจดีอยู่มาก เธอเลยหายเกร็งไปได้มาก

“วันนี้น้องชายของน้าจะมาเยี่ยมจ้ะ” ครอบครัวของรมมณีนั้นก็ค่อนข้างมีฐานะ

ส่วนบิดาของเธอทำธุรกิจเกี่ยวกับรับเหมาก่อสร้าง รมมณีนั้นมีกิจการโรงแรมและรีสอร์ทอยู่หลายจังหวัด หล่อนมีน้องชายคนหนึ่งชื่อธัญญ์ ที่เธอรู้จักเขาก็เพราะว่ามารดาเลี้ยงเอ่ยถึงบ่อยๆ และวันนี้ก็จะได้เจอตัว

ธัญญ์ที่รมมณีพูดถึงคือหนุ่มหล่อผิวขาวจัดวัยสามสิบปี เขาเป็นหนุ่มร่างสูงเพรียวหล่อเหลา ริมฝีปากของเขาหยักหนาสดใสแบบคนสุขภาพดี

พอรมมณีแนะนำให้ทุกคนได้รู้จักกัน ไหมฝันก็ยกมือไหว้น้องชายของมารดาเลี้ยงในทันที จริงๆ เขาอายุไม่เยอะเธอเรียกเขาว่าพี่ก็ได้ แต่เพราะเขาเป็นน้องชายของมารดาเลี้ยงเธอจึงต้องเรียกเขาว่าน้าตามไปด้วย

ธัญญ์ทอดสายตามองเด็กสาวผิวขาวจัดปากแดง แก้มใส หน้าเรียวได้รูป ผมสีน้ำตาลอ่อนสั้นประบ่าอย่างมิอาจละสายตา ร่างกายของเขาร้อนรุ่มรู้สึกปรารถนาเด็กสาวตรงหน้าจับใจ

ในโลกนี้ถ้าเขาอยากได้ผู้หญิงคนไหน เขาต้องได้ แต่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำให้เขารู้สึกรุ่มร้อนหัวใจจนอยากครอบครองเท่าเด็กสาวคนนี้มาก่อน

“จะพักอยู่กี่วันก็ได้นะ พี่สาวเราเขาจะได้หายคิดถึง เห็นบ่นถึงไม่หยุด” ธเนศบิดาของไหมฝันพูดขึ้น

“ขอบคุณครับพี่เนศ” จากที่แรกเริ่มเดิมทีเขาจะมาพักแค่คืนเดียวและจะไปเที่ยวเตร่หาความสุข แต่เมื่อได้พบสาวน้อยวัยสิบแปดเขาก็เปลี่ยนใจในทันที

หลังรับประทานอาหารเสร็จสิ้น ไหมฝันก็ออกมาเดินเล่นนอกบ้าน เธอเห็นผู้ใหญ่คุยกันเลยเอ่ยขอตัวอย่างสุภาพ ไม่นานก็ได้ยินเสียงรถยนต์แล่นออกไปนอกบ้าน บิดาและมารดาเลี้ยงคงออกไปทำธุระข้างนอกเช่นเคย

“ขอนั่งด้วยคนสิ” เสียงกระซิบนั้นทำให้เธอหันไปมอง ก่อนจะเบิกตากว้างเพราะใบหน้าของธัญญ์อยู่ห่างกับเธอแค่คืบเธอเลยรีบขยับหนี

“เชิญค่ะ” ท่าทางหวงเนื้อหวงตัวและทิ้งระยะห่างนั้นทำให้ธัญญ์แตะลิ้นกับริมฝีปากเบาๆ กวาดสายตามองเรือนร่างขาวเนียนบอบบางอย่างอ้อยอิ่งเขาอยากได้เธอสุดใจ แต่ยามนี้คงต้องทำความรู้จักกับเธอไปก่อน

“หนูฝันเรียนอยู่ที่ไหนครับ” เขาชวนคุยมองดอกไม้นานาพันธุ์ที่ถูกปลูกเอาไว้ในสวนตรงหน้า เจ้าของบ้านคงชอบต้นไม้มากๆ เพราะบริเวณบ้านเต็มไปด้วยต้นไม้นานาพันธุ์

เธอตอบเขาถึงชื่อโรงเรียน ไหมฝันอยู่มัธยมหกและกำลังจะจบการศึกษาในปีหน้า เขาจึงหาเรื่องชวนคุยอีก

“จบม.หกแล้วคิดจะเรียนอะไรต่อครับ”

“แล้วแต่คุณพ่อค่ะ” คนตอบตามใจบิดา เธอไม่ค่อยขัดใจใคร ค่อนข้างเป็นคนขี้เกรงใจและเชื่อฟังผู้ใหญ่ บิดาให้เรียนอะไรเธอก็ไม่เคยขัด เพราะเธอรู้ดีว่าบิดารักเธอมากที่สุด